อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 11/3
สุพรรณิการ์เริ่มต้นบทสนทนาในห้องกริชชัยที่ตกแต่งเกือบจะเสร็จเรียบร้อย บนโต๊ะมีภาพวาดของกริชชัยวางอยู่ แต่ยังไม่ได้เปิดผ้าคลุม ทั้งยังมีลังกระดาษใส่สัมภาระวางกระจายเป็นกลุ่มๆ วัชระรอฟัง
“เรื่องคุณกริช ...ฉันอยากรู้ว่าคุณกริชมีแฟนหรือยัง? ถ้ามีเป็นใคร? ถ้าไม่มี..ทำไมถึงไม่มี? ที่สำคัญคุณกริชมีนิสัยชั่วๆ ที่จะเป็นภัยต่อผู้หญิงหรือเปล่า” สุพรรณิการ์ถามเป็นชุด
“อยากรู้ไปทำไม”
“ตอบมาเถอะน่า .. ฉันไม่ได้จะเอาข้อมูลไปจีบคุณกริชหรอกน่า ไม่ต้องห่วง”
“รู้ เพราะทอมอย่างคุณคงไม่ชอบไอ้กริช”
“จะให้บอกอีกกี่ครั้ง ว่าฉันเป็นผู้หญิงย่ะ ฉันไม่ได้เป็นทอม” สุพรรณการ์ตอบอย่างเซ็ง
วัชระยิ้มกวนๆ แล้วตอบว่า
“ผมไม่เชื่อถ้าคุณทำให้ผมเห็นความผู้หญิงในตัวคุณได้เมื่อไหร่ ผมถึงจะเชื่อ”
สุพรรณิการ์มองวัชระด้วยหางตาอย่างไม่พอใจ
“ส่วนเรื่องไอ้กริช ถ้าคุณคิดจะหาข้อมูลเพื่อเอาไปจับคู่ให้เพื่อน เลิกคิดเหอะ ขนาดตัวเองยังเอาไม่รอดเลย ก่อนจะหาแฟนให้คนอื่น หาให้ตัวเองก่อนดีมั้ย นี่เตือนด้วยความเป็นห่วงนะ ไม่ได้จะซ้ำเติม “
วัชระอมยิ้มด้วยความสนุก
“ก่อนที่จะเป็นห่วงคนอื่น เป็นห่วงตัวเองก่อนดีมั้ย กำลังจะโดนจับแต่งงานอยู่อีกไม่กี่วันนี้แล้ว ยังจะมาทำปากดี หาทางหนีงานแต่งให้ได้ก่อนเถอะ ก่อนจะมายุ่งเรื่องคนอื่น” สุพรรณิการ์ ย้อน เล่นเอาวัชระหุบยิ้มในทันที
“เตือนด้วยความเป็นห่วงนะ ไม่ได้จะซ้ำเติม”
สุพรณิการ์พูดจบก่อนจะสะบัดหน้าใส่วัชระด้วยความหมั่นไส้ แล้วก็เดินออกจากห้องของกริชชัย
วัชระมองตามด้วยสีหน้าเครียด คิดด้วยความแปลกใจ
“รู้ได้ยังไงวะ ว่าเราไม่อยากแต่งงาน”
สุพรรณิการ์เดินออกมาจากห้องกริชชัย และรู้สึกโกรธเมื่อนึกถึงคำประชดของวัชระ
“จะให้บอกอีกกี่ครั้ง ว่าฉันเป็นผู้หญิงย่ะ ฉันไม่ได้เป็นทอม”
“ผมไม่เชื่อ ถ้าคุณทำให้ผมเห็นความผู้หญิงในตัวคุณได้เมื่อไหร่ ผมถึงจะเชื่อ... ส่วนเรื่องไอ้กริช ถ้าคุณคิดจะหาข้อมูลเพื่อเอาไปจับคู่ให้เพื่อน เลิกคิดเหอะ ขนาดตัวเองยังเอาไม่รอดเลย ก่อนจะหาแฟนให้คนอื่น หาให้ตัวเองก่อนดีมั้ย? นี่เตือนด้วยความเป็นห่วงนะ ไม่ได้จะซ้ำเติม”
สุพรรณิการ์กัดฟันกรอด
“นายหน้าหนวด... รู้จักไอ้ฝ้ายน้อยไปซะแล้ว”
เย็นวันนั้น กรกนกเดินเข้ามาในห้องทำงานของสุพรรณิการ์ที่ชั้นบนของร้านสาดสุรา พร้อมกับถามขึ้นว่า
“คุณฝ้ายเรียกกรมามีอะไรหรือเปล่าคะ”
สุพรรณิการ์ชูหนังสือในมือ “วิธีสร้างเสน่ห์มัดใจชาย”
“คุณกรคิดว่าหนังสือเล่มนี้มันใช้ได้จริงหรือเปล่า”
กรกนกหยิบขึ้นมาพลิกดู ระหว่างนั้นสุพรรณิการ์พูดต่อ
“ฉันอ่านไปครึ่งเล่มแล้วไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง”
กรกนกพยักหน้ารับรู้และดูหนังสือต่อ
“คุณกร..ฉันขอถามอะไรหน่อย คุณต้องตอบตรงๆ เลยนะ คุณคิดว่าฉันเป็นอะไร ผู้ชาย ผู้หญิงหรือว่า ทอม”
กรกนกชะงักเงยหน้าขึ้นจากหนังสือวิธีสร้างเสน่ห์มัดใจชาย
“เอ่อ...”
“ตอบมาเถอะ ฉันไม่ไล่คุณออกหรอก ไม่ต้องห่วง”
“คุณถามทำไมคะ มีใครว่าคุณฝ้ายเป็นทอมเหรอคะ”
“ก็เกือบทุกคนที่เจอกัน โดยเฉพาะนายวัชระ เพื่อนคุณธี”
“คุณวัชเนี่ยนะคะ”
“ใช่ตัวดีเลย เจอทุกครั้งต้องประชดประชันเรื่องนี้ทุกที ฝ้ายก็เลยอยากจะเปลี่ยนตัว ให้อึ้งกันไปเลย”
“เปลี่ยน..เพื่อเอาชนะคำสบประมาทของคุณวัชเหรอคะ”
“เปล๊า !! ฉันก็แค่อยากเปลี่ยนหนุกๆ ขำๆ ฉันอยากลองเป็นเหมือนคุณ”
กรกนกเลิกคิ้ว ก่อนจะย้ำ
“เป็นเหมือนฉัน”
“ใช่ ฉันอ่านหนังสือแล้วไม่เข้าใจ คุณกรสอนฉันหน่อยแล้วกัน ถ้าฉัน”สุพรรณิการ์ชี้หน้าตัวเองแล้วพูดต่อ
“อยากเป็นแบบเนี้ย” สุพรรณิการ์ชี้มาที่กรกนกด้วยสีหน้าจริงจัง
“ต้องทำยังไง”
กรกนกมองหน้าสุพรรณิการ์แล้วครุ่นคิด
ที่ร้านเสื้อผ้าสุภาพสตรีแห่งหนึ่งในเวลากลางวัน ราวเสื้อผ้าของร้านเรียงรายด้วยเสื้อผ้าอยู่เป็นอันมาก กรกนกเลือกเสื้อผ้าสุดเซ็กซี่แล้วยื่นให้สุพรรณิการ์ตัวหนึ่ง
สุพรรณิการ์รับมาด้วยความลังเล ในใจบอกไม่ถูก แต่เกิดความรู้สึกหนึ่งคือ ไม่กล้าใส่ กรกนกกูรูจำเป็นต้องดันหลังให้สุพรรณิการ์เข้าไปยังห้องลองเสื่อ
เพียงชั่วครู่ สุพรรณิการ์เดินออกมาในชุดเซ็กซี่ แต่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองมากนัก
กรกนกดูพิจารณาแล้วจึงส่งให้อีก 5 ชุดเพื่อไปลอง สุพรรณิการ์มองตาค้างเพราะแต่ละชุดเซ็กซี่เสียเหลือเกิน
สุพรรณิการ์เดินออกมาจากห้องลอง ทีละชุด ทีละชุด กรกนกยืนมอง บางชุดผ่านและบางชุดไม่ผ่าน
สุพรรณิการ์ลองชุดตั้งแต่ยังอายๆ ไม่กล้าออกก้าวเข้ามาจากห้องลอง จนเริ่มกล้าขึ้น ตามลำดับ โดยเฉพาะ 2 ชุดให้หลังนี้ สุพรรณิการ์ยังทำท่าล้อเลียนพวกนางแบบที่เดินอยู่ในแคทวอล์ค จิกปลายเท้า โพสท่าอย่างมั่นใจ ชุดสวยพวกนี้ทำให้สุพรรณิการ์ดูเซ็กซี่ผิดหูผิดตาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
กรกนกยิ้มได้ความพอใจ
ทั้งสุพรรณิการ์และกรกนกเดินออกมาจากร้านเสื้อด้วยใบหน้าชื่นบานมั่นใจ
สุพรรณิการ์ และกรกนกเดินผ่านร้านเสริมสวย กรกนกดึงมือสุพรรณิการ์ไว้แล้วลากเข้าร้านเสริมสวยทันที สุพรรณิการ์เดินตามเข้าไปงงๆ ภายในร้านกรกนกเลือกแบบผม แล้วส่งให้ช่าง ช่างรับไปจัดการ
ช่างทำผม เซ็ทผม กันคิ้ว ต่อขนตาถาวรให้สุพรรณิการ์อย่างรวดเร็ว หลังจากชุลมุนอยู่ในร้านเสริมสวย สุพรรณิการ์นั่งอยู่หน้ากระจกกับทรงผมใหม่ ที่ดูสวยเซ็กซี่ ขนตา ขอบตาคมเข้ม และหวานขึ้น
สุพรรณิการ์มองตัวเองในกระจกด้วยความพอใจ กรกนกยืนอยู่ข้างๆ ยิ้มนิดๆ ดีใจที่เห็นสุพรรณิการ์ชอบ
ทันทีที่สุพรรณิการ์เดินออกจากร้านเสริมสวย ด้วยบุคลลิกใหม่ เธอแอบสังเกตว่า มีหนุ่มๆที่เดินผ่านไปผ่านมา หันมามองเธอด้วยความสนใจ สุพรรณิการ์ยิ้มนิดๆ พอใจ และหันมาทางกรกนกที่เดินอยู่ข้างๆ
“คุณกรสุดยอดเลยอ่ะ ฝ้ายปรึกษาไม่ผิดคนจริงๆ ฝ้ายยังไม่คิดเลยว่าตัวเองจะสวยได้ขนาดนี้ นับถือจริงๆ”
“ที่จริง คุณฝ้ายก็เป็นคนหน้าตาน่ารักอยู่แล้วนะคะ แต่ที่คนอื่นคิดว่าเป็นทอมคงเพราะบุคลิกมากกว่า”
“บุคลิกอะไร
“ก็ความเป็นคนตรงๆ โผงผาง พูดจาห้วนๆ ไม่มีคะ มีขา”
สุพรรณิการ์นิ่งฟังอย่างตั้งใจ
“ไม่มีจริตมารยา แล้วก็ไม่ออดอ้อน เอาใจ... ผู้ชายเค้าก็เลยไม่ชิน”
สุพรรณิการ์พยักหน้าเห็นด้วย
“มันเป็นแบบนี้นี่เอง คุณกรเข้าใจทั้งผู้ชาย แล้วก็เข้าใจเสน่ห์ของผู้หญิงแบบนี้นี่เอง ถึงมัดใจคนอย่างคุณธีไว้ได้”
กรกนกชะงักแววตาหม่นลงเล็กน้อย
“คนอย่างธี ไม่มีใครมัดเค้าไว้ได้ เค้าจะหยุดก็ต่อเมื่อยอมสยบด้วยตัวเอง กรไม่มีความสามารถมากขนาดนั้น”
“หะ..ขนาดคุณกรยังไม่สามารถ แล้วจะมีผู้หญิงคนไหนสามารถเหรอเนี่ย”
“มีค่ะ...กรมั่นใจว่ามี”
กรกนกคิดถึงลำเภาขึ้นมาจับใจ
ช่วงเย็นของวันเสาร์ ในขณะที่ธีธัชเดินเข้ามาที่ร้านอาหารแห่งนั้น เขาคิดถึงคำพูดของลำเภาขึ้นมา
“เป็นแฟนกัน วันหยุดก็ต้องเจอกัน ทำเป็นลืมไปได้ พรุ่งนี้ว่างพาไปกินข้าวด้วย เดี๋ยวส่งชื่อร้านกับแผนที่ไปให้ สี่โมงเย็นเจอกันที่ร้าน แค่นี้นะ มีอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้”
ธีธัชมองเข้าไปในร้าน พร้อมกับเชิดเล็กน้อยตามประสาคนหน้าตาดี
“วันนี้ฉันต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง...ยัยหนูตะเภา”
ธีธัชเดินเข้าไปในร้านอาหารที่นัดหมายด้วยความมุ่งมั่น
ธีธัชเดินเข้ามาในร้าน เหลียวซ้ายแลขวา มองหาลำเภา พลันสายตาก็สะดุดเข้ากับหญิงสาวน่ารักมาก คนหนึ่งนั่งอยู่ที่ริมหน้าต่าง
ธีธัชถึงกับสะดุดตาและกลับไปมองเพ่งดูอีกที ที่แท้ลำเภาในวันนี้แต่งตัวได้น่ารัก สวยสะดุดตา ไม่มีคราบเด็กกะโปโล หรือ หมอหมากวนประสาทแม้แต่น้อย ธีธัชอึ้งไป...ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
“ยัย...หนูตะเภา”
ลำเภานั่งยิ้มเหมือนคุยอยู่กับใครสักคน .
“ได้ค่ะ..ไม่มีปัญหา เรื่องแค่นี้เอง เภาไม่คิดมากหรอกค่ะ”
ธีธัชทำหน้าแปลกใจ..และค่อยๆ เลื่อนสายตาไปมองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามลำเภา ผู้ชายในมาดนักธุรกิจ หน้าตากระเดียดไปทางญี่ปุ่น ไม่หล่อจัด แต่ดูดี มีฐานะ นั่งคุยอยู่กับลำเภา
“ดีครับ..ผมชอบคนไม่คิดมาก” หนุ่มยุ่นยิ้มหน้าแดงก่ำ
ธีธัชแอบหวงลำเภาขึ้นในใจ
“ใครวะ?”
ธีธัชแอบร้อนอกร้อนใจโดยไม่ทันรู้ตัว
จบตอนที่ 11
อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 11/3
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์