อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 3
เพชรกำลังยืนคุยอยู่กับเจนจบ ภายในห้องทำงานของเขา
“ฉันขอดูดีวีดีแผนรักษาความปลอดภัยอะดอเรลลาหน่อย” เพชรพูด
“ฉันไม่มีหรอก ต้องขอจากชนินทร”
“ทำไมไม่ก็อปปี้ไว้”
“นายลืมเหรอ เพชร วันนั้นพอดูกันเสร็จ นายสั่งห้ามก็อปปี้เด็ดขาด เพราะกลัวหลุดออกไป แล้วก็สั่งให้ชนินทรเก็บไว้คนเดียว”
เพชรนิ่งคิดและมองไปที่เพื่อน
เวลาเดียวกันนั้นเหตุการณ์ภายในห้องทำงานชนินทรยังอึมครึม มุกดาโปรยยิ้มหวานส่งให้ชนินทร
“หนูมุกเห็นไฟในห้องเปิดสว่างเหมือนอยู่กลางแดด เลยเข้ามาปิดไฟ ประหยัดพลังงาน ลดโลกร้อนค่ะ”
ชนินทรรีบเดินเข้ามาดึงแผนผังโรงแรม
“สวิตช์ไฟอยู่โน่น ไม่ได้อยู่ที่โต๊ะ มายุ่งกับเอกสารฉันทำไม”
“ก้อหนูมุกเห็นมันหล่นอยู่บนพื้น เลยก้มลงเก็บให้”
“โกหก... หน้าด้านๆ”
“หนูมุกไม่ได้โกหก หน้าไม่ด้านด้วย ทาครีมทุกวัน หนูมุกเจตนาดี อยากช่วยบริษัทจริงๆ ค่ะ คุณชนินทร”
มุกดาแกล้งขืนตัวเอง ชนินทรยิ่งกระชากน้ำเสียง
“หุบปาก แกต้องออกไปจากบริษัทชั้น”
“อ้าว บริษัทคุณชนินทรเหรอคะ หนูมุกนึกว่าบริษัทพี่เพชร”
มุกดาทำตาใสยั่วชนินทร ทำให้ชนินทรยิ่งโกรธ
“ปากดีนักนะแก นังงี่เง่า แกเข้ามาหาอะไร”
“ไม่ค่ะ ไม่ได้มาหาอะไร”
ด้วยความลืมตัว ชนินทรจิกผมมุกดารั้งมาด้านหลังแล้วล็อคคอ มุกดาทำตัวซวนเซ ชนินทรจึงเหวี่ยงมุกดากระแทกผนัง มุกดาทำเป็นล้มรูดตัวลงไปตามผนัง
ชนินทรเดินเข้ามาหามุกดาอย่างหน้ามืดตามัว มุกดาแกล้งยกขายันโครมเข้ากลางเป้าชนินทรหงายลงไปทันที มุกดาลุกขึ้นมา ชนินทรรีบเข้ามากระชากมุกดาแววตาของเขาโกรธจนระงับตัวเองไม่อยู่แล้วก็บีบคอเธอ
“อย่าฆ่าหนูมุก อย่าฆ่าหนูมุก”
ชนินทรพอได้ยินคำว่า ฆ่า ก็ชะงัก รีบเปลี่ยนเป็นลากแขนมุกดาแทน
“มานี่”
ชนินทรกระชากมุกดาออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
ประตูห้องทำงานของเพชรเปิดออก มุกดาถูกชนินทรลากเข้ามา โดยมีเพชรและเจนจบอยู่ในห้อง
“เจ็บค่ะ เจ็บ แขนหนูมุกจะหักแล้ว พิการแน่ๆเลยค่ะ”
เพชรกับเจนจบหันไปมองที่ประตู
“ชนินทร...แกทำอะไรคุณมุก” เจนจบถาม
“มุกดาเข้าไปค้นห้องฉัน”
“ปล่อยคุณมุกก่อน”
“ยังปล่อยไม่ได้ เพชร... แกต้องไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไป”
“ไม่เอา... หนูมุกอยากทำงานกับพี่เพชร ชีวิตนี้หนูมุกมีไว้เพื่อรับใช้พี่เพชรคนเดียว”
เจนจบทนเห็นไม่ได้จึงเข้าไปดึงแขนมุกดาออกจากชนินทรแล้วจ้องเพื่อนให้ระวังเรื่องมารยาท
“คุณมุกเป็นผู้หญิง”
มุกดารีบเข้ามาใกล้เจนจบที่แสดงแววตาห่วงใย
“เธอเข้าไปในห้องชนินทรทำไม” เพชรถาม
“หนูมุกเข้าไปเพราะหวังดีจริงๆค่ะ”
“โกหก” ชนินทรแย้ง
มุกดาทำท่าตกใจ น้ำตาปริ่มๆ
“หนูมุกจะโกหกทำไมละคะ หนูมุกแค่อยากทำตัวมีประโยชน์กับบริษัทพี่เพชร ไม่นึกเลย ว่าหนูมุกจะถูกเข้าใจผิดอย่างร้ายแรง เหลือเชื่อ โหดเหี้ยมทารุณจิตใจผู้หญิงอย่างหนูมุกเหลือเกิน”
มุกดาร้องไห้โฮ เพชรกับเจนจบตกใจ เจนจบรีบดึงกระดาษทิชชูส่งให้มุกดา
“คุณมุกอย่าร้องนะครับ"
“ออกไปก่อน มุกดา” เพชรสั่ง
“ขอให้หนูมุกอยู่อธิบายได้มั้ยคะ”
“ไม่ต้อง... ไม่ใช่ตอนนี้ ออกไปแล้วอย่าเข้ามา จนกว่าฉันจะเรียก”
มุกดามองผู้ชายสามคนตาปริบๆ
“หนูมุกจริงใจกับทุกคนนะคะ ..แต่ถ้าเห็นว่าหนูมุก ไม่มีประโยชน์กับที่นี่...หนูมุกก้อ...ก้อ...จะไป”
มุกดาทำซับน้ำตาแล้วหันหลังออกไป เพชรกับเจนจบหันมองชนินทรแสดงหน้าตาโกรธแบบไม่สนใจน้ำตาของมุกดา มุกดาออกมาด้านนอกห้องและโยนทิชชู่ทิ้งทันที เธอหันเข้าไปมองในห้องด้วยแววตาอยากรู้ที่สุด
ภายในห้องทำงานเพชรมองไปที่ชนินทร
“แผ่นรักษาความปลอดภัยอะดอเรลลาอยู่ที่ไหน”
“ฉันไม่ได้เก็บไว้ที่นี่ เพชร ..เราต้องคุยเรื่องมุกดาก่อน”
“เรื่องนั้นทีหลัง ตอนนี้ต้องเรื่องอะดอเรลลา”
“แต่มุกดาเข้าไปค้นห้องชั้น”
“ฉันบอกว่า เรื่องอะดอเรลลาเท่านั้น” เพชรพูดเสียงแข็ง
ชนินทรกับเจนจบอึ้งกับน้ำเสียงของเพชร
ด้านนอกของห้องทำงานมุกดาหยิบของออกจากระเป๋าถือใบใหญ่ เธอหยิบกล้องส่องเป็นลักษณะยาวเล็กเท่าเสาอากาศออกมาและย่อตัว สอดส่วนที่เป็นกล้องเข้าไปใต้ประตูต่ออีกด้านของกล้องเข้ากับไอโฟน และเสียบหูฟังอย่างเร็ว ที่หน้าจอไอโฟนเป็นภาพเพชร เจนจบ และชนินทรกำลังยืนคุยกันอยู่ในห้องทำงานของเพชร
ภายในห้องทำงานของเพชร เจนจบ เพชร ชนินทรกำลังยืนเผชิญหน้ากัน
“แล้วมันอยู่ที่ไหน” เพชรถาม
“ฉันเก็บไว้ที่บ้าน” ชนินทรตอบ
“ของสำคัญ ทรัพย์สินบริษัท ทำไมเก็บไว้ที่บ้าน”
เพชรขึ้นเสียงใส่ชนินทร
มุกดาที่อยู่ด้านนอกห้องทำงานเห็นภาพจากจอไอโฟนและได้ยินทุกอย่างที่ทั้งสามคนพูดคุยกัน เธอจึงเกิดความสงสัยขึ้นมา
เพชรมองไปที่ชนินทร
“เพราะมันสำคัญ ฉันถึงไม่เก็บไว้กับตัว ไม่เก็บไว้ที่ออฟฟิศ ฉันกลัวหาย”
“ขนาดกลัวหาย .. สารวัตรธีรพัฒน์บอกว่า โจรพวกนั้นมีแผ่นระบบรักษาความปลอดภัยเหมือนที่เรามี” “แกก็เลยสงสัยฉัน”
“ฉันต้องสงสัยทุกคน ไม่ว่าแก หรือ เจนจบ”
“แล้วพาทีล่ะ แผ่นมาจากบริษัทพาที” ชนินทรถาม
“สารวัตรถามมันแล้ว”
“ก็เหลือจำเลยคนเดียว คือฉัน”
ชนินทรมองไปทางเจนจบ เจนจบเอ่ยขึ้น
“หรือแกกำลังคิดว่าฉันเป็นคนก๊อปปี้ไปให้โจร ทั้งๆที่แผ่นมันอยู่ในความรับผิดชอบของผู้จัดการ”
“ฉันต้องรับผิดชอบทุกอย่างอยู่แล้ว .. ตั้งแต่เกิดเรื่อง ฉันก็เป็นจำเลยไปครึ่งนึงแล้ว” ชนินทรประชด
“อย่าเพิ่งอารมณ์เสีย ชนินทร .. คุยกันด้วยเหตุผล”
“ใช่สิ เจนจบ เพราะแกไม่ใช่คนที่ถูกสงสัย เพชร .. ฉันเพื่อนแกทำงานให้แกมากี่ปี”
ชนินทรโต้กลับไปทางเพชรที่ยืนฟังอยู่บ้าง
“อ๋อ.. หรือว่าเป็นแกที่ส่งนังเลขาปัญญานิ่มมาค้นห้องฉัน”
ชนินทรอาลาะวาดเพชรกลับบ้าง
มุกดากำลังมองในจอไอโฟนและพูดเบาๆด้วยความโมโห
“นั่น .. คนปัญญาดี คิดแต่เรื่องทุเรศ”
เพชร เจนจบมองชนินทรที่อารมณ์ขึ้นด้วยแววตาผิดหวังและเสียใจ
“ฉันรับใช้แกมากี่ปี เพชร .. ถ้าแกคิดว่าฉันคือเพื่อนทรยศ.. ก็จับฉันเข้าคุกไปเลย”
“ที่เพชรถามเพราะแค่อยากรู้”
“หยุดแก้ตัวแทนเพชรสักที เจนจบ ..”
“ถ้าฉันจะมีหน้าที่แก้ตัว ฉันก็จะแก้ตัวแทนเพื่อนทุกคน เพราะสำหรับฉัน มิตรภาพของเราสำคัญที่สุด”
“พอทั้งคู่ ฉันเรียกมาถามเพราะต้องการคำยืนยันว่า คนที่เกี่ยวกับเรื่องปล้นอะดอเรลลา ต้องไม่ใช่คนรอบตัวฉัน”
“ฉันยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเอง แต่ถ้าแกไม่เชื่อ .. ไม่นึกถึงความเป็นเพื่อน ก็เอาตำรวจมาจับฉันได้เลย .. หมดธุระแล้วใช่มั้ย”
ชนินทรไม่สนใจเดินหันหลังเปิดประตูออกไปจากห้องทำงานของเพชร
ชนินทรก้าวออกมาจากห้องทำงานของเพชร แล้วรู้สึกเหมือนมีคน แต่ไม่เห็นใครตรงนั้นจึงตัดสินเดินลิ่วๆออกไป มุกดาที่ขดตัวซ่อนใต้โต๊ะทำงานสาลินีแสดงสีหน้าโล่งที่หลบได้ทันหวุดหวิด
ชนินทรออกมาจากออฟฟิศ เดินไปตามทางในบริษัทสตาร์ไดมอนด์ด้วยแววตากดดัน รูดคีย์การ์ดผ่านออกมาที่โซนเจียระไน
ในห้องทำงานเพชรถอนหายใจหนักๆ เจนจบเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยปลอบใจ
“และเพื่อให้แกสบายใจ ให้ตำรวจสอบสวนฉันด้วยก็ได้ ฉันยอมทุกอย่าง”
“ฉันระแวงมากไปหรือเปล่า”
“ใครเป็นนายก็ต้องคิด ต้องทำแบบนี้ คนเราถ้าไม่ผิดจริง ก็ไม่ต้องกลัวอะไร”
ชนินทรเดินผ่านส่วนเจียระไน ออกมารูดคีย์การ์ดผ่านไปส่วนที่เป็นห้องให้ลูกค้าดูเพชร ยามยืนเฝ้าที่หน้าประตู ชนินทรเข้าเดินมา ยามทำความเคารพ ชนินทรแตะคีย์การ์ดออกไปสู่ส่วนต้อนรับด้านหน้าออฟฟิศ ด้วยท่าทางนิ่งเงียบแต่แววตาพร้อมที่จะระเบิดความโกรธ
เพชรกับเจนจบออกมาจากห้องทำงาน เพชรหันไปเห็นมุกดานั่งกอดกระเป๋าหลับ
“ฉันอยากรู้จริงๆ ในหัวผู้หญิงคนนี้มีอะไรบ้าง” เพชรพูด
“คุณมุกเค้าก็มีเสน่ห์แบบของเค้า”
เพชรหันมามองเห็นเจนจบยิ้มน้อยๆมองมุกดา
“เหรออออ ... คงมีแกคนเดียวที่เห็น”
มุกดาที่แกล้งหลับ ทำเป็นหลับจนหล่นจากเก้าอี้ดังโครม เพชรส่ายหน้า เจนจบกลั้นหัวเราะ รีบเข้าไปประคองมุกดาที่แกล้งตื่น
“ช่วยด้วยค่ะ คุณเจนจบ .... ช่วยด้วย”
“มีอะไรครับ”
“หนูมุก ..หนูมุก โดนผีผลัก”
เจนจบกลั้นยิ้มเต็มที่ เพชรพูดใส่มุกดาทันที
“ผีตัวไหนเนี่ยะ .. ทำไมผลักเบาเหลือเกิน”
“ตลอดอ่ะค่ะ พี่เพชร ตลอด จิกกัดแทะเล็มหนูมุกตลอด ให้นั่งรอเฉยๆ คนมันก้อง่วงนี่คะ”
“นายรีบไปส่งคุณมุกเถอะ”
เพชรทำหน้าฝืนใจมาก มุกดาหันมาบ๊ายบายเจนจบ
“ไปนะคะ”
เพชรเดินนำ มุกดาวิ่งตามอยู่ๆเพชรก็คิดอะไรออกจึงหยุดกระทันหัน มุกดาเบรกไม่ทันชนหลังเพชรเต็มแรงหงายแทบลงไปนั่ง เจนจบเข้ามาประคองมุกดาไว้
“ติดแผ่นซีดีไว้ข้างหลังมั่งสิคะ”
“ฉันไม่ใช่ช้าง... เออ...เจนจบ แกอยากไปส่งหนูมุกสุดสวยแทนฉันมั้ย”
“คิวคุณเจนจบวันหลังค่ะ วันนี้คุณป้ามรกตสั่งว่าต้องเป็นพี่เพชรคนเดียวเท่านั้น”
“คำก็อ้างแม่ สองคำก็อ้างแม่”
“ไม่เคยได้ยินเหรอคะ สุภาพบุรุษที่ดี ต้องรักแม่ ตามใจเมีย”
เจนจบอมยิ้ม ต่างกับเพชรได้ยินแล้วทำท่ารังเกียจมุกดาสุดๆ
ที่บ้านของชนินทร ชนินทรตบหน้านิจนันท์จนล้มไปกับพื้น
“ฉันเคยบอกแล้วว่าอย่าโทรไปหาตอนทำงาน วันนี้แกโทรไปทำไม”
“แค่โทรไปหานิดเดียว ฉันไม่ใช่กระสอบทรายของคุณ โมโหใครมา ก็ไปลงกับคนนั้นสิ”
ชนินทรดึงนิจนันท์ขึ้นมา บีบคอนิจนันท์จนหน้าเขียว
“เพราะฉันทำมันไม่ได้ไง เพชรมันเป็นเพื่อน เป็นเจ้านาย”
“เพชร มีเรื่องอะไรกัน ... เพชรมีเรื่องอะไร..”
“ถามเหมือนมันเป็นผัวเก่าเลยนะ”
ชนินทรเหวี่ยงนิจนันท์หัวเข่ากระแทกโต๊ะ ของหล่นลงมา นิจนันท์จับเข่าด้วยความเจ็บแต่ยังหันมาต่อว่าชนินทร
“ก็ถ้าฉันไม่โง่มาเลือกคุณ ชีวิตฉันก็คงสุขสบายในฐานะเมียเจ้าของบริษัท ไม่ใช่เมียผู้จัดการ”
“นังนิจนันท์”
ชนินทรเงื้อจะตบแต่นิจนันท์ประคองตัวลุกขึ้นสู้ ตบผัวะเข้าหน้าชนินทรก่อน
“แก”
นิจนันท์หันไปคว้าแจกันดอกไม้มาถือเป็นอาวุธ ตวาดเสียงดัง
“เข้ามา อยากหน้าแหกให้อายหมาก็เข้ามา เพื่อนทุกคนจะได้เห็นธาตุแท้ของแกด้วย”
ชนินทรกับนิจนันท์ต่างคนต่างแรงไม่ยอมกัน
“นิจนันท์”
“เค้ายังไม่รู้ล่ะสิว่า ผู้จัดการคนขยันแอบขโมยเพชรบริษัทออกมาขายกี่เม็ด”
“แต่เงินพวกนั้น แกก็เอาไปหมด”
“ก็มันหน้าที่ผัว ที่ต้องดูแลเมียให้สุขสบายที่สุด แล้วถ้าแกบกพร่องแม้แต่นิดเดียว ... ฉันนี่แหละจะเป็นพยานความเลวของแก เพื่อนแกทุกคนโดยเฉพาะเพชรจะได้รู้ว่าแกมันไอ้คนเห็นแก่ได้ ไอ้ขี้โกง ลองมั้ย ชนินทร ..แกจะลองกับฉันมั้ย”
ชนินทรโดนขู่จนเถียงไม่ออก นิจนันท์พลิกมาเป็นฝ่ายเอาเรื่องแสดงแววตาร้ายกาจ วางแจกันแล้วเดินออกไปอย่างผู้มีชัย ชนินทรคว้าแจกันเขวี้ยงตามไปกระทบผนังแตกเปรี้ยง กระจายยับ
ห้องยิมภายในบ้านของเพชร เพชรกำลังใส่นวม เหงื่อโชก ชกไปที่เจนจบ คนล่อเป้า วิ่งวนไปรอบๆในห้อง
“แน่ใจเหรอว่าจะไม่ตามเรื่องแผ่นรักษาความปลอดภัยต่อ” เจนจบถาม
“ฉันบอกสารวัตรธีรพัฒน์ไปแล้ว ว่าไม่ได้หลุดไปจากคนของเรา”
เพชรชกปังๆ เจนจบคอยรับ
“นายเห็นแก่ความเป็นเพื่อนมากไปหรือเปล่า”
เพชรไม่หยุดชกและไม่หยุดพูด
“ฉันทำดีที่สุดแล้ว .. ตอนนี้ขอให้จับพวกปล้นได้ เราจะรู้ว่าเรื่องทั้งหมดเกี่ยวข้องกับใครบ้าง”
เพชรชกแรงขึ้นเจนจบรับไม่ทัน เพชรหยุดหมัดก่อนโดนเจนจบอีกแค่คืบ
เจนจบกำลังนวดคลายกล้ามเนื้อให้เพชร หลังชกมวยที่ริมสระน้ำ เพชรเช็ดเหงื่อที่หน้าอกโยนผ้าขนหนูลงพื้นแล้วเอ่ยขึ้น
“ฉันอยากขอโทษชนินทร”
ชนินทรกำลังคุยสายจากเพชร
“ไปปาร์ตี้ที่บ้านนายวันนี้ ... ได้ ...” ชนินทรนิ่งฟัง
ชนินทรขยับเดินมาหยุดหน้ารูปแต่งงานของตัวเองกับนิจนันท์ในกรอบบนโต๊ะ
“นิจนันท์ไม่อยู่ .. เค้าไปเยี่ยมญาติต่างจังหวัด”
ที่โรงพยาบาลหน้าห้องจ่ายเงิน นิจนันท์ใส่กระโปรงสั้นมีผ้าพันแผลที่เข่าจากการโดนชนินทรผลักนิจนันท์เดินกะเผลกๆมา ญาติคนไข้คนหนึ่งเข็นรถชนนิจนันท์ แล้วเข็นเลยไป นิจนันท์เซจะล้มมุกดาที่เดินมาข้างๆ เข้ามาประคองนิจนันท์ไว้ทัน
“นั่งตรงนั้นก่อนดีกว่าค่ะ”
มุกดาประคองนิจนันท์ไปนั่ง เสียงประกาศเรียกจากเจ้าหน้าที่ห้องจ่ายยา
“คุณนิจนันท์ สุดจิตต์ เชิญรับยาช่อง 3”
มุกดาหันมามองนิจนันท์ เพราะคุ้นนามสกุลชนินทร
“คุณนามสกุล...”
“สุดจิตต์ค่ะ นิจนันท์ สุดจิตต์”
“ค่ะ ..รอแป๊ปนะคะ”
มุกดาเดินมาที่ห้องจ่ายยา แต่สายตามองกลับไปที่นิจนันท์
ประไพเดินมากับมุกดาที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล ประไพหันมามองลูกสาวที่แววตาครุ่นคิด
“คิดอะไรอยู่มุก..หมอเค้าก็บอกแล้วว่าแม่ไม่เป็นอะไร ..แค่ความดันขึ้นนิดหน่อย”
“พอดีมุกเจอ..คนนามสกุลเดียวกับคนที่สตาร์ไดมอนด์น่ะค่ะ”
“เหรอ...ใครล่ะ”
มุกดายังไม่ทันตอบ มือถือประไพดัง ประไพรีบรับทันที
“ค่ะ คุณพี่ ..” ประไพหันมองมุกดา “อ๋อ...ลูกมุกเค้าพาดิฉันมาโรงพยาบาลน่ะค่ะ”
มุกดามองท่าทางของแม่ที่กำลังคุยโทรศัพท์
มรกตมองจากในบ้านไปที่สระน้ำ เพชรกับเพื่อนๆ กำลังแข่งว่ายน้ำกันในสระ เพชรแตะขอบสระคนแรก พุ่งขึ้นมาชูมือว่า เป็นคนชนะ เจนจบ ชนินทร พาทีตามมาทีหลัง
“โรงพยาบาลไหน ไม่ไกลใช่มั้ยคะ น้องประไพ .. พาหนูมุกมาบ้านคุณพี่เดี๋ยวนี้เลยได้มั้ยคะ” มรกตพูด
มรกตแย้มยิ้มเบิกบาน มองลูกชายกับเพื่อนที่กำลังขึ้นมานั่งพักเหนื่อยที่ขอบสระ
“ไม่มีเรื่องด่วนอะไรหรอกค่ะ ... คิดถึงหนูมุกเหลือเกิน ..ไม่เห็นหน้าหลายชั่วโมงแล้ว”
มุกดามองแม่ที่วางสายหน้าตาไม่ยิ้มแย้มเหมือนเมื่อกี้
“คุณมรกตมีธุระสำคัญอยากคุยกับแม่ ถ้ามุกมีงาน แวะไปส่งแม่เฉยๆก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ มุกอยากไปบ้านพี่เพชร”
ประไพเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างทันที
“งั้นไปเลยจ้ะ”
“ขอมุกกลับไปเปลี่ยนเสื้อแป๊ปนึงได้มั้ยคะ แม่ ..อยากให้พี่เพชรเซอร์ไพร์ส หัวใจเต้นไม่หยุดน่ะค่ะ”
“ได้สิจ๊ะ ลูกรัก”
ประไพควงแขนลูกร่าเริงออกไปทันที
ที่สระน้ำบ้านของเพชรทั้ง 4 หนุ่ม เพชร เจนจบ พาที และชนินทรกำลังว่ายน้ำแข่งกัน เพชรแตะขอบสระคนแรก เงยขึ้นมา เห็นมุกดาเท้าแขนเกาะขอบสระ มุกดายื่นหน้าลงมาใกล้ เพชรสะดุ้งโหยง โผห่างขอบสระ
“เฮ้ย ... โผล่มาได้ยังไง”
“หนูมุกไม่ใช่ผีนะคะ ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น”
เจนจบ พาที ชนินทรในสระ พากันหันมามอง มุกดานั่งลงขอบสระ ไขว้ขา ถลกกระโปรงสูง โพสท่ายั่วยวนเหมือนนางแบบ
“แอบมาปาร์ตี้ ไม่ชวนหนูมุกเลย”
มุกดาบิดตัว แอ่นมาใกล้ เพชรรีบขึ้นจากสระ เพื่อนๆพากันขึ้นด้วย มุกดาเอี้ยวตัวมองทุกคน
“มองอยู่ได้ หน้าน่ะ มียางมั่งมั้ย” เพชรพูด
มุกดาทำหัวเราะคิกคัก เอามือปิดหน้า แต่แอบถ่างนิ้ว มองเห็นทุกคน
“อ๊าย อาย.... เกิดมาไม่เคยเห็นผู้ชายโป๊เรียงหน้ากระดาน”
ผู้ชาย 4 คนรีบเอาผ้าขนหนูปิดท่อนล่างพรึ่บพร้อมกัน
“อย่าปิดค่ะ อย่าปิด สาลี่เพิ่งมา” เสียงของสาลินีดังขึ้น
ทุกคนหันไปเห็นสาลินีในชุดกางเกงขาสั้น อวดขาขาวๆยาวๆ แต่งตัวเหมือนมาชายทะเล
“ใครจุดธูปอัญเชิญคะ” มุกดาแหวะใส่
“ปาร์ตี้ซิกแพ็คอย่างนี้ จมูกฉันไวเสมอย่ะ”
สาลินีหันมากวาดตามองไล่เรียงผู้ชายทั้ง 4 คน
“หล่อ หล้อ หล่อ หล่อคนละแบบ กล้ามแน่นๆ โอยยย .. ว่ายน้ำกันทั้งวันให้ตัวเปื่อยไปเลยนะคะ สาลี่ดูได้..ไม่เบื่อ...”
“ใครโทรไปบอกคุณสาลี่” เพชรถาม
พาทีค่อยๆยกมือขึ้น เพื่อนๆมองพาที
“วันหลังปรึกษากันบ้าง”
“จะเขินอะไรละคะ พี่เพชร .. ฟิตแบบนี้ มีดีก็รีบอวดๆซะ ก่อนจะเหี่ยว..กล้ามน่ะค่ะ กล้ามเหี่ยว”
“คุณหนูมุกนี่ขี้เล่น น่ารักน่าหยิก” พาทีแซว
“พี่เพชรก็ชอบชมหนูมุกอย่างงี้” มุกดาแกล้งหันไปทางชนินทร “ ... ใช่มั้ยคะ คุณชนินทร”
ชนินทรนิ่งไม่พูดด้วย
“คุณชนินทรยังโกรธหนูมุก”
“โกรธน่ะ เบ๊าเบา” ลาลินีหัวเราะ “สาลี่ว่าเกลียดค่ะ”
“คุณมุกมีธุระด่วนหรือเปล่าครับ ถึงมาตอนนี้” เจนจบถาม
“ไม่มีอะไรค่ะ นอกจาก ...”
มุกดาวิ่งถลามาเกาะแขนล่ำ ซบลงที่หน้าอกเพชร
“อยากอยู่ใกล้ๆหัวใจพี่เพชร”
สาลินีไม่ยอมแพ้หันไปซบลงอกพาทีบ้าง
“สาลี่ก็อยากอยู่ใกล้หัวใจคุณพาที”
พาทียิ้มพริ้มชอบใจ เอามือมาโอบไหล่สาลินี เพชรมองมุกดาที่ซบลงบนอกแบบอยากจะผลักให้พ้นๆ
ภายในบ้านของเพชร มรกต ประไพ เผ่าพงศ์มองผ่านกระจกไปที่สระน้ำ ประไพเห็นภาพลูกสาวซบเพชรก็ตกใจ
“ตายแล้ว มุก... ไปซบพี่เค้าได้ยังไง”
“ไม่เป็นไรค่ะ น่าเอ็นดูออก ..ทำอะไรอยู่ในสายตาผู้ใหญ่” มรกตกล่าว
เผ่าพงศ์หัวเราะเบาๆ เพราะรู้นิสัยเมีย มรกตถือแก้วชาหันมายิ้มหวาน
“หัวเราะอะไรคะ คุณเผ่า”
“น่ารักจ้ะ .. หนูมุกน่ารัก น่าเอ็นดูทุกอย่าง”
คุณปักที่มาคุมมะดันเสิร์ฟชา เผลอมองไป แล้วเดินไปดูใกล้ๆ จนหัวโขกกระจกเสียงดัง ทุกคนหันไปมอง คุณปักไหล่ห่อทันที
มุกดายืนอยู่ท่ามกลางผู้ชายทั้ง 4 แต่สาลินีมองหมั่นไส้
“หนูมุกมีเพื่อนสาวๆ สวยๆ เยอะเลยนะคะ โทรชวนมาปาร์ตี้ด้วยดีมั้ยคะ จะได้ครบคู่ คุณเจนจบ คุณพาที แล้วก็คุณชนินทร”
“ตัดไอ้ชนินทรกลัวเมียเว่อร์ไปเลยครับ 1 สามคนที่เหลือ...ขอสอง” พาทีพูด
“ไม่ต้องตามใครมาเพิ่มทั้งนั้นนะคะ หมดนี่ สาลี่คนเดียว ..รับไหว”
ผู้ชายทั้ง 4 คนมอง สาลินีแบบกลัวๆ
“เอ่อ...แล้วหนูมุก”
“พอเลย หนูมุก แค่สวย สติเสียอย่างเธอคนเดียว สมองฉันก็ร้าวแล้ว”
“ดีใจจัง พี่เพชร ชมหนูมุกอีกแล้ว ตกลงวันนี้มาปาร์ตี้เรื่องอะไรกันเหรอคะ หรือว่ามาประชุมลับๆลึกๆ”
พาทีกำลังเช็ดผม มองเห็นมือถือชนินทรสั่น ขึ้นชื่อนิจนันท์
“เฮ้ย ชนินทร เมียโทรตาม” พาทีตะโกนเรียก
ชนินทรกำลังจะมารับ แต่พาทีหยิบมือถือขึ้นก่อน
“ว่าไงจ้ะ นิจนันท์ ไปเยี่ยมญาติจังหวัดไหน”
มุกดาเหลือบมองทันที ชนินทรคว้ามือถือกลับไป พาทีแกล้งไม่ให้มือถือ
“เสียดายเธอมาไม่ได้” พาทีกล่าว
ที่บ้านชนินทรเวลานั้น นิจนันท์รับสาย
“มาไม่ได้... เยี่ยมญาติต่างจังหวัด” นิจนันท์งง
ส่วนที่สระน้ำ พาทีหัวเราะ แต่ชนินทรหน้าเสีย
“ไอ้ชนินทรเลยปาร์ตี้ชายโสดอยู่บ้านไอ้เพชรเนี่ยะ นางแบบสาวๆ ขาวๆ เอ๊กซ์ๆ เป็นสิบ”
สาลินีได้ยินก็รีบโพสท่าเป็นนางแบบ ชนินทรคว้ามือถือกลับมา กรอกเสียงนุ่มกว่าปกติเพราะไม่อยากให้เพื่อนรู้ความผิดปกติ
“มีเรื่องด่วนอะไรเหรอ นิจ”
นิจนันท์ไม่ตอบ กดปิดสายแสดงแววตาโมโห ชนินทรหันมาเจนจบกำลังด่าพาที
“เล่นทุกเรื่องเลยนะ แกไม่สงสารชนินทรมั่งหรือไง กลับบ้านไปเดี๋ยวก็โดนแล่เนื้อใส่เกลือให้หมากินพอดี”
“เมียคุณชนินทรนี่ดุ๊ดุ” มุกดาบอก
“ไม่ดุหรอกครับ นิจนันท์น่ะ น่ารัก หวานจ๋อย ไอ้ชนินทรมันถึงทั้งรักทั้งยอมทุกอย่าง... คุณมุกว่ายน้ำกันมั้ยครับ” พาทีพูด
สาลินีรีบถอดเสื้อตัวนอก เห็นสายเดี่ยวตัวในสีขาว
“...ว่ายค่ะ พร้อมค่ะ”
“พร้อมไปมั้ยครับ คุณสาลี่” เจนจบแซว
“สวยไม่กลัว กลัวช้าค่ะ”
“คุณสาลี่ว่ายเถอะค่ะ หนูมุกว่ายน้ำไม่เป็น”
“เพชรสอนคุณมุกว่ายน้ำมั้ย”
“ฉันไม่ว่าง เจนจบสิ”
“ไม่เอาค่ะ หนูมุกอาย เกิดมาไม่เคยอวดเนื้อ เผยตัวต่อหน้าใครเลยค่ะ”
“ดีแล้วล่ะ ไม่ต้องคิดจะอวดเลยนะ หล่อนสู้ชั้นไม่ได้อยู่แร้น”
สาลินีมองเชิดใส่มุกดา ชนินทรถือโอกาสหลบออกไป
“นั่นๆ แอบไปโทรง้อเมียอีกละ” พาทีแซว
ชนินทรไม่เล่น เดินออกไปเลย มุกดาลอบมองตาม
ชนินทรหลบมากดมือถือหาเมีย เสียงปลายสายมีแต่สัญญาณติดต่อไม่ได้ เขาฟาดมือไปบนผนังด้วยความโมโห
“นังเมียบ้า”
ที่บริเวณริมสระ เพชรหันมาเห็นมุกดากำลังจิ้มขนมกินเข้าปาก เคี้ยวตุ้ยๆ เหมือนไม่สนใจใครและดื่มน้ำหวานตาม สาลินีพยายามโพสท่ายั่วยวนสายตาผู้ชายทั้ง 4 ที่แถวริมสระ
“ฉันน่ะโดนสารวัตรธีรพัฒน์สอบจนซีดไปทั้งตัวเรื่องแผ่นรักษาความปลอดภัย” พาทีกล่าว
“สรุปว่าจับไม่ได้ว่าหลุดไปจากบริษัทใครกันแน่”
ชนินทรก้าวออกมาเอ่ยนิ่งๆ
“อย่าลืม บริษัทรับประกันของคมกฤช เค้าก็เห็นแผนรักษาความปลอดภัยเหมือนกัน ถึงได้ยอมรับประกันเพชร”
ทุกคนหันไปมองทางมุกดาที่กำลังแกล้งจิ้มแตงโมค้างคาปาก
“หรือว่าเมื่อวานที่มาค้นห้องฉัน เพราะอยากหาอะไรไปช่วยพี่ชาย”
“เปล่าค่ะ ตกลงว่าอะไรหายเหรอคะ หนูมุกช่วยหามั้ย”
“ไม่ยุ่งสักเรื่องได้มั้ย”
มุกดาเดินเลาะขอบสระมาใกล้เพชร
“ก้อหนูมุกอยากเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ในหัวใจพี่เพชร”
ชนินทรมองมุกดา แล้วคิดทำเป็นถอดเสื้อคลุมวาง เหมือนจะว่ายน้ำ
“คุณชนินทรจะว่ายน้ำเหรอคะ เอ...หรือว่าหนูมุกจะเป็นเงือกน้อยเจ้าสระ อวดหุ่นฟิตๆ เซี๊ยะของหนูมุกดีน้า”
“ขอร้อง ฉันไม่อยากตากุ้งยิง” เพชรบอก
ชนินทรแกล้งยืดแขน เหมือนจะว่ายน้ำ เดินมาใกล้มุกดา พอจะลงสระชนินทรพุ่งตัว กระแทกมุกดา มุกดาเสียหลักและลื่นหงายลงน้ำ
“คุณมุก”
“คุณหนูมุก ตกน้ำ... อย่า... อย่าโผล่ขึ้นมานะคะ”
ในน้ำ มุกดาที่ตกลงมา ไม่ทันตั้งท่าว่าย บนขอบสระ เจนจบ เพชร พาทีมองมุกดา
“ไอ้ชนินทรว่ายไปแล้ว” พาทีกล่าว
ชนินทรเข้ามาใกล้ มุกดามองชนินทรว่ายมาเหมือนจะช่วยแต่กลับเหยียบชายกระโปรงของเธอ ทำให้เธอขึ้นมาจากน้ำไม่ได้
“ชนินทรพาคุณมุกขึ้นมา” เจนจบสั่ง
“คุณหนูมุก อย่าขึ้นมาค่ะ ไม่ต้องขึ้นมา” สาลินีจิกกัด
ชนินทรเข้าไปรัดเอวมุกดา มุกดาจะโผล่ขึ้นจากน้ำ แต่ชนินทรดึงกดไว้ มุกดาว่ายน้ำเป็นแต่ต้องทำเป็นช่วยตัวเองไม่ได้ ชนินทรกดมุกดาลงไป แต่ตัวเองโผล่ขึ้นมา ทำเป็นร้องโวยวาย
“อย่าดิ้นสิ มุก อย่าดิ้น”
ใต้ผืนน้ำเวลานั้น มุกดาเริ่มสำลักน้ำ เพราะกำลังขาดอากาศหายใจ!!
อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 3
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์