อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 24 วันที่ 18/2 พ.ย. 56
ทุกคนพยักหน้า
“ไม่แปลกเทพอารักษ์ที่บำเพ็ญบุญมาได้มากระดับหนึ่งจะมีกายทิพย์เนี่ยคือกายทิพย์ ที่เรียกให้เข้าใจง่ายๆว่าคุณลักษณะของรูปร่างหน้าตาอันประเสริฐสุดยอด”
สุคนธรสอึ้งๆ
“รูปร่างหน้าตาอันประเสริฐสุดยอด”
เจ้าที่ยิ้ม
“ถั่วต้ม”
ทุกคนมองเจ้าที่หัวจรดเท้าเจ้าที่พรีเซ็นตัวเองอย่างมั่นใจว่าเป็นเทพบุตรทุกคนทึ่ง
บริษัทซิกส์เซ้นส์ มีงานปาร์ตี้เล็กๆ ห้าสาวกลับมา อรวรรณกับพวกผู้ชายห้าคน คือ ติณห์ ไตรรัตน์วรวรรธ ก้องฟ้ากำลังตีจังหวะจากหม้อ ถาด กระถาง ร้องเพลงให้อรวรรณและณัฐเดชเต้นคู่กัน บรรยากาศสนุกสนาน อรวรรณเป็นดาวเด่นท่ามกลางหนุ่มๆ
ญาณิน สุคนธรส เนตรกำลังจะเข้าไปร่วมด้วย แต่ต้องชะงัก เพราะเห็นกรรณากับกรรัมภาต่างหามุมลงนั่งของตัวเอง
“ยัยกรรณ แก้มจะนั่งทำไม ลุกๆ”ญาณินรีบบอก
“ตั้งแต่เปิดบริษัทมาเราก็ทำแต่คดี เจอผีมาทุกรูปแบบ เราไม่ได้ฉลองกันอย่างนี้นานมากเพราะฉะนั้น วันนี้ต้องสนุกสุดเหวี่ยงไปเลย”สุคนธรสบอก
“เออๆ ก็ได้”
กรรณากับกรรัมภายอมลุกขึ้นมา
“ดีมาก วันนี้พวกเราห้าคน จะเต้นให้ลืมผู้ชายไปเลย..เย้” เนตรสิตางศุ์ตะโกน
แต่ไม่มีใครเย้ด้วยกับเนตรสิตางศุ์ บรรยากาศตึงไป
“ฉันหมายถึงผู้ชายไม่สำคัญเลยเพื่อนต่างหาก คือที่สุดเย้”
สุคนธรสห้าม
“เนตร หยุดเถอะ”
กรรณาฝืนยิ้ม ทำตัวปกติ ไม่ได้แคร์อะไร
“เฮ้ย พวกแกสนุกกันไปดิฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยทำไมคิดว่าฉันจะเสียใจที่นายพงอินทร์หนีไปเข้าป่าหรือไงไร้สาระ”
ก้องเบ้หน้าเบ้หน้า
“หรา...”
“เออ”
“แล้วถ้าพี่โจ้มีแฟนใหม่...ไร้สาระป่ะ” ก้องฟ้าแหย่
“ไร้สาระมาก...มาๆสนุกกัน”กรรณากระโดดโลดเต้นสุดเหวี่ยง “วู้วมันส์ที่สุดเลย”
ทุกคนงงวรวรรธกระซิบกับติณห์และไตรรัตน์
“เขารู้ตัวมั้ยว่าไม่มีเพลงอ่ะ”
ญาณิน สุคนธรส เนตรยังคงห่วงกรรัมภาญาณินหันมาถาม
“ยัยแก้ม แล้วแก...โอเคมั้ย”
กรรัมภาฝืนยิ้ม
“โอเคสิสบายจะตาย”
“เยี่ยมเลย”ไตรรัตน์ตะโกน “งั้นคุณแก้มครับ เพลงนี้พวกเราขอจัดให้คุณ”
เพลงขึ้น เป็นเพลงตื๊ดของจุนจี
“ไม่มีปาร์คจุนจี แต่เรามี ปาร์คไตร” ไตรรัตน์ร้องลิปซิ้ง ทำท่าเลียนแบบจุนจี
“ขอเสียงกรี๊ดให้ปาร์คอุนจิหน่อยคร้าบ”
ติณห์ดึงคนอื่นๆมาประกอบร่างเป็นด๊านเซอร์จุนจีขนาบรอบไตรรัตน์พวกผู้ชายร้องเต้นกันอย่างสนุกสนานกรรัมภายืนผงะญาณินตะโกนขึ้น
“พอหยุดร้อง...หยุด”
เนตรสิตางศุ์ต้องวิ่งไปกดหยุดเพลงที่เล่นอยู่ ทุกอย่างจึงหยุดบรรยากาศเงียบสงบลงไปทันทีกรรัมภาเหลือจะทน น้ำตาไหล หันหน้าหนี แล้วเดินแยกกลับเข้าไปในบ้าน
“ยัยแก้ม”
ญาณิน สุคนธรส เนตรหันไปจ้องพวกผู้ชายไตรรัตน์กับติณห์ต่างชี้โบ้ยกันและกัน คนที่ไม่เกี่ยวก็ผละออกห่าง โกลเดนเบบี๋รีบบอก
“รีบตามไปดูพี่แก้มเร็วๆเข้าเถอะ เดี๋ยวคิดสั้นทำอะไรโง่ๆขึ้นมาจะยุ่ง”
พวกญาณินรีบตามไปเจ้าที่มองเหตุการณ์อยู่ งงๆก้องฟ้าหันมาบอก
“ไม่ต้องงงหรอกลุงยามคนอกหักก็งี้แล้วนี่หายหน้าไปนานเลยนะ ผมนึกว่าลุงตายไปแล้วซะอีก”
“ใครตาย นายน่ะสิจะตาย นายเจ๋งเหรอ อยากจะไฝ้ว์ชันช้ะรู้ไหมว่าใครใหญ่ แถวนี้น่ะใครใหญ่” เจ้าที่ผลักอก
ก้องฟ้าไหว้ท่วมหัว
“กลัวแล้วค้าบ...ลูกเพ่”
“แล้วไป”
“ก๊อง...คุยกับใครอ่ะ” อรวรรณถามงงๆ
“กับลุงยามไง”
อรวรรณสยอง ถอยไปรวมกับพวกผู้ชาย
“พวกคุณๆไม่น่าจะไปสะกิดจุดอ่อนคุณแก้มเลย น่าจะช่วยๆกันกลบฝังให้เค้าลืมๆไปซะ”
วรวรรธขัดขึ้น
“การเอาสิ่งอื่นมาบดบังอำพรางอาการจริงจะทำให้แผลอักเสบกลัดหนองนะครับ หมอที่ดี ควรจะผ่าเอาหนองออก แล้วทำความสะอาดแผลซะ”
ไตรรัตน์เสริม
“ใช่...เก็บอยู่คนเดียวไม่ระบายออกมา ก็เหมือนท้องผูก เป็นอันตรายแก่สุขภาพ พวกเราทำหน้าที่เป็นยาถ่ายไงครับถ่ายแบบสวนลำไส้ ล้างพิษไปเลย”
อรวรรณเบ้หน้า
“อึ๋ย...”
“โป้งหรือก้อย จะได้รู้กันไปเลย” ติณห์บอกอย่างมั่นใจ
วรวรรธกับไตรรัตน์ถามพร้อมกัน
“หัวหรือก้อย”
ติณห์ยิ้มๆ
“ตามนั้น...”
สามสาวตามเข้ามาด้านใน เห็นกรรัมภายืนสงบสติอารมณ์หันหลังให้ทุกคนอยู่
“ยัยแก้ม”ญาณินเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไรฉันโอเค”
ญาณินรู้ว่ากรรัมภาไม่ไหว เข้าไปกอดปลอบ
“แก้ม...แกยังมีพวกฉันนะ”
กรรัมภากอดตอบ
“มันยากมากเลยแก มันยากที่สุดเลยมองไปทางไหนก็มีรูปเขา มีเพลงเขา ใครๆก็พูดถึงเขาแล้วฉันจะลืมเขาได้ยังไง”
“ลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องลืม อยู่กับมัน ให้มันเป็นเรื่องดีๆในชีวิตของแก” สุคนธรสแนะ
“เรื่องดีๆทำไมถึงทำฉันเจ็บได้ขนาดนี้”
กรรณาเดินเข้ามาท้ายสุด ไม่ได้พูดอะไร เข้าไปกอดด้วยอีกคน
“แกไม่ได้เจ็บคนเดียวนะ”
เนตรสิตางศุ์ปลอบ
“ยัยแก้มแกเจ็บพวกชั้นก็เจ็บนะ”
ทุกคนกอดปลอบเพื่อน แต่แล้วอยู่ๆณัฐเดชวิ่งเข้ามา
“ยัยแก้ม...มาดูทีวีเร็ว”
ทุกคนวิ่งตามเข้ามาสมทบดูทีวีณัฐเดชและห้าสาวรีบเปิดทีวีดูในทีวี นักข่าวบันเทิงกำลังรายงาน ที่บริเวณหน้าสตูดิโออัดรายการ ท่ามกลางบรรดาแฟนคลับเกาหลีที่ต่างก็ร้องไห้กันจ้าละหวั่นที่จุนจีหายตัวไป บางคนก็วุ่นกับการโทรศัพท์
“เมื่อวานนี้เหตุเกิดขณะที่กำลังรออัดรายการรันนิ่งแมนอยู่จุนจีมาถึงสตูดิโอตามนัดหมายค่ะแต่พอถึงเวลาอัดรายการทีมงานรายการกลับไม่มีใครเห็นจุนจีอีกเลยเรียกว่าหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน ก็ไม่ทราบส่วนต้นสังกัดของเขา ยังปฏิเสธที่จะให้ข่าวเรื่องนี้”
ณัฐเดชพูดขึ้น
“ส่วนข่าวลือของบรรดาแฟนคลับที่ส่งต่อมาทางสายตำรวจเขาเป็นห่วงกลัวว่าจุนจีจะมีปัญหากับมาเฟียท้องถิ่น จนถูกอุ้มเอาตัวไป”
กรรัมภาอึ้งวรวรรธปลอบ
“แต่อย่าเพิ่งคิดมากนะครับ เรื่องจริงจะเป็นอย่างไร เดี๋ยวคงมีข่าวออก”
“จุนจีหายตัวไปไปไหนเกิดอะไรขึ้นกับจุนจีฉันจะไปเกาหลี” กรรัมภาจะวิ่งไป แล้วชะงัก “ไม่ๆ ฉันต้องจบฉันไม่ไป”
ญาณินเห็นด้วย
“ดีแล้วแก้ม ใจเย็นๆ มีสติ ค่อยๆคิด”
“ใช่ ใครจะอยู่จะตาย ฉันก็ไม่แคร์ไม่แคร์เลยสักนิดเดียว”กรรัมภาพูดไปร้องไห้ไป
ทันใดนั้นมือถือของกรรัมภาดังขึ้น เธอหยิบมารับโดยไม่ได้ดูเบอร์
“ฮัลโหล”
แล้วกรรัมภาก็ตะลึง อึ้ง ตาโต ช็อก
“จุนจี”
ทุกคนอึ้ง
จุนจีพูดโทรศัพท์อยู่ในรถแท็กซี่
“คุณแก้ม..ผมกลับมาแล้วผมกลับมาหาคุณแล้วคุณแก้ม”
กรรัมภาถามอย่างร้อนใจ
“จุนจีคุณพูดเล่นใช่มั้ย”
“ผมพูดจริง ตอนนี้ผมอยู่เมืองไทยแล้ว กำลังนั่งแท็กซี่ไปหาคุณคุณอยู่บริษัทใช่มั้ยตอนนี้”
“คุณจะมาที่นี่ไม่อย่ามาฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอย่ามา”
“ทำไม”
“ถ้าฉันต้องล่ำลาคุณอีกครั้งเห็นคุณจากไปอีกเป็นครั้งที่สองฉันไม่ไหว”
“ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้วผมทิ้งทุกอย่างเพื่อคุณชีวิตผม ถูกคนอื่นกำหนดให้ทำนั่นทำนี่มา ตลอดแต่ครั้งนี้ผมจะขอกำหนดชีวิตตัวเองผมทิ้งทุกอย่างในวงการบันเทิงเพื่อมาอยู่กับคุณที่เมืองไทยคุณแก้ม... ผมรักคุณ”
จุนจีวางสาย ยิ้มอย่างมีความสุขมากๆ
“พี่ครับไปให้เร็วที่สุดเลยนะครับผมคิดถึงแฟนใจจะขาดแล้วครับ”
กรรัมภาถือสายฟังนิ่ง ไม่อยากเชื่อหู ช็อกๆ
“คุณบอกว่า รักฉัน...คุณบอกว่ารักฉันทำไม”
เพื่อนๆรีบเข้ามาด้วยความเป็นห่วงกรรัมภากรี๊ด
“อ๊ายๆ”
เนตรสิตางศุ์ตกใจ
“ยัยแก้มบ้าไปแล้ว”
กรรัมภาละล่ำละลักบอก
“จุนจีจะทิ้งทุกอย่างเพื่อฉันเขา-รัก-ฉันแบบนี้มันไม่ใช่รักธรรมดาๆนะ แต่แบบนี้ต้องโคตรรักเลยแหละ อ๊ายๆ”
ญาณินงงๆ
“นี่แกดีใจหรือเสียใจ”
“ดีใจสิ แฟนฉันกลับมาแล้ว และเขาเลือกฉันโดยที่ฉันไม่ได้แย่งเขามาจากแฟนๆนะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเพื่อการยื้อเลย ฉันอยู่ของฉันเงียบๆ ไม่มีปากเสียง จริงมั้ย”
ทุกคนดีใจไปกับกรรัมภาหมด
“จริงที่สุด...อ๊ายๆ”
พวกผู้ชายอุดหูทุกคนยินดีกับกรรัมภากรรณายินดีด้วย แต่แล้วก็หน้าสลดลงไปติณห์สังเกตเห็นหน้ากรรณา รีบสะกิดญาณิน
“คุณณิน”
กรรณาเดินแยกออกมามุมหนึ่ง กรรัมภาตามมา
“กรรณ...ฉัน...ขอโทษ”
“เรื่องอะไร”
“ฉันดีใจมากเกินไป ฉันลืมไปว่าแก...”
กรรณาสวน
“เฮ้ย ฉันไม่ได้เป็นอะไรฉันเห็นแกดีใจ ฉันก็ดีใจด้วยจะมาขอทงขอโทษอะไร”
“แล้วแกเดินหนีมาทำไม”
“ฉัน...จะไปเข้าห้องน้ำ” กรรณาเห็นเพื่อนๆทุกคนตามเข้ามาหมด “เฮ้ย นี่พวกแกนอยด์นะเนี่ย คนปวดฉี่เฉยๆ ไปๆ”
ทันใด ก้องฟ้าโวยวายดังมาจากด้านนอก
“ช่วยด้วยๆ”
“ก๊อง”กรรณาตกใจ
ทุกคนรีบออกไป
ก้องฟ้าถูกชายฉกรรจ์แปลกหน้าจับตัวล็อกเอาไว้ ที่บริเวณหน้าบ้าน โดยมีสมุนล่ำอีกสามคนยืนกันไม่ให้พวกผู้ชายเข้าถึงตัวก้องฟ้าเอาไว้ พงอินทร์คือหัวหน้าของพวกชายฉกรรจ์นั่งรถเข็นที่บังคับด้วยรีโมท แต่งตัวด้วยเสื้อโค้ท สวมหมวก แว่น อำพรางใบหน้า ติณห์ ไตรรัตน์ วรวรรธ ณัฐเดชพยายามหว่านล้อมจะเอาตัวก้องฟ้าคืนมาให้ได้
“พวกแกต้องการอะไร บอกมาดีๆ อย่าใช้กำลัง...ที่นี่มีตำรวจสารวัตรอยู่นะ” ติณห์ขู่ๆ
เจ้าที่ท้าทาย
“แน่จริงพวกเอ็งเข้ามาในบ้านสิเว้ย ข้าจะเล่นให้หลาบจำเชียว”
ห้าสาววิ่งตามออกมา
“ก๊อง”กรรณาตกใจ
“ช่วยด้วย...พี่กรรณ...ช่วยด้วย” ก้องฟ้าร้องลั่น
กรรณาเข้าไปโวยวาย
“พวกแกจะทำอะไรน้องชายฉันปล่อยก๊องเดี๋ยวนี้”
พงอินทร์ ใช้เครื่องช่วยพูดจ่อใต้คางจนเสียงฟังดูไม่รู้ว่าเขา
“น้องชายแกเหรอ...ดี...งั้นรู้ไว้ด้วยนะว่าน้องชายแกติดหนี้พนันบอลเจ้านายฉันถ้าอยากให้ปล่อยก็เอาเงินมา”
“หนี้เท่าไหร่ บอกมา”
“สิบห้าล้าน”
“ห๊า”กรรณาตะลึง
“ถ้าไม่มีจ่ายน้องแกก็ต้องไปชดใช้”
พงอินทร์เคลื่อนรถเข็นนำกลับไปพวกนักเลงจะเอาก้องฟ้าตามไปพวกติณห์จะตาม แต่พวกสมุนก็ขยับมาขวางเอาไว้ ทั้งหมดประจันหน้าพร้อมมีเรื่องกัน
“กรรณ...ตามไปช่วยก๊องไม่ต้องห่วงทางนี้...ไป”ณัฐเดชรีบบอก
กรรณาจะไป พวกสมุนล่ำจะขวาง แต่ณัฐเดชเข้าไปกระชากออกมา บู๊กันพวกผู้ชายบู๊กับพวกสมุนร่างล่ำไตรรัตน์วิ่งเข้าไปจะชก แต่กระเด็นกลับออกมาจากทีแรกที่เหมือนจะสู้กันอย่างจริงจัง ก็ค่อยๆกลายเป็นสู้กันแบบแสดงละคร เน้นส่งเสียงโอเว่อร์ๆเข้าไว้ ไม่ได้ชกจริงจนกระทั่งกรรณาและสี่สาวรีบวิ่งตามก้องฟ้าไป
พวกผู้ชายจึงหยุดบู๊อรวรรณวิ่งตามออกมา
“คุณๆคะ...แผนนี้จะสำเร็จใช่มั้ยคะ”
“ต้องสำเร็จสิ ต้องสำเร็จ”โกลเดนเบบี๋มั่นใจ
พงอินทร์ที่นั่งรถเข็นเคลื่อนที่นำมาจนถึงรถกระบะที่จอดรออีกด้านสมุนล็อกคอลากก้องฟ้าตามมา กำลังจะเปิดประตูโยนก้องฟ้าขึ้นไปแต่กรรณาวิ่งเข้ามาก่อน
“ปล่อยน้องชายฉัน”
สมุนหันมาประจันหน้าไม่แคร์
“ผู้หญิงอย่างพวกเธอ จะทำอะไรฉันได้”
“ถ้าด้วยแรง เราสู้แกไม่ได้แน่ แต่ถ้าด้วยอาคมล่ะก็ แกเตรียมตัวตายฉันจะเสกควายธนูใส่แกเดี๋ยวนี้แหละ”
ขาดคำสุคนธรสทำเป็นท่องคาถาจริงจังมากๆแล้วทำท่าปล่อยไปแต่กลับไม่เกิดอะไรขึ้นเลยญาณินสงสัย
“ยัยรส เป็นอะไร”
“ทำไม...ทำไมคาถาอาคมถึงทำอะไรมันไม่ได้ฮ้าหรือว่ามันจะมีอาคมตัดสัญญาณเพื่อสลายอาคม”
พงอินทร์หัวเราะ แล้วยื่นมือออกมาอยู่ๆกรรัมภาก็หมุนๆ แล้วกระเด็นถอยซวนเซออกไปประมาณว่าถูกอาคมของพงอินทร์จัดการ จนไปกระแทกต้นไม้ทรุดไป
“โอ๊ย”
เนตรสิตางศุ์มีอาการปวดท้อง ทรุดลงไปอีกคน
“โอ๊ยปวดๆ”
“โอ๊ยแกทำอะไรกับฉัน” ญาณินยืนตัวเกร็ง ขยับไม่ได้
สุคนธรสเจ็บปวด
“มันต้องใช้พยาธิอาคม แทรกซึมทำลายอวัยวะภายใน...โอ๊ย...คาถาอาคมของมันไม่ธรรมดาเลย”
“อ๊าก...พยาธิตัวจี๊ดขึ้นตาแล้ว” ญาณินร้องลั่น
สี่สาวครวญครางมากๆกรรณาหน้าตื่น
“แก...แกถอนอาคมจากเพื่อนๆของฉันเดี๋ยวนี้”
“พวกอวดดี...เอาตัวไอ้เด็กนี่ขึ้นรถมันจะต้องไปทำงานหาเงินสิบห้าล้านมาคืนฉัน” พงอินทร์สั่งการ
“อย่าเอาตัวก๊องไป”
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 24 วันที่ 18/2 พ.ย. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ