อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 1/3
เวลาเดียวกันนั้นภายในบ้านของเพชร เขาปลดเนคไทออกแล้วส่ายหน้าเดินหนีมรกตผู้เป็นมารดา
“ไม่ ไม่ ไม่…ผมบอกว่าไม่ไงครับ... ผมไม่ไปดูตัวอะไรทั้งนั้น”
ปักที่กำลังจัดโต๊ะอาหาร ถึงกับทำส้อมหล่นดังแกร๊ง
“ขวัญอ่อนเหลือเกินนะยะ คุณปัก” มรกตแขวะ “จะแอบฟัง ก็ให้มันเบาๆ หน่อย”
“ค่ะ คุณผู้หญิง” ปักเผลอตัวตอบอีก มะดันรีบสะกิด ปักนึกได้จึงรีบปิดปาก
“แม่ครับ เพชรมูลค่าห้าร้อยล้านเพิ่งถูกขโมย คดีไม่คืบหน้า ผมเครียดที่สุดในชีวิตแล้วนะครับ แม่จะให้ผมไปนั่งกินข้าวดูตัวเนี่ยะนะ”
“ทำไม ..ชีวิตแกมีแต่เรื่องตามหาเพชรอาถรรพ์นั่นอย่างเดียวหรือไง หน้าที่ตำรวจก็ปล่อยเค้าทำไปสิ” มรกตดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง
“ถึงยังไง ผมก็ไม่ไปดูตัวกับพวกลูกสาวเพื่อนแม่แล้วครับ จำคนก่อนได้มั้ย แม่บอกว่าสาวไฮโซ ตระกูลดี เรียบร้อยยิ่งกว่าผ้าพับไว้ในหีบ ตอนนี้เป็นไงครับ ปฏิทินนู้ดเธอขายเกลื่อนเมือง” เพชรเย้ยมารดา
มรกตตั้งท่าจะเถียง แต่เพชรส่ายหน้าเป็นเชิงห้าม
“คนก่อนโน้น... น่ารัก น่าทะนุถนอม .. เพิ่งลงหน้าข่าวสังคม ประกาศตัว ผัวใคร ไม่สน... ฉันชอบแย่ง” เพชรต่ออีก
“ตาเพชร”
“พอซะทีเถอะครับเรื่องจับคู่... ตอนนี้ผมขอทำงานก่อน”
“ก็ได้... ถ้าแกไม่ไป แม่จะไม่แตะข้าวมื้อนี้”
เผ่าพงศ์รีบตักกิน ไม่รอ มรกตเสียงดัง
“คุณเผ่าพงศ์...ก็จะไม่แตะเหมือนกัน บ้วนออกมา”
เผ่าพงศ์ซดแกงจืดค้าง เขาหันซ้ายหันขวา ปักถลาเอาถ้วยเปล่ามารองรับ เผ่าพงศ์จำใจบ้วนแกงออกอย่างเสียดาย
“แม่จะอดข้าวตาย ถ้าแกไม่เห็นความหวังดีของแม่” มรกตขู่
ทุกคนหันไปมองเพชรด้วยสีหน้าที่มีความคาดหวังเต็มที่ เผ่าพงศ์มองลูกชายแล้วบอกให้อ่านปาก เขาพูดโดยไม่มีเสียงว่า “พ่อหิว” ยิ่งทำให้เพชรหน้าตาเซ็งมากขึ้น
ที่ร้านอาหารหรูภายในห้างสรรพสินค้า มรกตกำลังยิ้มประชดใส่ลูกชาย
“ทำหน้าให้มันมีความสุขหน่อยสิ นี่ไม่ใช่วันโลกแตกนะยะ”
เพชรฉีกยิ้มขึ้นมานิดนึง มรกตมองค้อนหมั่นไส้
เพชรเหลือบมองนาฬิกา “ผู้หญิงอะไร...นัดไม่เป็นนัด”
“แกมันบ้า... เพิ่งสายไป 1 นาที 27 วินาทีนะยะ”
“เวลาของผมมีค่าทุกนาทีครับ”
“แกคงไม่ขายเพชรสิบล้านได้ตอนนี้หรอก” มรกตประชด
“ใครจะแจกเพชรให้หนูมุกเหรอคะ” เสียงหวานๆ ของมุกดาลอยมาแต่ไกล “สวัสดีค่ะ... คุณป้ามรกต”
เพชรสะดุ้งเฮือกหันไปมองมุกดาที่กำลังเดินเข้ามา โดยมีประไพเดินตามมาด้านหลัง เขาเห็นมุกดาอยู่ในชุดกระโปรงสีชมพูหวานฟูฟ่อง มีระบายลูกไม้ขลิบสวยงาม ถักผมสองข้างเป็นเปียมีริบบิ้นสีชมพูติดด้วย เพชรถึงกับตาค้างด้วยความรังเกียจ
มุกดาแกล้งกะพริบตาถี่ แล้วโปรยยิ้มหวานให้
“พี่เพชรใช่มั้ยคะ”
“ตายแล้ว หนูมุก น่ารักจังเลย หวานใสเหมือนไอติมแท่งอะไรอย่างนี้” มรกตชม
มุกดาหันไปไหว้มรกตอย่างอ่อนช้อย ย่อตัวลงแทบติดพื้นแล้วแกล้งเดินเฉียดเพชร เพชรรีบเบี่ยงไหล่หลบเหมือนเจอแมลงสาบ
“หนูมุกนั่งตรงนี้นะคะ” มุกดาหันไปมองเพชรแล้วทอดเสียงหวานเลี่ยน “ข้างๆ พี่เพชร”
เพชรรีบลากเก้าอี้ออกมาห่างมุกดาพร้อมกับนั่งตัวตรง
ประไพนั่งลงใกล้มรกต มุกดาหันไปทางเพชร
“ขอโทษนะคะที่มาช้า หนูมุกมัวแต่ดีไซน์งานส่งอาจารย์คอลเล็คชั่นซัมเมอร์หน้าน่ะค่ะ”
มุกดาดัดสำเนียงไทยคำอังกฤษคำอย่างดัดจริต เพชรถึงกับเบือนหน้าหนี
ภายในร้านสตาร์ไดมอนด์ เจนจบยิ้มให้กับธีรพัฒน์และลูกน้องตำรวจที่มาหาเพชร
“เพชรไม่อยู่หรอกครับ ไปประชุมกับลูกค้า”
ชนินทรพูดเรียบๆ “ทำไมต้องมาสอบปากคำเพชร หรือคิดว่าเพชรมันจะวางแผนขโมยของตัวเอง”
ธีรพัฒน์พยายามสะกดอารมณ์ “ผมต้องสอบปากคำทุกคนตามหน้าที่ครับ ขอให้คุณเจนจบกับ คุณชนินทรเข้าใจด้วย”
“ผมเข้าใจครับ สารวัตร ไม่มีปัญหาครับ สอบปากคำผมกับชนินทรก่อนก็ได้ ยังไงเชิญที่ห้องประชุมเลยครับ”
ธีรพัฒน์เดินไปกับลูกน้อง เจนจบหันมามองเห็นชนินทรหน้าบึ้ง
“ให้ความร่วมมือกับตำรวจแค่นี้ อย่าเครียดนักเลย ชนินทร” เจนจบบอกเพื่อน
“ฉันคงยิ้มใจเย็นอย่างแกไม่ได้หรอก เจนจบ ฉันเป็นห่วงชื่อเสียงสตาร์ไดมอนด์”
“ถึงฉันจะเป็นแค่ฝ่ายการตลาด แต่ฉันก็ห่วงที่นี่พอๆกับผู้จัดการอย่างแก ยิ่งแกไม่ให้ข้อมูลกับตำรวจ คนที่จะเดือดร้อนที่สุดคือเพชร”
เจนจบเตือนเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่หวังดีกับเพชรอย่างจริงใจ
ที่ร้านอาหารในห้างสรรพสินค้า เพชรมองมุกดาที่ซู้ดเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปากด้วยเสียงดังอย่างเอร็ดอร่อยเต็มที่ สายตาของเพชรรังเกียจมุกดาไม่มีมารยาทบนโต๊ะอาหารเป็นอย่างมาก มุกดาเห็นเพชรมองอยู่ก็ยิ่งแกล้ง
“แบ่งกันนะคะ พี่เพชร”
มุกดาเด็ดเส้นที่คาปากของเธอออก แล้วเอนตัวเข้าไปชิดจากนั้นก็ยื่นเส้นสปาเก็ตตี้จ่อไปที่ปากเพชร
เพชรเบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็วจนชนส้อมในจานหล่นพื้น เขาชักสีหน้าเพราะเห็นโต๊ะอื่นมองมา มุกดาทำไม่รู้ไม่ชี้ หยิบขวดซอสขึ้นมาเขย่า
“ซอสมะเขือเทศหน่อยนะคะ”
เพชรหันมา มุกดาแกล้งเขย่าแรงจนซอสสาดไปโดนเสื้อเพชรเต็มๆ เพชรลุกพรวด มรกตกับประไพถึงกับตกใจ ส่วนมุกดาทำหน้าบ๊องแบ๊ว
“ตายแล้ว เสื้อพี่เพชรเลอะหมดเลย หนูมุกขอโทษนะคะ “
มุกดารีบคว้าทิชชู่มาเช็ด แต่เพชรปัดมือมุกดาอย่างแรง
“ช่วยอยู่ห่างๆ ผมด้วย”
เพชรทำหน้าดุ แต่มุกดาทำหน้าผิดหวัง
“หนูมุกเสียใจจังเลย” มุกดาทำเสียงเศร้า แต่อีกมือแกล้งเกี่ยวผ้าปูโต๊ะ จนจานชามช้อนแก้วพากันเทลงต่อหน้าเพชร เพชรลุกพรวด คนทั้งร้านหันมามองเขาเป็นตาเดียว เพชรรู้สึกอายสุดขีด
เพชรเดินหัวเสียเข้ามาในห้องทำงาน เจนจบที่นั่งรออยู่มองยิ้มๆ
“ยายมุกดา จะต้องเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายบนโลกที่ได้แต่งงาน”
“สวยใสไร้สติ หากแต่คุณสมบัติดีเพียบพร้อม” เจนจบแซว
“เออ...ดีจนฉันสงสัยว่าคุณแม่ไปขุดมาจากป่าช้าไหน”
“น้องสาวคุณคมกฤช ที่รับประกันอะดอเรลล่าใช่มั้ย”
“ใช่…พี่ชายคงไม่มีเงินจ่าย เลยเข้าทางคุณแม่ จัดแจงส่งตุ๊กตาภูเขาทองมาหลอกล่อกะว่าฉันจะหน้ามืดตาบอด หลงรักผู้หญิงบ้าๆบอๆ” เพชรพูดอย่างอารมณ์เสีย
ที่สนามยิงปืน มุกดาซึ่งเปลี่ยนเป็นชุดทะมัดทะแมงแล้ว กำลังดึงขนตาแผงหนาออก ส่วนใบหน้าของเธอยังมีเมคอัพจากตอนที่ไปร้านอาหารอยู่ เธอใส่อารมณ์กับพี่ชายที่กำลังซ้อมยิงปืน
“ผู้ชายดีแต่หน้า ปากยิ่งกว่าส้วม อย่างนายเพชร... ไม่น่าเก็บไว้ทำพันธุ์”
“แกก็คงยั่วอารมณ์เค้าซะกระเจิดกระเจิง”
“นี่มันขั้นอนุบาล”
“ธีรพัฒน์มันไปสอบปากคำทุกคนที่สตาร์ไดมอนด์แล้วนะ ไม่มีใครเข้าข่ายผู้ต้องสงสัย”
“พี่กฤช...นี่มันไม่ใช่คดีปล้นเพชรธรรมดา”
คมกฤชเก็บปืนแล้วมองหน้าน้องสาวอย่างจริงจัง
“เจอรี่เจ้านายมุกเพิ่งบอกว่า อะดอเรลลาคือเพชรที่เพิ่งถูกขโมยมาจากราชวงศ์แอนโทรมานอฟ”
“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ไม่เห็นมีข่าวเลย” คมกฤชสงสัย
“สำนักพระราชวังปิดข่าวเพราะมันเกี่ยวกับความหละหลวมเรื่องรักษาความปลอดภัย ยังมีเครื่องประดับเก่าแก่หลายรายการถูกขโมยออกมา แต่ชิ้นที่สำคัญที่สุด และทางราชวงศ์ขอให้ตำรวจสากลตามหาคือ อะดอเรลลา”
“แล้วอยู่ๆ อะดอเรลลาก็มาโผล่ที่เมืองไทย”
“เพราะฉะนั้นนายเพชรแสนดีของคุณแม่นั่นแหละที่รับซื้อของโจร แล้วก็วางแผนปล้นเพชรของตัวเอง หวังเงินประกัน”
มุกดาพูดอย่างเชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง
ที่ร้านสตาร์ไดมอนด์ เพชรเดินหนีมรกตที่ตามเขามาติดๆ
“ผมไม่ไปหายายมุกดำ มุกดาอะไรของแม่อีกแล้วครับ... เสียเวลา”
“แกต้องไป ชั้นอยากได้หนูมุกเป็นลูกสะใภ้”
เจนจบ ชนินทร และพาทีที่ยืนอยู่ถึงกับอมยิ้ม มรกตหันขวับไปมอง ทุกคนรีบทำเป็นเปิดแฟ้มปรึกษากันเรื่องงาน
“แม่ครับผมไม่สนใจเรื่องอะไร... นอกจากงาน” เพชรบอก
“ฉันถึงต้องเลือกเมียให้แกไง ฉันต้องการอุ้มหลาน หรือที่แกไม่ยอมแต่งก็เพราะว่ายังไม่ลืมแม่ปานตาแฟนเก่า”
เพชรชะงัก ชนินทร พาที และเจนจบตกใจทีได้ยินคำพูดของมรกต ทุกคนพากันมองหน้าเพชร
“คุณแม่ครับ อันนี้แรงไปมั้ยครับ” พาทีเอ่ยขึ้น
“แรงแล้วเดือดร้อนส่วนไหนของชีวิตเธอจ้ะ พาที”
“อุ่ย... ไม่เลยครับ ผมสอดเอง”
“ผมยืนยันได้ว่าเพชรไม่ได้คิดถึงปานตาหรอกครับ” เจนจบกล่าว
มรกตยิ้มหวาน “เหรอจ๊ะ เพิ่งรู้นะเจนจบว่าเธอเป็นฝาแฝดลูกชายฉัน นึกว่าเป็นเพื่อนสนิทเพชรอย่างเดียว”
เจนจบหันไป พาทียิ้มให้ในทำนองสมน้ำหน้า
“คนอย่างปานตา ไม่มีอะไรให้เพชรนึกถึงหรอกครับ” ชนินทรเสริม
“ใช่ซิ จะเป็นเจ้าสาวอยู่อีกวันสองวัน ยังวิ่งโร่ไปกับผู้ชายคนอื่น” มรกตกระแหนะกระแหน
“พอแล้วครับ แม่” เพชรเสียงเข้มอย่างอดกลั้นไม่ไหว ทำให้ทุกคนเงียบ
“ปานตาไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ผมจะแต่งงานหรือไม่แต่งงาน อดีตก็คืออดีต ผู้หญิงคนเดียว... กำหนดชีวิตผมไม่ได้”
“แต่ผู้หญิงคนนี้กำหนดชีวิตของลูกได้นะจ๊ะ” มรกตชี้ที่ตัวเอง “ถ้าแกลืมแม่ปานตาได้จริงๆ แม่ขอสั่งให้แกเปิดใจมองผู้หญิงดีๆอย่างหนูมุกดา.. .เดี๋ยวนี้”
มรกตเดินออกไปทันทีไม่ปล่อยให้เพชรปฏิเสธ ทุกคนมองเพชรอย่างเห็นใจ
ณ บ้านของมุกดา มุกดาทำตาชวนฝันแล้วเอ่ยเสียงหวาน
“พี่เพชรเหรอคะ สมาร์ท เนี้ยบ หน้าหว๊านหวาน บาดใจวัยใส ดูดีสุดๆ มุกอินเลิฟเค้ามากมายค่ะ แม่”
มุกดายกแขนทำเป็นรูปหัวใจบนหัวแบบเกาหลี คมกฤชถึงกับสำลักกาแฟ ประไพเข้ามากอดลูกสาวอย่างดีอกดีใจ
“งั้นแม่โทร.ไปตอบรับคุณป้ามรกตก่อนนะจ๊ะ”
ประไพเดินอออกไป คมกฤชหันมาทางน้อง
“ไม่ต้องช่วยพี่ผ่อนหนี้ด้วยการเอาตัวเข้าล่อ เข้าแลกก็ได้นะมุก”
“มุกไม่ได้ทำเพื่อพี่กฤชคนเดียว มุกต้องการได้ตัวทุกคนที่รู้เห็นเรื่องขโมยเพชรอะดอเรลลา”
คมกฤชมองมุกดา เห็นน้องสาวมีหน้าตาจริงจัง
“แกเลยยอมไปดูตัวเพราะต้องการเข้าใกล้คุณเพชร”
“ค่ะ ในฐานะตำรวจสากล แล้วก็เป็นคนไทย มุกต้องเอาอะดอเรลลากลับไปคืนราชวงศ์ให้ได้ มุกไม่ยอมให้คนไทยแค่ไม่กี่คน ทำลายศักดิ์ศรีประเทศชาติทุกคนต้องรู้ว่าเมืองไทยไม่ใช่ประเทศขี้ขโมย”
มุกดามีสีหน้ามุ่งมั่นเอาจริง
ในห้องอบซาวน่าเวลานั้น ไอน้ำลอยฟุ้งเต็มทั่วห้อง เพชรและเพื่อนทั้ง 3 คนนั่งแช่น้ำอยู่ มีเหงื่อหยดเต็มหน้าเต็มตัว
“คิดออกหรือยังว่าฉันจะดีดยายหนูมุกออกไปยังไง” เพชรถามพาที
“คนนะ ไม่ใช่แมลงสาบ ขอเวลาคิดหน่อยสิวะ” พาทีบอก
ชนินทรลุกขึ้นจากน้ำ “พวกแกวางแผนไปแล้วกัน ฉันกลับบ้านก่อน”
“ไอ้ชนินทรเอ้ยยย...นิสัยหวงเมียเว่อร์นี่แก้ไม่หาย” พาทีแขวะ
“ฉันไม่ใช่พวกชอบสะสมกิ๊กอย่างแกนี่ พาที น้องก้อยจับได้ หูแกยานลากพื้นแน่”
“ผู้ชายไม่เจ้าชู้ ก้อเหมือนงูไม่มีพิษ” พาทีรีบแก้ต่าง
“แต่ตอนนี้ฉันกำลังจะโดนรีดพิษจากผู้หญิงสติเสีย... พวกแกคิดเร็วๆสิวะ” เพชรกลับเข้าเรื่องของตัวเอง
“ฉันประสบการณ์น้อย คอยหน่อยแล้วกัน ยังคิดไม่ออกว่ะ” เจนจบออกตัว
“ใครช่วยจับฉันกดน้ำให้ตายที” เพชรพูดด้วยหน้าตาอยากตาย เจนจบหันมากดเพชรลงน้ำไปจริงๆ ทุกคนเฮ
เพชรพยายามจะลุกขึ้น เจนจบเหนี่ยวคอเพชรกดลงไปอีกครั้ง แล้วปล่อยให้เพชรขึ้นมา เปียกทั้งหน้า ทั้งตัว
“เล่นจริงเลยเหรอวะ” เพชรฉุนเพื่อน
“เดี๋ยวจะหาว่าไม่ใช่เพื่อนรัก ทำให้ได้ทุกอย่าง” เจนจบหัวเราะ พาทีมองรอยยิ้มของเจนจบแล้วปิ๊งขึ้นมาทันที
“แกนั่นแหละ เจนจบ... แกช่วยไอ้เพชรได้แน่นอน”
ทุกคนมองมาที่เจนจบแบบงงๆ
บ่ายของวันใหม่ ณ ห้างสรรพสินค้า เพชรเดินคุยมือถือมาด้วยหน้าตาสุดเซ็ง
“ครับแม่ มาถึงแล้วครับ ... ผมไม่เบี้ยวหรอกน่า...แต่หนูมุกของแม่น่ะสิ ป่านนี้ยังไม่โผล่หน้ามาเลย”
“พี่เพชรคะ พี่เพชร หนูมุกอยู่นี่คะ ยู้ฮู” เสียงมุกดาดังมาจากที่ไกล
เพชรสะดุ้งเฮือก หันไปเห็นมุกดาแต่งตัวหวานจ๋อย และกำลังยกป้ายไฟเขียนว่ามุก พี่เพชร ปักกับมะดันร้องกรี๊ดๆเหมือนแฟนคลับเจอดาราอยู่ด้านหลัง
“ทางนี้ค่ะ พี่เพชร... ซารังโย้โย... สุดหล่อ เลิฟยู จุ๊บจุ๊บ” มุกดาตะโกนเสียงดัง
ปักกับมะดันกรี๊ดยาว คนในห้างสรรพสินค้าพากันมองมาที่เพชร เพชรก้มหน้าหลบหลังป้ายโฆษณาด้วยความอาย
มุกดาเดินแกว่งแขนดูของอย่างสบายใจ เพชรเดินห่างแล้วทำเป็นหยุดมองอย่างอื่น มุกดาหันมาเห็น เลยแกล้งเรียกเสียงดัง
“พี่เพชรขา”
เพชรเห็นสาวๆ หันมามองก็อาย ทำเป็นไม่ได้ยิน มุกดารีบวิ่งมาเกาะแขน เพชรสะบัดอย่างแรง แต่มุกดาไม่ยอมปล่อย สาวๆ หัวเราะเพชร เพชรรำคาญมากจึงกระชากแขนออก
“พี่เพชรชอบแบบนี้เหรอคะ” มุกดาถามเสียงซื่อ
“แบบไหน”
“ดิบ เถื่อน ใช้ความรุนแรง จะตบหนูมุกก่อนเลยมั้ยคะ” มุกดาเสียงดัง พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหา
“เอาเลยค่ะ ตบแล้วจูบได้เลยนะคะ”
เพชรเห็นคนมองก็รีบเดินหนี มุกดาเดินตาม เพชรกัดฟันถาม
“หิวหรือยัง รีบไปกินอะไรให้อิ่มๆ แล้วแยกย้ายเถอะ ผมมีงานรออยู่”
“พี่เพชรจะไปหาพลอยสีชมพูที่หายไปเหรอคะ”
เพชรหันมามองอย่างเหยียดๆ
“อะดอเรลลาไม่ใช่พลอย แต่เป็นเพชร” เพชรเน้นเสียง “เพชรสีชมพู”
“เพชรมีสีชมพู้ ชมพูด้วยเหรอคะ หนูมุกเคยเห็นแต่สีขาว แล้วหายไปได้ยังไงคะ เมื่อไหร่จะได้คืน”
“เพชรมูลค่า 500 ล้านนะครับ” เพชรมองด้วยแววตาเชือดเฉือน “ไม่ใช่มือถือเครื่องนึงหาย สองสามวันถึงจะได้คืน”
มุกดาทำหน้าซื่อ “เหรอคะ... อย่างงี้พี่เพชรก็จนแย่สิคะ ของแพงๆหายไป”
“สตาร์ไดมอนด์ยังฐานะมั่นคง ให้ผู้หญิงน้ำลายหกอีกหลายคน” เพชรพูดแดกดัน
“หนูมุกน้า หกแล้วหกอีกนะคะ น้ำลายเนี่ยะ หิวค่ะ หนูมุกขอกินร้านแพงๆ นะคะ”
มุกดาชี้ไปร้านปิ้งย่างที่คนแน่นยืนต่อแถวหน้าร้านยาว เพชรถึงกับชะงัก
“ร้านโน้นดีกว่า” เพชรเสนอ เขาชี้ไปอีกร้านที่ดูดีและมีคนน้อยกว่า
“ไม่ค่ะ หนูมุกอยากกินร้านนั้น”
มุกดาดีดดิ้น ทำท่าแบบเด็กเอาแต่ใจ
“ร้านโน้น ต้องร้านโน้น พี่เพชรต้องตามใจหนูมุก”
มุกดาชี้มือแล้วหันไปมองร้านเดิม เธอเห็นบลูกำลังเดินแนบชิดมากับขุนพล
ภาพในอดีต ตอนที่มุกดาเห็นหน้าบลูใต้หน้ากากเพียงไม่กี่วินาทีแวบขึ้นมาในสมองมุกดาทันที
มุกดาเห็นบลูแยกกับขุนพล ขุนพลไปทางลานจอดรถ แต่บลูไปทางห้องน้ำ
“เอ้า…ตามใจ จะกินร้านไหน ก็รีบๆ กินให้เสร็จ” เพชรบอกอย่างรำคาญแล้วหันมาทางมุกดา แต่มุกดาเดินอย่างรวดเร็วตามบลูไปแล้ว
“นี่...เธอจะไปไหน”
มุกดารีบหันมาสั่ง “พี่เพชรไปเข้าแถวรอโต๊ะก่อนนะคะ หนูมุกปวดท้องค่ะ ปวดมาก กำลังจะราด ว๊าย... ตดแล้วค่ะ ได้กลิ่นมั้ย”
เพชรรีบปิดจมูก มุกดาหัวเราะ เพชรจึงรู้ตัวว่าโดนแกล้ง แต่มุกดาวิ่งไปแล้ว เพชรได้แต่มองตาม
บลูเดินเข้าห้องน้ำหญิงไป มีผู้หญิงเดินสวนออกไป 2 คน มุกดาตามเข้ามา เห็นบลูเข้าห้องน้ำปิดประตูไปแล้ว มุกดามองห้องอื่นๆ เห็นประตูเปิดและไม่มีคน
มุกดากดล็อคประตูห้องน้ำเบาๆ แล้วค่อยๆ เดินไปทางห้องบลู มุกดาเข้าไปใกล้อย่างระวังตัว แต่บลูเปิดพรวดออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปล็อคคอมุกแล้วกดจนติดผนัง
“แกตามฉันมาทำไม” บลูมองจ้องมุกดา
ภาพเหตุการณ์ในอดีต ตอนที่บลูปะทะกับมุกย้อนกลับมา
“แก...ที่ขโมยอะดอเรลลา” บลูตกใจ
“แกต่างหาก... ขโมย” มุกดาเสียงกร้าว
บลูเหวี่ยงหมัดเข้าใส่ แต่มุกดารูดตัวหลบต่ำ ทำให้บลูชกเข้ากับผนัง พอหันมาก็เจอมุกดาสันฟันมือใส่ทำให้บลูเซ
มุกดาจะเข้าไปซ้ำ แต่บลูคว้าถังขยะขึ้นมาเขวี้ยงใส่ มุกดาหลบแล้วพุ่งเข้าถีบจนบลูล้มลงกับพื้น
ขณะเดียวกันนั้นที่หน้าร้านอาหาร เพชรยืนรอมุกดาอย่างหงุดหงิด
ส่วนด้านในห้องน้ำหญิง มุกดากับบลูยืนอยู่คนละด้าน บลูมองไปที่ประตู มุกดารู้ว่าบลูกำลังจะหนี บลูวิ่งแต่มุกดาพุ่งเข้าไปล็อคคอแล้วจับบลูกระแทกอ่างน้ำ
“แกทำงานให้ใคร” มุกดาถาม
บลูไม่ตอบ มุกดาเปิดน้ำแล้วกดหัวบลูให้จมน้ำ บลูดิ้นและสำลัก มุกดากระชากหัวบลูขึ้นมา
“อะดอเรลลาอยู่ที่ไหน”
มุกดาจะกดซ้ำ แต่บลูกระทุ้งศอกเข้าที่ท้องของมุกดา แล้วเป็นฝ่ายจับมุกดากดน้ำแทน บลูกดกระแทกจนมุกดาสำลักและเข่าอ่อน บลูจิกหน้ามุกดาหงายขึ้นแล้วถาม
“แกอยู่แก๊งไหน”
มุกดาไม่ตอบ บลูชกมุกดาจนหน้าหงายกระเด็นออกไป ทั้งสองคนสะบัดเนื้อตัว ปัดหน้าตาและผมที่เปียกน้ำแล้วมองหน้ากันอย่างดุเดือด
บลูหันไปคว้าไม้ถูพื้นด้ามยาวขึ้นมาฟาด จนมุกดาต้องถอยติดมุม บลูหักไม้เป็นปลายด้ามแหลมยาว แล้วถือยืนจังก้า เตรียมเสียบร่างมุกดาที่หลังติดผนังอยู่
เพชรเดินมาเลียบๆเคียงๆ มองหน้าห้องน้ำหญิง ยามเดินผ่านมาเหล่มองเขา
“เข้าไปอาบน้ำหรือไง” เพชรหน้าตาอึดอัด
ด้านในห้องน้ำหญิง บลูตั้งท่าจะพุ่งไม้แต่มุกดาเอาสองขายัน แล้วหนีบไม้ถูพื้นปลายแหลมได้ก่อนจะถึงตัว บลูออกแรงดัน แต่มุกดาตัดสินใจเบี่ยงตัวหลบ แล้วตวัดขาฟาดพาดคอบลู บลูเซ ทันใดนั้นเองมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทั้งสองคนชะงักหันไปมอง
หน้าห้องน้ำหญิง เพชรยืนอยู่ข้างยาม
“มีคนอยู่ข้างในหรือเปล่าครับ” ยามตะโกนถาม
ข้างในเงียบ ยามหันมา เพชรบอกน้ำเสียงจริงจัง
“เพื่อนผมเข้าไปนานแล้ว”
บลูมองประตูห้องน้ำ มุกดาฉวยจังหวะคว้าสายยางใต้อ่างล้างหน้ามารัดคอบลู บลูดิ้นจนน้ำพุ่งไปรอบๆ
“อะดอเรลลา ..อยู่ที่ไหน” มุกดาถาม
บลูชักมีดที่ซ่อนไว้ในเข็มขัดขึ้นมา เตรียมจะแทงไปที่ท้องของมุกดา มุกดายังไม่รู้ตัว เธอยังคงรัดคอบลูแน่น
“จะตอบ หรือจะตาย”
บลูกัดฟัน กำลังจะแทง แต่ประตูห้องน้ำเปิดออกมาเพราะเพชรถีบประตูพุ่งพรวดเข้ามา ยามตามหลังเข้ามาติดๆ เพชรเห็นผู้หญิงสองคนยืนตัวเปียกอยู่ มุกดาถือสายยาง เธอเห็นเพชรก็รีบโยนสายยางทิ้งแล้วโปรยยิ้มใส่
“นี่.. มาเข้าส้วมหรือมาล้างห้องน้ำ” เพชรถาม
“พอดีพื้นมันลื่น หนูมุกเลยล้ม” มุกดาแต่งเรื่องแล้วหันไปยิ้มกับบลูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ใช่ .. ล้มทั้งคู่” บลูรับเรื่องแล้วรีบแหวกเพชรหลบออกไป มุกดาเดินตามแต่เพชรคว้าตัวไว้ จนมุกดาเซเข้ามาใกล้เพชร ทั้งสองคนสบตากันในระยะประชิด
“เกิดมา .. ยังไม่เคยเห็นใครเปียกแล้วอุบาทว์เท่าเธอเลย” เพชรต่อว่า
มุกดาโมโหขึ้นมาทันที เธอแกล้งทำเป็นลื่น แล้วผลักเพชรกระเด็นไปชนอ่างล้างหน้า
“หนูมุกลื่นอีกค่ะ” มุกดายิ้มสะใจ
เพชรที่เซไปชนอ่างล้างหน้ารู้สึกเสียฟอร์ม เขามองมุกดาที่กำลังออกประตูไป
“มุกดา .. จะไปไหนอีก”
เพชรรีบวิ่งตามออกไป
บลูวิ่งหลบหลีกคนมาเรื่อยๆ ด้านหลังของบลูมีมุกดาวิ่งตาม บลูหันไปเห็นมุกดาก็รีบวิ่งแทรกคน หนีไปทางประตูลานจอดรถ มุกดาวิ่งตามไปติดๆ
เพชรวิ่งออกมา เห็นหลังมุกดาไวไว
“วิ่งตามใคร” เพชรพึมพำ
มุกดาวิ่งออกมาที่ลานจอดรถ แต่บลูหายไปแล้ว มุกดาวิ่งมาถึงก็มองไปรอบๆ
รถคันหนึ่งวิ่งมาจากด้านหลัง มุกดาหันไปเห็นขุนพลเป็นคนขับโดยมีบลูนั่งอยู่ข้างๆ ขุนพลเร่งเครื่องพุ่งหวังเข้าชนมุกดา มุกดาม้วนตัวหลบไปอีกด้านอย่างฉิวเฉียด
ขุนพลถอยกลับมาอย่างเร็วตั้งใจจะชนมุกดาที่กำลังลุกขึ้น มุกดาวิ่งหนี ขุนพลรีบดริฟท์รถตามอย่างไม่ลดละ มุกดาตัดสินใจวิ่งเข้าซอกเล็กๆ ระหว่างรถแล้วก้มลงมอง
มุกดามองล้อรถของขุนพล เห็นล้อรถหยุดนิ่ง มุกดาคลานรวดเร็วหลบออกอีกทาง
มุกดาคลานพ้นออกมาจากแนวรถ เธอยืนขึ้นเห็นบลูที่อยู่ในรถกำลังยกปืนเล็งออกมานอกหน้าต่าง มุกดาวิ่งหลบ บลูรัวไม่ยั้ง มุกดาหนีเข้ามุมอับ เธอหันไปเห็นบลูลั่นไก
แววตาของมุกดาตื่นตระหนก ทันใดนั้นเอง เจนจบกระโดดพุ่งเข้ามาคว้ามุกไปกอดบังไว้ กระสุนของบลูเจาะผ่านไหล่เจนจบ
เพชรที่วิ่งตามมาหยุดตรงประตู เห็นเพื่อนถูกยิงก็ตะโกนลั่น
“เจนจบ”
ขุนพลรีบถอยรถหนีไปอย่างเร็ว
เพชรวิ่งเข้ามา เจนจบร่วงลงในอ้อมแขนของมุกดา
“คุณ...ปลอดภัย ..ใช่มั้ยครับ”
มุกดาตะลึง เจนจบสลบไปในอ้อมแขนของมุกดา
“เจนจบ เจนจบ” เพชรร้องเรียกแล้วหันไปมองหน้ามุกดาอย่างเคร่งเครียด
มุกดาตกใจที่เจนจบเข้ามาขวางจนโดนยิงเช่นนี้
----จบตอนที่1----
อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 1/3
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์