หน้าเว็บ

วันศุกร์ที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 24 วันที่ 16/2 พ.ย. 56

อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 24 วันที่ 16/2 พ.ย. 56

"ไอ้พวกหน้าโง่ คราวนี้แกอย่าให้พลาดอีกนะ นังลูกสาวจอมแสล็น" สมคิด บอก
สมคิดมองเบญจาที่ยังคงชะเง้อมองไปอย่างห่วงติณห์
"ยังจะชะเง้อคอยาวมองอะไรอีก ห่วงไอ้ติณห์นักหรือไงห่ะ"
เบญจาหันกลับมาก้มหน้าหลบตา

"ปล่อยให้มันถูกฟัดอยู่ในโกดังนี่แหละ ไอ้พวกผู้ชายไร้สมองมันไม่สำคัญสำหรับเราอีกต่อไปแล้ว เพราะเรามีเรื่องสนุกกว่าที่ต้องทำ...รออยู่ ฮ่ะๆๆ รีบไป"
สมคิด กรกฎ เบญจาพร้อมสมุนหันจะเดินออกไปที่ประตูหลังโกดัง แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นสมุน2คนที่ถูกซัดเสียมึน ถูกโยนเข้ามาจากประตูหลัง
ณัฐเดชถาม
"จะไปไหนหมอสมคิด"
สมคิดระเบิดหัวเราะออกมา
"สารวัตร คุณหมอ... ยังคิดจะมาจับฉันอีกเหรอ ไม่มีทาง กูไม่มีทางให้พวกมึงจับแน่ กูจำวันนั้นไม่มีวันลืม ... วันนั้นพวกมึงผิดมหันต์ที่ปล่อยให้ดูหนีออกมาได้ ตาพระแก่คนนั้นก็อีก ทำมาเป็นพูดดี...เชอะ"
"คนเรา โง่หนเดียว ใจดีหนเดียว นายสมคิด ตอนนี้ ทุกคนรู้สันดานแกดีแล้ว" ณัฐเดชบอก
"และคงไม่ให้เวลาถึง5วินาทีแน่" วรวรรธว่า
พูดจบ วรวรรธกดไกปืนทันที หมอสมคิดต้องหลบเข้าหลังกรกฎ กระสุนไม่สามารถเจาะเข้าร่างกรกฎได้
"ถึงกูไม่มีอาคม แต่ก็ฝึกลูกศิษย์ได้เว้ย"


หมอสมคิดชักปืนออกมายิงสวนออกไปเป็นชุดด้วยความโกรธ ทุกคนหลบเข้าที่กำบังยิงต่อสู้กัน แต่กรกฎกลับเดินผ่าห่ากระสุนไป โดยที่กระสุนไม่ระคายผิวเลย โดยมีเบญจาและสมคิดเดินตามหลังแยกไปอีกทาง
"พวกมันจะหนีแล้วพี่"
ณัฐเดชกับวรวรรธทำท่าจะตาม แต่ถูกกรกฎชักปืนยิงใส่เป็นชุด จนต้องกลิ้งหลบหัวซุกหัวซุน

เบญจารีบเดินออกมาจะไปยังรถที่จอดซุ่มอยู่ที่หนึ่งด้านหลังโกดัง แต่กลับเจอติณห์ที่มาจากด้านหน้าโกดัง มาดักหน้าไว้
"จะไปไหนเบญจา"
เบญจาชะงักก้าวถอยช้าๆ ติณห์เดินหน้าเข้าหา
"อยากเจอไอมากไม่ใช่เหรอ นี่ไง...ไออยู่นี่แล้ว มาหาไอซี"
ติณห์ยื่นมือ เบญจามองมือติณห์อย่างรู้สึกเจ็บปวด
"อย่ามาหลอกหนู มือของพี่ตอนนี้ ไม่ได้ต้องการจะกอดหนู แต่ต้องการจะจับตัวหนูไปติดคุก"
"ใครทำผิดอะไรไว้ ก็ต้องได้โทษในสิ่งที่ตัวเองทำ ยูเป็นฆาตกร เป็นภัยต่อส่วนรวม"
ติณห์โผเข้าจับเบญจา แต่เบญจาสู้เตะต่อยติณห์ ติณห์ยกแขนตั้งการ์ดรับ ไม่ลงไม้ลงมือตอบโต้รุนแรง ในที่สุดติณห์จับล็อคแขนเบญจาไว้ได้

"ปล่อยหนูนะพี่ติณห์...ปล่อย! คิดว่าจับตัวหนูได้แล้วจะชนะงั้นเหรอ พี่คิดผิด"
ปาร์คจุนจี พงอินทร์กับไตรรัตน์หลังจากจัดการกับสมุนทางด้านในโกดังได้แล้วก็แอบซุ่มมา

โผล่เข้าด้านหลังจัดการสมุนของสมคิดที่กำลังยิงใส่ณัฐเดชกับวรวรรธ กรกฎหันไปเห็นลูกน้องตัวเองถูก3 หนุ่มจัดการจนหมอบก็โกรธ
"พวกมันตามมาสมทบกันตามแผนแล้ว"
"เดี๋ยวใจเย็นๆ มันยังมากันไม่ครบเลย" สมคิดบอก
ตอนนั้นเองที่ติณห์ล็อกตัวเบญจาเดินเข้ามา
"สั่งให้ลูกน้องหยุดเดี๋ยวนี้นะหมอสมคิด เบญจาอยู่นี่แล้ว"
แต่แล้วติณห์ต้องถึงกับตะลึงที่เห็นเบญจาอีกคนยืนอยู่กับสมคิดและกรกฎ
"เบญจา อะไรกัน"
"นั่นไง!ยังงี้ถึงจะเรียกว่ามาครบ ทีนี้ก็ถึงเวลา..go go go"
สมคิดพูดพลางล้วงระเบิด2ลูกออกมาโยนให้กรกฎ
"จัดการ!"
ณัฐเดชบอก
"ระเบิด! หลบเร็ว"
กรกฎใช้ปากดึงสลักระเบิด แล้วโยนระเบิดทั้ง2ลูกเข้าใส่พวกหนุ่มๆ ทุกคนกระโจนหลบเข้าที่กำบัง โดยที่ติณห์โอบตัวเบญจาหลบระเบิดไปด้วย
ตูม! ตูม! ระเบิดทั้ง2ลูกกระทบพื้นแล้วก็ระเบิดขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกัน เศษข้าวของในโกดังกระจุยกระจายเกิดควันคลุ้ง ณัฐเดชรีบลุกขึ้นจากที่หลบปัดควันมองหาหมอสมคิดกับกรกฎ...พบว่าทั้งคู่หนีไปแล้ว ณัฐเดชยืนขัดใจ วรวรรธลุกตามเข้ามา
วรวรรธบอก
"หมอสมคิดมันเผ่นไปแล้ว"
"ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ได้ตัวเบญจาแล้ว"
ติณห์ก้มลงมองเบญจาที่เขาโอบหมอบอยู่ พบว่าเบญจากำลังหัวเราะ
"ฮ่ะๆๆ"
หนุ่มๆลุกขึ้นมาดู
พงอินทร์ถาม
"ตัวจริง ตัวปลอมวะ"
"เบญจา...ห่ะ!"
ติณห์ยื่นมือไปจะจับตัวเบญจา แต่มือกลับทะลุร่างเบญจาไป
ปาร์คจุนจีขยี้ตา
"เว เหลือเชื่อ..."
เบญจาลุกขึ้นยืน
"หนูบอกแล้วไงว่าพี่คิดผิด"
ไตรรัตน์ที่อยู่กับสุคนธรสจนพอจะเดาออก
"โธ่เอ้ย เราถูกต้มซะเบื่อเหรอ นั่นไม่ใช่เบญจา" วรวรรธบอก
"นี่แหล่ะ ที่ผมกำลังจะมาบอก" ปาร์คจุนจีว่า
"นั่นเป็นแค่ภาพลวงตาที่เบญจาโคลนนิ่งจิตแบบแบ่งตัวทวีคูณออกมาหลอกล่อพวกเรา"
"แต่..ไอยังจับต้องตัวเบญจาได้อยู่เลย"
"ก็เพราะพี่เอาแต่หมกตัวอยู่กับนังเชยเฉิ่มญาณินมากเกินไป พี่ถึงไม่รู้ว่าโลกของจิต และไสยเวทคนอื่นเค้าก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว ฮ่ะๆๆๆ"
6หนุ่มได้แต่ยืนเซ็ง

หมอสมคิด กรกฎและสมุนรีบเดินมาที่รถซึ่งจอดซุ่มรออยู่ กรกฎเปิดประตูรถออก เห็นกายหยาบของเบญจานั่งหลับตาทำสมาธิถอดจิตอยู่ในรถ
"เฮ้ย...ออกรถเลย รีบไป"
"ป่านนี้ไอ้พวกนั้นคงจะยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ในโกดัง ฮ่ะๆๆ" กรกฎบอก
"ฮ่ะๆๆ ตลกดีเว้ย..คิกๆๆ"
สมคิดล้วงมือถือขึ้นมากดโทรไป

จิตของเบญจากำลังจางหายไป
"ลาก่อนพี่ติณห์ ถ้าพี่ไม่ตาย เราคงได้เจอกันอีก"
แล้วจิตเบญจาก็หายวับไป ไม่ทันขาดคำมีเสียงมือถือดังขึ้นในโกดังแทน
วรวรรธบอก
"สาวๆคงเป็นห่วงโทร.มาหาแล้วครับ รีบรีบเลย"
หนุ่มทุกคนรีบควักมือถือของตัวเองออกมาดู
ไตรรัตน์ "ไม่ใช่ของฉัน"
พงอินทร์ "ผมก็ไม่ใช่"
ปาร์คจุนจี "ผมไม่ได้เปิดมือถือ"
วรวรรธ "ไม่ใช่ของผมเหมือนกันครับ"
ณัฐเดช "ฉันก็ไม่ใช่ แล้วแกของแกล่ะไอ้ติณห์"
ติณห์ "ไอ้ณัฐ! ฉันได้ยินมันดังมาจากไอ้นั่น"
ติณห์ชี้ไปยังสมุนหมอสมคิดคนหนึ่งที่นอนคว่ำสลบอยู่ ทั้งหมดเลยเดินช้าๆระมัดระวังเข้าไปหา แล้วพลิกตัวมันอนหงายขึ้น เสียงมือถือดังชัดเจน มาจากอกมัน
"นั่นไง! ชัดเลยเห็นไหม" ไตรรัตน์บอก
"แต่ทำไม มือถือไปดังอยู่ในอกเสื้อมันล่ะ" พงอินทร์ว่า
"มา...ผมเอง!"
วรวรรธนั่งลงเปิดเสื้อมันออก ต้องผงะตกใจ
"วิ่ง"

6หนุ่มวิ่งหน้าตั้งหลุดออกมาจากโกดังดัง ระเบิดดัง ตูม! โกดังกระจุยกระจาย เศษวัสดุปลิวว่อน พร้อมกับเกิดไฟไหม้ ทั้ง6หนุ่มหันไปมองสภาพโกดังอย่างใจหายใจคว่ำ
เนตรสิตางศุ์ค่อยๆลืมตาได้สติจากการถูกผีไอ้ลาภเข้าสิง เธอมองเพดานที่เก่าผุพังฟ้ารั่วเป็นรอยคราบ หันมองสภาพรอบๆ พบว่าตัวเองอยู่ในห้องๆหนึ่งที่มีสภาพเก่าโทรม ถูกทิ้งร้าง

เธอพยายามตั้งสติ เพื่อที่จะลุกขึ้น ระหว่างนั้น เสาแขวนน้ำเกลือเคลื่อนที่เองผ่านบริเวณด้านศีรษะของเธอล้อที่เป็นสนิม ส่งเสียงค่อกแค่กๆ
"ใคร"
เธอเอียงคอไปมอง แต่ไม่เห็นใคร ใจคอไม่ดี แล้วอยู่ๆเครื่องวัดความดันเก่าที่ถูกทิ้งคว่ำแถวนั้น กลับทำงานเอง เห็นปรอทพุ่งขึ้นพุ่งลงราวกับมีคนใช้งานมันอยู่ เธอสยอง
แล้วอยู่ๆสายน้ำเกลือที่ทีแรกห้อยต่องแต่ง กลับค่อยๆขยับเขยื้อน คล้ายงู เลื้อยมาทางด้านเหนือศีรษะของเธอ ในจังหวะที่เนตรกำลังจะลุก อยู่ๆสายน้ำเกลือก็ขยับไปมาได้เหมือนเลื้อย เธอรีบเหวี่ยงทิ้งไปให้ไกลตัวสุดๆ แล้วรีบกระโจนหนีลงจากเตียง เสียหลัก ล้มไปกับพื้น แม้จะเจ็บแต่เธอก็ต้องรีบตั้งหลัก ใจคอไม่ดี
อยู่ๆมีขวดแก้วกลิ้งกุกกักๆผ่านไปด้านหลังเธอ
"ว้าย"
เธอสะดุ้ง ตกใจ แล้วก็มีเศษฝ้าเพดานที่เก่าหล่นปุมาอีกด้าน เธอตกใจอีก เธอจะวิ่งออกจากห้อง แต่ทันทีที่ไปเปิดประตู ก็ต้องผงะ เพราะผีนายลาภ แต่งชุดนางพยาบาลยืนอยู่..ตึง!!
"อ๊ะเจ๋"
เนตรสิตางสุ์ขาสั่น ช็อก อ้าปากค้าง อยากกรี๊ด แต่กรี๊ดไม่ออก

ด้านหน้าของโรงพยาบาลร้างแถบชานเมือง ที่ถูกทิ้งร้างไว้นาน สภาพทรุดโทรม น่าขนลุก
พวก4สาวลงจากรถ เข้ามามองสภาพแวดล้อม
"โรงพยาบาลร้าง"
ก้องฟ้ากับโกลเด้นท์รีบตามเข้ามารายงาน
"พี่เนตรถูกพามาที่นี่แน่นอนครับ..ผมเห็นพี่เนตรลงจากรถพี่พีช แล้วก็เดินเข้าไปด้านใน แต่พี่เนตรดูแปลกๆ เหมือนไม่มีสติไงไม่รู้"
"ไม่ใช่ไม่มีสติ แต่พี่เนตรถูกผีนายลาภสิง" โกลเดนเบบี๋บอก เพราะเห็น คือ ผีนายลาภที่หันกลับมาจ้องตาเขียวปั๊ด ก่อนที่สุพิชชาจะรีบขับรถกลับออกไป ปล่อยให้เนตรสิตางศุ์เดินไม่รู้ตัวเข้าไปในโรงพยาบาล
กรรัมภาแตะของบางอย่างในบริเวณนี้
"โรงพยาบาลนี้ ใช่จริงๆ ที่นี่ เคยเกิดไฟไหม้ใหญ่ คนไข้ หมอ พยาบาลเสียชีวิตเพียบ แล้วตั้งแต่นั้นมา ที่นี่ก็ทำอะไรไม่ขึ้น สุดท้ายเลยต้องทิ้งร้างไป"
"ชั้นก็เคยได้ยินชื่อเสียงของที่นี่..ในหมู่คนที่มีอาคมเค้าลือกันว่า..ทุกวัน ตอนหกโมงเย็น ซึ่งเป็นเวลาที่เกิดโศกนาฎกรรม ชาวบ้านจะได้ยินเสียงโหยหวนประหลาดออกมากที่นี่ จนไม่มีใครกล้าผ่านมาทางนี้อีกเลย" สุคนธรสบอก
ก้องฟ้าบอก
"แล้วตอนนี้ก็เป็นเวลา ห้าโมงห้าสิบ อีกสิบนาที ก็จะเป็นเวลาปล่อยผี"
"สรุปว่าที่นี่เป็นแหล่งชุมนุมของวิญญาณตายโหง ที่ติดอยู่ในบ่วงกรรม" กรรณาว่า
ญาณินบอก
"ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ผีนายลาภพายัยเนตรมาที่นี่ แต่มันเป็นการตั้งใจ ชักใยของใครบางคน..และก็ไม่มีทางเป็นใครได้ นอกจาก เบญจา"
ทันใด มีประตูบานหนึ่งเปิดออกช้าๆ เสียงสนิมที่บานพับประตูดังเอี๊ยดอ๊าด แหลมๆ ..แล้วอยู่ๆก็มีรถเข็นเข็นออกมา โครงของล้อที่ยางหมดสภาพแล้วบดกับพื้น ส่งเสียงก๊อกแก๊กๆ..รถเข็นนั้นไม่มีคนนั่ง แต่เคลื่อนเองได้ และมันยังลงมาตามทางลาดสำหรับรถเข็น แต่ไม่ได้ไหลปรื้ดไปตามแรงโน้มถ่วง มันค่อยๆไหลลงมาช้าๆ ราวกับมีใครบางคนนั่งอยู่ และบังคับรถเข็นไว้
พวกญาณินรู้สึกได้ว่ามีอะไร ระวังตัว
"เอายันตร์ไป ชั้นช่วยพวกแกได้แค่นี้"
ทุกคนรับยันตร์ แต่อยู่ๆมีเสียงกรี๊ดของเนตรดังมา พวก4สาวได้ยิน จำได้
"เสียงยัยเนตร"
ทุกคนรีบวิ่งเข้าไปด้านในทันที
"พี่กรรณเดี๋ยว อย่า..ก๊องไม่อยากเข้าอ่า"
ก้องฟ้ามองซ้ายมองขวา อยู่คนเดียวก็สยอง รีบวิ่งตามไป รถเข็นหันตาม ราวกับมีใครบางคนนั่งอยู่และมองตามพวก4สาวไป
เนตรสิตางศุ์วิ่งร้องหนีออกมาจากห้อง พยายามล้วงหาแว่นตาอย่างลนลาน
"แว่น..แว่นตาอยู่ไหนๆๆ"
ระหว่างนั้น ที่ฝ้าเพดานที่เป็นรูโหว่อยู่ ค่อยๆมีมือผี สีซีดเซียวหลายๆมือ ยื่นลงมาจากความดำมืดเหนือฝ้าเพดานนั้น มือๆ กวักไกวๆ เธอไม่รู้ตัว หาแว่นตาไม่เจอ ยืนปิดตาตัวเองอยู่อย่างนั้น
มือนั้น แห้งเกร็ง เห็นกระดูกโปนเป็นสัน เล็บดำแหลม น่ากลัว พุ่งมาที่เธอ
ในจังหวะที่มือกำลังจะจับ เธอหันกลับมา หน้าผีผมยาว โผล่ประจันหน้าแบบกลับหัว เนตรผงะ
"แอร๊ย"

ที่วิ่งเข้ามาด้านในโรงพยาบาล ก้องฟ้ารีบตามมาเกาะหลังกรรณา
"เสียงมาจากทางนั้น ไปเร็ว"
ทุกคนรีบวิ่งไป ก้องฟ้าที่รั้งท้ายถูกกระชากด้วยอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็น จนตัวปลิวไปด้านหลังอย่างแรงกระแทกกับผนังดังอั้ก! ทุกคนตกใจ

อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 24 วันที่ 16/2 พ.ย. 56

บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3
บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ