อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 4
ที่หน้าสตาร์ไดมอนด์ มุกดาเดินผ่านยามที่เปิดประตูให้ เสียงมือถือของมุกดาดังขึ้นแต่เธอไม่รับ กลับรีบเดินไปยังรถที่คมกฤชสั่งลูกน้องเอามาจอดไว้
ในขณะนั้นรุจาโผล่ขึ้นมาจากหน้ารถอีกคันที่จอดอยู่อีกด้านหนึ่งห่างออกไป มองไปเห็นมุกดาขึ้นรถขับออกไป รุจาจึงค่อยๆ ขับตามไปทันที
ภายในห้องทำงานเพชร เพชรปิดเซฟแล้วหันมาบอกทุกคนที่กำลังยืนมองอยู่
“ไม่มีอะไรหาย”
“แต่มุกดามีพิรุธจริงๆค่ะ ทำเป็นลับๆล่อๆ อ้างด้วยว่าจะไปทำธุระให้คุณเพชร” สาลินีย้ำ
เจนจบเอ่ยถามเพชร “โทรหาคุณมุกหรือยัง”
“ไม่รับ” เพชรบอก
“ฉันบอกแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไว้ใจไม่ได้” ชนินทรรีบเสริม
“จริงค่ะ สาลี่ว่าแล้ว..มุกดาเนี่ยะ ท่าทางแปลกๆ หรือว่า...จะเป็นสายให้โจร”
“นายต้องไล่มุกดาออกไป” ชนินทรบอก “หรือต้องรอให้มีเพชรหายอีกใช่มั้ย แค่อะดอเรลลาเม็ดเดียวยังไม่พอ”
“ตามตัวมุกดามาก่อน ที่เหลือ ฉันตัดสินเอง...เจนจบ..นายโทรหาหนูมุกที เค้าอาจจะรับสายนาย”
เจนจบหยิบไอโฟนขึ้นมากดทันที
ภายในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง มุกดานั่งอยู่ที่โต๊ะซึ่งมีถ้วยกาแฟวางอยู่ตรงหน้า เธอมองมือถือที่ขึ้นเบอร์เจนจบ อย่างสบายใจ
“โทรมาทั้งบริษัทเลย” มุกดายิ้มแล้ววางมือถือลง เธอจิบกาแฟอย่างสบายใจ
อีกโต๊ะที่อยู่ห่างออกไป รุจากำลังนั่งเอาหนังสือบังหน้าและแอบถ่ายรูปมุกไว้
ด้านนอกร้านกาแฟ ขุนพลจอดรถแล้วลงมา เขามองผ่านกระจกเข้าไปเห็นมุกดากำลังนั่งจิบกาแฟ
ขุนพลนึกถึงอดีตตอนที่แย่งอะดอเรลลากันแล้วเขาได้เห็นหน้ามุกดากับตอนที่เขาจะขับรถชนมุกดาในลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า
ขุนพลมองมุกดาก่อนจะค่อยๆเดินผ่านไปอย่างใจเย็น เขาอ้อมไปเปิดประตูเข้าไปในในร้าน แล้วตรงไปสั่งกาแฟ
“ลาเต้ร้อน”
ขุนพลหันมาจ้องมุกดานิ่ง
ที่ห้องทำงานของชนินทร ชนินทรกำลังรื้อของที่โต๊ะ
“ไม่มีอะไรหาย.. แล้วนังมุกเอาอะไรออกไป”
ที่ร้านกาแฟ มุกดาลุกขึ้นจะออกจากร้าน รุจารีบลุกตามแต่ดันถอยหลังไปชนเข้ากับขุนพลที่ถือกาแฟร้อนเดินมา
“โอ๊ย”
รุจาชนขุนพลเต็มแรงจนแก้วกาแฟตกแตก กระเป๋าของรุจาหล่นจนของกระจาย
“ขอโทษครับ ผมซุ่มซ่ามเอง” ขุนพลบอก
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันชนคุณเอง ขอโทษนะคะ ขอโทษ”
มุกดามองเห็นจึงก้มลงจะหยิบกระเป๋าให้รุจา แต่เธอมองเห็นหนังสือพิมพ์นิวส์ไทม์กับเครื่องอัดเสียงที่หล่นออกจากระเป๋าจึงมองหน้ารุจา รุจาจะหยิบ มุกดาจึงช่วยหยิบให้
“นี่ค่ะ” มุกดาบอก
“ขอบคุณค่ะ”
มุกดายิ้มแล้วเดินออกไป ขุนพลมองมุกดาที่เดินออกจากร้าน รุจาหันมาบอกขุนพล
“ฉันซื้อกาแฟให้ใหม่นะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
ขุนพลรีบเดินตามมุกดาออกไป รุจามัวแต่เงอะงะช่วยลูกจ้างที่มาเก็บเศษแก้ว ก่อนจะนึกขึ้นได้
“เฮ้ย..น้องนายคมกฤชออกไปแล้ว”
รุจาวิ่งหน้าตั้งตามออกไปทันที
ภายในห้องทำงานของเพชร เพชรกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับคมกฤช โดยมีเจนจบมองอยู่ใกล้ๆ
“มุกดาหายไปจากออฟฟิศ แล้วก็ไม่รับโทรศัพท์” เพชรบอกคมกฤช
ที่ห้องทำงานคมกฤช คมกฤชคลิกเมาส์คอมพิวเตอร์ไปเรื่อยๆ แต่แกล้งทำน้ำเสียงร้อนรน
“เหรอครับ เดี๋ยวผมโทรตามน้องให้ ว่าแต่มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าครับ”
ที่ทางเดินในชอปปิ้งมอลล์แห่งหนึ่ง มุกดาเดินคุยมือถือกับพี่ชาย โดยที่เธอกำลังจะไปที่รถ
“จะเรื่องอะไร ... พวกสตาร์ไดมอนด์ผลัดกันโทรหามุกทุกนาที.. เออ พี่กฤช มุกเจอนักข่าวคนนั้นแล้วนะ”
มุกดาเบี่ยงตัวหลบคนที่เดินสวนในระยะประชิด ทำให้เธอเหลือบไปเห็นขุนพลที่เดินตามมาด้านหลัง
“มุกคิดว่า มุกกำลังโดนตาม” มุกดาพูดเสียงเบาลง
ขุนพลทำเป็นหยุดคุยมือถือ มุกดาเดินต่อ ขุนพลเดินต่อ มุกดาทำเป็นหยุดมองร้านขายเสื้อผ้า ขุนพลหันเหมือนมองไปทางอื่น มุกดาตัดสินใจเดินเลี้ยวไปทันที ขุนพลหันกลับมา ไม่เห็นมุกดาแล้ว
“ฉันเจอนังโจรนั่น แต่ตอนนี้มันหายไปแล้ว แกรีบมาที่ชอปปิ้งมอลล์”
ขุนพลวางสายแล้วมองหามุกดา รุจาวิ่งหลบหลีกคนห่างไปทางด้านหลัง แล้วหยุดมองหามุกดาเหมือนกัน
“หายไปไหนแล้ว น้องสาวนายคมกฤช”
ห้องน้ำในห้าง มุกดารีบรูดกระโปรงลงมา ถอดเสื้อออก เห็นบอดี้สูทสีดำสนิทด้านใน เธอยัดชุดจากออฟฟิศลงกระเป๋า รวบผม หยิบแว่นดำมาใส่ พรางหน้าเพื่อเตรียมพร้อม
ที่ลานจอดรถ ขุนพลเดินเร็วมาที่รถรีบกดรีโมทแล้วรู้สึกแปลกๆจึงหันไป กรอกเสียงลงมือถือ
“มันอาจจะตามฉันมา”
มีคนโผล่พรวดออกมา ขุนพลชักปืนจากเอวด้วยความเร็ว แต่กลายเป็นรุจา รุจาเห็นปืนขุนพลเล็งตรงมา ก็ตกใจ
“ปืน ...”
ขุนพลรีบพุ่งเข้ารถ รุจาชี้
“มีปืน คนนั้นมีปืน” รุจาตะโกน
ขุนพลพุ่งรถ จะชนรุจาที่ยืนอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก มุกดาที่ซุ่มอยู่พรวดออกมา กระโดดผลักรุจา ขุนพลเห็นมุกดาก็นึกถึงมุกดาในชุดบอดี้สูทวันที่ขโมยอะดอเรลลา ขุนพลชักปืนไล่ยิงทันที มุกดากลัวรุจาถูกลูกหลงจึงกระชากรุจาวิ่งหลบและหันหลังไปยิงโต้ รุจาหันมองหน้า แต่มุกดากดหัวรุจาให้ก้มต่ำ รุจาเห็นเสี้ยวหน้ามุกดาใต้แว่นดำ มุกดาดันรุจาหลบหลังรถแล้วยิงโต้กับขุนพล รุจารีบคว้ากล้องจะถ่ายแต่กระสุนขุนพลเฉี่ยวหู รุจาหลบวูบ
มุกดากระโดดขึ้นหลังคารถ ไล่ตามรถขุนพลที่ดริฟท์สวนกับรถที่ขับมาเพื่อจะหนี
รุจาคลานตามพื้น พยายามเก็บภาพให้ได้ อีกด้านหนึ่ง เสียงเครื่องบิ๊กไบค์กระหึ่มมา รุจาหันไปมอง เห็นบิ๊กไบค์ของแมงมุมเหินข้ามร่างรุจาบนพื้นพุ่งไปทางมุกดาที่นอนราบแนบหลังคารถ หาจังหวะ ยิงสวน เจ้าของรถที่ออกมาเห็นร้องกรี๊ด พากันวิ่งหลบ แมงมุมยิง มุกดายิงโต้ รุจาก้มหลบกระสุนว่อนจนถ่ายรูปไม่ได้ แมงมุมบิดมอเตอร์ไซค์พุ่งเข้าหา มุกดารอจังหวะ บิ๊กไบค์มาใกล้และกระโดดจากหลังคารถ ถีบแมงมุมเข้าเต็มที่ แมงมุมกระเด็นหลุดจากรถ ไถลไปกับพื้นมุกดาวิ่งไปคว้าบิ๊กไบค์ตั้งขึ้น แมงมุมหันมามองแล้วตัดสินใจวิ่งแทรกคนที่อลหม่าน หนีไปก่อน มุกดามองแล้วตามไม่ทัน เลยหันมาเร่งเครื่องขับบิ๊กไบค์ตามขุนพลที่กำลังขับรถหนีลงชั้นล่าง รุจาโผล่หน้ามา หายใจหอบ หัวใจแทบหยุดเต้น
ภายในกองปราบปราม ธีรพัฒน์เดินอย่างรวดเร็ว คมกฤชที่มาหาเพื่อนเดินอยู่ข้างๆ
“เพิ่งมีรายงานยิงกันที่......” ธีรพัฒน์พูดขึ้น
“มุก”
“แกว่าอะไรนะ”
“คือ..ฉันมีทีมตามหาอะดอเรลลา เค้าอยู่ที่นั่น”
“ทีมแกเป็นใคร มีกี่คน...”
“...หลายคน”
มุกดาบิดบิ๊กไบค์ไล่ตามรถขุนพลที่วนรถลงมาที่ลานจอดรถชั้นถัดลงมา ขุนพลขับปาดรถคันที่จะเลี้ยวลง รถหยุด มุกดาบิดหลบ เบียดไปในช่องว่างแคบๆ ขุนพลยิงกระสุนออกมาจากหน้าต่าง มุกดาบิดหลบ พยายามประกบเพื่อหยุดรถขุนพลให้ได้ รถสองคันเร่งเครื่องไล่บี้กันลงมาจากลานจอดรถ รถคันอื่นๆเบรคกันดังเกือบชนกันระนาว ขุนพลมองเห็นเลขลานจอดรถที่กำลังจะลงเป็นชั้นทางออก
ขุนพลบิดลงมาที่ลานจอดรถชั้นทางออก มองเห็นลูกศรให้เลี้ยวไปทางออก มุกดาบิดตามลงมา ขุนพลขับสวนเลนจะพุ่งไปทางลัด มุกดาบิดตามเร่งจะไปปาดด้านหน้า ขุนพลยิงสวนออกมา มุกหลบ ใกล้ทางออกขุนพลเร่งเครื่อง มุกดาบิดแซงมาประกบ ขุนพลมองแล้วดริฟท์รถตีวงกลับแบบ 90 องศา มุกดาเบรคไม่ทันล้อบดถนนดัง บิ๊กไบค์พุ่งกระแทกผนังลานจอดรถเธอกลิ้งจากรถกระเด็นครูดไปกับพื้น เสียงคนมาชอปปิ้ง คนกำลังมาขึ้นรถ ร้องวี๊ดว๊าย ตกใจ มุกดากลิ้งไปหลายตลบนอนแน่นิ่งกับพื้น ขุนพลมองสะใจ เร่งเครื่อง พุ่งสวนไปทางออกอีกด้าน มุกดาเงยขึ้นจ้องทะเบียนรถขุนพลที่ห่างออกไปด้วยความเจ็บใจ
อีกด้านของกองปราบปราม ธีรพัฒน์มองทะเบียนในจอคอมพิวเตอร์ แล้วหันมาบอกคมกฤช
“ทะเบียนปลอม..”
คมกฤชตบโต๊ะด้วยความโมโห
ที่คอนโดหรูของภูผา แมงมุมกวาดหนังสือแต่งรถบนโต๊ะลงบนพื้น ตะโกนลั่นด้วยความโมโห
“รถกู..รถกู..รถกูกลายเป็นซาก .. กูจะฆ่าอีนั่น กูจะฆ่ามันให้ตาย”
แมงมุมถีบเก้าอี้ล้มด้วยความโมโหสุดขีด
“ต่อไปนี้ เจออีนี่ที่ไหน ..ฆ่าไม่เลี้ยง” ขุนพลกล่าว
“ยัง ฉันอยากรู้ว่ามันพวกไหน ทำอะไร ...ตอนแรกมันดูเหมือนผู้หญิงธรรมดา ไม่มีพิษสง” ภูผาพูด
“หรือว่ามันเป็นสายตำรวจ” บลูบอก
“จะตำรวจหรือโจร ฉิบหายพอกัน เราต้องรีบสืบ”
“งานนี้ฉันขอทำเอง สวยบาดใจอย่างงี้ เจอคราวหน้า พี่จะขยี้ให้คราง” ขุนพลเสนอ
บลูเหลือบมองขุนพล ด้วยสายตาหึงแวบนึง
“วันนี้.. มีนักข่าวคนนึงอยู่ด้วย ฉันเห็นมันพยายามถ่ายรูป”
“ฉบับไหน..” ภูผาถาม
รุจาอยู่ในกองกองบก.นิวส์ไทม์ยืนหายใจแรง ยังไม่หายตื่นเต้น สมพล บรรพตแย่งกันคลิกดูภาพที่รุจาถ่ายมาในจอแมคเป็นภาพหลังคารถ ภาพไหวๆ ภาพเอาท์โฟกัส เหวี่ยงๆ ได้แต่รูปหน้าชาวบ้านที่ตกใจ ไม่มีภาพคนหรือเหตุการณ์ชัดๆที่จะเป็นข่าวได้เลย
“จบ” บรรพตเอ่ยขึ้น
“จบข่าวเลยใช่มั้ยคะ” รุจาถามอย่างภูมิใจ
“จบอนาคตนักข่าวของเธอน่ะสิ ภาพเบลอ ภาพเอาท์ มองไม่ออกแบบนี้ ต้องเอาไปออกรายการเรื่องจริงผ่านผี” สมพลบอก
“แต่รุจาเขียนข่าวได้นะคะ รุจาอยู่ในเหตุการณ์ กระสุนว่อน ผ่านหัวฟิ้ว ฟิ้ว ..”
“ใครยิงใคร” บรรพตถาม
“เอ่อ..”
“หรือจะเป็นการล้างแค้นของซุ้มมือปืน”
“คือ...”
“มีหลักฐานอะไรเหลือในที่เกิดเหตุ พอให้สาวไปหาชื่อผู้ต้องสงสัย”
“มีค่ะ มี นี่ค่ะหลักฐานเด็ด” รุจารีบล้วงกระเป๋า
รุจาหยิบปลอกกระสุนในที่เกิดเหตุออกมาชู สมพลหยิบไปดู
“อืมม สลักชื่อคนยิงไว้ซะด้วย”
“ไหนคะ”
สมพลวางปลอกกระสุนลงแบบประชด
“บ้าเหรอ มันคงโง่ขนาดนั้นหรอกนะ ไม่ได้เรื่อง”
“ไปหารายละเอียดเรื่องนี้มาให้ได้ ถ้าไม่ได้ อย่าบอกใครว่าเป็นลูกนายบรรพต.. จากนิวส์ไทม์ ฉันไม่อยากเอาถุงขยะคลุมหัวเดิน”
“อายมาก เข้าใจมั้ย” สมพลเสริม
บรรพตกับสมพลทำหน้าตาเดือด รุจทำหน้าจ๋อยมองตาปริบๆ
อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 4
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์