อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 25 วันที่ 19/2 พ.ย. 56
ติณห์กับไตรรัตน์บอก "ไม่ไป"
พงอินทร์แอบไปยืนข้างจุนจี
"ผมเห็นด้วยกับจุนจี เราต้องมีแผน"
ติณห์ ไตรรัตน์ มองพงอินทร์ตาเขม็ง
"เฮ้ย...ไอ้แมลงทับนี่แปรพักตร์เหรอ แน่ใจนะว่าอยู่ข้างไอ้อุนจิ" ไตรรัตน์ถาม
"ใช่"
"จะเถียงกันอีกนานไหมเนี่ย"
โกลเดนเบบี๋เดินพุ่งจะเข้าไป แต่ชะงัก
"อ้าว มีคนมา"
วรวรรธนั่งรถมากับณัฐเดช
"เฮ้ย..หยุด..ไม่ต้องเถียงกัน..เพราะพวกนายทุกคน..ฟังคำสั่งของชั้น" ณัฐเดชบอก
ทุกคนพร้อมเพรียงกัน
"ทำไมต้องฟัง"
ณัฐเดชควักปืนออกมา
"เพราะฉันมีปืน จบมั้ย"
โกลเดนเบบี๋ทำหน้าจ๋อย "จบ"
"พวกมันไม่ใช่คนธรรมดา ยิ่งแยกย้ายกันไปยิ่งอันตราย เราต้องอยู่ด้วยกัน ไปด้วยกัน แต่ไม่ตายด้วยกัน มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้"
"ผมเห็นด้วย..มาๆๆ ขอมือหน่อย" วรวรรธบอก
พงอินทร์บอกแล้วแยกไปยืนกับณัฐเดชและวรวรรธ ทั้งไตรรัตน์ ติณห์ และจุนจีมองพงอินทร์แบบจะกินเลือด
"ทำไมทำงี้วะ ไอ้แมลงทับ" ติณห์ว่า
"เมื่อกี้ยังบอกให้แยกอยู่เลย ทำตัวเป็นจิ้งจกเปลี่ยนสีนี่หว่า" ไตรรัตน์บอก
"เว...เกาหลีจะจำเอาไว้"
จุนจีเดินแยกไปเลย ทุกคนรีบตามไป
พวกห้าสาวยันตัวลุกมารวมกัน พร้อมสู้
"เราจะไม่ยอมให้แกทำร้ายใครได้อีกเด็ดขาด" ญาณินบอก
"แกจะทำอะไรประเทศไทย ข้ามศพพวกชั้นไปก่อน" กรรัมภาบอก
สมคิดได้ยินแล้วรู้สึกเป็นเรื่องตลกเหลือเกิน
"ฮ่าๆๆ มีปัญญาเหรอ...พวกแกกำลังจะได้รู้สึกแบบเดียวกับที่ชั้นเคยรู้สึก ไม่มีซิกส์เซนส์ ไม่มีอาคมพลังพิเศษใดๆ กลายเป็นคนธรรมดาๆ"
พวกห้าสาวตะลึง
"พวกแกจะถอนอาคมและเซนส์พิเศษของพวกเราเหรอ"
สุคนธรสฮึดสู้
"เอาสิ...ก็ลองดูว่าแกจะทำได้แค่ไหน"
แต่อยู่ๆเบญจาผงะ หันกลับไปมองทิศด้านทางเข้าโกดังร้าง พวกห้าหนุ่มเดินเข้ามาภายในโรงพยาบาลร้าง ระแวงกับบรรยากาศที่ดูวังเวง ไม่น่าปลอดภัย เบญจาชะงัก
"มีอะไร" สมคิดถาม
"รู้สึกว่า..ผู้ชายของพวกเธอจะมาถึงแล้ว"
เนตรสิตางศุ์โวยเสียงดังแบบมั่นใจในตัวหนุ่มๆ
"หึๆ สถานการณ์ตอนนี้ พวกเธอไม่ได้เป็นต่ออีกแล้ว รู้ไว้ด้วย"
"คิดเหรอว่า ที่ชั้นจงใจปล่อยให้ผีเด็กของพวกเธอหนีไปได้ เพราะอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะอยากให้มันไปนำทางพวกแกทั้งหมดมาที่นี่ ทุกอย่างจะได้จบ"
สมคิดจับแก้มเบญจาบีบ
"โดยเฉพาะไอ้ติณห์ของหนู เขาควรจะได้มาเห็นคนที่เขารักตาย ใช่ไหมลูก"
ญาณินและพวกสาวๆอึ้ง ก้องฟ้ารีบไปรวมกัน
"อย่ารอช้า เบญจา"
ทันใด เบญจาหลับตา ท่องคาถา เรียกพลังวิญญาณร้ายให้ออกมาวนเวียนพลุ่งพล่าน ลมพัดรุนแรง เสียงหวีดหวิวของภูตผีดังเข้ามา พวกห้าสาวหน้าซีดไปตามๆกัน
หน่มๆเดินเข้ามา ท่าทางระแวดระวังอันตราย โกลเดนเบบี๋เป็นด้านหน้านำทาง
"ตามมาเร็ว"
แล้วโกลเดนเบบี๋ต้องผงะ ที่ด้านหน้ามีรถเข็นเคลื่อนที่มาจอดขวางทาง มีผู้ชายผอมแห้งนั่งคอพับคออ่อนอยู่ เนื้อหนังดำเกรียม ทุกคนผงะ ทุกคนมองเห็น
"ทุกคน เห็น เหมือนที่ผมเห็นใช่มั้ย" วรวรรธถาม
"พวกพี่..มองเห็นด้วยเหรอ หรือจะเป็นฝีมือเบญจาที่จงใจให้พวกพี่เห็นวิญญาณ จะได้เตลิด เข้าไปช่วยพวกเจ๊จีจ้าไม่ได้"
จุนจีถาม
"นี่คือผี ใช่ไหม"
"ไม่ต้องสงสัย ใครกลัวก็กลับไป" ติณห์บอก
ติณห์กับไตรรัตน์เหล่มองพงอินทร์
พงอินทร์ทำท่าเชื่อมั่นข่มทุกคน
"เราจะไม่มีวันทิ้งห้าสาวซิกส์เซนส์"
"พวกห้าสาวช่วยเหลือผู้คนและวิญญาณเร่ร่อนมามาก พวกเราทั้งหมดก็แคล้วคลาดปลอดภัยมาได้เพราะพวกห้าสาว ต่อให้ตายเราก็ถอยไม่ได้" ติณห์บอก
ทันใด วิญญาณผีเงยหน้ามา แยกเขี้ยว ตาขาวโพลน..แฮ่! ทุกคนผงะ แล้ววิญญาณผีนั้นแว๊บมาบีบคอติณห์จนหน้าเหยแก ทุกคนช็อก
พวกห้าสาวผงะถอยมาชนกัน รวมกลุ่มกัน สะพรึงกับอันตรายมารอบด้าน กลุ่มควันดำของวิญญาณร้ายฉวัดเฉวียนวนเวียน รุนแรง น่าสยอง เกิดลม..ปรากฏเป็นภาพชายหรือหญิงยืนประกบด้านหลังของพวกห้าสาว แต่พอหันกลับไปมอง ร่างนั้นก็หายไป..หรือบางทีก็มาเป็นมือ มาจับต้นแขน จับบ่า จับขา แต่พอหันกลับไปมองก็ไม่เห็นวิญญาณนั้น พวกห้าสาวจับมือกันตั้งจิต
กรกฎบอก
"เปลี่ยนจากตั้งจิตอธิษฐาน เป็นคุกเข่ากราบขอร้องอาจารย์สมคิดและองค์เบญจา อาจจะมีทางรอดมากกว่าก็ได้นะ"
รัศมีพลังของพวกห้าสาว คอยป้องกันพวกวิญญาณร้ายไม่ให้เข้ามาทำอันตรายได้ ทันทีที่ลืมตาขึ้น
พวกวิญญาณพุ่งร้ายดุดันขึ้นเข้ากระแทก กลืนกินรัศมีพลังบุญให้หดลงไปเรื่อยๆ
"ถ้าไม่มีพวกแกแล้ว ก็จะไม่มีใครมีพลังพิเศษมาต้านทานเบญจาได้อีก"
"ต่อให้พวกเราไม่มีซิกส์เซนส์ พวกเราก็จะทำทุกอย่างเพื่อขัดขวางพวกแก" สุคนธรสบอก
ญาณินสำทับ
"คนอื่นๆก็ด้วย ชั้นมั่นใจว่ายังมีคนดีๆอีกมาก ที่พร้อมจะสู้เพื่อความถูกต้อง เพื่อสิ่งที่ดีงาม ..ความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะความชั่วร้ายต่างหากคือพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าเซนส์พิเศษใดๆ"
เบญจาบอก
"งั้น..ชั้นก็จะมอบพลังที่ยิ่งใหญ่นี้ให้พวกแกเอง"
กลุ่มควันดำ พุ่งเข้าล้อมร่างกายของทั้งห้าสาว แต่ละคนถูกตรึงไปคนละทาง สุคนธรสถูกควันดำพุ่งไหลเข้า-ออกทางจมูก, เนตรถูกควันดำไหลเข้า-ออกทางดวงตา, กรรณาถูกควันไหลเข้า-ออกทางหู, กรรัมภาถูกไหลเข้า-ออกไปทางฝ่ามือและเล็บ ไปตามเส้นเลือด ส่วนญาณินไหลเข้าไปในท้อง
พวกห้าสาวมีอาการเหมือนถูกดูดพลัง เกร็ง
สมคิดยิ้มสมใจ
ติณห์ที่ถูกผีบีบคอ พยายามจะกระชากตัวเองออก แต่ไม่สำเร็จ ณัฐเดช จุนจี วรวรรธ พยายามจะเข้าไปจับตัวผี แต่จับไม่ได้ ไม่มีตัวตน งง
"มันไม่มีตัวตน แล้วทำไมมันทำร้ายคนด็" จุนจีว่า
"ไม่รู้ แล้วเราจะทำอะไรกับมันดี" พงอินทร์บอก
ณัฐเดชบอก
"ติณห์คือคนที่มีสมาธิดีที่สุดแล้วนะ ยังช่วยตัวเองไม่ได้"
"ต้องให้ผีด้วยกันจัดการสิ" วรวรรธบอก
พงอินทร์บอก
"โกลเดนไง อยู่ไหนอ่า..ลุยเลย"
โกลเดนเบบี๋พุ่งเข้าไปกระชากผี
"ปล่อยพี่ติณห์"
ไตรรัตน์หยิบผ้ายันตร์ของสุคนธรสออกมา
"หลบไป"
ไตรรัตน์เข้าไป เอาผ้ายันตร์แปะหน้าผากผี วิญญาณผีร้ายผละออก ส่งเสียงร้องแล้วหายไป พงอินทร์กระเด้งไปหลบหลังไตรรัตน์
"เฮ้ย...กลัวไร"
"เปล่าไม่กลัว...แต่พี่เก่งมาก ขอผมเป็นศิษย์เหอะ อาจารย์ นำหน้าเลย"
5สาวถูกดูดพลัง ทรุดลงไปกับพื้น หน้าซีด ก้องฟ้าท่องคาถาไม่หยุดบอก
"พี่กรรณ..พี่รส เจ๊ณิน แก..นังหมอผี หยุดทำร้ายพี่สาวชั้น..หยุด"
ก้องฟ้าจะเข้าไปทำร้ายเบญจาวิ่ง กำลังจะชก แต่กลับค้างอยู่อย่างนั้น มีอะไรบางอย่างจับหมัดของไว้ แล้วถูกเหวี่ยงลอยไปอย่างแรง
"หมดเวลาของพวกแกแล้ว" เบญจาบอก
แต่แล้วทันใด พวกผู้ชายเข้ามา
"หมดเวลาของเธอต่างหากเบญจาW
ติณห์เอี้ยวหลบ ไตรรัตน์ เขวี้ยงมีดหมออาคมพุ่งเข้าไป แต่เบญจาหลบได้หวุดหวิด มีดไปปักที่ผนัง เบญจาหลุดจากการท่องอาคม กลุ่มพลังงานที่รุมทำร้ายพวก5สาวอยู่ อันตรธานหายไป
พวก5หนุ่มรีบเข้าไปดูแล5สาว
"คุณเนตร"
วรวรรธเข้าหา เนตรสิตางศุ์กอดแน่น
"หมอ"
จุนจีไปดูแลกรรัมภา
"คุณแก้ม..ผมอยู่นี่แล้ว คุณได้ยินผมมั้ย"
กรรัมภาชูนิ้วภาษามือว่าไอเลิฟยู
"จุนจี"
ไตรรัตน์ไปกอดสุคนธรส
"เมียจ๋า ห้ามเป็นอะไรนะ ถ้าเมียตาย สามีอยู่ไม่ได้แน่ สามีรักเมียนะ"
"ชั้นก็รักคุณ คุณขว้างมีดได้เท่มากๆ รู้ตัวไหม"
พงอินทร์เข้ามาหากรรณา
"ชั้นว่าแล้วคนถึกๆอย่างเธอต้องไม่เป็นอะไรมาก"
"ชั้นก็ว่า...ว่าคนถึกๆอย่างนาย ต้องมาช่วยชั้นทันเวลา"
ติณห์ประคองญาณิน
"คุณณิน มองผม คุณห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด คุณต้องอยู่กับผมจนแก่จนเฒ่า คุณเข้าใจใช่มั้ย"
"ติณห์ ขอบคุณนะ"
เบญจามองแล้วยิ่งแค้น
"นึกว่าเป็นโรมิโอ จูเลียตกันหรือไง"
ติณห์ลุกขึ้นมา เผชิญหน้า
"เบญจา เธอเลิกทำร้ายคนอื่นเถอะ วิชาอาคมที่เธอเรียนมา ถ้าเอามาใช้ให้ถูกต้อง มันจะเป็นบุญกับตัวเธอมากกว่า"
"ใช้ให้ถูกต้อง เหมือนยัยญาณินน่ะเหรอ นี่พี่ติณห์คิดว่า เบญจาทำอะไรก็ผิดทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่จะสู้ยัยญาณินได้เลยใช่ไหม"
สมคิดบอก
"แกไม่ต้องไปฟังมัน จัดการปิดเซนส์และถอนอาคมของพวกผู้หญิงให้หมดเดี๋ยวนี้"
จุนจีบอก
"ถ้าคิดว่าพวกเราจะยอมอยู่เฉยๆ คิดผิดแล้ว"
"พวกเรามากกว่าที่จะถอนอาคม ถอนขนพวกแก" วรวรรธ บอก
กรกฎก้าวออกมาพร้อมลุย จุนจี วรวรรธก็พร้อม ไตรรัตน์ โจ้ ณัฐเดชขยับเข้ามาช่วย แต่อยู่ๆมีวิญญาณมากระชากพงอินทร์กับวรวรรธไปติดผนัง
พงอินทร์และวรวรรธโดนวิญญาณกระชากดึงไปติดผนัง
ณัฐเดชโพล่ง
"ไอ้หมอ"
ไตรรัตน์ร้องเรียกอย่างตกใจ
"นายโจ้"
"ถ้าเธอยังทำตัวอย่างนี้ เชื่อฟังหมอสมคิดทำแต่เรื่องชั่วๆ ไม่ใช่แค่พี่หรอกที่จะไม่รัก ใครๆก็ไม่รักเธอ" ติณห์บอก
"ไม่รักก็ไม่ต้องรัก เชิญเกลียดกันซะให้พอ" เบญจาว่า
เบญจาโกรธ สีหน้าแววตา พลังอาคมชั่วร้ายพลุ่งพล่านรอบตัวเธอ
"ความรักมันคือความหลอกลวง สิ่งเดียวที่เที่ยงแท้แน่นอนคือความตาย"
พวกผู้ชายปกป้องผู้หญิงไว้ แต่ถูกพลังกระชากดึงให้แยกออกจากพวกผู้หญิง กระเด็นไปคนละทิศละทาง แล้วมีมือผีมาจับล็อกเอาไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อนไปไหนได้
วิญญาณผีกำลังบีบพวกผู้ชายเอาไว้ ยืนบีบ นั่งคร่อมบีบ ล็อกจากด้านหลังบีบ
สุคนธรสถาม
"เธอคิดจะทำอะไร"
เบญจาท่องอาคม บรรยากาศบริเวณนั้นแปรเปลี่ยน มีอีกาบินมาเกาะ ส่งเสียงร้อง บรรดาภูตผีโฉบว่อนไปทั่ว
"ชั้นจะฆ่าพวกมัน พวกแกจะต้องอยู่อย่างไร้คนรักเหมือนชั้น"
พวกญาณินพยายามจะขยับไปช่วยพวก5หนุ่ม แต่พวกวิญญาณผีร้ายโฉบมาขวาง ทำให้พวก5สาวไปไม่ถึงตัว ถูกต้อนไปรวมกัน
"เอาตัวเองให้รอดก่อนดีมั้ย"
พวก5หนุ่มกำลังแย่ ต่อต้านอะไรไม่ได้ หายใจรวยริน
"จุนจี ปล่อยจุนจีเดี๋ยวนี้"
"นายจิงโจ้"
กรรณากับกรรัมภาจะฝ่าเข้าไปหาผู้ชาย แต่วิญญาณผีร้ายกระแทกทั้งคู่กลับมา ล้มบาดเจ็บ ทุกคนถูกวิญญาณโฉบทำร้าย เลือดซิบ
"ติณห์"
"ตั้งสมาธิเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเราต้านอาคมของเบญจาไม่อยู่แน่"
5สาวพยายามตั้งสมาธิ
ญาณินบอก
"เราจะเอาแต่ป้องกันตัวเองไม่ได้ พวกหนุ่มๆกำลังจะตาย เราต้องช่วยพวกเขา"
เนตรสิตางศุ์บอก
"ยัยรส แกทำอะไรสักอย่างสิ"
"คิดว่าชั้นไม่อยากทำหรือไง"
เบญจาหัวเราะ สะใจ สมคิดพึงพอใจในฝีมือเบญจามาก
"ลูกทำได้ดีมากเบญจา"
"ใกล้จะเช้าแล้ว พ่อไปเตรียมทำสิ่งที่พ่อต้องทำเถอะ เดี๋ยวหนูเก็บกวาดทางนี้เอง แล้วจะเคลียร์ปัญหาส่วนตัวของหนูด้วย"
สมคิดกับกรกฎแยกออกไป
สมคิดกับกรกฎแยกออกมา
"อีกไม่ถึงสองชั่วโมง นายจะสร้างประวัติศาสตร์ที่คนทั้งประเทศจะไม่มีวันลืม" กรกฏบอก
"เช้านี้ จะเป็นเช้าที่ชั้นมีความสุขที่สุด"
ทั้งสองคนรีบออกไป
ติณห์หายใจริบหรี่
"ติณห์ คุณอย่าเป็นอะไรนะ"
"คุณณิน ผม..."
ญาณินจะผละไปหาติณห์ ทำให้พวก5สาวเสียสมาธิ ถูกพวกวิญญาณร้ายพุ่งกระแทกใส่ ให้บอบช้ำบาดเจ็บไปตามๆกัน
ติณห์กำลังจะหลับตา อยู่ๆเสียงกำนันพงษ์ดังเข้ามา
"ปล่อยวาง"
ติณห์ลืมตาขึ้นมามอง เห็นกำนันพงษ์ยืนอยู่ตรงหน้า
"ปล่อยวาง เข้าถึงความว่าง อย่าเอาใจไปผูกติดและยึดเหนี่ยว ไม่มีเขา ไม่มีเรา ไม่มีสิ่งใดเป็นจริง"
"อะไร...ไม่เข้าใจ"
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 25 วันที่ 19/2 พ.ย. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ