อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 24 วันที่ 17/2 พ.ย. 56
ผีพยาบาลเสียงแผ่วเบา
"ชั้น...ไม่อยากตาย"
กรรัมภาผงะ ตาเบิกกว้าง เห็นภาพสยดสยอง
โรงพยาบาลนี้ไฟไหม พวกคนไข้ พยาบาล พากันหนี นางพยาบาลคนหนึ่งโดนเสาล้มทับ ไฟลุกโพลง พวก3สาวตั้งหลักได้ มองไปเห็นกรรัมภายังไม่ยอมลุกจากตรงนั้น นั่งผงะอยู่ ช็อกกับภาพที่ได้เห็น
ในขณะที่ผีนายลาภกำลังพุ่งกลับไปที่กรรัมภา เห็นเส้นปาดมากับพื้น เป็นรอยแหวกพุ่งไป
"ยัยแก้ม!"
ญาณินรีบวิ่งพุ่งไปกระชากตัวกรรัมภาออกมา ก่อนที่เธอจะถูกผ่ากลางได้อย่างหวุดหวิด แต่ญาณินกลับถูกอะไรบางอย่างนั้นเฉี่ยวถากๆไปเล็กน้อย ที่ต้นแขน
"โอ๊ย!"
ญาณินไม่เจ็บมาก รีบกระชากกรรัมภาให้มีสติ
"ยัยแก้ม มีสติหน่อยสิ"
"วิญญาณที่นี่ พวกเขาถูกไฟคลอก ตายทั้งเป็น น่ากลัว น่ากลัวที่สุด"
กรรัมภาน้ำตาไหล
"หนีก่อนเถอะ ไป"
กรรณามาคว้ามือลากให้รีบไปก่อน พวก4สาวกำลังจะไป แต่ต้องชะงักกันหมด
สุคนธรสบอก
"ไม่ทันแล้ว"
โกลเดนเบบี๋หน้าซีดกลัว
"พวกเขา ไม่ได้มาดี เขาจะฆ่าเราทุกคน"
พวกสาวๆผงะ จะหันกลับ ปรากฏร่างของลาภขึ้นมา ในมือถือมีดผ่าตัด กำลังเดินเอากรีดไปกับผนังจนเป็นรอย สีหน้าเหี้ยม แสยะยิ้ม อำมหิต โรคจิต
บริษัทซิกส์เซนส์ เวลากลางคืน ติณห์นั่งสมาธิอยู่ จุนจีโวยวายที่ติณห์ไม่ทำอะไร เอาแต่นั่งเฉย
"เว!!! ว็อท แฟนหายไปทั้งคน ไม่สิ ทั้งห้าคน แต่นายมานั่งสมาธิ จะอธิษฐานให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองหรือไง"
"เงียบๆหน่อยได้มั้ย ติณห์กำลังทำสมาธิ เพื่อให้เกิดปัญญา ได้ดวงตามองเห็นธรรม หาทางช่วยเหลือพวกสาวๆนั่นแหละ"
"เขามีซิกส์เซนส์"
อรวรรณบอก
"คุณติณห์เรียนสมาธิ เรียนปฏิบัติกับคุณหนูณินมาตลอด..คุณติณห์เคยทำสมาธิแล้วเกิด
”ญาณปัญญา” เห็นเหตุการณ์ร้ายล่วงหน้าได้มาแล้ว จำไม่ได้เหรอคะ"
"ใช่ และนายก็กำลังรบกวนสมาธิไอ้ฝรั่งอยู่ ไปที่อื่นไป" ไตรรัตน์ว่า
"ไตวาย...แฟนนายเป็นแม่หมอ เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว แต่คุณแก้มกับคนอื่นๆไม่มีวิชาเหมือนแฟนนาย" จุนจีบอก
"คุณรสไม่มีวันทิ้งเพื่อน"
"ผมจะไม่รอแล้ว!"
อยู่ๆ พงอินทร์ที่นั่งอยู่ก็ทำท่าจะผลุนผลันออกไป
"จะไปไหน"
"ไปตามหา..ไปทำอะไรก็ได้ ที่มันมีประโยชน์กว่านั่งรอเฉยๆ"
"จะไปตามที่ไหน สำนักของเบญจาเหรอ รู้เหรอว่าอยู่ไหน พวกเราไม่รู้ ไม่มีเบาะแสอะไรสักอย่างที่จะตามได้เลย ออกไปสุ่มหาก็เสียเวลาเปล่า..พวกนายก็รู้ดี"
ทุกคนจ๋อย ฮึดฮัดที่ทำอะไรไม่ได้
"สิ่งที่เราทำได้ คือ เชื่อมั่นในตัวไอ้ฝรั่ง หรือไม่ก็ช่วยกันภาวนาให้ผู้กองกับไอ้หมอเค้นความจริงจากสุพิชชาให้ได้" ไตรรัตน์บอก
สุพิชชาขับรถมาในซอยเข้าบ้าน แต่แล้วต้องชะลอเพราะมีรถเปิดไฟจอดขวางอยู่ตรงหน้า เธอเพ่งมองวรวรรธกับณัฐเดชที่กำลังเดินเข้ามา
วรวรรธพุ่งเข้ามาชาร์ตที่รถทันที กระชากประตูรถ แต่ไม่ออกเพราะล็อกไว้
"คุณเอาคุณเนตรไปไหน หา คุณคิดจะทำอะไร บอกมา"
ณัฐเดชร้อนใจ แต่พยายามพูดดี
"พีช..มีคนบอกว่าพีชพายัยเนตรขึ้นรถออกไป..จริงหรือเปล่า"
สุพิชชาอยู่ในรถ ส่ายหน้า ไม่ยอมรับ
"ไม่นะ พีชไม่รู้เรื่อง"
วรวรรธยิ่งโมโหมากขึ้น
"โกหก คุณเลิกเล่นละครตบตาพี่ณัฐซะที บอกมาว่าเอาคุณเนตรไปไว้ที่ไหน"
วรวรรธถึงขั้นกระชากประตูและเขย่ารถของสุพิชชา
"เปิดประตู ผมบอกให้เปิด!"
พีชไม่รู้จริงๆ..พี่ณัฐ..นี่มันอะไรกัน..พีชกลัว"
ณัฐเดชกระชากวรวรรธออก
"สงบสติอารมณ์หน่อยสิวะไอ้หมอ แกบ้าอย่างนี้ใครจะกล้าลงมา"
"คนบ้าไม่ใช่ผม..แต่เป็นพีช พี่ก็เลิกบ้าได้แล้ว พีชไม่ได้ใสซื่ออ่อนแอเหมือนที่แสดงออกมา และเขาไม่ได้รักพี่ เขาแค่หลอกใช้พี่เป็นเครื่องมือทำลายผมกับคุณเนตร"
"ทำไมหมอพูดแบบนั้น พีชไม่เคย ไม่เคยแม้แต่จะ..."
สุพิชชาพูดไม่ทันจบ วรวรรธพุ่งเข้ามาตบที่ข้างรถ
"คุณมันชั่วร้ายที่สุด"
วรวรรธผละออก ไปหาก้อนหินจากข้างทาง คว้าหินขนาดใหญ่เกือบสิบโลขึ้นมาด้วยสองมือ ยกอยู่ในท่าที่จะทุ่มใส่กระจกรถ สุพิชชาผงะ แต่ณัฐเดชเข้าชาร์ตวรวรรธไว้ ปัดก้อนหินออก ผลักวรวรรธออก ปกป้องสุพิชชา
"แกจะทำให้พีชกลัวทำไมไอ้หมอ"
"กลัวเหรอ..ผมว่าเขากำลังสะใจมากกว่า ที่ทำให้ผมเสียสติได้ ผมจะทำทุกอย่างให้เขายอมรับว่าเอาคุณเนตรไปไว้ที่ไหน"
ณัฐเดชผลักหมอออก
"แกไม่ต้องยุ่ง ไปรอห่างๆ ชั้นจะคุยกับพีชเอง"
"ไม่"
"ชั้นบอกให้ไป"
ณัฐเดชเด็ดขาด
"ถ้าพี่ณัฐทำไม่ได้ ผมจะทำเอง แล้วถ้าพี่ยังมาขวางผมอีก รับรองวันนี้จะเป็นครั้งแรกที่ผมจะไม่ยอมพี่"
หมอวรวรรธคับแค้น สุพิชชาแอบยิ้มสะใจ
เสาน้ำเกลือขยับเข้ามา พวก4สาว ก้องฟ้าและโกลเดนเบบี๋ถอยมาชิดกัน
"พี่รส ทำอะไรหน่อยสิ" ก้องฟ้าบอก
สุคนธรสหยิบขวดน้ำหอมอาคมขึ้นมา พนมมือ ท่องคาถา แล้วเป่าพ่วง แล้วฉีดน้ำหอมนั้นออกไป พวกเสาน้ำเกลือc]tวิญญาณที่มองไม่เห็นต่างผงะ เคลื่อนถอยกลับไปเล็กน้อย มีเสียงหวีดแหลมดังมา
โกลเดนเบบี๋กระหยิ่ม
"ไงล่ะ เล่นกับใครไม่เล่น ไม่รู้จักแม่หมอสุคนธรสซะแล้ว"
"ถ้าไม่อยากตาย ถอยไปไกลๆเลย" ก้องฟ้าบอก
"เราสัญญาว่าจะช่วยปลดปล่อยให้พวกคุณได้ไปสู่ที่ๆดีกว่านี้ ได้โปรดอย่าขัดขวางเราเลย" ญาณินบอก
"แล้วถ้าจะให้ดี ช่วยบอกให้เรารู้ด้วยว่า ตอนนี้เพื่อนของเราอยู่ที่ไหน ไป กรรณ แก้ม รีบไปช่วยยัยเนตร!"
กรรณากับกรรัมภากำลังจะไป แต่ลาภยืนอยู่ข้างกรรณาแบบประกบติด
"พวกแก!"
กรรณาสะดุ้งโหยง เสียงอยู่ประชิดติดตัว
ทันใดลาภเหวี่ยงเอากรรณากระเด็นตัวลอยหลุดไปอีกห้อง โครม! ทรุด กระอัก ทุกคนช็อกที่กรรณาเจอแรงมาก
"พี่กรรณ"
ก้องฟ้ากับกรรัมภารีบวิ่งเข้าไปดู
"ต้องให้ใช้กำลังใช่มั้ย...ได้"
ปรากฏร่างของผีนายลาภยืนขวางหน้าอยู่ พร้อมเผชิญหน้าสู้กัน
"ไม่มีใครไปจากที่นี่ได้ พวกวิญญาณทั้งหลายกำลังกลัว ไม่มีความสุข ชั้นจะช่วยให้พวกแกไม่ต้องทรมานอีกต่อไปเอง"
ทันใด พวกวิญญาณที่มองไม่เห็นกลับมีท่าทีคลุ้มคลั่งยิ่งกว่าเดิม เสียงแหลมดังขึ้น เสาน้ำเกลือถึงกับพลุ่งพล่าน เคลื่อนที่ไปมา ถึงขั้นปลิวไปมา
ญาณินบอก
"ผีนายลาภควบคุมที่นี่อยู่ ถ้าไม่จัดการมันก่อน ก็ไม่มีทางหายัยเนตรเจอแน่"
"ชั้นจะขอแลกกับพวกแล้ว ไอ้ผีไร้สติปัญญา มืดบอดทุกตัว"
สุคนธรสกำลังจะหยิบของขลังในย่าม แต่อยู่ๆพวกเสาน้ำเกลือกลับมารุมล้อมสุคนธรส ท่อสายยางของถุงน้ำเกลือตวัดรัดแขน ขาของสุคนธรส ตรึงเอาไว้ จนสุคนธรสดิ้นไม่หลุด
"เฮ้ย ปล่อย"
โกลเดนทเบบี๋ร้องเรียก
"พี่รส!"
โกลเดนเบบี๋จะไปช่วย แต่ถูกพลังอัดจนกระเด็นไป ญาณินจะขยับไปช่วยสุคนธรส
"ยัยรส!"
แต่อยู่ๆญาณินต้องผงะ ที่ต้นคอของเธอปรากฏรอยนิ้วมือบีบ ตามด้วยที่แขนมีรอยปรากฏขึ้นมาแทบจะซ้อนทับกัน พึ่บๆๆๆ หลายๆรอยแทบจะทุกส่วนของต้นแขนโดนบีบหมด รวมถึงที่เท้าด้วย
ญาณินทั้งเจ็บทั้งหายใจไม่ออก
"อ้อก"
กลุ่มวิญญาณรุมเกาะญาณินมากมายจนน่ากลัว สุคนธรสดิ้นไม่หลุดร้องลั่นด้วยความเจ็บ
"อ๊าก"
"ยัยรส"
ผีลาภยืนควบคุมทุกอย่างอยู่ ยิ้มสะใจ
กรรณากระแทกไปกับข้าวของต่างๆในห้องนั้น ก้องฟ้าวิ่งตามเข้ามา
"พี่กรรณเป็นไงบ้าง"
"ก๊อง..ที่นี่อันตรายมากกว่าที่คิด แกรีบออกไปจากที่นี่ ถ้าเกิดอะไรขึ้น แกต้องดูแลพ่อกับแม่แทนพี่"
"พี่คิดว่า ผมจะทิ้งพี่สาวคนเดียวได้ลงคองั้นเหรอ พี่มองผมผิดไปแล้ว ผมจะปกป้องพี่เอง เว้นแต่พี่จะหนีไปด้วยกันกับผม"
มีเสียงเด็กร้องแหลมดังเข้ามา ... กรรณาเอะใจ เงยหน้ามอง พบว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในห้องอนุบาลเด็กแรกคลอด มีตู้อบเด็กหลายๆตู้ล้มระเนระนาดอยู่
"ห้องนี้..มันห้อง"
"พี่กรรณ นั่น อะไร"
ก้องฟ้าชี้ไปที่มุมด้านหนึ่งของห้อง สองพี่น้องสยอง
เสียงร้องของเด็กดังมาอีก จากด้านนั้นที ด้านนี้ที มากขึ้น กรรณาผงะ จนปวดแก้วหู
"โอ๊ย"
กรรณาไม่มีเครื่องป้องกัน รีบยกมืออุดหู เจ็บปวด ทรมาน
"พี่กรรณ เป็นอะไร"
กรรัมภาวิ่งตามเข้ามา
"ยัยกรรณ"
"พี่แก้ม ช่วยพี่กรรณด้วย"
กรรัมภากำลังจะเข้าไป แต่อยู่ๆต้องชะงัก ตาเบิกกว้าง ก้มหน้ามองลงมาที่มือทั้งสองข้างของตัวเอง ที่มีมือเด็กเอื้อมมาจับกุมเอาไว้ กรรัมภาผงะ ตู้อบเด็กเคลื่อนเข้ามาสวมมือของกรรัมภาเอง
"ไม่..ชั้นไม่อยากเห็นภาพพวกนั้น"
กรรัมภาเห็นภาพทุกอย่าง ที่น่าสยดสยอง น่ากลัว ตาเหลือก ก้องฟ้าทำอะไรไม่ถูก
ไตรรัตน์ จุนจี พงอินทร์ เดินกระวนกระวายรออยู่ ติณห์ลืมตาขึ้นมาไตรรัตน์โดดเข้าไปเขย่า
"รู้แล้วใช่มั้ยว่าพวกสาวๆอยู่ที่ไหน"
ติณห์เสียใจ
"ชั้นไม่เห็นอะไรเลย"
จุนจีโวยวาย
" คุณให้พวกเราอดทนรออย่างมีความหวัง แล้วก็มาตอบซื่อๆว่าไม่ได้อะไร..นอยาบีเฮ!!!(แกมันเฮงซวย)"
"ถ้าออกไปตามหาแต่แรก อาจได้เบาะแสอะไรแล้วก็ได้" พงอินทร์บอก
ทุกคนแยกย้ายกันออกไปด้วยความหงุดหงิด
อรวรรณบอก
"คุณติณห์ ป้าว่า เราไปหาใครช่วยดีมั้ยคะ อาจจะพระอาจารย์ที่มีฌาณพิเศษ หรือผู้มีอาคมที่ไหนก็ได้ที่พอจะช่วยเราได้"
"ผู้มีอาคม ใช่ ผมลืมคนๆนี้ได้ยังไง"
ติณห์รีบนั่งสมาธิอีกรอบ
สุพิชชากำลังบีบน้ำตาเสแสร้งอยู่ต่อหน้าณัฐเดช วรวรรธอยู่อีกด้าน จับตาดูอย่างหงุดหงิด
"พีชรับน้องเนตรไปส่งที่บ้าน พอส่งน้องเนตรเข้าบ้านแล้ว พีชก็กลับ เรื่องที่น้องเนตรหายตัวไป พีชไม่รู้ พีชพูดจริงๆนะคะพี่ณัฐ"
ณัฐเดชจ้อง ไม่อยากเชื่อ
"ถ้าพี่ณัฐไม่เชื่อ จะให้พีชไปสาบานที่วัดไหนยังไงก็ได้"
"บ้านผมมีกล้องวงจรปิดนะพีช ผมเช็กมันผ่านมือถือแล้ว ไม่เห็นอะไรที่คุณว่าเลย มันหมายความว่ายังไง"
"เอ่อ...ก็"
"บอกมาเถอะพีช ยัยน้องหนูอยู่ที่ไหน"
วรวรรธ อดทนไม่ไหว เดินพรวดเข้าไปกระชากแขนสุพิชชามา จะลากไปขึ้นรถ
"พาผมไปหาคุณเนตรเดี๋ยวนี้"
สุพิชชาทำบอบบาง
"โอ๊ย"
"ไอ้หมอ"
"พี่ณัฐอย่ายุ่ง เราไม่จำเป็นต้องพูดดีกับคนที่ร้ายกาจอย่างนี้อีกแล้ว ผมจะถามครั้งสุดท้าย ถ้ายังลีลามาก อย่าหาว่าผมใจร้าย คุณเนตรอยู่ที่ไหน"
สุพิชชาหันมองหน้าวรวรรธ แล้วหัวเราะออกมาแบบเสียสติ
"ทุกข์มากเลยใช่มั้ย พีชก็เคยทุกข์มาก่อน ในที่สุดหมอก็เข้าใจพีชซะที สมน้ำหน้า จ้างก็ไม่บอก ตาทึ่ม"
ณัฐเดชอึ้งคาดไม่ถึง ที่ได้ยินสุพิชชาพูดอย่างนั้น
"พีช"
หมอสุดทน จับสุพิชชาเขย่าด้วยสองมือ
"บอกผมมาว่าเนตรอยู่ไหน บอกผมๆๆ"
ยิ่งถูกเขย่า สุพิชชาก็ยิ่งหัวเราะ สะใจที่ได้เห็นวรวรรธพลุ่งพล่าน
สุคนธรสหน้าซีดลง ญาณินทรุดลงไปนั่งกับพื้น สุคนธรสท่องอาคมสู้... แรงอาคม ทำให้เสาน้ำเกลือรัดแน่นยิ่งกว่าเดิม ดุดันยิ่งกว่าเดิม และสุคนธรสอยู่ในสภาพเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม
"อ๊าก"
ญาณินบอก
"ไม่ อย่าใช้อาคม ยิ่งใช้ ยิ่งทำให้พวกเขาเกรี้ยวกราด"
"แล้วจะให้ทำยังไงเล่า"
โกลเดนเบบี๋โผล่มา
"ปล่อยพี่รสกับพี่ญาณินเดี๋ยวนี้ หนูโกรธแล้วนะ"
โกลเดนเบบี๋รวมพลังกำลังจะเข้าไปช่วย ผีลาภโผล่มายืนตรงหน้าคว้าหมับที่คอเสื้อ พลังงานที่กำลังพลุ่งพล่านนั้นหล่นฮวบ หายไปทันที
ผีลาภเหวี่ยงโกลเดนเบบี๋ไปกระแทกกำแพง ล้มคว่ำ สิ้นท่าไป
"เก่งนักใช่มั้ย"
ลาภหันมาจ้องญาณินกับสุคนธรส
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 24 วันที่ 17/2 พ.ย. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ