อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 12
อนุทินมองหน้าปารมีอย่างลังเล ปารมีเข้ามาแกะกระดุมเสื้อของอนุทินออก ส่งสายตาเชิญชวน อนุทินดึงปารมีลงบนเตียงภายในห้องพัก อนุทินยกเบียร์ขึ้นดื่มโดยมีปารมีนอนอยู่ข้างกาย
“แต่พี่ไม่เห็นด้วยนะถ้าเราจะกำจัดไอ้ภูบดีกับเมียด้วยการฆ่ามันสองคน พี่ไม่อยากติดตะราง”
“แล้วใครบอกพี่เอล่ะคะว่า ปาจะให้พี่เอฆ่าพวกมัน”
“แล้วปาจะให้พี่ทำยังไง”
“เราต้องหาทางทำให้มันสองคนระแวงกัน”
“ระแวงยังไงพี่ไม่เข้าใจ”
“ก็ตอนนี้มันสองคนรักกัน เราก็ต้องจัดการให้มันเลิกกัน ปาต้องการให้พี่เอเข้าไปใกล้ชิดนังตาลทำทุกอย่างเพื่อให้พี่ภูหึง”
“ให้พี่เข้าไปจีบว่างั้นเถอะ”
“ใช่ค่ะพี่เอทำยังไงก็ได้เพื่อให้พี่ภูเข้าใจผิดและเลิกกับนังตาล พอมันสองคนเลิกกัน เราก็หาทางกำจัดพี่ภู”
“หวังว่าพอถึงตอนนั้น ปาคงไม่หักหลังพี่แล้วไปแต่งงานกับไอ้ภูนะ”
“ถ้ามันจำเป็นปาก็ต้องทำ”
อนุทินชักสีหน้าไม่พอใจ
“หมายความว่าไง”
“ฟังให้จบก่อนสิคะ ปาหมายถึงว่าถ้าปาต้องแต่งกับพี่ภูจริง หลังจากจดทะเบียนกันแล้ว ปาก็จะเขี่ยเค้าออกไปแล้วเอาสมบัติมาให้พี่เอ”
“พูดจริงนะ”
“จริงสิคะ ปารักพี่เอคนเดียวนะที่ปายอมทำทุกอย่างก็เพื่อพี่เอ”
ปารมีหอมแก้มอนุทินเพื่อยืนยันในความรัก
“สุดที่รักของพี่”
อนุทินดึงปารมีเข้ามากอด แต่ปารมียิ้มแสยะในความโง่ของของอนุทินที่กำลังถูกหลอกใช้
ภายในห้องนอนของภูบดีเวลากลางคืน ธาวินนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำ ญาดานั่งดูทีวีอยู่บนเตียงพอหลือบไปเห็นก็ชะงักทำทีเป็นหยิบหนังสือข้างตัวมาเปิดดูแก้เขินที่ผู้ชายนุ่งน้อยห่มน้อยอยู่ตรงหน้า ธาวินเดินมาหาที่เตียงแล้วเรียก
“ตาล”
“มีอะไรคะ”
“ช่วยดูให้หน่อยสิว่าที่หลังผมมันโดนอะไรกัด ผมคันมากเลย”
ธาวินหันหลังให้ ตาลมองเห็นผื่นแดงที่แผ่นหลัง
“สงสัยจะมดรึเปล่าคะ มีผื่นแดงเต็มหลังเลย”
“เกาให้ผมหน่อยสิ”
“คุณภูก็เกาเองสิคะ”
“ผมเกาไม่ถึง ช่วยเกาให้หน่อยเถอะคันมากเลย”
ญาดาเอื้อมมือไปเกาหลังให้แบบไม่เต็มใจ
“สูงหน่อย แรงๆหน่อยสิตาล”
ญาดาทำหน้าหมั่นไส้แล้วกางเล็บข่วนอย่างแรง
“โอ๊ย นั่นมันแรงไป”
“ก็ตาลไม่รู้นี่ คุณภูบอกให้เกาแรงๆ เอาล่ะค่ะ ไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว”
ธาวินหันหน้ามามอง ญาดาเมินหน้าไม่อยากมองจนธาวินยิ้มขำ
“ทำไมต้องหันหน้าไปทางอื่นด้วย”
“ก็คุณภูแต่งตัวไม่เรียบร้อยตาลไม่อยากมอง”
“ทำเหมือนไม่เคยเห็นผมโป๊ไปได้”
ธาวินเขยิบตัวขึ้นมานั่งใกล้ ญาดาถอยหนีดึงหมอนมาเตรียมป้องกันตัว
“คุณภูจะทำอะไร”
“ทำไมตาลต้องกลัวผมขนาดนั้น”
“ก็ ก็คุณภูเป็นเกย์”
“ถ้าผมเป็นเกย์ ผมก็ไม่ทำอะไรตาลอยู่แล้ว”
“ไม่ทำอะไรแล้วขึ้นมานั่งบนเตียงทำไม”
“ผมอยากอยู่ใกล้เมียผมบ้างไม่ได้หรือไง”
ธาวินมองจ้องหน้าจนญาดาประหม่า ธาวินจับมือญาดาถึงกับสะดุ้ง
“ฝันดีนะ”
ธาวินเคลื่อนหน้าเข้ามาหอม ญาดายกหมอนบัง ธาวินเลยต้องจูบหมอนแทน
“ฝันดีค่ะ”
ญาดาผลักวินออกไป ธาวินยิ้มขำ พอลงจากเตียงเดินไปได้แค่สองก้าวก็ชะงัก หลับตายกมือกุมหัว
“โอ๊ย”
ญาดากระโดดลงจากเตียงเข้ามาประคอง
“คุณภูเป็นอะไรคะ”
“ผมปวดหัว”
“นั่งก่อนดีกว่าค่ะ”
ญาดาประคองธาวินลงนั่งที่เตียง ธาวินหน้านิ่วบีบหัวตัวเอง ธาวินเห็นแสงสว่างวูบวาบเข้ามา
“เป็นไงบ้างคะคุณภู”
“เอายาให้ผมหน่อย”
“ค่ะ ค่ะ”
ญาดาวิ่งไปหยิบยากับน้ำดื่มบนโต๊ะเข้ามาให้ ธาวินล้มตัวลงนอนหลับตาขณะที่สีหน้ายังหน้านิ่ว คิ้วขมวดอยู่
“นี่ค่ะคุณภู”
ญาดาประคองป้อนยาให้ ธาวินล้มตัวลงนอน ญาดาหยิบผ้าห่มมาห่มให้ แล้วมองธาวินอย่างห่วงใยโดยไม่รู้ตัว
ญาดาเปิดประตูห้องนอนออกมา แล้วหันซ้ายแลขวาจนมั่นใจว่า ปลอดคน ญาดาเดินมาหยุดที่ทางเดินมองข้าวของทั้งหลาย พลางนึกถึงเรื่องที่ญาดาคุยกับต้นหอม
“แล้วปล่อยให้คุณปู่อยู่คนเดียวไม่อันตรายเหรอของมีค่าทั้งนั้นเลยนะ”
“ของที่โชว์พวกนี้ยังไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ ของมีค่าจริงๆคุณท่านเก็บไว้ในเซฟส่วนตัวที่ห้องทำงาน
ท่านหมดแล้ว”
ญาดากำลังย่องไปตามทางด้วยฝีเท้าอันแผ่วเบา สถานที่เป้าหมายคือ ห้องทำงาน
ภายในบ้าน ไฟทุกดวงดับสนิท หนทางเดินในบ้านมืดสนิท ทว่านภากำลังเปิดประตูหลังเดินย่องเข้ามาในบ้าน นภามองซ้ายขวาเห็นไม่มีใครก็เดินตรงไปขึ้นบันไดบนชั้นบนทันที ญาดาย่องเลี้ยวมาเห็นนภาเข้าพอดี ก็ชะงักหลบอยู่จนเห็นนภาเดินเลี้ยวไปที่ห้องทำงานพิพัฒน์และไขประตูเปิดเข้าไป ญาดามองตามอย่างสงสัย
“คุณป้านภานี่ มาทำอะไรดึกๆ”
ในห้องทำงาน นภาเปิดโคมไฟในห้อง ตรงไปยังเซฟแล้วเสียบกุญแจหมุนเปิดรหัสที่ตู้เซฟเปิด เห็นเงินสดหลายปึกและทองคำแท่งวางซ้อนกันอยู่
ญาดาค่อยๆแง้มประตูห้องเข้ามาเห็นนภากำลังหยิบเงินออกมาสามปึกจากเซฟใส่กระเป๋าใบเล็กที่เตรียมมา ตาลอึ้งแล้วดึงประตูปิดทันที...
“หา.. นี่คุณป้านภาเป็นขโมยเหมือนกันหรือ”
นภารีบปิดเซฟ ปิดไฟและเดินถือถุงผ้าใส่ของเดินออกจากห้องทำงานของพิพัฒน์ นภาเดินออกจากห้องมองซ้ายขวาอย่างระวังตัวก่อนจะเลี้ยวลงบันไดไป ตาลแอบมองอยู่มุมหนึ่งแล้วถอนใจ
“ไม่อยากเชื่อเลย ฮึ่ย มาตัดหน้าเราไปซะงั้น”
ญาดาชะเง้อมองแล้วหันกลับมาเจอธาวินยืนใส่เสื้อคลุมอาบน้ำจ้องอยู่
“ว้าย ..”
“ทำอะไรตาล”
“เอ่อ คือ ตาลนอนไม่หลับน่ะค่ะก็เลยจะไปหาอะไรร้อนๆดื่ม”
“ผมเห็นเหมือนตาลมองอะไรอยู่”
“อ๋อ ไม่มีค่ะ ตาลกำลังลังเลคิดว่าดื่มหรือไม่ดื่มดี แล้วนี่คุณภูลุกขึ้นมาทำไมคะ”
“ผมตื่นมาไม่เห็นตาลตกใจนึกว่าตาลหนีผมไป”
“ตาลจะหนีไปไหนล่ะคะ นี่หายปวดหัวแล้วหรือคะ”
“หายแล้วจ้ะ แล้วตาลจะดื่มอะไรเดี๋ยวผมลงไปเอาให้”
“เอ่อ ตาลไม่ดื่มแล้วค่ะเปลี่ยนใจแล้ว”
“อ้าว ทำไมล่ะ ผมไปเอาให้ได้นะ ตาลเป็นเมียผมให้ผมดูแลตาลบ้าง”
ญาดาเริ่มรู้สึกละอายใจ
“ไม่ดีกว่าค่ะ ตาลว่าเราไปนอนดีกว่าไปค่ะ ตาลง่วงแล้ว”
ญาดาดึงมือธาวินเดินกลับเข้าห้อง
ภายในห้องนอนของภูบดี ญาดาเดินไปขึ้นบนเตียงล้มตัวลงนอน ธาวินเดินตามมาหยุดมอง
“อ้าว คุณภู ทำไมไม่ไปนอนล่ะคะ”
“ให้ผมนอนบนเตียงด้วยคนได้มั้ย ผมนอนบนโซฟาไม่สบายเลยมันปวดตัว”
ธาวินทำท่าจะขึ้นเตียง ญาดาดีดตัวขึ้นขวางไว้
“ไม่ได้ค่ะ ตาลบอกแล้วไงคะว่าตาลยังทำใจไม่ได้ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ตาลต้องปรับใจให้ยอมรับในตัวคุณภู”
“แล้วเมื่อไหร่ตาลจะยอมรับผมได้ซะที”
“คุณภูคะ การมีสามีเป็นเกย์มันไม่ใช่เรื่องที่จะยอมรับกันได้ง่ายๆนะคะ”
“แต่ผมว่า ...”
“ไม่มีแต่ค่ะ ตาลยังไม่ลืมภาพที่คุณภูกอดจูบกับผู้ชายนะคะ เอาล่ะค่ะคุณภูไปนอนได้แล้ว”
“งั้นหอมแก้มผมหน่อยได้มั้ย”
“ไม่ได้ค่ะ ไปนอน”
ญาดาตอบเสียงแข็ง ธาวินเดินคอตกไปนอนที่โซฟา ตาลมองตามแล้วก็ส่ายหน้าล้มตัวนอนคลุมโปง ธาวินมองญาดาด้วยสายตาไม่เข้าใจ
เวลาต่อมา นภาเดินกลับมาเปิดประตูเข้าบ้าน ปารมีในชุดนอนเดินลงมาจากชั้นบนพอดี
“อ้าว แม่ แม่ไปไหนมาคะ เมื่อกี้หนูไปดูแม่ที่ห้อง”
“แม่นอนไม่หลับน่ะลูกก็เลยออกไปเดินเล่น”
“หนูเคยบอกแม่แล้วไงว่าอย่าออกไปเดินเล่นกลางคืน น้ำค้างมันแรงเดี๋ยวก็ไม่สบายขึ้นมาอีก”
“จ้ะ แม่ขอโทษ แม่ไปนอนแล้วนะ”
นภาเดินขึ้นบันไดไป ปารมีมองตามแปลกใจ
“ทำไมแม่ดูแปลก ๆ”
เช้าวันใหม่ ภายในห้องนอนของภูบดี ธาวินเดินออกจากห้องน้ำโดยสวมสื้อยืดกางเกงขาสั้น ญาดายังหลับอยู่ที่เตียง ธาวินเดินเข้าไปดูใกล้ๆแล้วยิ้มค่อยๆก้มหน้าลงไปหอมแก้ม ญาดาสะดุ้งตื่นตกใจพอดี “นี่คุณภูทำอะไรตาล”
“เปล่านะ ผมไม่ได้ทำอะไรผมแค่ดูว่าตาลตื่นรึยัง”
“จริงหรือตาลรู้สึกเหมือนมีใครมาหอมแก้ม”
“ตาลฝันรึเปล่า ผมยังไม่ได้ทำอะไรตาลเลย”
ญาดามองจ้องหน้า ธาวินตีหน้าซื่อไม่รู้เรื่อง
“จริงจริง”
ญาดามองอย่างไม่ค่อยเชื่อ
“แล้วทำไมคุณตื่นเช้าจังจะไปไหนคะ”
“ผมจะลงไปว่ายน้ำซะหน่อย ตาลจะลงไปเล่นน้ำกับผมมั้ย”
“ไม่ดีกว่าค่ะ ตาลว่ายน้ำไม่เป็นคุณภูไปเถอะค่ะ”
ธาวินกำลังจะเดินออกจากห้องไป ญาดาเรียกขึ้น
“เดี๋ยวค่ะคุณภู”
“ว่าไงจ๊ะ”
“แน่ใจนะคะว่าแข็งแรงพอที่จะว่ายน้ำได้แล้ว ไม่ใช่ไปปวดหัวในสระแล้วจมน้ำไปนะคะ”
“สบายมากจ้ะ ตาลไม่ต้องห่วง”
ญาดายิ้มมองตามธาวินอย่างลืมตัวแล้วนึกได้ ญาดาจับแก้มที่ถูกหอม
“เอ๊ะ แล้วเราไปห่วงเค้าเรื่องอะไรวะเนี่ย ฮื้อ ถ้าจะงงใหญ่แล้วเรา ว่าแต่เมื่อกี้เราว่าเราไม่ได้ฝันนะ ท่าทางไอ้หมอนี่จะหลอกแต๊ะอั๋งตอนเราหลับ เฮ้ย! แล้วเค้าลักหลับเรารึเปล่า ไม่นะ เราว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไร โอ๊ย เง็ง”
ญาดาถอนใจอย่างเซ็งๆกับสถานการณ์แล้วลุกเดินเข้าห้องน้ำไป
บริเวณสระน้ำ ธาวินว่ายน้ำอย่างรวดเร็ว ภาพในสมองความจำของธาวินขณะดำน้ำกลับเห็นบุญทันดำน้ำแหวกเข้ามา ธาวินสะดุ้งพุ่งพรวดขึ้นแล้วสะบัดน้ำด้วยความตกใจ หายใจหอบ
“เฮ้ย .. ทำไมเราเห็นหน้าไอ้บุญทัน”
ธาวินดำน้ำลงไปอีกครั้งในน้ำว่างเปล่าไม่มีใคร ธาวินโผล่ขึ้นมอง
“เราคงเป็นเกย์อย่างที่ตาลบอกจริง ๆ เราถึงเห็นหน้ามัน”
ธาวินสะบัดหน้าพยายามไล่ภาพบุญทันออกไปจากหัว
“ไม่ได้ เราต้องไม่นึกถึงมัน เราไม่ได้ชอบมันเราชอบผู้หญิง”
ธาวินพุ่งตัวว่ายน้ำต่อ
บนฝั่ง...บุญทันเดินเลี้ยวมาเห็นธาวินว่ายน้ำอยู่ บุญทันหยุดมอง
“ไอ้วิน ต้องหาทางพามันไปหาหมอให้ได้”
ธาวินว่ายน้ำมาถึงขอบสระแต่เงยหน้าขึ้นจากน้ำ ก็เห็นบุญทันยืนมองอยู่ที่ขอบสระ ธาวินสะดุ้งผละ
ถอยออกอย่างตกใจ
“บุญทัน”
บุญทันยื่นมือให้
“ขึ้นมั้ยครับ”
“ไม่ต้อง”
ธาวินโดดขึ้นจากสระ เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว บุญทันมองเดินตามเข้าไปหา ธาวินมองอย่างระแวง
“คุณภูครับ”
“มีอะไร”
“บ่ายนี้ผมอยากชวนคุณภูออกไปข้างนอกครับ”
“นี่บุญทันชั้นขอเตือนแกนะว่าอย่ามายุ่งกับชั้น ชั้นไม่ได้เป็นพวกเบี่ยงเบน ถ้าแกมายุ่งกับชั้นล่ะก็ ชั้นไม่รับรองความปลอดภัยนะ”
ธาวินหันหลังเดินหนีไป บุญทันคว้าแขนไว้
“เดี๋ยวสิครับ”
ธาวินสะดุ้งมองเห็นมือบุญทันที่จับแขนไว้จึงต่อยโครมเข้าที่หน้าบุญทัน
“โอ๊ย นี่แกต่อยชั้นทำไมวะ”
“ก็ชั้นบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับชั้น ถ้าแกขืนมาถูกตัวชั้นอีก ชั้นจะอัดแกให้ยับเลย”
ธาวินกำหมัดโชว์ค้างไว้ ญาดาเดินเข้ามาพอดี
“มีเรื่องอะไรกันคะคุณภู”
“เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไรเข้าบ้านเถอะ” ธาวินบอก
ธาวินดึงญาดาเข้ามากอดโชว์บุญทัน
“ชั้นจะบอกให้แกรู้ว่าชั้นรักเมียชั้น หวังว่าแกจะไม่มายุ่งกับครอบครัวเรา”
ญาดามองบุญทันกับวินอย่างงงว่า พูดอะไรกัน บุญทันมองตามจับปากที่เจ็บอยู่เพราะถูกต่อย
“ไอ้วินต้องถูกล้างสมองจริง ๆ”
ระหว่างทางเดินภายในบ้าน ธาวินเดินเข้ามากับญาดา
“ทำไมคะ มีเรื่องอะไรเล่าให้ตาลฟังซิ”
“บุญทันมันชวนผมออกไปข้างนอก พอผมบอกไม่ไปมันก็เลยจะลวนลามผม”
“จริงหรือคะ”
“ใช่ ผมเลยต่อยหน้ามันซะเลย”
ญาดาเริ่มสงสัยในตัวบุญทัน
“เอ๊ะ! ทำไมนายบุญทันถึงสนใจคุณภูนัก”
“มันคงนึกว่าผมง่ายน่ะสิ แต่ตาลไม่ต้องห่วงนะยังไงผมก็ไม่มีวันชอบมันแน่ แค่นึกก็จะอ้วก ยังไงผมก็รักตาลคนเดียว” ธาวินจุ๊บแก้ม จนญาดาสะดุ้งพลางลูบแก้มด้วยความแค้นใจที่ธาวินชอบฉวยโอกาส
“ไอ้หมอนี่ เผลอเป็นไม่ได้หลอกจูบเราตลอด”
บริเวณที่จอดรถ บุญทันกำลังเปิดฝากระโปรงรถตรวจน้ำกลั่นกับน้ำมันเครื่อง ญาดาเดินเข้ามาหยุดมองอย่างสำรวจคิดวิเคราะห์ในตัวบุญทัน
“ท่าทางมันก็ไม่น่าจะเป็นเกย์”
บุญทันรู้สึกเหมือนมีคนมองจึงหันกลับไปแต่ไม่เห็นใคร เมื่อหันกลับ มณทกานต์ก็เดินเข้ามาหา บุญทันหันไปปิดฝากระโปรงรถแล้วจะเดินหนีไป
“เดี๋ยว”
บุญทันทำเป็นไม่ได้ยิน มณทกานต์เดินเข้ามาดักหน้า
“นี่ ชั้นเรียกไม่ได้ยินหรือไง หูหนวกหรือ”
“ผมไม่ทราบว่าคุณเมย์เรียกผม”
“ก็ตรงนี้มีแค่นายกับชั้นสองคน ถ้าไม่เรียกนายชั้นจะไปเรียกสุนัขที่ไหน”
บุญทันพยายามใจเย็นทั้งที่รู้ว่า มณทกานต์พยายามหาเรื่อง
“มีอะไรหรือครับ”
“ไปย้ายกระถางต้นไม้ให้หน่อยซิ”
“เดี๋ยวผมไปตามลุงแย้มมาทำให้นะครับ”
“แต่ชั้นสั่งให้นายทำ”
บุญทันมองหน้า มณทกานต์จ้องหน้ากลับอย่างเอาเรื่อง
“ก็ได้ครับ”
บุญทันเดินตามมณทกานต์ไป ญาดาโผล่หน้าออกมามองสังเกต
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 12
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิม
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์,เซลิน่า เพียซ ฯลฯ
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ ต่อจากละคร ขุนศึก
ที่มา manager.co.th