อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 23
มณทกานต์เดินออกมาที่หน้าบ้านพักของบุญทันก็เห็นต้นหอมกับมะยมยืนอยู่“มาแอบฟังอะไร” มณทกานต์ถาม
“เปล่าค่ะ ต้นหอมเดินผ่านมาเฉย ๆ” ต้นหอมบอก
“มะยมก็ไม่ได้ฟังนะคะ ไม่ได้ยินอะไรเลย” มะยมว่า
มณทกานต์มองอย่างหงุดหงิดแล้วเดินจากไป ต้นหอมกับมะยมมองหน้าแล้วคุยกัน
“แล้วตกลงเค้าจะแต่งงานกันรึเปล่าวะ” ต้นหอมว่า
“เอ็งอยากรู้ก็ตามไปถามคุณเมย์สิ” มะยมตอบ
มะยมรีบเดินไป ขณะที่ต้นหอมวิ่งตามไปติดๆ
“รอด้วยมะยม”
ตรงรอยต่อของทางเดินบ้านพักคนงาน มณทกานต์เดินเลี้ยวออกมาเจอปารมีที่ยืนยิ้มเยาะอยู่
“อ้าว น้องเมย์ ไปไหนมาคะ”
มณทกานต์ชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ ปารมีมองไปทางบ้านคนงานแล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเหยียดเยาะและดูถูก
“ไปดูเรือนหอมาหรือคะ”
มณทกานต์ปรี๊ดขึ้นทันที แต่พยายามจะข่มใจไม่อยากเอาเรื่อง ปารมียังคงพูดจากแดกดัน ส่อเสียดต่อไป
“แต่งงานแล้วต้องย้ายลงมาอยู่ที่บ้านคนงานรึเปล่าคะ” ?
“ไม่เกี่ยวกับเธอ”
“แหม ปาก็ถามในฐานะคนดูแลบ้านให้คุณปู่น่ะค่ะ”
มณทกานต์จ้องหน้าปารมีเขม็ง แล้วข่มใจไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วย
“น้องเมย์นี่ร้ายนะคะ เห็นทำเชิดเชิดเริดเริด ที่แท้ก็ล็อกคอคนขับรถซะเลย”
มณทกานต์ปรี๊ดอย่างเหลืออด
“เห่าจบรึยัง”
“ทำไมคะ”
มณทกานต์ตบเพี๊ยะ เข้าที่หน้าปารมีจนเซไปเพราะไม่ทันตั้งหลัก
“โอ๊ย นี่แกตบชั้นหรือ”
“ยังไม่รู้สึกตัวอีกหรือว่าชั้นทำอะไร ได้ ชั้นจะตบแกซ้ำอีกที”
มณทกานต์ตามเข้าไปจิกผมปารมีแล้วกระชากตบ ซ้ายขวา ปารมีหวีดร้องเสียงดังลั่นบ้าน
ญาดากับธาวินวิ่งมาตามเสียง แล้วรีบเข้าไปห้าม ธาวินพยายามดึงตัวมณทกานต์ออกจากปารมี
“อย่าครับน้องเมย์”
“มีเรื่องอะไรกันคะเนี่ย”
พอปารมีหลุดจากมณทกานต์ได้ก็รีบวิ่งไปหลบอยู่หลังญาดา
“พี่ตาลพี่ภู ช่วยปาด้วยค่ะ”
มณทกานต์พยายามจะสะบัดมือของธาวินซึ่งจับอยู่
“ปล่อยเมย์ เมย์จะตบสั่งสอนมัน”
“พอเถอะน้องเมย์”
“มีเรื่องอะไรกัน”
พิพัฒน์เดินเข้ามาพูดเสียงดัง ทุกคนชะงักหันไปมอง
“คุณปู่”
ภายในห้องรับแขกของตึกใหญ่ พิพัฒน์นั่งอยู่ด้วยสีหน้าโกรธจัด แวดล้อมด้วยปารมีที่หน้าตาแดงช้ำ มณทกานต์ นภา เอนก ญาดา และธาวิน
พิพัฒน์ถามมณทกานต์
“คดีเก่ายังไม่จบ แกก็เริ่มคดีใหม่อีกแล้วหรือ”
“ก็มันมายั่วโมโหเมย์ก่อนทำไม”
“เปล่านะคะคุณปู่ ปาแค่ถามดีๆว่าน้องจะแต่งงานเมื่อไหร่”
“แกนี่มันสตอเบอรี่จริงๆ เมื่อกี้แกไม่ได้พูดแบบนี้”
“พอได้แล้วยัยเมย์ แกเป็นคนก่อเรื่องนะยังจะไม่สำนึกมาด่าคนอื่นเค้าอีก ขอโทษยัยปาเดี๋ยวนี้”
“ไม่ค่ะ เมย์ไม่ขอโทษ”
“เมย์ พ่อว่าลูกต้องขอโทษปารมีเค้านะ” เอนกว่า
“ก็เมย์บอกแล้วไงคะว่าเมย์ไม่ขอโทษ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณปู่ ช่างเถอะค่ะ”
“ไม่ได้ ครั้งนี้ชั้นจะไม่ยอมให้แกทำอะไรตามอำเภอใจอีกแล้ว ถ้าแกไม่ขอโทษยัยปา แกก็ออกไปจากบ้านชั้น” พิพัฒน์ว่า
“คุณปู่” มณทกานต์ร้องขึ้น
“หรือว่าแกอยากเห็นปู่ตรอมใจตายเพราะแก”
มณทกานต์มองหน้าพิพัฒน์ เอนกมองหน้ามณทกานต์
“เมย์ทำตามที่คุณปู่บอกเถอะลูก” เอนกขอร้อง
มณทกานต์เหลือบมองปารมีที่แอบมองอย่างยิ้มเยาะ มณทกานต์เมินหน้าแล้วกัดฟัน ฝืนใจ
“ขอโทษ”
มณทกานต์ขอโทษแล้วก็เดินออกไป พิพัฒน์มองแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา
“เอนก ชั้นว่าแกควรจะอบรมลูกให้มากกว่านี้นะ”
นภาได้ทีก็รีบพูดเสริมขึ้น
“นั่นสิคะ นี่ขนาดอยู่ต่อหน้าคุณลุง ยัยเมย์ยังกล้าไร้มารยาทขนาดนี้”
เอนกมองนภาด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ผมขอไปคุยกับยัยเมย์หน่อยนะครับคุณพ่อ”
พิพัฒน์พยักหน้า เอนกลุกเดินตามมณทกานต์ออกไป นภาหันมาพูดกับปารมี
“แล้วลูกเจ็บตรงไหนบ้าง”
“เจ็บไปหมดนะค่ะแม่ น้องเมย์เค้าตบลูกไม่ยั้งเลย”
“เอาล่ะ นภาพายัยปาไปทำแผลซะ” พิพัฒน์สรุป
“ค่ะ”
นภากับปารมีเดินออกไป พิพัฒน์ถอนหายใจ
“เฮ้อ เป็นไงเจ้าภู หนูตาล บ้านนี้มันวุ่นวายมั้ย” พิพัฒน์ถามขึ้น
“ปกติที่ผมเจอน้องเมย์ผมว่าเค้าก็น่ารักนะครับ ไม่น่าเป็นคนขี้โมโหแบบนี้” ธาวินบอก
“สงสารคุณปารมีคะเลยต้องมาเจ็บตัว” ญาดาว่า
“ยัยปามันเป็นคนเรียบร้อยไม่กล้าสู้คน โดยเฉพาะกับยัยเมย์ มันกลัวหงอเลยล่ะ” พิพัฒน์ว่า
เอนกเดินตามมณทกานต์มาในบริเวณสวนทางเดินแล้วกระชากแขนไว้
“นี่ยัยเมย์ พ่อชักจะหมดความอดทนกับแกแล้วนะ ทำไมแกถึงสร้างแต่เรื่อง”
“ก็เมย์บอกแล้วไงว่านังปามันมาหาเรื่องเมย์ก่อน”
“ใครจะหาเรื่องใครพ่อไม่สนหรอก แต่พ่ออยากให้แกระงับสติอารมณ์บ้าง แกรู้มั้ยว่าพ่ออายคนเค้าแค่ไหนเรื่องที่แกไปนอนกับไอ้บุญทัน นี่แกยังมาหาเรื่องให้พ่อถูกคุณปู่ด่าอีก แกจะทำอะไรให้พ่อได้ชื่นใจบ้างมีมั้ย หา”
“ใช่สิคะ เมย์มันเป็นคนเลว เป็นคนไม่ดี ไม่ใช่ลูกรักของพ่อเหมือนพี่เอ” มณทกานต์ย้อน
“พ่อว่าแกอย่าพูดเรื่องอื่น พ่อกำลังพูดถึงแก”
“พ่อไม่ต้องมาสนใจเมย์หรอก ถ้าพ่ออายคนพ่อก็ไม่ต้องนับเมย์เป็นลูกก็ได้”
เอนกตบเพี๊ยะ มณทกานต์น้ำตารื้นทันที
“นี่พ่อตบเมย์หรือคะ”
“ใช่ ชั้นตบแก เพื่อเรียกสติแกกลับมา จำไว้นะ อย่าพูดแบบนี้กับชั้นอีก”
เอนกเดินออกไปด้วยความโกรธ มณทกานต์ทรุดตัวลงนั่งร้องไห้ บุญทันมองอยู่ที่มุมหนึ่งด้วยความเห็นใจ
บุญทันเดินเข้ามาหาส่งผ้าเช็ดหน้าให้ มณทกานต์เงยหน้ามอง
“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น”
เมย์สะบัดหน้าลุกเดินหนีออกไป บุญทันได้แต่ส่ายหน้า
นภาแต้มยาที่แก้มช้ำให้ปารมีอยู่ที่บ้าน นภาถามขึ้น
“ทำไมลูกถึงไม่สู้มัน ปล่อยให้มันตบตีอยู่ฝ่ายเดียว”
ปารมียิ้มอย่างสะใจ
“แค่นี้เล็กน้อยค่ะแม่ ตอนนี้ใครๆก็เห็นแล้วว่านังเมย์มันเป็นคนเลวและสำส่อนขนาดไหน”
“ใช่ นังเด็กนี่มันเหลือขอจริง ๆ วันๆดีแต่สร้างเรื่อง นี่ดีนะที่มันไม่ได้แต่งงานกับภูบดี ไม่งั้นล่ะก็มันต้องไล่เราสองแม่ลูกออกจากบ้านนี้แน่”
“แม่ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ ถึงยังไงหนูก็ไม่มีวันยอมให้ใครมาไล่เราเหมือนหมูเหมือนหมาหรอก”
เสียงโทรศัพท์มือถือของปารมีดังขึ้นมาพอดี ปารมีดูเบอร์แล้วลุกออกไปรับที่ข้างนอกเพราะไม่อยากให้นภาได้ยิน
“ฮัลโหล”
อนุทินกำลังพูดโทรศัพท์อยู่ที่บริษัท
“วันนี้ออกมาข้างนอกมั้ย พี่จะคุยด้วย”
“ไม่ได้หรอก วันนี้ไม่ว่างพรุ่งนี้แล้วกัน”
ปารมีรีบวางสายในทันที นภามองตามปารมีอย่างสงสัย
“ใครโทรมาหรือลูก ทำไมต้องไปรับซะไกล กลัวแม่ได้ยินหรือ”
“เปล่าค่ะ เพื่อนน่ะเค้าชวนไปดูหนัง”
“เออ แม่จะถามเรื่องนายเอหน่อย”
“ทำไมคะ”
“มันยังมาป้วยเปี้ยนจีบลูกอยู่รึเปล่า”
“เปล่าค่ะ ก็แม่ห้ามไม่ให้หนูคบกับเค้า หนูก็ไม่คบไงคะ”
“จริงนะลูก”
“ค่ะ อะไรที่ทำให้แม่เสียใจหนูจะไม่ทำค่ะ”
“แม่โชคดีนะที่มีลูกสาวน่ารักอย่างปา ถ้าเกิดมีลูกอย่างนังเมย์ แม่คงอกแตกตายวันล่ะหลายสิบรอบ”
ปารมียิ้มให้ นภาเดินเข้าไปในครัว
ภายในห้องนอนของภูบดีในเวลากลางคืน ญาดาหลับอยู่บนเตียง ส่วนธาวินนั่งดูโทรทัศน์และกำลังใช้รีโมทกดเปลี่ยนมาดูละครโทรทัศน์ ขณะนั้นเป็นฉากบู๊แอคชั่น นักแสดงในเรื่องกำลังชุลมุนอยู่กับการตีเตะต่อย ธาวินหยุดดูอย่างสนใจ บทบู๊ในละครกับความทรงจำเดิมที่ธาวินเตะต่อยตีกับนักเลงในบ่อนของเฮียเสกผ่านซ้อนเข้ามาเป็นภาพที่ปรากฏอยู่บนทีวี
ธาวินเข้าช่วยญาดาจนตัวเองหมดสติ
ธาวินกระพริบตาถี่ๆมองจอทีวีอีกครั้ง ภาพในจอทีวีกลายเป็นละครปกติ ธาวินครุ่นคิด
“ใช่ ตาลบอกว่าก่อนที่เราจะสมองเสื่อมเราเคยมีเรื่องกับนักเลง แล้วมันยังไงต่อ ทำไมนึกไม่ออก”
ธาวินถอนหายใจแล้วบ่นพึมพำก่อนจะหันกลับไปดูทีวีต่อ
“เมื่อไหร่จะจำอะไรได้ซะที”
เช้าวันใหม่ บุญทันกวาดใบไม้อยู่ภายในสวนด้วยสีหน้าเครียดครุ่นคิดอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น ธาวินเดินออกมาเดินเล่น พอเห็นบุญทันก็นึกถึงที่คุยกับพิพัฒน์
“ทำไมคุณปู่ถึงยอมให้บุญทันแต่งงานกับน้องเมย์ล่ะครับ”
“ก็มันเสนอตัวอยากรับผิดชอบ”
“ไม่จริงหรอกครับ ผมว่าคุณปู่ต้องเห็นอะไรในตัวบุญทัน คุณปู่ถึงยอมยกน้องเมย์ให้”
“แกนี่ฉลาดนะมองปู่ออก ปู่คิดว่าไอ้บุญทันเนี่ยมันเป็นคนไม่เลวนักหรอก ปู่ชอบที่มันเป็นลูกผู้ชายกล้ารับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น”
“แต่บุญทันไม่มีอะไรเท่าเทียมน้องเมย์นะครับ”
“ถ้าหมายถึงฐานะก็คงใช่ แต่ถ้าพูดถึงความเป็นคนปู่ซื้อใจมัน”
ธาวินมองหน้าบุญทันที่กวาดและโกยใบไม้ใส่ถังอย่างวิเคราะห์ ธาวินเดินเข้าไปหา
“บุญทัน”
“ครับคุณภู”
“ตั้งแต่เกิดเรื่องนายได้คุยกับน้องเมย์บ้างรึยัง”
“ครับ”
“หมายความว่าน้องเมย์เค้ายอมแต่งงานกับนายหรือ”
“เปล่าครับ คุณเมย์เธอไม่แต่ง”
ธาวินพยักหน้ารับรู้ บุญทันขยับจะเดินไป
“เดี๋ยวบุญทัน”
บุญทันหันหน้ากลับมามองธาวิน
“ครับ”
ธาวินมองบุญทันแล้วชะงักไป เมื่อเห็นภาพสมัยที่บุญทันเป็นภูบดีที่ยกมือยิ้มทักทาย พร้อมกับเสียงสะท้อนที่ดังเข้ามาก้องสองหู
“เฮ้ย วิน”
บุญทันมองหน้าธาวินอย่างแปลกใจ
“มีอะไรครับคุณภู”
“เปล่า ไม่มีอะไร”
บุญทันมองหน้าธาวินแล้วถอนใจอย่างเซ็งๆที่ธาวินดันมาสมองเสื่อม จำอะไรไม่ได้ ธาวินได้แต่พึมพำมองตามบุญทันอย่างงงๆ
“หรือว่าเราเคยเจอมันมาก่อน”
ฝ่ายบุญทันเดินออกไปแล้วก็หันกลับไปมองธาวินแวบหนึ่ง แล้วพึมพำว่า
“เฮ้อ ไอ้วินก็สมองเสื่อม เราก็ดันซวยมาเจอเรื่องบ้าอะไรไม่รู้”
ภายในห้องพักแบบรายวันกึ่งโรงแรมในตอนกลางวัน ปารมีสวมแว่นตาดำพรางตัวเข้ามาตามนัดหมายของอนุทินอีกครั้ง ปารมีเคาะประตูก่อนที่อนุทินจะมาเปิดประตูห้องพักให้ และเมื่อปารมีเข้ามาในห้องพัก อนุทินก็จู่โจมกอดรัดทันที ปารมีเบี่ยงหลบด้วยน้ำเสียงรำคาญ
“อย่าค่ะพี่เอ”
อนุทินชะงักไปเล็กน้อย
“อ้าว เป็นอะไร”
ปารมี ถอดแว่นตาดำออก ใบหน้ายังมีรอยช้ำปรากฏอยู่?
“ปาไม่ค่อยสบายค่ะ”
“นั่นหน้าไปโดนอะไรมา”
“นี่พี่เอยังไม่รู้อีกหรือคะว่าน้องสาวพี่เอตบปา”
“จริงหรือ พี่ไม่รู้เรื่องเลย”
“เอาล่ะค่ะ พี่เอบอกมีเรื่องจะคุยกับปาก็คุยมาเลยค่ะ เดี๋ยวปาต้องรีบกลับ”
“ที่อารมณ์ไม่ดีนี่เพราะโกรธยัยเมย์ก็เลยมาลงที่พี่งั้นหรือ”
อนุทินเข้ามาทางด้านหลังแล้วกอดอีก ปารมีแกะมือทันที
“เปล่าค่ะ ก็บอกแล้วว่าไม่ค่อยสบาย”
ปารมีเดินเลี่ยงไปนั่งที่เก้าอี้
“ว่าไงล่ะคะมีอะไรจะคุย”
“ก็.. เรื่องไอ้ภูกับเมียมันน่ะ พี่อยากรู้ว่าเราไปผิดแผนตรงไหน”
“แล้วปาจะรู้มั้ยล่ะคะ ในเมื่อพี่เอเป็นคนอุ้มมันไปกับมือ”
“หรือว่ามีใครเห็นเหตุการณ์แล้วไปช่วยมัน”
“เรื่องนั้นปาก็ไม่รู้อีกเหมือนกันเอาเป็นว่าเรามาเริ่มต้นกันใหม่ดีกว่า”
“เริ่มต้นยังไง ปามีแผนอะไร”
ปารมีลุกขึ้นแล้วบอก
“ตอนนี้ปาก็ยังคิดไม่ออก พี่เออยู่ว่างๆก็ใช้ความคิดหน่อยสิคะ”
“ไม่เอาน่า อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ขอโทษแทนยัยเมย์”
“ขอโทษหรือคะ ปาว่าทางที่ดีพี่เอกลับไปตบหน้าน้องสาวแทนดีกว่าค่ะ ปาถึงจะหายโกรธ”
“ได้ เดี๋ยวกลับบ้านไปพี่จะเล่นงานมันเอง แต่ตอนนี้ให้พี่ชื่นใจหน่อยนะ”
อนุทินเข้ามากอดอีกครั้งแต่ปารมีผลักออก
“ก็บอกแล้วไงคะว่าไม่สบาย ปากลับก่อนล่ะ อ้อ แล้วอย่าลืมคิดหาทางจัดการไอ้ภูบดีกับเมียด้วยล่ะ”
ปารมีเปิดประตูเดินออกไปแล้วประตูห้องก็ปิดลง อนุทินตบที่นอนอย่างแรงอย่างเซ็งในอารมณ์
“ฮึ่ย ให้มันได้อย่างนี้สิวะ”
ปารมีเดินออกมาหยุดที่หน้าลิฟต์แล้วหันมองกลับไปที่ห้องอนุทิน ด้วยความรู้สึกแสยะ
“นึกว่าชั้นง่ายล่ะสิ ถ้าชั้นไม่ให้ก็อย่าหวัง”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพอดี ปารมีกดรับ
“ฮัลโหล”
สารวัตรสมยศกำลังถือสายคุยกับปารมีอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
“มีข่าวดีมาบอก”
“จริงหรือ ได้ ชั้นจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”
ภายในห้องพักของโรงแรมอีกแห่งหนึ่ง ปารมีโผกอดสารวัตรสมยศทันที
“คุณนี่เก่งที่สุดเลย สมกับที่ชั้นไว้ใจ”
“เสียดายที่ผมเอาตัวนังแม่มันออกมาไม่ได้”
“แล้วคุณได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมมาอีก”
“ผมให้ลูกน้องเอาชื่อนังเจ๊อ้อยไปเช็คในแฟ้มคดีเก่า ๆ เจอว่ามันเคยถูกจับข้อหามอมยารูดทรัพย์”
“แล้วนังตาลล่ะ”
“ผมสันนิษฐานว่าน่าจะอยู่แก๊งค์เดียวกับนังแม่ แต่ไม่เคยถูกจับเลยไม่มีประวัติ”
“นี่มันเป็นพวกสิบแปดมงกุฎเลยนะเนี่ย เอ๊ะ แล้วเมื่อกี้คุณบอกว่าแม่มันติดหนี้บ่อนสิบล้านใช่มั้ย”
“ใช่ ไอ้คนคุมบ่อนมันบอกว่าถ้าอยากได้ตัวนังเจ๊อ้อยให้เอาเงินสิบล้านไปไถ่”
“งั้นก็เป็นไปได้ว่านังตาลมันอาจจะคิดปอกลอกไอ้ภูบดี”
“แล้วจะให้ผมทำยังไงต่อไป”
“เอาอย่างนี้ พรุ่งนี้คุณเข้าไปหาคุณปู่บอกให้คุณปู่รู้ว่าคุณไปสืบเจออะไรมา แฉมันให้หมดเลยนะ รับรองนังตาลต้องถูกเฉดหัวออกจากบ้านแน่”
สารวัตรมองหน้าปารมีแล้วบอก
“ได้ แล้วจะไม่ให้รางวัลผมหน่อยหรือ”
สารวัตรสมยศมองจ้อง ปารมีมองยิ้มอย่างพึงใจแล้วเดินเข้ามาจูบ
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 23
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์,เซลิน่า เพียซ ฯลฯ
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3