อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 5/3
ในผับคมกฤชเสิร์ฟดริ๊งค์ให้โต๊ะเสี่ยติ่ง สาวๆทั้งกอดทั้งหอมเสี่ยที่เลี้ยงดริ๊งค์แต่เสี่ยติ่งนั่งใจเต้น ตัวเกร็ง ฝืนไปหมดคมกฤชถอยไปมองห่างๆ กวาดสายตาไปมองรอบๆหันไปที่เวทีโคโยตี้ รุจายังเต้นอยู่ แขกปรบมือ รุจายิ้ม โหนตัว เหวี่ยงแรง แขกเฮ คมกฤชชักหน้าตึงๆ
มุกดายืนอยู่ที่ริมสะพาน ทำมองนาฬิกา ห่างออกไปเห็นรถตู้ของเพชรจอดซุ่มอยู่ ด้านในรถ เพชรมองไปที่มุกดา เจนจบนั่งข้างเพชร
“นายมาจับผิดคุณมุกแบบนี้ ถ้าคุณมุกรู้เข้า..”
“จะเสียใจ ฉันก็ไม่แคร์ ฉันต้องไม่โดนผู้หญิงคนนี้หลอก”
มุกดาทำเป็นยกกระจกแต่งหน้าขึ้นมาตบแป้ง ส่องมองเลยไปเห็นรถเพชรจอดอยู่ เธอมองอย่างไม่พอใจ
“ทำไมต้องตามวันนี้ด้วย”
มุกดาทำเป็นหยิบมือถือ ขึ้นมากดเมสเสจ เอานิ้วม้วนผม ทำท่าเขินๆ
ในรถเพชรมองจ้องมุกดาอย่างไม่คาดสายตา
ในมุมหนึ่งของผับ คมกฤชมองเมสเสจในมือถือจากน้องสาว
“ไอ้พี่เพชรตามอยู่”
คมกฤชเก็บมือถือ มองไปที่ธีรพัฒน์กับลูกน้องที่เริ่มกระสับกระส่าย มองไปรอบ ธีรพัฒน์คุยติดต่อกับลูกน้องด้วยวิทยุที่อยู่ในปกเสื้อ
“เห็นใครที่จะเป็นพวกมันหรือยัง”
ธีรพัฒน์มองไปรอบๆ เหมือนคมกฤชที่กวาดตา บนเวทีรุจาเต้นหมดรอบ แขกปรบมือ กวักมือเรียกรุจามาให้ทิป รุจาเดินมาแขกโน้มตัว จะเอาเงินใส่หน้าอก รุจาขืนตัวออก แขกกระชาก มีมือมาจับแขกแขกหันไป คมกฤชทำเป็นยิ้ม
“สั่งไรมั้ยครับ เฮีย”
รุจารีบถอยไป
“ฮื้อ..ยังไม่ได้เรียก”
แขกหันมาเจอนักเต้นหน้าตาแย่ แต่ทรงโต พนมมือรอรับทิปแทน แขกมองหารุจาคมกฤชมองอย่างโล่งใจ ที่โต๊ะเสี่ยติ่ง ชายร่างสูงนั่งลงตรงข้าม เสี่ยติ่งตาโต ธีรพัฒน์มองเห็นแต่ด้านหลังผู้ชายตรงข้ามเสี่ยติ่ง
“มันมาแล้ว” ธัรพัฒน์บอก
“อั้วอยากได้ของเพิ่ม” เสี่ยติ่งพูด
รุจาที่ลงจากเวทีมาอยู่ที่ด้านหลังเวที หลบมองไปที่โต๊ะเสี่ยติ่ง เห็นแค่ภาพผู้ชายนั่งตรงข้ามเสี่ยติ่ง รุจาพยายามเพ่งมอง แค่ความมืดและมุมทำให้เห็นหน้าไม่ชัด
เสี่ยติ่งหยิบสมุดเช็คออกมา
“งวดนี้ขอเป็นเช็คนะ”
ธีรพัฒน์กับลูกน้องเริ่มขยับ เบียดแขกเข้ามาใกล้โต๊ะเสี่ยติ่ง เสี่ยติ่งจับปากกาจะเซ็นเช็ค มือสั่นพั่บๆ คมกฤชทำเป็นหันจากอีกโต๊ะ เดินมาจะรับออเดอร์ที่เสี่ยติ่ง เสี่ยติ่งยื่นเช็ค ผู้ชายกำลังจะรับ ธีรพัฒน์เข้ามาด้านหลังผู้ชายและยกปืนขึ้นมา ด้านบนชั้นสองภูผาซุ่มในมุมที่เล็งปืนมาหาเสี่ยติ่งพอดี ธีรพัฒน์จ่อปืนที่หลังผู้ชาย ผู้ชายหันหน้ามา ธีรพัฒน์ชะงัก เห็นเป็นผู้ชายหน้าตาจ๋องๆ ไม่ใช่ภูผา กระสุนจากมุมสูงที่ภูผาซุ่ม ยิงเจาะเข้าหน้าผากเสี่ยติ่งพอดี ธีรพัฒน์ตะลึง คมกฤชมองไปด้านบนเห็นภูผากำลังหลบ
“บนนั้น” คมกฤชพูด
แขกนักเต้นนักเที่ยว กรีดร้อง วิ่งชนกันอลหม่าน ธีรพัฒน์แหวกแขก วิ่งไปที่บันได
ภูผาจะลงมาจากชั้นสอง แต่ลูกน้องกับธีรพัฒน์วิ่งสวนขึ้นมา ภูผาหันไปมองด้านล่าง แขกกำลังหนี เขาคว้าคอแขกคนหนึ่งมายิงอัดท้อง แล้วเหวี่ยงไปชนกลุ่มตำรวจแตกกระเจิง ภูผาฉวยจังหวะกระโดดลงจากระเบียงชั้นสอง ธีรพัฒน์กับลูกน้องมาถึงจ่อปืน แต่เห็นภูผาลงไปอยู่ในกลุ่มคนแล้วทำให้ธีรพัฒน์ไม่กล้ายิง ที่ชั้นล่างภูผาหันไปมองทางออกด้านหลังแล้ววิ่งไป
ด้านหลังเวที เสียงโวยวายจากแขก เสียงกรี๊ดจากสาวๆโคโยตี้ ที่วิ่งหนี ภูผาวิ่งสวนมา กำลังจะออกไป รุจาพรวดออกมาพร้อมไม้ในมือ ฟาดลงเต็มแรง จะให้โดนภูผา แต่ภูผาหลบวืด เอาปืนจ่อรุจาคมกฤชโกระดดถีบภูผาจากด้านหลัง รุจารีบหลบ ภูผาหันมา คมกฤชชะงักเห็นภูผาใส่หน้ากากยาง ภูผาจะยิง รุจาคว้าถาดน้ำปาใส่ กระสุนโดนถาด ภูผาหันมาทางรุจาแล้วยิงใส่ รุจาวิ่งหลบ คมกฤชยิงภูผา ภูผาหันมายิงโต้ คมกฤชต้องหาที่กำบัง
ภูผายิง มองไปเห็นธีรพัฒน์กับลูกน้องกำลังวิ่งมา ภูผายิงโต้และวิ่งหลบออกไปรุจาจะวิ่งตามแต่คมกฤชมาดึงไว้
“อยู่ที่นี่” คมกฤชสั่ง
คมกฤช ธีรพัฒน์ ลูกน้องวิ่งตาม รุจาหันรีหันขวาง ทนไม่ไหว วิ่งตามไปด้วย ภูผาวิ่งออกมาจากประตูหลังผับแล้วมองซ้ายมองขวาหาทางหนี รุจาในชุดโคโยตี้วิ่งมาตามทางแคบด้านหลังเวที แล้วสะดุดส้นสูงล้มลง กลิ้งไปกับพื้น เธอเจ็บแต่กัดฟัดลุกขึ้นวิ่งต่อ
คมกฤช ธีรพัฒน์ วิ่งออกมาทางประตูหลังผับ ทั้งสองคนมองกัน แล้วแยกกันไปตามคนละทาง ลูกน้องตามไปทางธีรพัฒน์ รุจาโผล่มาคนสุดท้าย ประตูผลักกลับมาโดนหน้ารุจา เธอเอามือยันประตูค้างไว้อีกมือกุมขมับเห็นดาว ตั้งสติอยู่พักแล้ววิ่งออกมามอง
“ซ้าย ..หรือ..ขวา”
รุจามองเห็นทั้งสองทางไม่มีคน ตัดสินใจวิ่งไปทางที่คมกฤชวิ่งไป
มุกดาคุยมือถือทำเป็นหน้าเครียด หันมาเห็นเพชรมองอยู่ในรถ เจนจบเอ่ยเตือนขึ้น
“นายจะเฝ้าคุณมุกจนเช้าเลยหรือเปล่า”
มุกดาทำท่าร้องไห้โฮ เพชรมอง เจนจบถามขึ้น
“คุณมุกร้องไห้ทำไม”
เพชรมอง เห็นมุกปามือถือลงพื้นแล้วเหยียบๆหันชะโงกตัวออกไปทางราวสะพาน
“คุณมุกจะฆ่าตัวตายหรือเปล่า”
เพชรเห็นแล้วเปิดประตูรถทันที มุกดาเหลือบมอง เพชรกับเจนจบวิ่งข้ามถนนมาจากอีกฝั่งที่จอดซุ่มอยู่ รถวิ่งมา เจนจบยกมือห้ามรถ เพชรตะโกน
“มุกดา มุกดา”
มุกดารอจังหวะ ทำเป็นชะโงกไปใกล้น้ำ พอเพชรเข้ามาคว้ามือเธอก็ทำเป็นเหวี่ยงเพชรไปอัดราวสะพาน
“ว๊าย...โจร โจร”
มุกดาทำเป็นหลับหูหลับตาเอากระเป๋าตีตีตีลงไปบนหัวเพชร
“ไอ้บ้ากาม ไอ้มารสังคม ตาย ตาย ตาย วันนี้แกต้องตาย”
เจนจบต้องรีบเข้ามาดึงมือมุกดา
“คุณมุก คุณมุก”
มุกดาทำฟาดส่งท้ายเพชรที่กำลังจะลุกอีกป๊าบ เพชรถึงกับมึนจนตัวจะหมุน มุกดาหยุดมอง มองเพชร มองเจนจบ แล้วหันมามองเพชร
“พี่เพชร.. พี่เพชรเองเหรอ ไม่ใช่โจรหื่นกาม”
“หน้าตาฉันเหมือนโจรตรงไหน”
“ก้อไม่รู้ อยู่ๆเข้ามากระชากมือ หนูมุกก็ต้องสู้สุดใจขาดดิ้น รักษาความสาวใสบริสุทธิ์ไว้ก่อน แล้วนี่มากันทำไม พี่เพชรมาเฝ้าหนูมุกเหรอคะ .. ไหนว่าจะมาส่งแล้วก็กลับ”
มุกดารีบเบี่ยงประเด็นหันไปทางเจนจบ น้ำเสียงเอาเรื่อง
“คุณเจนจบด้วย หรือว่า..พี่เพชรกับคุณเจนจบ ไม่ไว้ใจหนูมุก”
เพชรกับเจนจบอ้ำอึ้ง กลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบพูดไม่ออก
คมกฤชวิ่งมาในตรอดมึด มองหา ไม่เห็นภูผา คมกฤชจับปืนระวังตัวกระสุนยิงมาจากอีกมุมตึก คมกฤชหลบ ยิงสวนไป ภูผาที่หลบอยู่ยิงมาที่คมกฤช คมกฤชยิงโต้ตอบ รุจาวิ่งมาจากด้านหลังได้ยินเสียงกระสุนจากด้านหน้า คมกฤชกำลังยิง รุจาไม่วิ่งเข้าไป ไฟรถวาบมาจากซอยแยก ส่องไปที่รุจา รุจาหันไป ขุนพลที่จอดรถซุ่ม สาดไฟใส่รุจาแล้วพุ่งรถ คมกฤชหันมาเห็นรุจากำลังจะโดนรถชนเลยวิ่งมา ขุนพลเร่งเครื่องเต็มที่ รถขุนพลพุ่งมา รุจาคว้าเข่งขยะปาใส่หน้ารถแต่ขุนพลไม่หยุด คมกฤชพุ่งมาคว้ารุจาไปหลบในซอย ภูผายิงปืนใส่แล้ววิ่งมาที่รถ
ขุนพลดริฟท์รถอย่างรวดเร็ว มารอรับภูผาเปิดประตู เข้ารถไป คมกฤชวิ่งออกมา ภูผายืนเกาะรถที่กำลังวิ่งไป ยิงสวนสกัดคมกฤช คมกฤชวิ่งตามแต่รถขุนพลพุ่งเร็วไปไกลแล้วเขามองเจ็บใจ รุจาค่อยๆโผล่ออกมา คมกฤชมองรุจาที่อยู่ในชุดโคโยตี้ เข่าอ่อน นั่งพับลงไปกลางถนน
ที่บ้านของเพชร เพชรตบลงบนโต๊ะระบายความโกรธ เจนจบที่อยู่ใกล้มองเขา มะดัน คุณปักรีบสะกิดกัน วางเครื่องดื่มร้อนแล้วออกไป มรกตหัวเราะนำเสียดแทงใจมาก่อน
“นี่ถ้าไม่ใช่ลูก ฉันจะหัวเราะให้ดังกว่านี้”
เพชรหันไปเห็นมรกตกับเผ่าพงศ์เดินออกมา
“สมน้ำหน้าเจอหนูมุกเอาคืนเข้ามั่ง คิดว่าตาแหลมอย่างฉัน จะเลือกสะใภ้เลอะเทอะเละเทะ ความประพฤติแย่มาร่วมวงศ์ตระกูลหรือไง แกดูถูกสายตาฉันมากไปหน่อยแล้ว”
“ชั่วโมงนี้ .. ปรี๊ดปรอทแตก” เผ่าพงศ์พูด
“หรือแม่จะให้ผมเสียการปกครอง ให้ชนินทรกับคุณสาลี่ไปพูดลับหลังว่าผมหลงผู้หญิง..สติไม่ดี ..”
“ก็ช่างเค้าสิ ดีกว่าแกไปหลงเลขาที่คอยกางเล็บจิกเหยื่ออย่างแม่สาลี่ก็แล้วกัน”
“มุกดาเค้าทำตัวมีลับลมคมใน”
“ย่ะ..พอแกไม่ชอบเค้า เพราะฉันเลือกให้ แกก็ต่อต้านฉันด้วยการสาดโคลนใส่หนูมุก”
“ผมพูดเรื่องจริง เจนจบก็อยู่ทุกเหตุการณ์”
มรกตหันขวับไปทางเจนจบ
“อย่าแม้กระทั่งเผยอปาก ฉันไม่อยากฟัง แล้วนี่บ้านเธอเหรอจ๊ะ”
“ผมกำลังจะกลับพอดีครับ” เจนจบรีบลุก
เจนจบจะเดินออกไป แต่หยุดหันมา พูดกับมรกตตรงๆ
“ผมไม่ได้จะออกความเห็นช่วยเพื่อน แต่ผมอยากเรียนคุณแม่ว่าผมเห็นด้วยกับสิ่งที่เพชรทำ”
ทุกคนมองเจนจบที่กล้าหันมาเถียงมรกต
“เพชรกำลังลบข้อสงสัย และพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า คุณมุกเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง อาจจะแปลกเกินกว่าคนอื่นๆไปหน่อย แต่นั่นก็แค่รูปลักษณ์ ท่าทางภายนอก”
มรกตจ้องเจนจบ
“เพราะจริงๆแล้ว คุณมุกเป็นคนใจดี อ่อนโยน น่ารักมาก”
“ฉันว่าเธอจะรู้จักหนูมุกของตาเพชรดีเกินไปแล้ว เจนจบ”
เจนจบเห็นแววตาโกรธของมรกตแล้วยกมือไหว้ลา เพชรมองเพื่อนอย่างเห็นใจ พอเจนจบออกไปมรกตหันมาทางลูกชายทันที
“อย่าให้ฉันเห็นอีกว่า เจนจบพูดถึงหนูมุกด้วยน้ำเสียงแบบนั้น”
“คนจะรักกัน ห้ามหัวใจได้เหรอครับ” เพชรยิ้มกวน
“ฉันนี่แหละจะห้าม ถ้าแกไม่อยากให้นายเจนนั่นจบชีวิตการทำงานกับแก และให้ฉันเร่งวันหมั้นวันแต่ง แกก็ปรับปรุงตัวซะเดี๋ยวนี้ ถ้าพวกแกรู้เห็นเป็นใจกัน ให้เจนจบรักกับหนูมุก ฉันไม่ปรานีแกแน่ ตาเพชร”
เพชรเห็นแววตาเอาเรื่องของแม่ มรกตหันหลังพรึ่บ เดินออกไป มะดัน คุณปัก เผ่าพงศ์ทำท่าปาดคอ แล้วหงายสลบตายไปเลย เหลือเพชรคนเดียวที่ยืนเครียด
รุจาที่นั่งพักอยู่กับคมกฤชประตูหลังผับ เห็นไฟจากรถตำรวจส่องวาบไปทั่วบริเวณ ตำรวจหลายนายกำลังวิ่งเข้าวิ่งออก ตรวจที่เกิดเหตุ ศพเสี่ยติ่งถูกคลุมผ้าขาวออกมา รุจาเห็นแล้วถึงกับเบือนหน้าหนี คมกฤชมองอย่างเห็นใจ
“วันนี้เธอกล้ามาก”
รุจายิ้มดีใจมองคมกฤช
“จริงเหรอ”
“อืมม เป็นความกล้าที่ไร้ประโยชน์ ช่วยอะไรใครไม่ได้” คมกฤชลุกขึ้น
รุจาเหวอ ลุกตาม
“อย่างน้อยถาดฉันก็ปัดกระสุนที่ยิงนายได้นัดนึง”
“เดี๋ยวฉันทำเรื่องไปกรมตำรวจขอเหรียญกล้าหาญให้”
“ฉันตกใจ ฉันกลัว ฉันเพิ่งเฉียดตาย นายจะพูดดีดีกับฉัน ปลอบฉันบ้างได้มั้ย”
“ฉันเตือนเธอแล้วว่าเรื่องนี้มันเสี่ยง .. เธอก็ดื้อจะตามมา เมื่อกี้ถ้ารถชนเธอ เกิดอะไรขึ้น”
“เจ็บ”
“ตาย !!!. คมกฤชตะคอกใส่
“เออ.. ก็ไม่ตายไง มายืนให้ถูกด่าอยู่เนี่ยะ”
“กลับเองได้มั้ย หรือต้องให้ไปส่ง”
“กลับได้”
รุจาหน้างอ คมกฤชมอง
“ถอดชุดนั้นซะก่อน หรือติดใจ จะเข้าไปส่ายล่อเงินจากไอ้พวกบ้ากามข้างในอีกซักรอบสองรอบ ฉันรอได้นะ”
รุจาโมโห คมกฤชหัวเราะดังมากอย่างสะใจ
แท็กซี่จอดลงหน้าบ้านหลังใหญ่ของรุจา รุจาใส่กางเกงยีนส์ เสื้อเชิ้ตจ่ายเงินลงมา ยามพอเห็นรุจาก็รีบเปิดประตู รุจาเข้าบ้านไป คมกฤชค่อยๆเลื่อนรถมาจอด เพราะตามมาส่งรุจา พอเห็นรุจาเข้าบ้านไปคมกฤชก็ยิ้มอย่างเบาใจ
รุจาเดินย่องเข้าบ้านมา พลอย แม่บ้านวัยกลางคนโผล่หน้ามารอรับ รุจาจุ๊ปากว่าเบาๆ แล้วโบกมือไล่พลอยกลับเข้าไป รุจาถอนใจหันมา เห็นบรรพตยืนเท้าเอวรออยู่
“ไปไหนมา”
“ก็เที่ยวเรื่อยเปื่อย คนว่างงานนี่คะ”
บรรพตเดินมาจ้องหน้าลูกสาวใกล้ๆ
“ไม่เนียนเลยลูก”
รุจารีบหันไป เห็นเงาตัวเองสะท้อนในกระจก ยังไม่ได้ลบหน้า
“อุ๊ย หน้าแต่งไม่เนียนเหรอคะ”
“โกหกไม่เนียนน่ะ ลูกจ๋า”
“พ่อ”
“ไม่ต้องตะเบ็ง แก้วหูพ่อร้าวรานมาก ... ที่ถามเพราะเมื่อกี๊ มีข่าวด่วนยิงกันในผับ ไม่รู้ลูกใครมันเหยียบเท้ากัน เบ่งบารมีพ่อ”
รุจาใจตุ้มๆต่อมๆ แต่ทำเฉย
“เหรอคะ”
“ตำรวจบอกว่าเป็นเรื่องทะเลาะวิวาท แต่นักข่าวกำลังโยงว่า น่าจะเกี่ยวกับคดีอะดอเรลลา”
“เหรอคะ น่าเบื่อ เพชรเม็ดเดียว วุ่นวายไม่เลิก รุจาไปนอนก่อนนะคะ.. วันนี้ไปตึ๊ด ตึ๊ดมา ยังไม่หายมันส์”
รุจาทำท่าเต้นตึ๊ดๆ ขึ้นบันได หลบพ่อไป บรรพตเผลอทำท่าเต้นตึ๊ดตาม
รุจารีบเข้าห้องนอนมา กดล็อค แล้วลงไปทิ้งตัวนอนบนเตียงสวย ห้องรุจาตกแต่งเก๋มีภาพนักร้องเกาหลีหล่อๆดังๆอย่างนิชคุณ ติดอยู่ เธอคว้าตุ๊กตาเทดดี้แบร์ตัวใหญ่มากอด นึกไปถึงภาพคมกฤชยิงปืนสู้กับภูผา หลายช็อทดูเท่ เธอเอาหมีปิดหน้าอาย พลิกตัวมาอีกด้านของเตียงเธอก็ยังนึกถึงภาพคมกฤชคว้าร่างรุจามากอด กันกระสุน รุจาถึงกับเตะเท้า ร้องกรี๊ดกรี๊ดกับตุ๊กตา รุจาหน้าแดง หายใจไม่ทัน ลุกขึ้นนั่ง
“ถึงจะปากร้ายแต่ก็เท่ ..”
รุจานึกได้
“ไม่ ไม่ รุจา..อย่าไปหลงความเท่ของนายคมกฤช”
รุจากำหมัดทำหน้าจริงจัง
“ผู้หญิงอย่างเรา .. ต้องไม่แพ้ใจให้หล่อ ขาว ตี๋ .... ไม่ ไม่เด็ดขาด”
ในคอนโดคมกฤชที่แต่งโทนสีขาวดำ ข้าวของเครื่องใช้โมเดิร์น สีขรึม วางเป็นระเบียบ คมกฤชถอดเสื้อนั่งให้มุกดาทายานวดที่แขน
“ถ้าวันนี้ไอ้พี่เพชรไม่คอยจับผิด มุกได้ลุยกับพวกมันแน่”
คมกฤชมองเห็นมุกดาขยำจนหลอดยาเหลือเป็นเศษอยู่ในกำมือ
“มันรู้ว่าถูกตาม เลยไม่ยอมพลาดให้เราเห็นหน้าอีก”
“แต่เรายังเหลือศักดา คนที่อยากได้อะดอเรลลา”
“แล้วก็ใครสักคนในสตาร์ไดมอนด์ที่ร่วมมือกับศักดา”
“ชนินทร”
“ตอนนี้คนในสตาร์ไดมอนด์ก็จับตาแกอยู่ไม่ใช่เหรอ โดยเฉพาะไอ้พี่เพชรของแก”
“ได้ยินชื่อนี้ แล้วมันแค้น ..แค้น...แค้น”
“มุกชกๆลงไปบนหมอน หน้าตาเคืองมาก”
เพชรมาหยุดมองแสงไฟที่สะพานสวยแห่งหนึ่ง สีหน้าไม่สบายใจกับเรื่องที่โดนแม่บังคับเรื่องมุกดา อีกด้านหนึ่งมุกดาเดินมาหยุดมองแสงไฟ ปล่อยอารมณ์ แต่สายตามองไปเห็นเพชรยืนอยู่ มุกดาเผลอบ่นกับตัวเอง
“อะไรเนี่ยะ ... ยิ่งแค้น ยิ่งเจอ”
มุกดาหยุดเดิน เพชรหันมาเจอหน้ามุกดาก็เดินตรงเข้ามาหา ทำเป็นบ่น
“วันซวยซ้ำซวยซ้อนของฉันจริงๆ มาตามหาไอ้บ้ากามที่รักหรือไง”
มุกดาทำเดินสะบัดเข้าหาเพชร
“ใช่ค่ะ โรแมนติคที่สุด หนูมุกเขิ้นเขิล เพิ่งห่างกันแปปเดียว พี่เพชรก็ส่งความคิดถึงไปก่อกวนหัวใจหนูมุก จนเราต้องออกมาเจอกันอีก”
มุกดาเดินลอยหน้าเข้าหา พูดไม่ทันจบเพชรก็ดึงมุกดาเข้ามาใกล้
“เลิกตลกติงต๊องสักที”
“ดึกๆคึกๆ .. มาแนวโหด หนูมุกกลัวนะคะ”
มุกดาทำหน้ายั่ว เพชรบีบแขนมุกดาแล้วจ้องตา
“คิดว่าแต่งตัวประหลาดๆ ทำท่าแอ๊บแบ๊ว เป็นตุ๊กตาบาร์บี้ เกาหลีเวอร์ชั่น แล้วจะน่าเอ็นดูในสายตาแม่ฉันหรือไง”
มุกดามองเพชรที่หน้าตาซีเรียส แววตาจ้องที่เธอ น้ำเสียงเปลี่ยนมาเป็นจริงจัง
“อย่าดูถูกสติปัญญาฉันให้มากนัก ฉันรู้ว่าเธอแกล้งทำ แกล้งแต่งตัว แกล้งใส่จริตบ้าๆบอๆ ไว้หัวเราะเยาะฉันลับหลัง”
“อุ๊ย ... รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“เธอทำลงไปทำไม”
“ก้อให้พี่เพชรรักไงคะ ถ้าพี่เพชรไม่ชอบหวานๆใสๆหัวใจแสนซื่อ งั้นหนูมุกจะเป็นสาวร็อค”
“ไม่ ..ต้อง ..พยายาม..ทำอะไรอีก ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ท่าทางยังไง .... ฉันก็รักเธอไม่ลง ....”
“จริงเหรอคะ ทำยังไงพี่เพชรก็ไม่รักหนูมุกสักนิ้ดดด เลยเหรอคะ .. แย่จังเพราะเผอิญว่าคุณป้ารักหนูมุก .. จะติงต๊อง แอ๊บแบ๊ว สมองใสแค่ไหน คุณป้าก็รักหนูมุก ทีนี้พอคุณป้ารัก .. พี่เพชรก็ต้องรักหนูมุกด้วย”
เพชรมองจ้องมุกดา
“ฉันรักผู้หญิงที่ความคิด ที่จิตใจ ไม่ใช่แค่สวย หรือพ่อแม่ผูกโบว์ยกมาให้ จำไว้ หนูมุก .. ฉันไม่อยากได้ผู้หญิงฉาบฉวย .. ไร้สาระ เข้ามาเกะกะในชีวิต”
เพชรพูดเน้นชัดๆ จ้องหน้ามุกดาที่อยู่ใกล้กันแค่คืบ
เช้าวันใหม่ในบ้านของเพชร เพชรเดินลงมามองไปที่ด้านล่างต้องชะงัก หน้าตาเหมือนโดนผีหลอกตอนกลางวัน เขาเห็นมุกดานั่งดูเครื่องประดับอยู่กับมรกต
“มอร์นิ่งค่ะ พี่เพชร” มุกดาโบกมือ
ทุกคนที่นั่งกันอยู่ครบ โบกมือตามมุกดาทันที
“มอร์นิ่งค่ะ พี่เพชร” ทุกคนพูด
เพชรหน้าตาผะอืดผะอม อยากจะหันหลังกลับไปห้องนอน
เพชรเดินหนีมุกดาที่เดินตามติดไปที่สนาม เพชรรำคาญหันมาจ้องมุกดา
“ไม่ว่าเธอจะเอาแม่มาบังคับฉันแค่ไหน ฉันก็ไม่มีวันลงเอยกับเธอ”
“พี่เพชรจะแต่งงานกับสาวแทงโก้ลึกลับคนนั้นเหรอคะ”
“ฉันยอมแต่งกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ ยกเว้นเธอ ยายหนูมุก”
“เร้าใจดีจังค่ะ .. ยิ่งท้าทายให้หนูมุกอยากชนะใจพี่เพชร”
“เธออยากได้แค่ชื่อในวงสังคมว่า ได้เป็นเมียฉันหรือไง”
“ก็ต้องการอะไรมากกว่านั้นละคะ พี่เพชรบอกเองว่า ผู้หญิงทุกคนย่อมไม่ปฏิเสธความสุขสบาย เพียบพร้อม”
“แต่เธอบอกฉันว่า ความรักสำคัญกว่า”
“เปลี่ยนใจแล้วค่ะ ..เปลี่ยนใจตั้งแต่พี่เพชรทำท่าจะชักแหง๊กแหง๊ก ถ้าต้องแต่งกับหนูมุก ตบจูบ ตบจูบ กัดกันเช้า สาย บ่ายเย็นนี่แหละค่ะ แซ่บกว่ากันเยอะ”
เพชรกำหมัดแน่น ท่าทางอยากจะต่อยปาก แต่มุกดายิ้มไม่กลัว
จบตอนที่ 5
อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 5/3
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์