อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนอวสาน(3) วันที่ 22/5 พ.ย. 56
“เนื่องในวารดิถีเอ๊ย ไม่ใช่ ไม่ต้องดิถี เนื่องในวโรกาศ เอ๊ยผิดเอ...เนื่องใน...”
สุดใจได้ยินหันไปจารุณีหันไปด้วย
“ขอเชิญท่านผู้มีเกลียดเอ๊ย ผู้มีเกรียน เย้ย...ไม่ช้าย”
สุดใจหันไปถาม
“คุณเป็นใครคะ”
“ผมคือนายอำเภอ เอ๊ย...ผู้อำนวยการเขตที่มาเป็นประธานในงานแต่งงานวันนี้ครับ” ผู้อำนวยการซับเหงื่อ “ทำไงดีๆ”
“อะไรนะคะ”จารุณีถาม
“เอ่อ...คือ...ผมเพิ่งได้เป็นผู้อำนวยการวันแรก ก็ต้องมาเป็นประธานงานแต่งงานสมรสครั้งแรกก็เจองานสมรสหมูงานนี้ ที่เจ้าหน้าที่เขาบอกว่า งานนี้จะแปลกๆหน่อย...ผมงงครับ ยังไม่คุ้น”
“คนเรา...ต้องมีครั้งแรกเสมอค่ะ ไม่ยากหรอกค่ะ” สุดใจให้กำลังใจ
“ใช่ค่ะ ก็แค่กล่าวอวยพรกล่าวสั้นๆนะคะ อย่ายาวยาวคนเบื่อค่ะ” จารุณีแนะ
“เอ่อ...เห็นว่ามีเจ้าบ่าวสาม เจ้าสาวสาม อยู่ไหนกันมั่งล่ะครับ”
สุดใจมองหาเจ้าบ่าวไม่เจอ กระซิบถามจารุณีที่ยืนข้างๆ
จารุณีกระซิบถามต่อ
“เจ้าบ่าวล่ะ”
ในขณะที่กลุ่มผู้หญิงกระซิบถามต่อๆกัน ที่นั่งแถวด้านหลัง ผู้การก็กระซิบถามตำรวจอื่นๆเช่นเดียวกัน อีกแถวหนึ่ง คุณหลวง มิรันตีก็ถามเช่นเดียวกัน คำถามนี้อื้ออึงไปทั่วๆ
ประตูโบสถ์เปิดออกแขกในงานพากันลุกยืน มองไปที่ประตูโกลเดนเบบี๋โปรยดอกไม้นำหน้าขบวนเจ้าสาวญาณินกับเนตรสิตางศุ์เดินมาคู่กัน โดยมีณัฐเดชอยู่ตรงกลาง ทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองให้เจ้าสาวควงเดินเข้ามาในงานพิธีที่ด้านหลัง สุคนธรสกับกรรณาเป็นเพื่อนเจ้าสาวญาณินกับเนตรสิตางศุ์ยิ้มแย้ม พยายามมองหาเจ้าบ่าวแต่ไม่มี ที่บริเวณพิธีมีแต่ผู้อำนวยการเขตยืนกางโพย ดูอยู่มุมหนึ่งญาณินกับเนตรสิตางศุ์งง ค่อยๆก้าวไป แอบกระซิบคุยกัน
“แปลว่า...พวกนั้นหนีเราไปงั้นเหรอ” ญาณินกระซิบถามอย่างสงสัย
“เป็นไปไม่ได้ค่ะ”
ณัฐเดชเตือน
“ยิ้มไว้ เดินไป ถ้ามันมาไม่ทัน มันตายแน่”
แขกทุกคนก็งงๆเพราะไม่เห็นเจ้าบ่าวสุคนธรสบ่นๆ
“ถ้าพวกนายไม่มา ฉันจะเสกหนังควายเข้าท้องให้หมด”
แล้วในที่สุด เจ้าสาวสองคนก็เดินไปถึงด้านหน้าทำพิธีณัฐเดชพูดขึ้น
“ท่านผู้อำนวยการเขตครับ นี่คือ...เจ้าสาวทั้งสองครับ ญาณิน และเนตรสิตางศุ์ครับ”
แขกในงานงงๆญาณินกับเนตรสิตางศุ์หน้าเสียจะร้องไห้จับมือกันสุคนธรสแค้นผู้อำนวยการเขตอึ้งๆ
“หา...ที่แท้...นี่คืองานแบบที่กำลังนิยมกันใช่ไหมเจ้าสาวสองคนจะแต่งกันเองโอ...ผมขอแสดงความยินดี แหม ตอนแรก เขาบอกว่างานนี้จะแปลกหน่อย มีคู่สมรสสามคู่อ๋อ ที่แท้ ก็คู่แรก คือคุณทั้งสอง”
ผู้อำนวยการเขตมองไป เห็นมิรันตีกับแม่ญาณิน
“แล้วนั่นคงเป็นอีกคู่สินะครับอายุมากไปหน่อย แต่ก็ยังโอเค แล้วนั่น...”
ผู้อำนวยการเขตหันไปเห็นสุคนธรส กรรณา
“โอ๊ว...เพิ่งเห็นของจริงวันนี้ที่ตั้งท้องจากการผสมเทียม แล้วแต่งงานกับผู้หญิงด้วยกัน” แขกในงานอึ้งแต่เจ้าสาวขำไม่ออกทุกคนไม่รู้จะเอายังไงดีญาณินทนไม่ได้ที่จะต้องรอแล้วณัฐเดชพยายามอธิบาย
“คือ...ท่านครับท่านเข้าใจผิดครับ”
ญาณินแทรกขึ้น
“ท่านผอ.คะคือเราเป็นสองเจ้าสาวที่กำลังรอสองเจ้าบ่าวค่ะ”
แขกฮือฮากัน อะไรๆแต่แล้วอยู่ๆ ประตูทางเข้าโบสถ์ก็เปิดผลัวะอีกครั้ง พวกแก็งเจ้าบ่าววิ่งพรวดเข้ามา ทั้งหมดอยู่ในสภาพเหงื่อโซมหัวฟูเสื้อผ้าไม่ค่อยเรียบร้อย ยืนอยู่หน้าประตู ท่ามกลางสายตาของแขกทั้งหมดที่มองจ้องมาไตรรัตน์พูดขึ้น
“เอ่อ เจ้าบ่าวเรา...เป็นคนเซอร์ๆ ติดดินน่ะครับ”
ไตรรัตน์ตัดบท
“เอ้าสิครับ เริ่มพิธีเลย เดี๋ยวไม่ทัน”
ผู้อำนวยการเขตหันไปถาม
“คุณสองคนชื่ออะไรนะ”
“พงษ์อินทร์ครับ”
“ไตรรัตน์ครับ”
“โอเค...เชิญเจ้าบ่าวทั้งสองเลยครับ คุณพงษ์อินทร์ กับคุณ” ผู้อำนวยการเขตอ่านโพย “ญาณิน และคุณ...อะไรนะไตรรัตน์กับคุณเนตรศิตางศุ์ ดูสิ ช่างสมกันจริงๆ”
ติณห์ตะโกนมา
“โน่วๆ ไม่ใช่ครับ มันสองคนถอยไป มันคือเพื่อนไอครับ ไอเอง คือเจ้าบ่าว” ติณห์ถอยกลับออกไปนอกประตูแง้มหน้าเข้ามาเตี๊ยมแขกในงาน “นั่งลงก่อนครับนั่งๆเดี๋ยว ดนตรีเริ่มบรรเลงใหม่นะครับแล้วก็ลุกนะครับโอเค้”
แขกงงติณห์ยิ้ม
“แท้งกิ้วมาก”
ติณห์ค่อยๆก้าวออกไปดนตรีบรรเลงใหม่แขกลุกยืนตามคิว งงๆพงอินทร์ ลีจองกุ๊ก ทำหน้าที่โปรยดอกไม้
ติณห์กับวรวรรธเดินเข้ามา ควงแขนไตรรัตน์ที่ทำหน้าที่เป็นคนส่งตัวญาณินกับเนตรสิตางศุ์มึน
“เพี้ยนที่สุด” สุคนธรสบ่นแล้วยัดมะขามเข้าปาก
ติณห์กับญาณินมองกันตลอดทางเดิน ยิ้มกันไปมาวรวรรธกับเนตรสิตางศุ์ก็ยิ้มให้กันไตรรัตน์เดินผ่านสุคนธรส เกิดอาการแพ้ท้องกะทันหัน
“อ๊วก...อ๊วก”
ติณห์กับวรวรรธตกใจ
“เย้ย”
สุคนธรสเข้ามา ยัดมะขามใส่ปาก
“เอ้า...มะขามจี๊ดจ๊าด”
ไตรรัตน์ ค่อยยังชั่วเคี้ยวมะขาม พาเจ้าบ่าวเดินต่อไปไตรรัตน์ส่งตัวติณห์กับวรวรรธที่หน้าพิธี ส่งให้เจ้าสาวติณห์รีบเข้าไปอ้อนญาณินทันที
“โซ ซอรี่นะดาลิ้ง”
ญาณินยิ้ม โกรธไม่ลง เข้ามาใกล้ ช่วยจัดคอเสื้อที่เบี้ยวให้เข้าที่
“เอาล่ะ เรียบร้อยแล้ว”
“เรียบร้อย”
ติณห์มองสภาพตัวเองหัวจรดเท้า
“แค่ติณห์มา...ก็พอแล้ว”
วรวรรธยิ้มเฝื่อนๆขอโทษเนตรสิตางศุ์ยิ้มหวาน ไม่โกรธ เข้าใกล้ เอาผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้
“วิ่งมาใช่มั้ยคะ เหงื่อแตกเลย เดี๋ยวถ่ายรูปแล้วไม่หล่อ”
วรวรรธยิ้ม
“ขอบคุณนะครับที่ไม่โกรธ”
“จะโกรธทำไม มีคนโกรธแทนเนตรแล้ว”
เนตรสิตางศุ์บุ้ยไปที่ณัฐเดชที่ยืนตาขวาง
“ไอ้หมอ...แกจะเอากี่แผลที่หัว ตัวตังหาก”
วรวรรธหวาดๆ
“คุณเนตร”
เนตรสิตางศุ์ยิ้มๆขำๆที่ได้แกล้ง
ริมทะเล...กรรัมภารีบลงจากรถอย่างเร็วจุนจีตามลงมา
“คุณแก้ม เราจะไม่แต่งงานกันเหรอ”
“แต่งสิ...มาเร็วๆ ก็เราแต่งในงานหรู ท่ามกลางผู้คนไม่ได้ ก็ต้องหาที่เหมาะๆที่จะเป็นสถานที่เห็นความทรงจำครั้งเดียวในชีวิตของเราหรือคุณไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้ว”
“อยากสิ อยากใจจะขาดแล้ว”
“งั้นวิ่ง”
จุนจีกับกรรัมภาจับมือวิ่งไปด้วยกัน กรรัมภาถอดส้นสูงแล้วหิ้วไปด้วย จุนจีถอดสูทถอดรองเท้าพับขากางเกง ทั้งคู่วิ่งไปที่ชายหาดสวยงาม
ผู้อำนวยการเขตนำใบทะเบียนสมรสให้เซ็นยื่นให้ติณห์
“เชิญครับ...คุณวรวรรธ”
“ติณห์ครับ”
“อ่อ คุณติณห์ เซ็นต์เลยครับ ตรงนี้”
ติณห์เซ็นต์เสร็จผู้อำนวยการเขตยื่นมาให้เนตรสิตางศุ์
“เชิญครับ คุณญาณิน”
“ญาณินคนนั้นค่ะ”
ณัฐเดชส่ายหัวจารุณีกับสุดใจ กุมขมับ
“โทษทีๆ อ่า คุณญาณิน เซ็นต์ตรงนี้ครับ”
ญาณิน มองติณห์ สบตา ยิ้มปลื้ม แล้วเซ็นต์แม่ญาณินกับมิรันตี จับมือกันตื้นตัน
จุนจีกับกรรัมภาวิ่งมาที่ด้านหนึ่ง ริมทะเล ตรงไปที่ชายหาด ทะเลสวยงาม มีหน้าผาใหญ่ คลื่นซัดกระจาย มีต้นไม้ใหญ่ที่รูปทรงสวย อยู่ริมผา กรรัมภากับจุนจี ไปยืนหน้าต้นไม้ ริมผา แล้วช่วยกันเก็บดอกหญ้ารอบๆบริเวณกันใหญ่คนละมุม ไปรอบๆ
จุนจียืนถือดอกหญ้ารอ กรรัมภาที่ถือช่อดอกหญ้าเช่นกัน เดินเข้ามาในโบสถ์ซึ่งเป็นร่มเงาต้นไม้นั้น
ผู้อำนวยการเขตยืนดู วรวรรธ และเนตรสิตางศ์ เซ็นชื่อในทะเบียนสมรสวรวรรธเซ็นต์เรียบร้อย ป้าสุดใจตื้นตันณัฐเดชลุ้นสุดๆ พอเห็นน้องเซนเสร็จ น้ำตาซึม
กรรัมภาเดินมาถึงจุนจี แลกดอกไม้กัน ยิ้มๆ จุนจีมองว่าจะเอายังไงต่อกรรัมภาพูดขึ้น
“เยส ไอ ดู”
“เยส ไอ ดู”จุนจียิ้ม
ผู้อำนวยการเขตประกาศ
“ผมขอแสดงความยินดีที่จะประกาศว่า ณบัดนาว เอ๊ย นับแต่นี้เป็นต้นไป”
ผู้อำนวยการเขตหันไปขอกำลังใจจากจารุณีและสุดใจ ทั้งสองพยายามให้กำลังใจแบบละเหี่ยๆ
“ผมขอประกาศว่าคุณติณห์และคุณวรวรรธ ได้เป็นสามี ภรรยา”
ทุกคนสะดุ้งผู้อำนวยการเขตรีบแก้
“เอ๊ย...ไม่ใช่ๆ คุณญาณิน และคุณเนตรสิตางศ์ ได้เป็นสามีภรรยา”
ทุกคนตะโกนพร้อมกัน
“ผิด”
ผู้อำนวยการเขตหน้าเหวอ
“ขออภัยครับ...คุณ...คุณ...คุณ...ญาณิน ได้เป็นสามี และคุณติณห์ ได้เป็นภรรยา”
ทุกคนตะโกนอีก
“ผิด”
ผู้อำนวยการเขตตั้งสติ
“คุณติณห์ และคุณญาณิน ได้เป็นสามีและภรรยากันตามกฎหมายทุกประการและคุณวรวรรธ และคุณ...เนตร...สิ...ตางศุ์ ได้เป็นสามี และภรรยากัน ตามกฎหมายทุกประการ”
พงอินทร์ กับกรรณาตบมือนำ ทุกคนตบมือตาม
“ขอให้เจ้าบ่าวเจ้าสาว สวมแหวนให้แก่กัน”
ติณห์กับวรวรรธซีด เพราะไม่มีแหวน
จุนจีหยิบแหวนที่เตรียมไว้ขึ้นมา
พงอินทร์ยกมือขึ้นมา ทำเหมือนเล่นมายากลที่ทีแรกนิ้วนางมือซ้ายว่างเปล่า แต่พอเอามืออีกข้างมาปิด แล้วเปิดออก ก็มีแหวนมาอยู่ที่นิ้วนางกรรณาอดไม่ได้ ทำทะเล้นเล่นมุขมายากลแบบเดียวกัน และมีแหวนปรากฏที่นิ้วนางของกรรณาเช่นกันทั้งคู่แอบยิ้มให้กัน อย่างรู้กันสองคน
ในอดีต เมื่อตอนอยู่ในป่า พงอินทร์กับกรรณายืนเคียงข้างกัน ท่ามกลางแสงจันทร์
“ผมขอสาบานต่อพระจันทร์ ดวงดาว ท้องฟ้าผมจะรักและดูแลยัยกรรณาแว่วเสียงผีของผมตลอดไป”
พงอินทร์หยิบแหวนขึ้นมา เป็นแหวนที่ทำจากรากไม้พันๆกันเป็นวง
ญาณินมองหน้าติณห์ก็รู้เลยว่าลืมแน่
“คิดไว้ไม่มีผิด”
เนตรสิตางศุ์ยิ้มๆ
“ดีนะที่เรารอบคอบ”
ญาณินกับเนตรสิตางศุ์ต่างหยิบแหวนสำรองขึ้นมาติณห์กับวรวรรธดีใจลีจอองกุ๊กทึ่งๆที่เจ้าสาวมีแหวนสำรอง
“เตรียมพร้อมไม่มีให้หลุดมือ โปรเฟสชั่นนอลมาก”
ญาณินกับติณห์ พากันไปกอด ไหว้ แม่ของทั้งคู่ และคุณหลวงด้วย
“ขอให้มีความสุขนะลูก”แม่ญาณินอวยพร
มิรันตียิ้มให้ญาณิน
“ญาณิน...ฉันต้องขอบใจเธอขอบใจสำหรับทุกอย่าง แล้วก็ขอโทษ สำหรับทุกอย่าง”
ญาณินไหว้
“คุณแม่ติณห์ ก็เหมือนคุณแม่หนูด้วยค่ะหนูก็ขอบคุณ และขอโทษคุณแม่เหมือนกัน”
แม่ญาณินยิ้มพอใจ
“ลูกเข้ากับคุณแม่สามีได้ดีจริงๆด้วย ญาณิน โชคดีจริงๆ”
ติณห์ยิ้มกว้าง
“พวกเราโชคดีกันมากครับสองคนนี้เจอกันครั้งแรกก็ถูกชะตากันมากๆจริงๆเลยครับ คุณแม่”
ทุกคนหัวเราะคุณหลวงปลื้มใจ
“แล้วรีบๆมีลุกกันเร็วๆล่ะ ฮ่ะๆ”
วรวรรธพาเนตรสิตางศุ์มาไหว้ป้าสุดใจ และณัฐเดช
“ตาหนู ต่อไปนี้ ทำตัวให้ดีนะ ป้ามีบัญญัติสิบประการ สำหรับการครองคู่ที่ดี เอ้า พนมมือ...เตรียมท่องตามข้อหนึ่ง”
วรวรรธกับเนตรสิตางศุ์สบตากัน ซีดๆ แต่พนมมือ
“ข้อหนึ่ง”
สุดใจหัวเราะ
“ป้าล้อเล่นไม่มีบัญญัติอะไรทั้งนั้นมีง่ายๆข้อเดียวขอให้รักกันเสมอ ถ้ารักอะไรๆก็ทนได้หมด แต่เมื่อหมดรัก อะไรๆก็ทนไม่ได้แค่นี้ล่ะ”
ณัฐเดชมองทั้งสอง
“ฝากน้องสาวพี่ด้วย ตาหนู...เมื่อไหร่แกทำให้น้องสาวฉันเสียใจแกจะเสียใจยิ่งกว่า จำไว้”
“จำสุดใจเลยครับพี่”
“รักนะเนตรของพี่น้องเป็นดวงตาดวงใจของพี่จริงๆแล้วแม้ว่าน้องจะแต่งงานไป น้องก็ยังเป็นเช่นนั้นสำหรับพี่เสมอและตลอดไป”
“พี่ณัฐก็เหมือนกันค่ะพี่ณัฐเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นพี่ชาย เป็นเพื่อนรักของเนตรตลอดไปค่ะ”
ไตรรัตน์โอบสุคนธรส
“เขาจะเป็นพ่อที่ดีนะเตง เตงสวยมากเลยนะ แม้จะพุงกลมก็ตาม...อ๊วก”
“มะขามจี๊ดจ๊าดๆค่ะ”
พงอินทร์โอบกรรณา เดินเข้ามาหาจารุณี “ขอให้เธอทั้งคู่มีความรักให้กันเสมอไปชั่วฟ้าดินสลายฉันจะคอยดูแลพวกเธอทั้งสองตลอดไปเหมือนกัน” จารุณีอวยพร
พงอินทร์กับกรรณา ไหว้จารุณี
“ภรรยาเพื่อนรัก เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ”
“ได้เลย สามีเพื่อนรัก ชุบุๆ”
ทั้งสองคนยิ้มให้กัน...
ทางด้านจุนจีกับกรรัมภาเอาดอกไม้ดอกหญ้าที่เก็บมาทำมงกุฎให้กันทุกคู่ต่างก็มีความสุข
อวสาน........................
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนอวสาน(3) วันที่ 22/5 พ.ย. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ