อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 25
ญาดายกมือไหว้แล้วมองตามปรารภที่เดินออกไป“เจ้าประคู้น ขออย่าเพิ่งจำอะไรได้ก่อนที่เราจะได้เงินเลย เพี้ยง”
ภายในโรงรถ บุญทันกำลังเช็ดรถโดยต้นหอมช่วยเช็ดอยู่ข้าง ๆ ต้นหอมเหลือบมองบุญทันเป็นระยะ แต่บุญทันหน้านิ่งทำเป็นไม่สนใจจนต้นหอมทนไม่ได้แล้วพูดขึ้น
“เห็นมะยมมันบอกว่าตั้งแต่เกิดเรื่องกับคุณปา คุณเมย์ไม่ยอมออกจากห้องเลยล่ะพี่ทัน”
“หรือ”
“ใช่ เห็นว่าข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน”
บุญทันพูดหน้านิ่งเฉยเมยไม่แสดงความรู้สึกอะไร
“ต้นหอมว่าพี่ทันไปดูคุณเมย์ซักนิดก็ดีนะ”
“ไปดูทำไม”
“อ้าว ก็พี่ทันกับคุณเมย์เป็น ...”
“พี่ว่าต้นหอมไปช่วยป้านวลหั่นผักหั่นหมูในครัวดีกว่ามั้ย”
“แหม ที่ต้นหอมบอกพี่ทันก็เพราะหวังดีนะ”
บุญทันมองจ้องหน้าต้นหอมอย่างไม่ชอบใจ
“ไปก็ได้”
บุญทันถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหันมาทำงานต่อ ธาวินเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ด้านหลัง บุญทันซึ่งทำงานอยู่คิดว่าเป็นต้นหอมก็ชักรำคาญ
“พี่บอกให้ไปช่วยป้านวลในครัวไง”
“ชั้นอยากใช้รถ” เสียงธาวินพูดขึ้น
บุญทันชะงักหันกลับไปมองเห็นธาวินยืนสีหน้าขรึมเรียบนิ่งอยู่
“คุณภู”
“ขับรถพาชั้นไปข้างนอกหน่อยสิ”
บุญทันอดแปลกใจไม่ได้ที่ธาวินเข้ามาพูดด้วย
“ผมหรือครับ”
“ก็นายเป็นคนขับรถบ้านนี้ไม่ใช่หรือ” ธาวินถาม
“ครับ เชิญครับ”
บุญทันเปิดประตูรถให้ธาวินขึ้นไปนั่งแล้วขึ้นรถขับออกไปทันที
ระหว่างขับรถ บุญทันหันไปมองกระจกหลัง เห็นธาวินนั่งนิ่งมองสบตาอยู่
“คุณภูจะให้ผมไปส่งที่ไหนครับ”
“ขับไปเรื่อย ๆ”
“หมายความว่าไงครับขับไปเรื่อย ๆ”
“ชั้นอยากนั่งรถเล่น”
“แล้วนี่คุณตาลรู้รึเปล่าครับว่าคุณภูออกมาข้างนอก”
“ทำไมชั้นต้องบอกเค้าด้วย”
“อ้าว ก็เค้าเป็นภรรยาคุณภูนี่ครับ”
“นายก็รู้ว่าไม่ใช่”
บุญทันชะงักไปทันทีอย่างคาดไม่ถึง
“ เอ่อ คุณภูว่าอะไรนะครับ”
“แกก็รู้ว่าชั้นยังไม่มีเมียไอ้ภู”
บุญทันเตะเบรกรถเบรค เอี๊ยด
บุญทันหันมามองจ้องหน้า ธาวินยิ้มให้อย่างทะเล้นเหมือนเพื่อนคนเดิม
“ไอ้วิน นี่แกจำชั้นได้แล้วหรือ”
ธาวินยิ้มทะเล้นยกสองนิ้วขึ้นตะเบ๊ะให้แล้วบอก
“เยสเซอร์”
ทั้งสองโผกอดกันด้วยความดีใจ
ในเวลาต่อมา ธาวินกับบุญทันถือกระป๋องเครื่องดื่มนั่งอยู่บนราวสะพาน ธาวินหัวเราะขำไม่หยุด จนบุญทันมองอย่างงงๆ
“แกเป็นอะไร ขำอะไรนักหนาวะ”
“ชั้นนึกถึงตอนที่ยัยตัวแสบบอกว่าแกเป็นเกย์คอยจ้องจะเสียบชั้น แกเชื่อมั้ย ตอนนั้นนะชั้นกลัวแกจะเสียบก้นจริงๆ”
“ยัยเมียกำมะลอของแกเนี่ยร้ายไม่เบานะล้างสมองแกจนเกลี้ยง ไม่ว่าชั้นจะพูดอะไรบอกอะไร แกไม่ฟังเลย ฟังแต่เมีย”
“อ้าว ก็คนมันสมองเสื่อมนี่หว่า”
“นี่ ว่าแต่ยัยตัวแสบนั่นมาสวมรอยเป็นเมียแก เค้าต้องการอะไรกันแน่”
“ถ้าเดาไม่ผิดชั้นว่าเค้าคงต้องการเงิน”
“แน่ใจนะว่าไม่มีแผนอื่น”
“คิดว่าไม่นะเพราะตอนที่ชั้นเจอ เธอเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ”
“งั้นแกก็ต้องรีบกำจัดเธอออกไปซะ ก่อนที่จะสร้างเรื่องให้ยุ่งกว่านี้”
“แต่ชั้นว่าเอาไว้ก่อนดีกว่า ชั้นยังไม่ได้แก้เผ็ดที่เค้าหลอกชั้นเลย”
“แก้เผ็ดหรือว่าแก้ผ้า อย่าบอกนะว่าแกยังไม่มีอะไรกับเค้า”
“ไม่มี”
“จริงหรือ เสือผู้หญิงอย่างแกเนี่ยนะ”
“จริง ยัยเนี่ยแสบตัวจริงเลยล่ะ หล่อนบอกว่าชั้นเป็นเกย์ไม่ชอบผู้หญิง”
“แกก็เชื่อ”
“ก็ไม่อยากเชื่อหรอก แต่เค้ากรอกหูทุกวันจนชั้นไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนอย่างแกจะถูกผู้หญิงหลอก”
“อย่ามาทำหัวเราะชั้น ว่าแต่แกเถอะหลอกน้องเมย์ไปนอนในห้องได้ไงวะ บอกหน่อยซิ”
“ใครบอกแกว่าชั้นหลอก”
“นี่แกไม่รู้เรื่องจริงๆหรือ”
“ก็จริงน่ะสิ คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าน้องเมย์ไปอยู่ในห้องได้ยังไง”
“แล้วน้องเมย์ว่าไง”
“เธอก็บอกว่าเธอไม่รู้เรื่อง”
“หรือว่าเรื่องนี้มีคนสร้างสถานการณ์ขึ้นมา”
บุญทันมองหน้าธาวินแล้วคิดตาม
ภายในบ้านพิพัฒน์ในเวลาเดียวกัน ญาดาเดินลงบันไดบ้านมา ภายในบ้านเงียบไม่มีใคร
ใครบางคนแอบมองญาดาอยู่
ญาดาเดินมาหยุดที่กลางโถงพลางมองซ้ายขวาเพื่อหาธาวิน
“คุณภูอยู่ไหนเนี่ย”
ญาดาเดินออกจากบ้านไป แล้วเดินมาตามทางเข้าไปในสวน เจอกับคนงานกำลังทำสวนอยู่
“น้อย เห็นคุณภูมั้ย”
“ไม่เห็นเลยครับ”
ญาดาพยักหน้ารับรู้แล้วกดโทรศัพท์หาธาวินแต่ไม่มีสัญญาณตอบรับ
“ไปไหนนะ มือถือก็ไม่เปิด”
ญาดามองซ้ายมองขวาก่อนจะเดินไปทางครัว
ในครัวคนงาน ป้านวลกำลังเตรียมลงมือทำอาหาร โดยมีต้นหอมกับมะยมเป็นลูกมือ ป้านวลหันมาเห็นญาดาเดินเข้ามาจึงถาม
“อ้าว นังต้นหอม คุณตาลมาทำไม”
“คุณตาลจะเอาอะไรหรือคะ ทำไมไม่โทรเรียกต้นหอมล่ะคะ”
“เปล่าจ้ะ พอดีชั้นหาคุณภูไม่เจอน่ะ มีใครเห็นคุณภูบ้างมั้ย”
“ไม่เห็นเลยค่ะ” ต้นหอมบอก
“หนูก็ไม่เห็นค่ะ” มะยมตอบ
“คุณตาลไม่โทรเข้ามือถือคุณภูล่ะคะ” ป้านวลถาม
“โทรแล้วจ้ะ แต่ว่าไม่เปิดเครื่อง”
ลุงแย้มเดินเข้ามาพอดี ต้นหอมจึงถาม
“ลุงแย้ม เห็นคุณภูบ้างมั้ย คุณตาลตามหาอยู่”
“เห็นนั่งรถออกไปข้างนอกกับบุญทันน่ะครับ” ลุงแย้มว่า
ญาดาชะงักไปทันที
“บุญทันหรือ”
“ใช่ครับ ไปซักเกือบชั่วโมงแล้วมั้งครับ”
“แล้วเค้าไปไหนกันลุงแย้มรู้มั้ย” ญาดาซัก
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ ให้ผมโทรตามบุญทันมั้ยครับ” ลุงแย้มว่า
“อ๋อ ไม่ต้องหรอกจ้ะ งั้นก็แล้วไป ชั้นแค่เป็นห่วงว่าคุณภูหายไปไหน”
ญาดาเดินออกจากครัวคนงานไป
“แหม คุณภูกับคุณตาลเนี่ย น่ารักจังเลยเนาะ” ต้นหอมว่า
“นั่นสิ น่าจะมีคุณหนูตัวเล็กเร็วๆ บ้านเราจะได้คึกคัก” ป้านวลบอก
ญาดาเดินออกมาจากห้องครัวด้วยความแปลกใจ
“คุณภูไปไหนกับบุญทันนะ หรือว่าไปสืบเรื่องที่เราบอก”
ญาดาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็ชะงัก
“เอ๊ะ ถ้าบุญทันไม่อยู่ ”
ญาดาปิ๊งไอเดียบางอย่างแล้วยิ้มให้กับตัวเองก่อนเดินออกไป
สายตาใครบางคนแอบมอง เห็นญาดาเหลียวซ้ายมองขวาแล้วย่องเข้าห้องบุญทันไป
ภายในห้องบุญทัน ญาดามองสำรวจไปรอบห้องแล้วมองไปที่ตู้เสื้อผ้า
“โจรมันมักจะซ่อนหลักฐานไว้ในตู้เสื้อผ้า”
ญาดาเดินไปแหวกตู้เสื้อผ้า ไม่เห็นอะไรผิดปกตินอกจากตูเสื้อผ้าทั่วไป บนโต๊ะวางของก็ไม่มีอะไรน่าสงสัย ญาดามองรอบห้องอีกครั้งพร้อมกับบ่นกับตัวเอง
“นับว่าแกรอบคอบนะไอ้บุญทัน ไม่มีหลักฐานอะไรทิ้งไว้ซักอย่าง”
ญาดาเปิดประตูห้องบุญทันออกไปก็ตกใจสะดุ้งเมื่อเห็นนภายืนจ้องหน้านิ่งอยู่
“คุณป้านภา”
“เธอมาทำอะไร” นภาถามเสียงเย็น
“อ๋อ ตาลมาตามหาคุณภูน่ะค่ะ”
“มาตามหาถึงในบ้านพักนายบุญทันเนี่ยหรือ”
“เอ่อ พอดีลุงแย้มบอกว่าคุณภูอยู่กับบุญทันน่ะค่ะ ตาลก็เลยมาดู”
“แล้วอยู่รึเปล่า”
“ไม่มีค่ะ”
นภามองด้วยสายตาจ้องจับผิดญาดา
“ถ้าคุณป้าไม่เชื่อไปถามลุงแย้ม ต้นหอมหรือป้านวลก็ได้นะคะ”
“ชั้นจะเตือนเธอหน่อยนะ เธอเป็นภรรยาของคุณภูซึ่งเป็นทายาทของที่นี่ เธอไม่ควรทำตัวรุ่มร่ามเดินเข้าออกห้องพักคนงานแบบนี้ โดยเฉพาะคนงานผู้ชาย”
ญาดายิ้มเจื่อนไปทันที
“เพราะถ้าใครเห็นเข้าจะเอาไปพูดในทางที่เสียหายกับคุณภูได้”
“ค่ะ ตาลขอโทษ ตาลก็แค่มาตามหาคุณภูเท่านั้น”
นภาใช้สายตาจิกตำหนิโดยไม่พูดอะไรกับญาดาแล้วเดินออกไป ญาดามองตามแล้วทำเบ้หน้าใส่
“เชอะ ทำเป็นมาว่าเรา ทีตัวเองยังเดินเข้าไปขโมยของในห้องคุณปู่หน้าตาเฉย เรายังไม่บอกใครซักคำ”
ญาดาส่ายหน้าอย่างเซ็งๆแล้วเดินออกไป
ขณะเดียวกัน บุญทันยังนั่งคุยอยู่กับธาวินอยู่ที่สะพาน
“ฟังจากที่แกเล่ามาทั้งหมด ชั้นว่าคนที่สร้างสถานการณ์น่าจะเป็นเมียแกมากกว่า” บุญทันว่า
“ทำไมแกถึงคิดอย่างงั้น”
“แกบอกชั้นเองว่าเค้าเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ บางทีเค้าอาจจะสร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อต้องการเรียกร้องอะไรจากแกก็ได้”
“เรียกร้องอะไร” ธาวินถาม
“ชั้นจะไปรู้หรือ เค้าอาจจะเห็นว่าแกหลงเค้าจนเขางอก เค้าจะหลอกเอาอะไรจากแก แกก็ต้องให้”
“มากไปโว้ย ไม่ได้หลงบอกว่าสมองเสื่อม”
“เออ นั่นแหละเหมือนกัน”
“แล้วผู้ชายที่ชั้นเห็นออกมาจากห้องแกคืนนั้นล่ะ มันเป็นใคร” ธาวินถาม
“มันอาจจะเป็นคนของเค้าหรือผัวเค้าก็ได้”
“เฮ้ย ชั้นว่าตาลเค้ายังไม่มีผัวหรอก”
“แกรู้ได้ไง เค้าอาจจะวางแผนเพื่อให้แกเห็นไอ้ผู้ชายนั่น แกจะได้ตามไปเจอเค้าที่ห้องชั้น”
“แล้วน้องเมย์ล่ะ น้องเมย์ไปนอนห้องแกได้ไง ชั้นว่าน้องเมย์ไม่น่าเกี่ยวอะไรกับตาล”
“สำหรับคุณเมย์ ชั้นว่าเธออาจจะเมาไม่รู้เรื่องมากกว่า”
“แต่ชั้นก็ยังไม่อยากเชื่อนะว่ามันจะเป็นแผนของตาล เพราะตอนที่ชั้นไปเจอเค้า เค้าแก้ผ้านอนอยู่กับแก”
“นี่ไง ชั้นถึงได้บอกว่าแกมีเขางอกบนหัว ถูกเค้าหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ยังเชื่อเค้าอีก”
“น้อยๆหน่อยโว้ยไอ้ภู ตอนแรกที่ชั้นโดนหลอกเป็นเพราะความจำเสื่อมโว้ย”
“แต่ชั้นว่าแกเห็นเค้าสวยมากกว่า พอเค้าพูดอะไรก็เลยเชื่อไปหมด แกมันบ้าผู้หญิงไอ้วิน”
“ไม่ใช่โว้ย ถ้าตอนนั้นเป็นแกฟื้นขึ้นมาแล้วจำอะไรไม่ได้เลย แต่มีคนมาบอกว่าเป็นเมีย แกไม่เชื่อหรือ” ธาวินเถียง
“ไม่ เพราะชั้นไม่โง่เหมือนแก”
“ไอ้ภู”
ธาวินผลักไหล่บุญทันผลักตอบ ธาวินชกบุญทันชกตอบ หยอกล้อประสาเพื่อนแล้วหัวเราะกันอย่างสดใส
ญาดามองนาฬิกาแล้วเดินไปมาอยู่ที่หน้าตึกในเวลาเย็นด้วยความเป็นห่วงธาวิน
“จะห้าโมงแล้วนะ หรือว่าไอ้บุญทันจะหลอกคุณภูไปทำอะไร”
ขณะนั้นบุญทันขับรถเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าตึกพอดี ญาดามองเห็นบุญทันลงมาเปิดประตูให้ธาวิน ญาดาเดินเข้าไปหาอย่างเป็นห่วงแล้วถาม
“คุณภูไปไหนมาคะ”
“ผมเซ็งๆน่ะก็เลยไปนั่งรถเล่น”
“แล้วทำไมไม่ชวนตาลไปด้วยล่ะคะ”
“ผมหาตาลไม่เจอ” ธาวินบอกก่อนจะหันมาบอกบุญทัน
“ขอบใจมากนะบุญทัน”
“ครับผม”
บุญทันทำเก๊กใส่ธาวินแล้วขึ้นรถขับออกไป ญาดามองตามแล้วถามธาวิน
“ทำไมคุณภูถึงไปตามลำพังกับนายบุญทันล่ะคะ รู้มั้ยคะ ตาลเป็นห่วงแทบแย่”
ธาวินกอดเอวหมับทันที ญาดาสะดุ้ง ธาวินเอียงหน้าเข้ามากระซิบ
“ทำไมจ๊ะ ตาลกลัวเค้าทำอะไรผม”
ญาดาพยายามดึงมือธาวินออก
“คุณภูอย่าทำอย่างนี้สิคะ เดี๋ยวใครมาเห็น”
ธาวินยังไม่ยอมปล่อยมือที่กอดอยู่
“ไม่ต้องอายใครแล้ว ใครๆเค้าก็รู้ว่าเราเป็นผัวเมียกัน”
ธาวินจุ๊บแก้ม ญาดาก็สะดุ้งอีก
“อุ๊ย นี่คุณภูไปดื่มมารึเปล่าคะ ทำไมพูดจาท่าทางเหมือนคนเมา”
“เปล่า ผมไม่ได้ดื่ม ผมแค่อยากแสดงความรักให้ตาลเห็น”
ธาวินยื่นหน้าจะเข้ามาหอมอีกที ญาดายกมือดันหน้าธาวินทันที
“ไม่เอาค่ะ คุณภูตัวเหม็นเหงื่อไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวจะได้ลงมาทานข้าวกับคุณปู่”
“ก็ได้จ้ะ”
ธาวินปล่อยมือที่กอดอยู่ ญาดาไม่ทันระวังตัวเลยเจอจุ๊บเข้าให้อีกที ญาดาอึ้งไป
“คุณภู”
ธาวินหัวเราะทำหน้าทะเล้นใส่แล้วเดินออกไป ญาดามองตามด้วยความแปลกใจ
“วันนี้เป็นอะไร ทำไมเดี๋ยวกอดเดี๋ยวจูบเราทั้งวัน อย่าบอกนะว่าไปกินยาโด๊ปมา”
ภายในบ้านเมย์เมื่อตอนเย็น มณทกานต์เดินลงมาชั้นล่างแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำส้มเทใส่แก้ว
เดินออกไปนั่งที่หน้าบ้าน มองเหม่อนึกถึงคำที่เอนกด่า
“นี่พ่อก็คิดว่าเมย์ใจแตกถึงขนาดไปนอนกับบุญทันงั้นหรือคะ”
“พ่อก็ไม่อยากจะคิดหรอกนะ แต่ในเมื่อรูปการณ์มันเป็นแบบนั้นแกจะให้พ่อคิดยังไง หรือจะให้พ่อคิดว่าบุญทันมันหลอกแกไปขืนใจ”
ใบหน้าของอนุทินผ่านเข้ามาในห้วงคิด พร้อมกับคำพูดเสียดสี
“ชั้นดูถูกดีกว่าดีกว่าดูผิดก็แล้วกัน หนอย ตอนที่คุณปู่จะให้แต่งงานกับไอ้ภูบดีทำเป็นเล่นตัว ชั้นนึกว่าแกจะหาผู้ชายได้เลอเลิศแค่ไหน สุดท้ายก็ใฝ่ต่ำไปคว้าคนขับรถ”
มณทกานต์น้ำตาซึม ภาพของบุญทันผ่านเข้ามา
บุญทันดึงมณทกานต์ออกมาแล้วมองหน้าและเช็ดน้ำตาให้
“ถ้าคุณไม่รังเกียจก็แต่งงานกับผมเถอะนะครับ อย่างน้อยมันก็อาจจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น”
มณทกานต์พึมพำกับตัวเอง
“หรือว่าเราควรจะแต่งงานกับบุญทัน ทุกอย่างจะได้จบ”
มณทกานต์ถอนหายใจก่อนจะส่ายหน้ากับตัวเอง
“ เฮ้อ แต่ถ้าเราแต่งก็เท่ากับเรายอมรับในสิ่งที่ทุกคนประณาม”
มณทกานต์ถอนหายใจอีกครั้งอย่างหงุดหงิด บุญทันเดินเข้ามาหาพอดี
“เห็นต้นหอมบอกว่าวันนี้คุณเมย์ไม่ทานอะไรเลยทั้งวัน ผมเลยเอาช็อกโกแลตมาฝาก”
บุญทันยื่นช็อคโกแลตM&Mให้ มณทกานต์ชะงักมองหน้าบุญทัน
“ผมเคยอ่านหนังสือเค้าบอกว่าเวลาที่เราเครียดหรือหงุดหงิด ถ้าทานช็อคโกแลตมันจะช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้นนะครับ”
มณทกานต์ทำเมินหน้าหันไปอีกทางอย่างไม่สนใจ บุญทันวางช็อคโกแลตลงบนโต๊ะแล้วเดินออกไป เมย์หันมามองช็อคโกแลตแล้วมองซ้ายแลขวาเมื่อไม่เห็นบุญทัน ก็หยิบเม็ดช็อคโกแลตเข้าปาก1- 2 - 3 เม็ดตามลำดับจนอารมณ์เริ่มดีขึ้นแล้วยิ้มกับตัวเอง พอจะหยิบเม็ดที่ 4เข้าปากต้องสะดุ้ง
“ดีขึ้นมั้ยครับ” เสียงบุญทันดังขึ้น
มณทกานต์หันกลับไปมองเห็นบุญทันยืนยิ้มให้ มณทกานต์หน้าแตกรีบคว้ากล่องช็อคโกแลตเดินกลับเข้าบ้าน บุญทันยิ้มส่ายหน้า
มณทกานต์เดินกลับเข้ามาในบ้านแล้วมองช็อคโกแลตที่อยู่ในมือแล้วอมยิ้มให้กับตัวเอง
“รู้ซะด้วยว่าเราชอบกินยี่ห้อนี้”
มณทกานต์หยิบช็อคโกแลตเข้าปากอีกเม็ด
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 25
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์,เซลิน่า เพียซ ฯลฯ
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager.co.th