อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/3
ลำเภาและธีธัชเดินออกมาที่หน้าบ้าน
“สรุปว่า..ฉันสอบผ่านหรือเปล่า”
ลำเภาหันมาแล้วก็พยักหน้า “อื้อ”
ธีธัชดีใจอย่างแรง
“จริงนะ งั้นก็แสดงว่า..เราสองคนเป็นแฟนกันได้แล้วใช่ป่ะ”
“อื้อ” ลำเภาพยักหน้าอีกที
“ไชโย” ธีธัชพุ่งเข้ามาหอมแก้มลำเภาเลยหนึ่งฟอดใหญ่
ลำเภาตกใจรีบหันมาด่า
“นี่ น้อยๆหน่อยย่ะ แค่แฟน ไม่ได้แปลว่าจะทำอะไรกับร่างกายฉันก็ได้ ทำลุ่มล่ามอีกที จะโดนลดระดับความน่าเชื่อถือ”
“โอ๋...ขอโทษน้า..ก็มันดีใจนี่..มันแบบเก็บกด กดดัน อัดอั้นมานาน มันก็เลยต้องระบายออกมาบ้าง โอเค..ต่อไปฉันจะไม่ได้ทำถ้าเภายังไม่อนุญาต แต่ถ้าอนุญาตเมื่อไหร่ จัดเต็ม” ธีธัชยิ้มทะเล้น
“ลามกไปใหญ่แล้ว รีบๆกลับไปเลย ก่อนจะเปลี่ยนใจ เดี๋ยวก็ไม่เป็นแฟนด้วยซะเลยนี่”
“โอเคๆ กลับก็ได้ อย่าเพิ่งเปลี่ยนใจนะ” ธีธัชยิ้มอ้อน
“อื้อ”
“พรุ่งนี้ไปทำงานหรือเปล่า” / “อื้อ”
“ฉันมารับไปส่งที่ทำงานนะ” / “อื้อ”
“นอนหลับฝันดีนะ” / “อื้อ”
“อย่าลืมฝันถึงแฟนล่ะ”
ลำเภาทั้งเขินทั้งรำคาญ ถึงกับผลักหลังธีธัชไป
“โอ้ย กลับไปได้แล้ว ร่ำลาอยู่ได้...ปาย” ลำเภาดันหลังธีธัชออกไปจากรั้วบ้าน
“โอเคๆๆ ไปแล้วๆ อะไรเนี่ย เขินแล้วทำไมต้องไล่กลับบ้านด้วย”
ลำเภาไม่ตอบ..แต่พยายามเก๊กไม่ให้หลุดเขินมากไป
“ขับรถดีๆหล่ะ ถึงคอนโดแล้วก็..ส่งข้อความมาบอกด้วย”
ธีธัชและลำเภา ยืนอยู่คนละด้านของประตู แต่ต่างคนต่างยิ้มอย่างมีความสุข
ค่ำคืนที่ร้านสาดสุราบรรยากาศกลับมาคึกคัก กรกนกกำลังยุ่งกับการรับออเดอร์ที่เด็กเดินมาส่งให้เป็นระยะอยู่ที่เคาน์เตอร์
“พี่กรโต๊ะหก - โต๊ะสิบครับพี่”
กรกนกอ่านออร์เดอร์แล้วหยิบเครื่องดื่มส่งให้เด็กในร้าน เสียงโอบบุญดังเข้ามา
“โต๊ะพิเศษแถวหน้าครับ”
กรกนกรับมาไม่ทันสังเกตว่าเป็นโอบบุญแต่พออ่านโน้ตแล้วชะงัก ที่กระดาษใบออเดอร์ในมือกรกนกเขียนว่า “แต่งงานกันนะครับ”
กรกนกเงยหน้าเห็นโอบบุญยืนอยู่พร้อมกับรอยยิ้มจริงใจ
“เมาหรือเปล่าคะ”
“ผมไม่ดื่มเลยนะ ตอนนี้สติครบถ้วน ผมขอคุณแต่งงานจริงๆ”
กรกนกส่ายหน้า
“เร็วไปนะคะ”
“ผมก็ว่างั้น”
ข้างๆกรกนกเริ่มมีเด็กพนักงานคนอื่นมารับออร์เดอร์แทน โอบบุญรีบอธิบายต่อ
“แต่..ที่ผมต้องรีบขอเพราะผมคิดว่าสี่ปีที่ผมจะไม่อยู่ประเทศไทย คุณเสร็จคนอื่นแน่ ผมก็เลยตัดสินใจขอแต่งงานแล้วพาไปด้วยกัน ปลอดภัยสุด”
“เดี๋ยวค่ะ สี่ปีที่จะไม่อยู่ คุณจะไปไหน”
“คือ..ทางโรงแรมส่งผมไปเป็นเชฟที่โตเกียวสี่ปี สวัสดิการอย่างดี มีบ้านพักให้พร้อม ถ้าผมพาภรรยาไปด้วย ภรรยาก็จะได้สวัสดิการเหมือนผมทุกอย่าง ทั้งตั๋วเครื่องบิน กิน อยู่ รักษาพยาบาล ฟรีหมด..ผมก็เลยอยากจะชวนคุณกรแต่งงานแล้วไปอยู่ด้วยกัน”
กรกนกฟังแล้วก็คิด
“นะครับคุณกร..แค่จดทะเบียนเพื่อจะไปด้วยกัน แต่เรายังไม่ต้องเป็นสามีภรรยากันจริงก็ได้ ระหว่างอยู่ที่โน่นเราก็ค่อยๆเรียนรู้กันไป.. ถ้าวันหนึ่งคุณพบว่ามันไม่ใช่ เราก็ค่อยว่ากัน” โอบบุญโน้มน้าว
“แล้วกรจะไปทำอะไรกินคะ? ภาษาญี่ปุ่นก็พูดไม่ได้”
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมเลี้ยงคุณเอง คุณแค่ไปกับผมในฐานะภรรยาที่เหลือผมจะดูแลอย่างดี”
โอบบุญพูดด้วยความหนักแน่น กรกนกคิด
“ฉันขอคิดก่อนนะคะ”
กรกนกหันหลังให้โอบบุญ ครุ่นคิดอยู่หนึ่งอึดใจ แล้วก็หันมา
“โอเคค่ะ..กรจะไปกับคุณ”
“เยส!! โอเคครับ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เราจดทะเบียนกันพรุ่งนี้เลยนะครับ อ้อ..ผมเชิญแขกไปร่วมเป็นสักขีพยานการจดทะเบียนสามคนนะครับ”
“ใครเหรอคะ”
กรกนกถามด้วยความอยากรู้
เช้าวันต่อมา อรุณศรี กริชชัย และสุพรรณิการ์ยืนเรียงหน้ากระดานอยู่ด้านหลังกรกนก และโอบบุญที่กำลังนั่งจดทะเบียนกันอยู่ อรุณศรีถือช่อดอกไม้น่ารักๆไว้หนึ่งช่อ สุพรรณิการ์เตรียมกรวยกระดาษสำหรับดึงแล้วมีริบบิ้นกระเด็นออกมา
ส่วนกริชชัยก็ถืออยู่ด้วยเหมือนกันโดยซุกไว้ข้างหลังไม่ได้เห็น
กรกนกอยู่ในชุดสีขาวน่ารัก โอบบุญอยู่ในชุดสูทกึ่งลำลอง เท่ๆ ทันทีที่จดทะเบียนสมรสเสร็จ สุพรรณิการ์กับกริชชัยก็ดึงกรวยกระดาษส่งเสียง โป๊งๆๆ ริบบิ้นโบว์กระจายออกมา
“เย้ๆๆๆ ดีใจด้วยค่ะ”
กรกนก โอบบุญตกใจแล้วก็ยิ้มๆขำๆ อรุณศรีส่งดอกไม้ให้โอบบุญ โอบบุญรับมาและส่งให้กรกนก พร้อมกับหอมแก้มหนึ่งทีอย่างน่ารัก
“ผมจะดูแลคุณให้ดีที่สุด”
“อย่าผูกมัดตัวเองด้วยคำพูดดีกว่าค่ะ”
“ผมไม่ผูกมัด แต่จะรับผิดชอบทุกคำพูดของตัวเอง”
“แล้วฉันจะรอดู”
กรกนกยิ้ม โอบบุญยิ้มตาม บรรยากาศเต็มไปด้วยความรัก อรุณศรี สุพรรณิการ์ และกริชชัยมองแล้วก็ยิ้มตามไปด้วย
ที่ซุ้มดอกไม้มุมหนึ่งของสำนักงานเขต กรกนก สุพรรณิการ์ และอรุณศรีถ่ายรูปกันด้วยความสนุกสนาน ที่มุมหนึ่งเห็นกริชชัยยืนคุยกับโอบบุญ
“ขอบคุณมากที่สละเวลามาเป็นแขกให้วันนี้”
“เล็กน้อยครับพี่..ผมมาด้วยความยินดี”
“นี่คุณ..ของผม มาทีหลังจบก่อนนะ แล้วคุณหน่ะ เห็นวางแผนกับฝ้ายไว้ เมื่อไหร่จะได้ฤกษ์ขอสักที”
“จริงๆก็อยากจะรีบๆขอ..พอดีมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นซะก่อน แต่ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมจะรีบดำเนินการโดยเร็วที่สุดครับ”
โอบบุญจับไหล่กริชชัย
“ขอให้โชคดีนะ”
“ขอบคุณครับ”
กริชชัยหันไปดูอรุณศรีที่ถ่ายรูปให้กรกนกกับสุพรรณิการ์อย่างสนุกสนาน
สุพรรณิการ์หันมาทางกรกนก
“คุณกรคะ วันนี้ฝ้ายให้เด็กปิดร้านเลี้ยงฉลองให้คุณกรกับพี่โอบนะคะ กิน ดื่ม เต็มที่ ทุกอย่างฟรี ไม่มีชาร์จค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ด้วยความยินดีค่ะ แต่คุณกรอย่าลืมนะคะ เบื่อญี่ปุ่นเมื่อไหร่ กลับมาช่วยฝ้ายเหมือนเดิมนะคะ”
“ได้ค่ะเลย กรจะคิดถึงคุณฝ้ายเป็นคนแรก”
สุพรรณิการ์ยิ้มรับ โอบบุญเดินมาหา กรกนกหันไปยิ้มให้ สุพรรณิการ์เห็นว่าโอบบุญมาก็เลี่ยงเดินไปหาอรุณศรีที่กำลังเชคภาพที่ถ่ายไปแล้วอยู่อย่างตั้งใจ
“แอ๊ว..ปาร์ตี้คืนนี้ฉันฝากแกดูแลด้วยนะ เพราะฉันคงอยู่ดึกมากไม่ได้”
“ปกติปาร์ตี้ทีไร คุณสุพรรณิการ์โต้รุ่งตลอด ทำไมคืนนี้ถึงจะรีบกลับ”
“พอดีพรุ่งนี้.. ฉันมีนัดเดท”
อรุณศรีตาโต
“แกเนี่ยนะ..มีเดท”
สุพรรณิการ์ยิ้มพร้อมกับพยักหน้า อย่างมั่นใจ
ภายในคอนโดของสุพรรณิการ์ สุพรรณิการ์ยืนใส่เสื้อคลุมอยู่หน้ากระจกคิดว่าจะแต่งตัวยังไงดี สุพรรณิการ์แหวกตู้เสื้อผ้าหาๆ แล้วก็หาชุดที่จะใส่ แล้วก็หยิบชุดเซ็กซี่มา 4-5 ชุดออกมาเลือก สุพรรณิการ์มองแล้วก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อเย็นวานนี้
วัชระกับสุพรรณิการ์ยืนคุยอยู่ที่หน้าคอนโด
“อยากจะออกเดทเนี่ยนะ” วัชระถามย้ำ สุพรรณิการ์ลอยหน้า พูดหน้าตาเฉย
“ใช่ ก็เหมือนคู่อื่นๆไง ที่เค้าออกไปเที่ยวเล่น ก่อนจะเป็นแฟนกัน”
วัชระยักไหล่
“ได้ เดี๋ยวผมพาไปกินข้าว ดูหนัง แล้วก็. ถ้าไม่มีอะไรทำ กินข้าวอีกรอบก็ได้”
“เฮ่อออ..ไม่เอา แบบนั้นมันน่าเบื่อ” สุพรรณิการ์ส่ายหน้า
“อ้าว ไม่กินข้าว ดูหนัง แล้วจะทำอะไร”
“ทำอะไรที่คุณชอบทำ ฉันจะทำด้วย เพราะฉันอยากรู้...ว่าฉันจะชอบสิ่งที่คุณชอบหรือเปล่า”
“จะรู้ไปทำไม”
“คนเราจะใช้ชีวิตด้วยกัน มันมีอะไรตั้งหลายอย่างต้องทำด้วยกัน ถ้ามันไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลย มันจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง”
วัชระคิด..แล้วก็พยักหน้ารับ
“เออ..ก็จริง”
“ฉันให้เวลาคุณครึ่งเช้า ส่วนครึ่งบ่าย..คุณก็ต้องทำในสิ่งที่ฉันชอบ โอไม่โอ”
สุพรรณิการ์ยักคิ้วรอ วัชระยักคิ้วรับ
“โอเค.. ได้ แปดโมงเจอกัน”
วัชระสรุปอย่างมั่นใจ
สุพรรณิการ์มองชุดที่แขวนอยู่ข้างหน้าอีกครั้ง ตัดสินใจหันไปหยิบอีกชุด
สุพรรณิการ์เดินมาที่กระจกอยู่ในชุดเก่งที่ใส่ตอนเจอกับวัชระครั้งแรก เป็นชุดปอนๆ ลุยๆ ห้าวๆ ตามสไตล์แบบเดิม สุพรรณิการ์ยิ้มกับตัวเองด้วยความพอใจ
ในห้องพักของกริชชัย วัชระยืนหน้ากระจก..ใส่เสื้อกล้าม เตรียมแต่งตัว ข้างๆ มีชุดหล่อแขวนอยู่ เสื้อเชิ้ร์ตดำอย่างเท่ วัชระมองหน้าตัวเอง หันไปหยิบครีมและใบมีดโกนหนวดมาทา ยังไม่ทันได้จัดการกับหนวดเครา ก็เกิดเปลี่ยนใจ วัชระมองหน้าตัวเองแล้วคิด ก่อนจะเหลือบไปดูชุดหล่อที่แขวนอยู่ แล้วก็ลังเล วัชระค่อยๆ วางมือลงบนอ่างล้างหน้า คิดก่อนจะตัดสินใจ หันมาวางมีดโกนไว้ที่เดิมและล้างครีมโกนหนวดที่ใส่ไว้ออก
วัชระเดินเข้ามาที่กระจกอยู่ในชุดมอมแมม ลุยๆ เหมือนเดิม หนวดเคราครึ้มตามปกติ วัชระมองหน้าตัวเอง ก่อนจะเอามือขยี้ๆ ผม จัดทรงแบบลวกๆ แล้วก็ยิ้มพอใจ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำ
ประตูห้องสุพรรณิการ์เปิดออก สุพรรณิการ์เดินออกมาในชุดห้าวๆ
ประตูห้องกริชชัยเปิดออก วัชระเดินออกมาในชุดลุยๆ
ทั้งสองคนหันมาเจอกัน ต่างคนต่างมองเสื้อผ้าของอีกฝ่าย แล้วก็ขำ วัชระและสุพรรณิการ์เดินมาหากัน ต่างคนต่างยิ้มให้กัน
“ที่จริงแต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักดีนะ”
สุพรรณิการ์ยักไหล่ รับคำชม แล้วพูดกลับ
“คุณก็...เป็นตัวของตัวเองดี ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ เหมือนเดิมเป๊ะ”
“เมื่อกี้ก็เกือบพลาดไปเหมือนกัน กลัวเดทแรกไม่ประทับใจ กะจะจัดเต็ม แต่คิดไปคิดมาขอเป็นตัวของตัวเองดีกว่า ซกมกมาตั้งนาน อยู่ๆ จะมาแต่งหล่อ เขิน”
“แบบนี้ก็ไม่เห็นจะขี้เหร่เลย”
“หะ ว่าไงนะ พูดอีกทีสิ อีกทีๆ อยากฟังอีกรอบ.. นะนะ” วัชระอ้อนสุดๆ
“ไม่เอา พูดทีเดียว ไม่ได้ยินก็ช่วยไม่ได้ รีบไปได้แล้ว ครึ่งเช้าเป็นของคุณ รู้หรือยังว่าจะพาฉันไปไหน”
สุพรรณิการ์เตรียมพร้อมเต็มที่ วัชระยิ้มกริ่ม
อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/3
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์