อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 12/4
ค่ำคืนนั้น ที่คอนโดของกริชชัย ภายในห้องพักที่ถูกตกแต่งอย่างเรียบร้อยสมบูรณ์แล้ว วัชระกำลังรื้อจานชามแก้วออกจากถุง เตรียมเรียงใส่ชั้น ทั้งสามหนุ่มกำลังช่วยกันตกแต่งเพื่อเตรียมจัดงานปาร์ตี้ฉลองห้องใหม่
ธีธัชถามย้ำวัชระอีกครั้งด้วยความดีใจ
“ลำเภาไม่ยอมเป็นแฟนแก”
“ใช่! เค้าบอกว่าเค้าเป็นแฟนแก”
ธีธัชแอบยิ้มไม่รู้ตัว กริชชัยปรายตามาเห็นเข้าพอดี
“ไอ้ธีแกยิ้มอะไร” กริชชัยถาม
“เปล๊า ไม่ได้ยิ้ม แกตาฝาด นี่ แล้วนางในฝันแกตกลงจะมาปาร์ตี้หรือเปล่า” ธีธัชรีบหุบยิ้มแล้วทำเนียนเปลี่ยนเรื่องทันที
“ไม่รู้ว่ะ แต่คุณฝ้ายบอกว่าจะพยายามชวนมาให้ได้ แล้วแก.. คุณกรมาหรือเปล่า” กริชชัยถาม
“มา เดี๋ยวเค้าจะช่วยดูแลเรื่องเครื่องดื่มด้วย มืออาชีพมาเองเว้ย จัดเต็ม” ธีธัชตอบ
“แต่ลำเภามาด้วยนะ แกจะมีปัญหาหรือเปล่า” กริชชัยถาม
“ตัวฉันน่ะไม่มี แกก็ดูแลน้องสาวแกให้ดีๆแล้วกัน ยิ่งบ๊องๆอยู่”
กริชชัยหันมาทางวัชระ
“แล้วแก...แหนมมาหรือเปล่า”
วัชระอ้าปากค้าง ยังไม่ทันจะตอบ เสียงออดก็ดังขึ้น ทุกคนหันไปที่ประตูด้วยความแปลกใจ
เมื่อประตูห้องกริชชัยถูกวัชระเปิดออก เนตรนภัสยืนอยู่ที่ประตูพร้อมกับใบหน้าเหวี่ยงที่พร้อมจะอาละวาดได้ทุกเมื่อ วัชระตกใจเล็กน้อยเพราะคิดไม่ถึง เนตรนภัสเปล่งเสียงถามทันที
“ผู้หญิงที่ชื่อ ลำเภามันคือใคร”
“แหนม..มาได้ยังไง”
“แหนมเห็นรูปที่ธีถ่ายคู่กับวัชแล้วก็แปะลงเฟชบุคเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แหนมก็เลยรีบตามมา”
วัชระหันขวับมาทางธีธัช ธีธัชสะดุ้งเฮือกกำลังจะเก็บโทรศัพท์เพราะกลัวเพื่อนด่า กริชชัยรีบดึงมากดดู
หน้าจอเป็นภาพที่เพิ่งจะอัพในเฟซบุค เป็นรูปที่วัชระกริชชัยกำลังแต่งห้องอยู่
กริชชัยมองหน้าธีธัชอย่างตำหนิ ธีธัชยิ้มแหยๆ แล้วก็ดึงมือถือกลับ เสียงของเนตรนภัสดังขึ้นถามอย่างคาดคั้น
“วัชยังไม่ตอบเลย นังผู้หญิงที่ชื่อลำเภามันเป็นใคร ทำไมไปเดินกับมัน แล้วยังจะไปอุ้มหมากับมันอีก หรือว่า แอบเอาหมามาเลี้ยง แล้วไม่บอกแหนม วัชก็รู้ว่าแหนมเกลียดหมาที่สุด วัชทำแบบนี้ได้ยังไงหะ”
“แหนม..ทีละเรื่องได้มั้ย เรื่องลำเภากับเรื่องหมาน่ะ อย่าเอามาปนกัน”
“โอเค งั้นเอาเรื่องนังผู้หญิงนั่นก่อน .. ไปนอนกันมาหรือยัง”
“เฮ้ย” ธีธัชและกริชชัยร้องออกมาพร้อมกัน กริชชัยตกใจ แต่ว่าธีธัชเดือดร้อนแทน
“แหนม..ถามน่าเกลียด ผมไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้นแหนมก็รู้”
“เฮ้ยวัช แกต้องเคลียร์ให้เภาด้วยนะ”
“ใช่ พูดแบบนี้ เภาเค้าเสียหายหมด” ธีธัชเผลอพูดอย่างลืมตัว
กริชชัยหันขวับมาทางธีธัช เพราะรู้สึกแปลกๆตั้งแต่ตอนร้อง “เฮ้ย” ขึ้นพร้อมกันแล้ว ธีธัชสะดุ้งนิดๆ แล้วก็เฉไฉตามฟอร์ม
“ฉันก็พูดในฐานะเพื่อนพี่ชายไง”
ธีธัชพยายามจะกลบเกลื่อน กริชชัยยังมองด้วยความไม่วางใจ วัชระเข้าใจ
“ได้ ฉันจัดการเอง” วัชระหันมาทางเนตรนภัส
“อยากรู้เรื่องลำเภาใช่มั้ย.. ได้ ผมจะเล่าให้ฟังทั้งหมดเลย”
เสียงของเนตรนภัสทำให้สุพรรณิการ์ต้องเดินออกมาจากห้องนอนด้วยความแปลกใจ
“ใครมาทะเลาะกันอยู่หน้าห้อง”
สุพรรณิการ์เดินมาที่หน้าประตูแล้วก็ส่องตาแมวดูสถานการณ์หน้าห้อง ภาพที่เห็นผ่านตาแมวหน้าห้องทำให้
สุพรรณิการ์ถึงกับชะงัก “นายหน้าหนวด”
ประตูห้องกริชชัยปิดลง และพยายามจะอธิบายให้เนตรนภัสฟังที่หน้าห้อง ประตูห้องกริชชัยปิดอย่างเงียบกริบ
“เด็กนั่นชื่อลำเภา”
“รู้แล้ว บอกอย่างอื่นสิ” เนตรนภัสพูดพลางกอดอก
“ยังไม่ได้นอนด้วยกัน”
“ไม่เชื่อ”
“สาบาน”
“ตลอดชีวิตวัชสาบานไว้ตั้งเยอะ แหนมไม่เชื่ออยู่ดี”
“แล้วจะให้ทำยังไง” วัชระพูดอย่างหนื่อยใจ
“เอาเบอร์มา แหนมจะโทร.ไปเคลียร์เอง”
“ไม่ให้..ลำเภาเป็นเหมือนน้องสาวผม เค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องไอ้กริช ผมไม่ยอมให้คุณโทร.ไปอาละวาดเด็ดขาด”
“ปกป้องกันขนาดนี้ แล้วจะให้แหนมเชื่อได้ยังไงว่าไม่มีอะไรกัน ถึงวัชไม่ให้แหนมก็หาเบอร์มาเองได้ อย่าคิดว่าเรื่องแค่นี้แหนมทำไม่ได้ แหนมทำได้ทุกอย่างเพื่อรักษาวัชไว้ วัชเป็นของแหนม คนอื่นห้ามแตะ”
“คุณรักผมมากขนาดนี้เลยเหรอแหนม” วัชระพูดและมองด้วยความไม่เข้าใจ
เนตรนภัสลอยหน้าตอบ
“เปล่า”
วัชระชะงัก เนตรนภัสพูดต่อ
“แหนมแค่รักษาสมบัติของแหนมเอาไว้ แหนมยอมไม่ได้ที่จะมีคนอื่นมาแย่งคุณ แล้วนี่อีกไม่นานเราก็จะแต่งงานกัน แหนมไม่ยอมถอยหลังไปนับหนึ่งใหม่เด็ดขาด”
วัชระพยักหน้าด้วยความเศร้าใจ
“โอเค..ซึ้ง! ผมเข้าใจแล้ว.. แต่ผมก็ยังยืนยันว่าผมกับลำเภา ไม่ได้มีอะไรกัน และถ้าแหนมอยากเจอลำเภาแบบเป็นๆ วันอาทิตย์นี้จะมีปาร์ตี้ที่ห้อง ลำเภามาด้วย แหนมก็มาดูกับตาเอาเอง จะได้รู้ว่าผมกับลำเภาเราไม่ได้มีอะไรกัน” วัชระย้ำอย่างมั่นใจมากแรง เนตรนภัสมองหน้าวัชระ เหมือนจะเชื่อแต่ก็ยังไม่วางใจอยู่ดี
สุพรรณิการ์ถอนสายตาออกจากที่ส่องบนประตูด้วยความสงสาร และอึดอัดแทน สุพรรณิการ์เห็นใจ และเข้าใจวัชระมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว
สุพรรณิการ์และอรุณศรีนั่งคุยกันอยู่ในร้านกาแฟหน้าตึกทำงานบริษัท M Group ในช่วงระหว่างพักเที่ยง ผู้คนเดินไปมามากกว่าเวลาอื่น
อรุณศณีตอบเสียงนิ่ง
“ฉันคิดว่า..ฉันคงไม่ไปงานปาร์ตี้”
สุพรรณิการ์เลิกคิ้วด้วยความสงสัย
“ขอเหตุผล”
อรุณศรีเอานิ้วลูบไปมาที่ปากแก้วน้ำชาตรงหน้า เหมือนจะคิดแล้วตอบ
“ฉันว่ามันน่าเกลียด งานปาร์ตี้ส่วนตัวของเจ้านาย ฉันเป็นแค่ลูกน้องระดับล่าง แจ๋นจะไป มันรู้สึกยังไงไม่รู้ ขนาดพี่เบญลี่ยังไม่ได้ไปเลย”
สุพรรณิการ์อ้าปากจะแย้ง เสียงเบญลี่ดังแทรกเข้ามาก่อน
“ไม่เป็นไรจ้ะ พี่ไม่ถือ”
อรุณศรีกับสุพรรณิการ์ตกใจนิดๆ หันขวับมาที่ต้นเสียง เห็นเบญลี่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ หันหลังแอบฟังสุดฤทธิ์
“เฮ้ย! พี่เบญลี่”
เบญลี่หันขวับมา พร้อมกับเลื่อนเก้าอี้มานั่งด้วยอย่างเนียนๆ
“พี่แอบฟังอยู่จ้ะก็เลยรู้ว่าคุยอะไรกัน แอ๊วไปเลยจ้ะ คุณกริชถึงกับเอ่ยปากชวน แปลว่าต้องอยากให้ไปแน่นอน เพราะฉะนั้นไปเลย” เบญลี่พูดพลางยิ้มกว้าง
“แต่มันเป็นปาร์ตี้เจ้านาย กับเพื่อนสนิทนะคะ แอ๊วไม่อยากรบกวน”
“แอ๊วจ้ะ คนเราสวมหมวกหลายใบในชีวิต คุณกริชอยู่ที่ทำงานก็สวมหมวกเจ้าของบริษัท เราก็นับถือที่เค้าเป็นบอสเรา แต่สำหรับงานปาร์ตี้เค้าอาจจะชวนแอ๊วในฐานะผู้ชายที่แอบชอบแอ๊วอยู่ก็ได้”
สุพรรณิการ์พยักหน้าเห็นด้วยเป็นอยย่างมาก
“ใช่... เพราะฉะนั้นแกต้องแยกแยะให้ออก”
“และก็ตอบรับจะไปปาร์ตี้อย่างไม่ต้องลังเล เชื่อพี่” เบญลี่พูดพลางจับมืออรุณศรีราวกับต้องการสร้างความเชื่อมั่น
“เชื่อเพื่อนด้วย” สุพรรณิการ์พูดสำทับอีกแรง
สองสาวได้แต่ลุ้นอยู่ในใจ อรุณศรีคิดหนักไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไรดี
จบตอนที่ 12
อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 12/4
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์