อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 12/3
บริเวณริมถนนตอนกลางวันในวันต่อมา ลำเภาอุ้มพอใจและวัชระอุ้มเป็นต่อเดินออกจากร้านแต่งขนหมา ทั้งคู่เดินไปพลาง สนทนาไปพลาง แล้วจู่ๆ ลำเภาก็โวยหน้านิ่งๆ
“ไม่ได้!! เภาเป็นแฟนกับคุณวัชไม่ได้”
“พี่ก็ไม่ได้จะให้มาเป็นจริงๆ”
“จะจริง หรือจะหลอก ก็ไม่ได้ คุณวัชก็รู้ว่าเภามีแฟนแล้ว”
“แต่ไอ้ธีมันโอเค มันบอกว่าไม่มีปัญหา”
“ที่นายธีพูดแบบนั้น ก็เพราะมีฟอร์ม ถ้าเค้าปฎิเสธ หรือแสดงอาการหึงหวงก็เท่ากับยอมรับว่าเป็นหมาของเภา”
วัชระฉุกคิดทันที ลำเภาหยุดเดินแล้วก็หันมาทางวัชระ
“แล้วนี่มันเกิดอะไรขื้น ทำไมถึงต้องตามหาคนมาเป็นแฟน แล้วแฟนคุณวัชคนที่กำลังจะแต่งงานกัน เค้าไม่ว่าเหรอ หรือว่า...กำลังจะชิ่ง”
“เฮ่อ...ที่จริง ผมก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่มันไม่ไหวจริงๆ ผมพยายามแล้วที่จะแต่งงานกับเค้าให้ได้ แต่ยิ่งพยายามมันยิ่งแย่ ยิ่งพยายามผมยิ่งรู้ว่า...มันไม่ใช่ ถ้าแต่งกันไป มันจะยิ่งแย่ทั้งคู่” วัชระระบายความหนักใจ
“ถึงกับต้องเลิกกันเลยเหรอ”
วัชระคิดก่อนจะตอบ
“ในเมื่อแหนมเค้าไม่ยอม “งอ” ผมก็ต้องเลือกที่จะ “หัก” เจ็บวันนี้ ดีกว่าต้องเจ็บไปตลอดชีวิตการแต่งงาน”
“มันก็น่าเห็นใจ “ ลำเภาได้แต่สงสาร แต่ยังย้ำจุดยืนที่ชัดเจน
“แต่เภาก็ช่วยไม่ได้จริงๆ เภามีแฟนแล้ว และที่สำคัญ เภาไม่อยากซวย”
ลำเภาพูดด้วยความมั่นใจ วัชระยังไม่เข้าใจ
“ซวยอะไร”
ในร้านอาหารหรู ตกแต่งสไตล์เก๋ ฝั่งตรงข้ามกับถนนที่ลำเภากับวัชระเดินอยู่ สีรุ้งและนรีวรรณนั่งจิบชายามบ่ายอยู่อย่างสบายอารมณ์ นรีวรรณยังง่วนอยู่กับการกดบีบี สีรุ้งมองด้วยความเอือมระอาใจ
“นุ้ย..โลกเรามันกว้างใหญ่มากกว่าจอสี่เหลี่ยมในมือถือนะลูก แม่ว่า..ลูกควรจะละสายตาจากจอโทรศัพท์มามองโลกภายนอก เผื่อจะได้เห็นอะไรๆที่มันสร้างสรรค์ชีวิตบ้างนะลูก”
นรีวรรณเงยหน้ามองสีรุ้ง แล้วก็พูดแบบเซ็งๆ
“แล้วอะไรที่มันสร้างสรรค์ชีวิตล่ะคะแม่ นุ้ยไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรน่าสนใจเลย แชท วอทสแอพส์ บีบี กับเพื่อน จับกลุ่มนินทา ด่าเจ้านาย มันส์กว่าเยอะเลย”
นรีวรรณยิ้มอย่างมั่นใจ สีรุ้งส่ายหน้าด้วยความเอือม พลางคิดว่ามีลูกสาวทั้ง 2 คนไปกันคนละทิศละทาง แต่ละคนไม่ได้ดั่งใจสีรุ้งสักคนเดียว
นรีวรรณกำลังจะก้มหน้ากดบีบีต่อ เมื่อเงยหน้าผ่านกระจกออกไปนอกร้าน พลันสายตาไปสะดุดที่หนุ่มสาวคู่หนึ่งที่ยืนอยู่อีกฟากถนน
“คุณแม่คะ นะ นะ นั่นมัน..พี่วัชนี่คะ! พี่วัชมากับผู้หญิงค่ะแม่” นรีวรรณเสียงสั่น ระรัว ละล่ำละลัก
สีรุ้งรีบหันขวับไปตามสายตานรีวรรณ สีรุ้งถึงกับหน้าเสียในทันที
บนถนน ลำเภาอธิบายด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจังให้กับวัชระฟังสิ่งที่พูดค้างไว้เรื่องซวย!
“แฟนคุณวัชขี้หึงไม่ใช่เหรอ ขนาดตัวคุณวัชเองยังต้องวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน แล้วจะให้เภาออกไปรับหน้าแทนเนี่ยนะ ฝันไปเถอะ เภาไม่โง่หรอก”
“มันก็จริง ถ้าแหนมรู้ว่าผมมีแฟนใหม่ คงได้ตายกันไปข้าง”
“รู้แบบนี้ แล้วยังจะมาชวนเภาไปเล่นละครเป็นแฟนเนี่ยนะ .. เจริญแหละ” ลำเภาโวย วัชระยิ้มแห้งๆ
“แหะๆ ผมขอโทษ ไม่ทันคิด”
นรีวรรณเกาะกระจกมองด้วยความอยากรู้สุดๆ สีรุ้งหน้าเสีย สงสารเนตรสภัสขึ้นจับใจ
“แล้วมันก็เป็นความจริง นายวัชระ กับผู้หญิงอื่น”
“กับหมาด้วยค่ะ พี่วัชอุ้มหมา ทั้งๆ ที่พี่แหนมเกลียดหมายังกะอะไรดี พี่วัชทำแบบนี้เท่ากับหยามพี่แหนมชัดๆ” นรีวรรณว่า
สีรุ้งได้แต่นิ่งอึ้ง ขณะที่นรีวรรณหันไปแอบดูต่อ
“คุณแม่ดูสิคะ พี่วัชยิ้มด้วยค่ะ เวลาพี่วัชอยู่กับพี่แหนม นุ้ยไม่เห็นพี่วัชยิ้มมาเป็นชาติแล้วนะคะ ผู้หญิงคนนี้...ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ นุ้ยเข้าไปทักสักหน่อยดีกว่า อยากรู้ว่ามันยังไงกันแน่” นรีวรรณลุกพรวดขึ้น
“ยัยนุ้ย” สีรุ้งตกใจ
“เดี๋ยวนุ้ยมาค่ะ”
นรีวรรรณเดินออกจากร้านอาหาร สีรุ้งหน้าเสียได้แต่ตะโกนไล่หลัง
“นุ้ย..นุ้ย..นุ้ยอย่าไปเลยลูก นุ้ย”
นรีวรรณไม่สนใจที่สีรุ้งทัดทาน สีรุ้งมองตามด้วยความหวาดหวั่นใจ
“ไม่น่าบอกให้เงยหน้าจากโทรศัพท์เลย เฮ่อ” สีรุ้งรำพึง
สีรุ้งหันไปแอบดูต่อว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ลำเภาย้ำกับวัชระด้วยความหวังดี
“คุณวัชรู้ว่าแฟนตัวเองแรงขนาดนี้ ก็ไม่ควรจะดึงผู้หญิงอื่นมาลำบากไปด้วย และวิธีนี้มันก็ไม่เป็นลูกผู้ชายเอาซะเลย”
“โอเคค้าบ..คุณหมอลำเภา ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษแล้วกัน นะ” วัชระพูดพลางยิ้ม
ลำเภาพยักหน้าแต่แอบเคืองอยู่นิดหน่อย
ทันใดนั้นเสียงนรีวรรณก็ดังขึ้น
“พี่วัช”
วัชระหันไปตามเสียงด้วยความแปลกใจ
“นุ้ย”
นรีวรรณเดินเข้ามาหาวัชระและแอบมองลำเภาอย่างไม่เป็นมิตร
“มาทำอะไรแถวนี้คะเนี่ย”
“พี่มาเป็นเพื่อนลำเภาเอาหมามาตัดขนน่ะ “
นรีวรรณพึมพำชื่อ “ลำเภา” เบาๆ ในลำคอ
เป็นต่อ กับ พอใจเริ่มเห่าปกป้องเจ้านาย
นรีวรรณสะดุ้งตกใจ เดินถอยห่างจากสองสุนัขแสนรู้เล็กน้อย
“ว้าย เห่าทำไมยะ ตัวเล็กแล้วยังจะซ่าส์อีก”
ลำเภามองปรายตามองนรีวรรณด้วยความเคือง แต่ไม่ได้ตอบโต้อะไร หันมาพูดปรามเป็นต่อ พอใจแทน
“เป็นต่อ พอใจ ใจเย็นๆ ลูก หม่ามี๊โอเค”
สองซ่าส์เงียบตามสั่ง
“แล้วนุ้ยมาทำอะไร” วัชระพูดเปลี่ยนเรื่อง เปลี่ยนบรรยากาศทันที
“มาทานข้าวกับคุณแม่ คุณแม่นั่งรออยู่ในร้าน ทางโน้นค่ะ”
นรีวรรณชี้มาที่ร้านอาหารที่สีรุ้งนั่งอยู่ สีรุ้งตกใจ เห็นวัชระกำลังหันมา สีรุ้งรีบหันกลับทันที ทำเป็นไม่รู้ ไมเห็น วางท่าเป็นปกติ เชิดหน้านั่งเก๊กรักษาฟอร์มผู้ดีอย่างแนบเนียน
วัชระเห็นสีรุ้งนั่งหันหลัง เหมือนไม่สนใจ วัชระหันมาบอกนรีวรรณ
“พี่ฝากสวัสดี ท่านด้วยแล้วกัน พอดีพี่ต้องรีบไปส่งเภาเค้าที่บ้าน”
นรีวรรณหูผึ่ง ลำเภาเหล่มาทางวัชระ ไม่เพียงแต่ลำเภาเท่านั้น แม้แต่ขนมจีบก็หันขวับมามองหน้าวัชระด้วย
“ไปส่งบ้าน” นรีวรรณย้ำราวกับแน่ใจ
“ใช่.. พี่ไปก่อนนะ”
วัชระยิ้มให้นรีวรรณนิดนึงก่อนจะเดินนำล่วงหน้า ปล่อยให้นรีวรรณกับลำเภายืนทำอะไรไม่ถูกกัน 2 คน ลำเภาร้องเรียก
“คุณวัช..รอด้วย”
ลำเภารีบเดินตามวัชระไป ขนมจีบเห่าเรียกช่วยเจ้านายด้วย นรีวรรณมองตามวัชระและลำเภาด้วยความขัดใจ
“พี่วัชนะพี่วัช ยังถามไม่รู้เรื่องเลย ชิ่งเห็นๆ” นรีวรรณบ่นอุบ
นรีวรรณนึกขึ้นได้ รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วกดถ่ายรูปลำเภาเดินกับวัชระอุ้มหมาเก็บไว้
เนตรนภัสดูภาพที่นรีวรรณถ่ายมาให้ พร้อมกับเปล่งเสียงออกมาด้วยความไม่พอใจ
“วัช! อุ้มหมาเนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้ “ เนตรนภัสโวยวายลั่นบ้าน
สีรุ้งและนรีวรรณส่ายหน้าขึ้นพร้อมกัน
“เค้าจะอุ้มหมา หรือจะอุ้มช้างมันก็ไม่ใช่ประเด็น ที่นุ้ยให้ดูคือ พี่วัชเค้าอยู่กับผู้หญิงอื่น พี่แหนมดู หนิดหนมกันขนาดนั้น เดินคุยกันหนิงหนุง ยิ้มแย้มมีความสุขมากๆ คุณแม่ก็เห็น จริงมั้ยคะคุณแม่” นรีวรรณพูดและหาพยานร่วม สีรุ้งสะดุ้งนิดๆ แต่ก็จำต้องพยักหน้ารับ
เป็นครั้งแรกที่เนตรนภัสหวาดหวั่นในใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เนตรนภัสจำเป็นต้องเชิดหน้า ไม่แคร์ เพื่อรักษาฟอร์มต่อหน้านรีวรรณ
“ยัยเด็กกะโปโลเนี่ยนะ ทำให้วัชมีความสุข ชริ… เป็นไปไม่ได้” เนตรนภัสว่า
“แต่มันก็เป็นไปแล้วค่ะ พี่วัชยังบอกอีกนะคะว่า พาหมามาตัดขนด้วยกัน แล้วก็ยังจะไปส่งที่บ้านอีก รู้สึกผู้หญิงคนนี้จะชื่อลำเภาหรือไงนี่แหละ” เนตรนภัสเจ็บจี๊ดที่หัวใจราวกับถูกมีดแหลมเสียบแทง
“หน้าก็ซีด หุ่นก็แห้งยังกะไม้จิ้มฟัน แถมชื่อยังเชยอีกต่างหาก ไม่มีทางที่วัชจะสนใจ ต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ๆ เป็นไปไม่ได้ แหนมไม่เชื่อ” เนตรนภัสพูดแล้วส่งโทรศัพท์มือถือยัดคืนใส่มือของนรีวรรณ
เนตรนภัสทำเป็นไม่สนใจ เดินออกจากห้องรับแขกขึ้นไปที่ห้องนอนส่วนตัว
ทันทีที่ประตูห้องนอนปิดลง เนตรนภัสก็ส่งเสียงกรี๊ดด้วยความแค้นใจ
“วัชนะวัช ทำแบบนี้ได้ยังไง นังเด็กนี่มันเป็นใคร”
อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 12/3
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์