อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 20
“แล้วสรุปมันคืออะไร ทำไมตาลไปนอนที่นั่นแถมไม่ใส่เสื้อผ้าด้วย”“ผมว่าตาลค่อยๆ คิดก่อนดีกว่าว่าเมื่อคืนก่อนที่ตาลจะหลับไปเกิดอะไรขึ้น”
ญาดาพยายามลำดับเหตุการณ์ ...
ญาดาคุยอยู่กับมณทกานต์อยู่ แล้วปารมีเดินเข้ามาพร้อมกับพันซ์ ...
ญาดาเริ่มเอะใจ
“หรือว่าจะเป็นพันช์ที่คุณปาให้ตาลกิน”
“พันซ์อะไร”
เช้าวันใหม่ พิพัฒน์กินอาหารเช้าอยู่กับธาวินและญาดา
“วันนี้หลานสองคนก็ไปลองชุดแต่งงานซะ ยัยปาเค้าติดต่อร้านเวดดิ้งไว้ให้แล้ว”
“ครับ”
“ส่วนเรื่องงานแต่งไม่ต้องห่วงนะ ปู่ให้ปรารภเค้าจัดการให้แล้วหลานจะได้ไม่ต้องวุ่นวาย”
“ขอบคุณครับคุณปู่”
“หลังจากแต่งแล้วอยากไปฮันนีมูนกันที่ไหน”
“ยังไม่ได้คิดเลยครับคุณปู่”
ธาวินหันไปถามญาดา
“ตาลอยากไปไหนจ๊ะ”
“ตาลไปไหนก็ได้ค่ะที่มีคุณภูไปด้วย”
ญาดาทำฉอเลาะใส่ ธาวินยิ้ม พิพัฒน์หัวเราะชอบใจแล้วว่า
“แหม แกนี่โชคดีนะเจ้าภูที่ได้เมียน่ารักอย่างหนูตาล”
ธาวินหันมามองเห็นญาดายิ้มหวานให้ พิพัฒน์มองยิ้ม
“เอ่อ คุณปู่ขา ตาลขออนุญาตถามอะไรนิดนึงได้มั้ยคะ”
“ถามอะไรลูก”
“คือ เรื่องเงินสินสอดที่คุณปู่จะให้ตาลน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณปู่จะให้เมื่อไหร่หรือคะ”
ธาวินกับพิพัฒน์ถึงกับชะงักไปทันทีแล้วต่างหันไปมองหน้าญาดา
“ไม่ใช่ว่าตาลอยากได้เงินนะคะ พอดีตาลไม่ค่อยรู้เรื่องธรรมเนียมน่ะค่ะก็เลยอยากรู้ไว้เป็นความรู้”
“ปกติตามธรรมเนียมก็ต้องให้วันแต่งน่ะแหละ”
“อ๋อ ก็หมายถึงวันที่ 15 เดือนหน้าเลย”
“ใช่ แล้วหนูบอกแม่รึยังว่าจะเอาเงินไปใช้หนี้ให้”
“บอกแล้วค่ะคุณปู่ แม่ดีใจใหญ่เลย แม่ฝากกราบขอบพระคุณคุณปู่ด้วย”
“หวังว่าวันแต่งคงจะได้เจอแม่หนูนะ”
“ค่ะ แม่บอกว่าจะมาแน่ค่ะ คุณปู่เติมกาแฟหน่อยมั้ยคะ”
“ไม่แล้วลูก”
“คุณภูล่ะคะ”
“ขออีกแก้วจ้ะ”
ญาดาเทกาแฟให้ ธาวินยิ้มให้ ญาดายิ้มตอบพิพัฒน์มองทั้งสองคนอย่างชื่นใจ
วันใหม่ในเวลากลางวัน ภายในร้านสตูดิโอแต่งงาน ธาวินในชุดเจ้าบ่าวยืนมองกระจกขยับซ้ายขวาดูตัวเองในกระจก ส่วนญาดาในชุดเจ้าสาวกำลังก้าวเดินลงมาจากบันได ธาวินเหลียวไปมอง ญาดาชะงักแล้วยิ้มเขินสบตาแล้วเดินเข้ามาหาธาวิน
“เป็นไงคะคุณภูชุดนี้ชอบมั้ยคะ”
“สวยมากจ้ะ ผมว่าวันแต่งงานตาลต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลก”
“เจ้าบ่าวก็หล่อไม่น้อยหน้านะคะ เจี๊ยบว่าคุณภูกับคุณตาลน่ะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุดเลยค่ะ ขออนุญาตถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกหน่อยนะคะ” พนักงานของร้านพูดขึ้นแล้วหยิบกล้องเล็กขึ้นมา
ธาวินกับญาดายืนคู่ยิ้มให้ถ่ายรูป
“ขอโทษนะคะ คุณตาลหอมแก้มคุณภูหน่อยได้มั้ยคะ”
“เอ่อ ไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมล่ะคะจะได้ดูน่ารักกุ๊กกิ๊กหน่อย”
“ตาลเค้าขี้อายครับ มาผมหอมเองดีกว่า”
พูดแล้วธาวินดึงญาดามากอดหอมแก้มฟอด ญาดาหน้าเบ้ไปทันที
“อายเค้าน่า ยิ้มหน่อย” ธาวินบอก
ญาดาฝืนยิ้ม ธาวินหอมแก้มอีกฟอดใหญ่
ภายในร้านญาดากับธาวินในชุดบ่าวสาวกำลังยืนคุยกับพนักงานร้านเกี่ยวกับเสื้อผ้า ที่นอกร้าน บุญทันกำลังยืนมองทั้งคู่อย่างวิเคราะห์
“ทำไมไอ้วินถึงคิดจริงจังกับผู้หญิงคนนี้”
ทนายปรารภเดินเลี้ยวมาจะเข้าร้านเห็นบุญทันยืนอยู่
“อ้าว บุญทัน”
“สวัสดีครับ”
“ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้”
“อ๋อ ผมรอคุณภูกับคุณตาลน่ะครับ”
“เออ เดี๋ยวนายกลับไปได้เลยนะ ชั้นจะพาคุณภูไปหาหมอแล้วก็จะพาไปส่งบ้านเอง”
“ผมขับรถให้ได้นะครับ” บุญทันอาสา
“ไม่ต้องหรอก ไปรถชั้นได้นายกลับไปเถอะ”
“ครับ”
ปรารภเดินเข้าร้านไป บุญทันมองตามอย่างสนใจพลางคิดอะไรบางอย่างได้ก่อนจะเดินไป
ในเวลาต่อมา ทนายปรารภขับรถไปตามทาง โดยมีธาวินกับญาดานั่งอยู่ทางด้านหลัง
“เดี๋ยวหลังจากไปหาหมอแล้ว คุณภูอยากไปไหนรึเปล่าครับ”
“ไม่ล่ะครับ ผมไม่รู้จะไปไหน”
“คุณตาลล่ะครับ อยากแวะกลับไปเยี่ยมบ้านบ้างมั้ยครับ”
“ไม่ค่ะ ตอนนี้ที่บ้านตาลไม่มีใครอยู่”
“งั้นเดี๋ยวตรวจเสร็จผมจะพาคุณภูกับคุณตาลไปเลี้ยงอาหารอร่อย”
บนท้องถนน บุญทันขี่มอเตอร์ไซค์ขับตามรถของปรารภอยู่ห่างๆ
ภายในโรงพยาบาล ปรารภ ธาวินและญาดา เดินเลี้ยวเข้าไปในแผนกอายุรแพทย์ ระบบประสาทแล้วตรงไปห้องหมอในทันที
“ทำไมไอ้วินต้องมาหาหมอระบบประสาทหรือว่า มันถูกล้างสมอง อย่าบอกนะว่าทนายปรารภกับผู้หญิงคนนี้ล้างสมองไอ้วิน” บุญทันว่า
ภายในห้องตรวจ หมอกำลังดูฟิลม์เอ็กซเรย์ผลตรวจ
“เท่าที่หมอดูทุกอย่างก็ปกติแล้วนะครับ”
“แต่ทำไมผมยังจำอะไรไม่ได้เลยล่ะครับ” ธาวินถามขึ้น
“อย่างที่หมอเคยบอกน่ะครับว่าคงต้องใช้เวลา ถ้าโชคดีก็หาย แต่ถ้าโชคร้ายก็อาจจะจำอะไรในอดีตไม่ได้อีกเลย”
“ตาลว่าจำไม่ได้ก็ช่างเถอะค่ะคุณภู บางทีอดีตมันก็ไม่มีอะไรน่าจดจำหรอกนะคะ”
“แต่ผมอยากจำทุกอย่างให้ได้ ผมอยากรู้ว่าตัวผมเองชอบอะไร ไม่ชอบอะไรและที่สำคัญทำไมผมถึงรักตาล”
ญาดาฝืนยิ้มให้
“ก็ตาลเคยบอกแล้วไงคะว่าคุณภูรักตาลที่ตาลสวยน่ารัก”
“ไม่ ผมว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ตาลต้องมีอะไรที่ทำให้ผมประทับใจ”
“ผมนึกออกแล้ว คุณหมอเคยบอกนี่ครับว่าให้คุณตาลช่วยกระตุ้นความทรงจำคุณภู” ทนายปรารภว่า
“กระตุ้นยังไงคะ” ญาดาถาม
“ก็คุณตาลกับคุณภูเคยมีความประทับใจอะไรร่วมกันล่ะครับเช่นเจอกันครั้งแรกที่ไหน”
“บนเครื่องบินนู่นแน่ะค่ะ คงจะขึ้นไปรำลึกลำบากนะคะ”
“แล้วเดทครั้งแรกล่ะครับ เดทกันที่ไหน”
“เอ่อ...”
ญาดานึกหาคำตอบไม่ถูก
“ใช่ครับ ผมว่าคุณภูกับคุณตาลลองไปเดทกันอีกครั้ง ดีมั้ยครับคุณภู” ปรารภเสนอความเห็น
“ ดีครับ” ธาวินบอก
ธาวินเห็นด้วยกับทนายปรารภหันมายิ้มให้ญาดาที่ฝืนยิ้มอยู่
ปรารภ ธาวินและญาดาเดินออกจากห้องหมอ บุญทันนั่งอ่านหนังสือพิมพ์บังหน้าอยู่มุมหนึ่ง บุญทันลดหนังสือพิมพ์ลงแล้วมองตามทั้งสามไปก่อนจะหันกลับมามองที่ห้องหมอ
หมอคนที่ตรวจธาวินออกจากห้องและกำลังเดินเลี้ยวมาตามทาง บุญทันเดินตามหลังมาแล้วเรียกไว้
“คุณหมอครับ”
หมอชะงักหันกลับมามอง
“มีอะไรครับ”
“ขอโทษนะครับ พอดีผมเป็นเพื่อนกับคนไข้ที่ชื่อภูบดีน่ะครับ”
“ครับ มีอะไรหรือครับ”
“ผมอยากรู้ว่าเค้าเป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมเค้าถึงจำผมไม่ได้”
หมอชะงักมองหน้าบุญทันนิ่ง หมอนึกถึงคำพูดที่ทนายปรารภขอร้องไว้
“ผมขอให้คุณหมอเก็บเรื่องที่คุณภูบดีสมองเสื่อมไว้เป็นความลับนะครับ เพราะถ้าใครรู้เข้าอาจจะเกิดอันตรายกับชีวิตคุณภูบดี”
บุญทันพูดต่อ
“เค้าถูกล้างสมองหรือว่าถูกมอมยาใช่มั้ยครับ”
“เปล่าครับ คุณภูบดีไม่ได้เป็นอะไรปกติดีครับ ขอตัวนะครับ”
หมอพูดตัดบทแล้วเดินไป บุญทันมองตามพลางพูดขึ้นว่า
“ไม่จริง มันต้องมีอะไรแน่”
ภายในครัวคนงาน บุญทันเดินเข้ามาเห็นคนงานอื่นๆนั่งกินข้าวอยู่ บุญทันเดินไปตักข้าว ทุกคนเหลือบมองบุญทันและคันปากอยากจะวิจารณ์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ป้านวลพยักพเยิดกับลุงแย้ม
“แกถามมันสิ” ป้านวลว่า
“แกถามสิ” ลุงแย้มว่า
“ต้นหอม เอ็งถามซิ” ป้านวลบอก
“ไม่เอา ชั้นไม่กล้า”
บุญทันเดินมานั่งร่วมวง ทุกคนเงียบ บุญทันจะตักข้าวกินก็เห็นสาตาของลุงแย้ม ป้านวล มะยม ต้นหอม และคนงานอื่นๆอีก 3คนจ้องมองบุญทันอยู่ บุญทันถือช้อนที่ตักข้าวอยู่แล้วชะงักมองกลับไป ทุกคนสะดุ้งกับสายตาบุญทันจึงก้มหน้ากินข้าวทำเป็นไม่สนใจต่อไป บุญทันได้แต่ถอนหายใจแล้วพูดขึ้น
“นี่ ชั้นจะบอกให้ทุกคนรู้นะ ชั้นไม่ได้ทำอะไรคุณเมย์”
ป้านวลที่อยากรู้ได้ที จึงพูดขึ้นทันที
“ถ้าเอ็งไม่ทำ คุณหนูเมย์มานอนอยู่กับเอ็งได้ยังไง”
“จะต้องให้บอกกี่ครั้งว่าชั้นไม่รู้”
“นี่ไอ้ทัน ข้าบอกตรงๆนะ ต่อให้เอ็งอมพระมาทั้งวัดก็ไม่มีใครเค้าเชื่อเอ็งหรอก” ลุงแย้มว่า
“ใช่ หนูก็ไม่เชื่อ นี่ดีนะที่คุณท่านไม่เอาตำรวจจับพี่ทัน”
“แต่ข้าว่า คุณท่านก็คงรู้แหละว่าคุณหนูเมย์ก็ใช่ย่อย สมัยเรียนมหาวิทยาลัยก็มีเพื่อนผู้ชายมาส่งดึกๆดื่นๆ” ป้านวลว่า
“ป้านวลจะบอกว่าคุณเมย์เข้าหาพี่ทันเองงั้นหรือ” มะยมถามขึ้น
“เฮ่ย ข้าไม่ได้พูดนะนังมะยม ข้าแค่บอกว่าคุณหนูแกก็แรงไม่เบาเหมือนกัน”
“แต่ชั้นเห็นด้วยนะ ชั้นว่าบางทีคุณเมย์อาจจะเป็นฝ่ายย่องเข้าหาพี่ทันก็ได้ใช่มั้ยพี่ทัน”
“เอาล่ะทุกคน ชั้นขอร้องล่ะนะ เลิกพูด เลิกวิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้กันได้แล้ว ถ้าคุณท่านหรือใครในบ้านมาได้ยินมันจะไม่ดี” บุญทันว่า
“ใช่ เราเป็นบ่าวไม่ควรนินทาเจ้านาย แล้วสรุปว่าคุณเมย์ไปอยู่ในห้องเอ็งได้ยังไง” ลุงแย้มถามอีกด้วยความอยากรู้
“ลุงแย้ม ก็ผมบอกแล้วไงว่าให้เลิกพูดเรื่องนี้”
“อ้อ ใช่ ข้าลืมไป นึกว่าพูดค้างอยู่”
บุญทันส่ายหน้าวางช้อนอย่างเซ็งแล้วลุกเดินออกจากวงอาหารทันที
“เสียดายพี่บุญทันเนาะ” มะยมว่า
“นั่นดิ ข้าว่าจะจีบเป็นแฟนซะหน่อย หมดกัน” ต้นหอมบอก
บุญทันเดินถือจานข้าวออกมาจากโรงครัวไปอย่างเซ็งๆแล้วเดินไปหลบนั่งกินข้าวคนเดียวที่เก้าอี้ในสวนพลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ต้นหอมเดินเข้ามาหาที่ห้องครัวเมื่อตอนเย็น
“พี่ทัน คุณเอให้พี่ไปดูรถให้หน่อย มันสตาร์ทไม่ติด”
“เดี๋ยวพี่กินข้าวเสร็จพี่ไปดูให้นะ”
“คุณเอให้ไปเดี๋ยวนี้ เพราะจะไปงานเลี้ยง”
“ได้ ได้”
บุญทันรีบวางช้อนหยิบน้ำดื่มลุกเดินออก
บุญทันเดินมาที่บ้านของอนุทินเห็นมณทกานต์นั่งเล่นไอแพดอยู่ มณทกานต์เงยหน้ามองบุญทันแล้วก็ชะงักไป
“ผมมาหาคุณเอครับ”
มณทกานต์ไม่พูดด้วยทำเหมือนไม่ได้ยินหันมาดูไอแพดต่อ
“ต้นหอมบอกว่าคุณเอจะให้ผมดูรถ เห็นว่าสตาร์ทไม่ติด”
มณทกานต์ยังทำเฉยไม่สนใจจนบุญทันเดินเข้าไปใกล้
“คุณเมย์ครับผมมาหาคุณเอ”
“แล้วชั้นชื่อเอรึเปล่าล่ะ”
มณทกานต์เดินออกไป บุญทันมองตามแล้วส่ายหน้าอย่างระอาใจ มะยมสาวใช้เดินออกมาพอดี
“อ้าว พี่ทัน”
“คุณเอล่ะมะยม ต้นหอมบอกว่า คุณเอจะให้พี่ดูรถเห็นว่าสตาร์ทไม่ติด”
“ไม่ต้องแล้วจ้ะ เมื่อกี้แกลองสตาร์ทอีกที มันติดแล้วแกก็เลยไปเลย”
“อ้าว หรือ”
“จ้ะ”
“งั้นพี่ไปกินข้าวต่อนะ”
บุญทันเดินกลับไปที่ครัวแล้วนั่งลงนั่งกินข้าวที่วางค้างไว้ต่อ
บุญทันเปิดประตูเข้ามาในห้องก็รู้สึกง่วงนอน หาวหวอด จนต้องสะบัดหน้า
“เฮ้อ เป็นอะไร ทำไมวันนี้ง่วงแต่วัน”
แม้บุญทันจะพยายามสะบัดหน้าฝืนความง่วง แต่ก็ยังหาวไม่หยุด
“ทำไมตาจะปิด นอนก่อนดีกว่า”
บุญทันล้มตัวลงนอนในชุดที่สวมอยู่
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 20
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์,เซลิน่า เพียซ ฯลฯ
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ ต่อจากละคร ขุนศึก
ที่มา manager.co.th