อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 18
คืนวันต่อมา ภายในบ้าน ปารมีหยิบยานอนหลับบดละเอียดเทลงไปในชามพันช์ที่มีส่วนผสมของวอดก้าและน้ำส้มอยู่แล้วคนให้เข้ากัน นภาเดินเข้ามามองพอดีแล้วถามขึ้น“ทำอะไรลูก”
“ผสมพันช์น่ะค่ะแม่ ปาจะเอาไปให้แฟนพี่ภูเค้าช่วยชิม”
“แม่ไม่อยากให้ลูกไปสนิทสนมหรือสุงสิงกับผู้หญิงคนนี้”
“ทำไมหรือคะ”
“แม่ไม่ชอบเค้า ถ้าไม่ใช่เพราะเค้า บางทีลูกอาจจะได้แต่งงานเป็นหลานสะใภ้คุณปู่”
ปารมีอมยิ้มแล้วบอก
“ก็ไม่แน่นะคะแม่ วันนึงเจ้าสาวอาจจะเป็นหนูก็ได้”
ปารมีตักพันช์ใส่แก้ว นภานึกสงสัยในคำพูดของปารมี
“ลูกหมายความว่ายังไง”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ หนูก็แค่พูดเล่น อ้อ แม่ห้ามดื่มพันช์นี่นะคะ”
“ทำไมแม่ดื่มไม่ได้” นภาถามอย่างสงสัย
“มันมีเหล้าค่ะ หมอเค้าห้ามแม่ดื่ม”
ปารมียกถาดใส่แก้วพันช์ 2แก้วแล้วเดินออกไป นภามองตามแล้วหันมาตักพันช์ขึ้นชิม
ญาดากำลังเดินพูดโทรศัพท์อย่างระแวดระวังเพราะกลัวใครจะได้ยิน
“แม่ทนหน่อยนะ เดือนหน้าหนูก็จะได้เงินไปไถ่ตัวแม่แล้ว” ญาดาบอกกับเจ๊อ้อย
ภาย ในบ่อน เจ๊อ้อยพูดโทรศัพท์อยู่ที่มุมหนึ่ง ลูกค้าในบ่อนเนืองแน่นเหมือนเช่นเคย
“จริงหรือลูก แล้วเอ็งไปเอาเงินมาจากไหน”
“แม่ไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าหนูหามาได้ก็แล้วกัน แล้วอย่าลืมสัญญาล่ะ”
“สัญญาอะไร”
“ก็ที่แม่บอกว่าจะไม่เข้าบ่อนอีกตลอดชีวิต”
“เออ แม่ไม่ลืมหรอก”
ระหว่างญาดาคุยโทรศัพท์นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นมณทกานต์นั่งเล่นไอแพดอยู่ที่เก้าอี้ตัวหนึ่งในสวน ญาดารีบตัดบทจากเจ๊อ้อยทันที
“แค่นี้ก่อนนะแม่”
“เออ” เจ๊อ้อยวางสายจากญาดาแล้วพูดว่า
“ไอ้ตาลนี่มันเก่งสมกับเป็นลูกสาวเราจริง ๆ”
ญาดาวางสายแล้วเดินไปหามณทากานต์ทันที
“หวัดดีค่ะน้องเมย์”
“หวัดดีค่ะ พี่ตาล”
มนทกานต์มองหามองหาธาวิน
“พี่ภูล่ะคะ”
“ดูทีวีอยู่บนห้องน่ะค่ะ ตาลเบื่อๆก็เลยลงมาเดินเล่น เห็นคุณปู่บอกว่าน้องเมย์จะไปทำงานที่บริษัทอาทิตย์หน้าพร้อมคุณภูหรือคะ”
“ค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้นานรึเปล่า”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ”
“เมย์เป็นคนขี้เบื่อน่ะค่ะ ถ้าไม่สนุกเมย์ก็อาจจะไม่ทำ”
ปารมีเดินเข้ามาญาดาพร้อมกับถาดเครื่องดื่ม
“พี่ตาลอยู่นี่เอง ปานึกว่าอยู่บนตึกใหญ่ซะอีก”
มณทกานต์มองปารมีด้วยสีหน้าหมั่นไส้ ปารมีทำเป็นยิ้มอ่อนหวานทักทายมณทกานต์
“น้องเมย์ก็อยู่ด้วย”
“ขอตัวก่อนนะคะพี่ตาล”
มณทกานต์ขยับจะเดินไป
“อย่าเพิ่งไปสิคะน้องเมย์ ปาทำพันช์มาช่วยชิมหน่อยสิคะว่าเป็นยังไง อาทิตย์หน้าตั้งใจจะทำเลี้ยงแขกคุณปู่น่ะค่ะ”
มณทกานต์จ้องมองหน้าปารมีอย่างไม่พอใจ ญาดาเห็นท่าไม่ดีเลยรีบแทรกหยิบแก้วพันช์บนถาดขึ้นมาแล้วว่า
“นี่หรือคะ”
“ใช่ค่ะ”
ญาดาหยิบส่งให้มณทกานต์
“น้องเมย์ช่วยกันชิมดีกว่าค่ะ”
ญาดาพยักหน้าให้ มณทกานต์รับไว้อย่างเสียไม่ได้ ส่วนญาดาหยิบอีกแก้วยกจิบ ปารมีมองตามที่แผนการกำลังคืบหน้า
“อืมม์ ตาลว่าอร่อยดีนะคะน้องเมย์ว่าไง”
มณทกานต์ยกพันช์ขึ้นจิบ ปารมีมองตาม มณทกานต์ยกดื่มอีกอึก ปารมีฉายแววยิ้มด้วยแววสะใจ
“แต่เมย์ว่าไม่ได้เรื่องเลยค่ะ”
มณทกานต์สาดพันช์ทิ้งแล้วมองหน้าปารมีอย่างเยาะเย้ยก่อนจะวางแก้วคืน
“ขอตัวนะคะพี่ตาล”
ญาดาเดินออกไปแล้ว ญาดามองตามหันมาเห็นสีหน้าปารมีนิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดๆก็บอก
“คุณปาอย่าไปโกรธคุณเมย์เลยนะคะ สงสัยมันจะขมคุณเมย์คงไม่ชอบ”
“ไม่โกรธหรอกค่ะพี่ตาล น้องเมย์เค้าก็เป็นแบบนี้แหละ อะไรที่ปาทำให้เค้าไม่เคยบอกว่าดีหรอกค่ะ ว่าแต่พี่ตาลเถอะเติมอีกหน่อยมั้ยคะ เดี๋ยวปาไปเติมให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว”
“แล้วพี่ภูล่ะคะ ปาอยากให้พี่ภูได้ชิมด้วย” ปารมีถาม
“คุณภูอยู่บนห้องค่ะ”
“งั้นพี่ตาลรอเดี๋ยวนะคะ ปาฝากไปให้พี่ภูช่วยชิมด้วย”
“ค่ะ งั้นตาลรอตรงนี้นะคะ”
ญาดายกพันช์ดื่มจนหมดแก้วแล้วนั่งรออยู่
ภายในครัวของบ้าน ปารมีเดินกลับเข้ามาก็เห็นนภานั่งฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะ
“แม่ แม่คะ ทำไมมานั่งหลับตรงนี้ แม่ แม่คะ”
ปารมีมองไปบนโต๊ะเห็นแก้วพันช์วางอยู่ก็ชะงัก
“อย่าบอกนะว่าแม่แอบกินพันช์เข้าไป แม่ แม่คะ”
ปารมีเขย่าเรียกนภา แต่นภาไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
มณทกานต์เดินจากสวนเข้ามาในบ้านก็เจอกับสาวใช้
“มะยม คุณพ่อยังไม่กลับอีกหรือ”
“วันนี้คุณผู้ชายบอกว่าจะกลับดึกน่ะค่ะ มีงานเลี้ยง”
“แล้วพี่เอล่ะ”
“เห็นว่าจะไปงานเลี้ยงกับคุณผู้ชายด้วยค่ะ คุณเมย์จะทานข้าวเลยมั้ยคะมะยมจะได้จัดให้”
มณทกานต์หาว
“ไม่ล่ะ ทำไมวันนี้ง่วงแต่วันก็ไม่รู้ชั้นไปนอนดีกว่า”
มณทกานต์เดินขึ้นบ้านไป
ญาดานั่งรอปารมีอยู่ในสวนก็เกิดอาการหาวเพราะง่วงนอนเช่นกัน แต่ก็ยังชะเง้อมองรอปารมี
“เฮ้อ ทำไมคุณปาไปนานจัง เฮ้อ เป็นอะไรเนี่ย ง่วงจังกลับไปนอนก่อนดีกว่าเรา”
ญาดาลุกเดินขยับออกไปได้สองก้าวก็เห็นทุกอย่างโคลงเคลงแกว่งไปมา ญาดาพยายามฝืนความรู้สึกก่อนจะวูบลงในเวลาต่อมา
“ทำไมเราง่วงอย่างนี้”
ญาดาหลับตาร่วงลงกองกับพื้น อนุทินก้าวออกมา มองร่างและร้องเรียกญาดาที่นอนหลับไม่ได้สติ
“น้องตาล น้องตาลครับ”
ญาดาหลับนิ่งไม่ไหวติง อนุทินแสยะยิ้มแล้วอุ้มญาดาขึ้นแบกเดินหายเข้าไปในสวน
ในเวลาต่อมา ธาวินออกจากห้องนอนแล้วเดินลงบันไดมาเจอเข้ากับต้นหอม
“ต้นหอม เห็นคุณตาลมั้ย”
“ไม่เห็นเลยนะคะ ตั้งแต่ทานข้าวเย็นเสร็จ ต้นหอมก็ไม่เจอคุณตาลเลย สงสัยออกไปเดินเล่นในสวนมั้งคะ เดี๋ยวต้นหอมไปดูให้ค่ะ”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวชั้นไปเอง”
ธาวินเดินออกไปทันที
ภายในสวน ธาวินเดินมาตามทาง ตาชะเง้อมองหาญาดา รอบตัวเงียบสงัด
“ไปไหนของเค้านะ”
ธาวินหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหาญาดา เสียงโทรศัพท์ของญาดาดังอยู่ใกล้ตัว ธาวินมองไปตามเสียงเห็นโทรศัพท์ของญาดาหล่นอยู่ที่พื้น ธาวินก้มลงหยิบขึ้นมาดู
“ทำไมโทรศัพท์ตาลมาหล่นอยู่นี่”
ธาวินมองอย่างแปลกใจรู้สึกได้ว่ามีลางไม่ดีกำลังเกิดขึ้น ธาวินเดินไปตามทางทันที
ธาวินเดินเลี้ยวเข้าสวนมาเห็นเงาตะคุ่มของใครบางคนเดินออกมาจากบ้านพักของบุญทันที่ปิดไฟมืดอยู่ ธาวินพยายามมองอย่างสังเกตว่าเป็นใครแต่ไม่เห็นหน้า ชายลึกลับเดินเลี้ยวหลบหายไปในเงามืด
“ใคร”
ธาวินพึมพำกับตัวเองแล้วมองตามอย่างสงสัยก่อนจะขยับตัวก้าวเดินไปที่บ้านพักของบุญทัน
ธาวินเดินมาหยุดหน้าประตูบ้านของบุญทันเห็นประตูปิดไม่สนิทจึงเปิดแง้มประตูแอบดู
ธาวินตะลึงช็อกกับภาพตรงหน้า …
ญาดาและบุญทันนอนหลับอยู่ด้วยกัน ทั้งคู่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า นอนอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกัน
ธาวินมองญาดาด้วยความรู้สึกเสียใจและเจ็บปวดกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“นี่มันอะไรกันวะเนี่ย ไม่อยากเชื่อเลยว่าตาลจะทำแบบนี้”
ธาวินจะเดินกลับบ้านไป แต่อีกใจก็ลังเล สุดท้ายธาวินตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในห้องของบุญทัน เห็นญาดากับบุญทันยังหลับนิ่ง ธาวินสูดหายใจรวบรวมสติก่อนจะเรียกญาดา
“ตาล”
ญาดายังนอนนิ่งไม่รู้ตัว ธาวินก้มลงแตะตัวเขย่าเรียก
“ ตาล ตาล”
ญาดาไม่ได้สติจนธาวินชักเอะใจดึงตัวตาลขึ้นมาเขย่าเรียกอีกครั้ง
“ตาล ตาล ได้ยินผมรึเปล่า ตาล”
ธาวินมองตกใจ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
ธาวินหันไปเรียกเขย่าตัวบุญทันอย่างแรง
“บุญทัน บุญทัน บุญทัน”
บุญทันมีสภาพเดียวกับญาดา ไม่รู้สึกตัว ธาวินอึ้งไปเล็กน้อยก่อนตัดสินใจหยิบเสื้อผ้าของญาดาที่ถอดทิ้งอยู่ข้างเตียงขึ้นแล้วอุ้มญาดาออกมาจากบ้านบุญทันในทันที
สายตาของใครบางคนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในมุมมืด
ธาวินอุ้มญาดาเข้ามาในบ้าน เจอต้นหอมที่เดินสวนมาพอดี
“อ้าว คุณภู คุณตาลเป็นอะไรคะ” ต้นหอมถามขึ้น
“เป็นลมน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”
“เอายาดมมั้ยคะ”
“ไม่ต้องที่ห้องชั้นมี”
ธาวินอุ้มญาดาขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นบน ต้นหอมมองตามอย่างเป็นห่วง
ภายในห้องนอน ธาวินอุ้มญาดาเข้ามาเข้ามาวางลงบนเตียงแล้วเขย่าตัวเรียกอีกครั้ง
“ตาล ตาล”
“อืม”
ญาดาเสียงงึมงำอย่างไม่มีสติ ธาวินมองอย่างงุนงง
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงหลับไม่รู้เรื่องแบบนี้”
ธาวินหันมองญาดาซึ่งยังหลับอยู่
“ทำไมเธอถึงไปนอนอยู่กับบุญทันหรือว่าเมา”
เช้าวันรุ่งขึ้น ภายในห้องครัวบ้านวริทธิวรนันท์ ป้านวลกำลังสับหมูเตรียมทำอาหารเช้า ลุงแย้มกำลังกินกาแฟ ต้นหอมเดินเข้ามาบอก
“ป้านวล คุณท่านบอกว่าให้เอาอาหารขึ้นไปเสิรฟได้เลย เช้านี้ท่านจะไปธุระ”
“ทำไมวันนี้ท่านไปแต่เช้า” ป้านวลถาม
“ก็บอกอยู่หยกๆว่าท่านมีธุระ ยังจะถามอีก” ต้นหอมบอก
“แหม เอ็งนี่ปากดีรับอรุณ เดี๋ยวแม่ก็เอามีดกรีดปากซะหรอก”
ต้นหอมหยิบปาท่องโก๋ขึ้นมากินแล้วมองหาบุญทันก่อนถามขึ้น
“หนูล้อเล่นน่า ลุงแย้มเห็นพี่ทันแฟนหนูบ้างมั้ย”
“เช้านี้ยังไม่เห็นเลยนะ เอ็งมีอะไรกับมัน”
“หนูจะบอกให้เค้าเตรียมรถให้คุณท่าน”
“เอ็งไปดูที่บ้านพักมันซิ มันไม่สบายรึเปล่า ปกติป่านนี้มันต้องมาขอกาแฟกินแล้ว” ลุงแย้มว่า
“จ้ะ”
บริเวณหน้าห้องพักของบุญทัน ต้นหอมเคาะประตูเรียกเบาๆ
“พี่บุญทัน พี่บุญทันจ๋า ต้นหอมเองจ้ะ ไม่สบายรึเปล่า”
ต้นหอมเงี่ยหูฟัง แต่ไม่มีเสียงตอบ
“สงสัยจะไม่สบายจริงๆ”
ต้นหอมค่อยๆเปิดประตูแง้มเข้าไปก็ชะงักกับอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้า
“พี่บุญทัน”
ต้นหอมปิดปากไม่กล้าร้องได้แต่ส่ายหน้าแล้วหันหลังวิ่งออกไปทันที
ต้นหอมวิ่งเข้ามาที่ครัวตะโกนเสียงลั่น
“ป้านวล ลุงแย้มเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
“อะไร” ป้านวลถาม
“เกิดเรื่องแล้ว” ต้นหอมบอก
“เรื่องอะไรของเอ็ง” ลุงแย้มถาม
“ชั้น ชั้นพูดไม่ได้ ป้ากับลุงไปดูเอาเองเถอะ”
ลุงแย้มกับป้านวลมองหน้ากันอย่างงงๆ ต้นหอมคว้ามือทั้งสองคนเดินไปที่ห้องบุญทันทันที
“เรื่องอะไรของเอ็งวะ ถึงบอกไม่ได้” ลุงแย้มถามขึ้นที่หน้าห้องบุญทัน
“ไอ้บุญทันมันผูกคอตายหรือไง” ป้านวลถาม
“เอาเถอะน่ะ เข้าไปดูด้วยตาตัวเองเถอะ”
ต้นหอมพูดแล้วก็เปิดประตูให้ป้านวลกับลุงแย้ม
ลุงแย้มกับป้านวลก้าวเข้าไปในห้องทั้งสองเห็นภาพตรงหน้าก็ตะลึงและช็อกไปเช่นเดียวกับต้นหอม ป้านวลยกมือขึ้นทาบอกอย่างนึกไม่ถึง
“คุณพระช่วย”
บนเตียงนอน มณทกานต์ไม่ได้ใส่เสื้อผ้านอนกอดก่ายอยู่กับบุญทันในผ้าห่ม
“คุณหนูเมย์” ป้านวลพึมพำ
“ไอ้บุญทัน” ลุงแย้มว่า
ต้นหอมโผล่หน้าเข้ามาถาม
“เข้าใจรึยังว่าทำไมถึงบอกไม่ได้”
“เอาไงดี ตาแย้ม” ป้านวลถาม
“จะเอาไง ก็ต้องบอกให้คุณท่านรู้” ลุงแย้มบอก
บุญทันและมณทกานต์ยังหลับใหลไม่ได้สติ
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 18
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์,เซลิน่า เพียซ ฯลฯ
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ ต่อจากละคร ขุนศึก
ที่มา manager.co.th