อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 29
อนุทินมองตามมณทกานต์ คิดว่า ถ้าไม่ใช่น้องสาวจะตบสักฉาดในเวลาเดียวกัน ญาดากำลังรินกาแฟให้พิพัฒน์
“ขอบใจ แล้วเอาเงินไปไถ่ตัวแม่รึยัง” พิพัฒน์ถาม
“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณปู่ ตาลกราบขอบพระคุณคุณปู่อีกครั้งนะคะ”
“หนูเป็นเมียเจ้าภูก็เหมือนเป็นหลานสาวปู่”
“คุณปู่ดีกับหนูมาก จนหนูไม่รู้จะตอบแทนพระคุณยังไง”
“ก็ปู่บอกแล้วไงว่าให้รีบมีเหลนมาให้ปู่เลี้ยงเร็ว ๆ”
ญาดาฝืนยิ้มแล้วบอก
“ค่ะ”
ธาวินเดินลงมานั่งที่โต๊ะแล้วทักทายพิพัฒน์
“สวัสดีครับคุณปู่”
“เป็นไงบ้าง เมื่อวานทำงานวันแรก ไหวมั้ย” พิพัฒน์บอก
“ต้องไหวสิครับ คุณปู่ไม่ต้องห่วง”
ญาดารินกาแฟให้ธาวิน
“มีอะไรหนักใจตรงไหนรึเปล่า”
“ตอนนี้ยังไม่มีครับ”
เอนกเดินเข้ามาพอดี
“สวัสดีครับคุณพ่อ”
ญาดาชะงักมองหน้าเอนก
“อ้าว เอนก กินข้าว”
“ผมทานมาแล้วครับ” เอนกบอก
ธาวินเหลือบมองเอนกทำเหมือนไม่มีอะไรติดใจ
“สวัสดีครับคุณอา”
“อามีเรื่องจะมาปรึกษาหลานหน่อย”
“เรื่องอะไรครับ”
ญาดาเหลือบมองเอนกอย่างไม่ไว้ใจ
“ฝ่ายเอ็มแอลเค้าเสนอขอปรับปรุงสนามกอล์ฟที่รังสิต อาก็เลยอยากให้หลานแวะไปดูหน่อยว่าหลานมีความเห็นยังไง”
“ได้ครับ วันนี้วันหยุดผมว่างพอดี เดี๋ยวผมจะเข้าไปดูบ่ายๆ” ธาวินบอก
“ดี งั้นเดี๋ยวอาจะโทรบอกทางนู้นให้เค้าต้อนรับ”
“ครับ”
“ขอตัวนะครับคุณพ่อ”
เอนกเดินออกไป ญาดามองตามอย่างรู้สึกถึงลางไม่ดี
“มีอะไรไม่เข้าใจก็ปรึกษาเอนกเค้าได้ทุกเรื่อง เค้าอยู่กับปู่มานานจนเหมือนเป็นลูกชายปู่คนนึง”
ธาวินฝืนยิ้มแล้วรับคำ
“ครับ”
ธาวินยกกาแฟขึ้นจิบไม่พูดอะไร ญาดามีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
บุญทันขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านพิพัฒน์ ธาวินเดินออกมาจากบ้าน บุญทันเปิดประตูรถให้ ธาวินจะก้าวขึ้นรถ ญาดาวิ่งตามลงมาแล้วเรียก
“เดี๋ยวค่ะคุณภู”
บุญทันกับธาวินชะงัก
“มีอะไรตาล” ธาวินถาม
“ตาลไปด้วยนะคะ”
“เอ่อ...”
ธาวินมองหน้าบุญทันราวกับจะขอความช่วยเหลือ
“แต่คุณภูไปทำงานนะครับ ไม่ได้ไปเที่ยว” บูญทันว่า
“ชั้นรู้”
ญาดาหันมาพูดกับธาวิน
“ตาลอยู่บ้านคนเดียวมันเบื่อน่ะค่ะ ให้ตาลนั่งรถเล่นไปด้วยคนนะคะ ตาลไม่ยุ่งกับงานคุณภูหรอกค่ะ”
ธาวินสบสายตากับบุญทัน
“ว่าไงบุญทัน”
“ทำไมต้องถามบุญทันด้วยคะ”
“อ๋อ ผมหมายถึงว่าบุญทันจะมีปัญหาอะไรรึเปล่า”
“นายมีปัญหาหรือบุญทัน ถ้าชั้นจะไปด้วย” ญาดาถาม
“ไม่มีครับ เชิญครับ”
ญาดาเดินนำขึ้นไปนั่งในรถ ธาวินมองหน้าบุญทันก่อนจะขึ้นตามไป บุญทันปิดประตูแล้วเดินไปขึ้นรถ เอนกยืนอยู่มุมหนึ่งมองตามรถที่บุญทันขับออกไปแล้วกดโทรศัพท์
“ออกไปแล้วนะ”
บุญทันขับรถขณะสายตาเหลือบมองกระจกหลัง เห็นญาดานั่งมองซ้าย มองขวา เดี๋ยวมองหลังอย่างคนระแวง วินเหลือบมองแล้วถาม
“มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร ตาลแค่มองถนนน่ะค่ะว่าแถวนี้มันที่ไหน”
“ผมไปที่สนามกอล์ฟเลยนะครับ คุณภู” บุญทันว่า
“อืมม์ นายรู้ที่ใช่มั้ย”
“รู้ครับ”
ธาวินหันกลับมามองญาดาที่ยิ้มให้
รถขับไปตามทาง จนมาเลี้ยวเข้ามาจอดด้านหน้าของสนามกอล์ฟ ธาวินและญาดาก้าวลงจากรถ ผู้จัดการสนามกอล์ฟเข้ามาแนะนำตัว
“สวัสดีครับคุณภูบดี ผมประสิทธิ์เป็นผู้จัดการที่นี่ครับ”
“หวัดดีครับ นี่คุณตาลภรรยาผม”
“สวัสดีครับคุณตาล เชิญด้านนี้ครับ”
ประสิทธิ์เดินนำญาดากับธาวินไปที่ล็อบบี้
เอนกเดินถือโทรศัพท์ในมือแล้วเดินไปมาอย่างกระวนกระวายใจ มณทกานต์ลงมาจากชั้นบนเพื่อเปิดตู้เย็นรินน้ำเย็นดื่ม เหลือบมองเห็นพ่อเดินไปมาคอยดูโทรศัพท์ตลอดเวลา
“พ่อรอโทรศัพท์ใครหรือคะ”
“อ๋อ เปล่า ไม่มีอะไร”
เอนกรีบเดินขึ้นชั้นบนไป มณทกานต์มองตามอย่างแปลกใจ
ประสิทธิ์นำแผนที่ในสนามกอล์ฟมากางให้ธาวินดูโดยมีญาดานั่งอยู่ด้วย ส่วนบุญทันยืนอยู่ห่างออกไป ประสิทธิ์อธิบาย
“พื้นที่ส่วนสนามกอลฟ์ของเราจะแบ่งเป็นสามโซนครับ ด้านนี้เป็นโซนA ด้านนี้เป็นโซนB ส่วนโซนC ตอนนี้เราปิดไม่ได้ให้บริการครับ”
“อ้าว ทำไมล่ะครับ”
“ตอนที่น้ำท่วมส่วนโซน C ได้รับความเสียหายครับ”
ธาวินมองตามแผนที่ ขณะที่ญาดามองไปรอบบริเวณอย่างสำรวจและไม่ได้สนใจฟังการสนทนาของธาวินกับประสิทธิ์จนธาวินรู้สึกได้ จึงบอกว่า
“ถ้าตาลเบื่อจะไปเดินเล่นก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ตาลไม่เบื่อ ตาลนั่งอยู่กับคุณภูดีกว่า”
ญาดาส่งยิ้มให้ ธาวินยิ้มตอบเล้วหลือบมองไปที่บุญทัน
บุญทันมองญาดาอย่างไม่ชอบใจรู้สึกรำคาญที่ญาดาเกาะติดธาวินได้แต่ฝืนยิ้มอย่างเสียไม่ได้
“แล้วปัจจุบันนี่เรามีลูกค้ามาใช้สนามมากน้อยแค่ไหนครับ” ธาวินถาม
“จริงๆแล้วถ้าปีที่แล้วไม่มีเหตุการณ์น้ำท่วม ผมคิดว่ายอดลูกค้าจะสูงขึ้นกว่าเดิมเกือบห้าสิบเปอร์เซ็นต์”
ประสิทธิ์ส่งสมุดบันทึกรายงานให้ ธาวินเปิดดู
“คุณภูอยากจะดูพื้นที่จริงมั้ยครับ เดี๋ยวผมจะพานั่งรถดูรอบๆ”
“ดีครับ”
“งั้นรอซักครู่นะครับ” ประสิทธิ์บอก
สายตาใครบางคนมองเห็นประสิทธิ์ลุกเดินออกไป ธาวินยกน้ำขึ้นจิบแล้วนั่งเปิดดูเอกสารต่อ
ภายในห้องเอนก เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เอนกซึ่งเดินไปมาอยู่รีบกดรับสายทันที
“ฮัลโหล เจอตัวแล้วใช่มั้ย อย่าให้พลาดนะชีวิตชั้นขึ้นอยู่กับแก”
มือปืนในชุดตีกอล์ฟตอบกลับว่า
“ครับ นายไม่ต้องห่วง”
มือปืนวางสายแล้วโผล่หน้าออกมามองธาวินอีกครั้ง
ขณะนั้น ประสิทธิ์ พาญาดา ธาวินและบุญทันขึ้นรถกอล์ฟออกวิ่งไปในสนาม ประสิทธิ์อธิบาย ธาวินซักถาม บุญทันนิ่งฟังอย่างตั้งใจ ส่วนญาดามองไปรอบๆอย่างระแวง
เมื่อเสร็จกิจ รถกอล์ฟขับเข้ามาส่ง ทุกคนก้าวลงจากรถ ธาวินพูดขึ้น
“เดี๋ยวผมจะคุยสรุปกับคุณเอนกอีกครั้งนะครับ”
“ครับ ถ้าจะปรับปรุงยังไงต้องบอกล่วงหน้าซักสามเดือนนะครับ เราจะได้ยกเลิกแขกที่จองมาทางอินเตอร์เน็ต”
“ครับ”
“งั้นเดี๋ยวเชิญคุณภูกับคุณตาลทานอะไรที่ห้องอาหารก่อนนะครับแล้วค่อยกลับ” ประสิทธิ์บอก
“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปหาอะไรทานข้างนอก”
“เอางั้นหรือครับ”
“ครับ ห้องน้ำอยู่ทางไหนครับ ผมจะขอเข้าห้องน้ำหน่อย” ธาวินถาม
“ทางนี้เลยครับ”
ประสิทธิ์จะเดินนำไป แต่ธาวินบอก
“ไม่เป็นไรครับคุณประสิทธิ์ เดี๋ยวผมไปเอง”
“งั้นผมไปเอารถนะครับคุณภู” บุญทันบอก
ธาวินพยักหน้าจะเดินออก
“ตาลไปด้วยค่ะ”
ญาดาเดินตามธาวินออกไป บุญทันมองตามแล้วส่ายหน้าอย่างหมั่นไส้
“ยัยนี่ติดไอ้ภูยังกะหมากฝรั่ง”
ญาดากับธาวินเดินมาตามทางเพื่อจะไปห้องน้ำ เส้นทางนั้นมีคนเดินสวนไปมา
“ทำไมคุณภูต้องให้บุญทันนั่งรถกอล์ฟไปกับเราด้วย” ญาดาถาม
“ก็ผมเห็นว่าเรามาด้วยกัน”
“แต่เค้าเป็นคนขับรถนะคะ ไม่ควรให้เค้ามาฟังเรื่องธุรกิจ เดี๋ยวเกิดปากเสียเอาไปพูดเม้าท์มันจะไม่ดี” ญาดาเตือน
ธาวินนึกขำ
“บุญทันเค้าไม่ใช่คนนิสัยแบบนั้นหรอก”
“คุณภูพูดเหมือนรู้จักเค้าดี”
“เอ่อ ไม่ใช่ ผมหมายถึงท่าทางเค้าไม่ใช่คนช่างพูด”
มือปืนโผล่หน้ามามองแล้วเดินตาม ญาดากับธาวินเดินเลี้ยวมาหน้าห้องน้ำ
“คุณภูเข้าเถอะค่ะ เดี๋ยวตาลจะรอข้างนอก”
“อ้าว ตาลไม่เข้าหรือ”
“ไม่ค่ะ ตาลมาเป็นเพื่อนเฉยๆ”
ญาดายิ้มให้ ธาวินพยักหน้าเดินเข้าห้องน้ำไป มือปืนที่แอบลอบมองอยู่ก็ชักปืนออกมาจากเอวเพื่อเตรียมตัว
หลังทำธุระเสร็จ ธาวินเดินออกมาหาญาดาแล้วบอก
“ไป เรียบร้อยแล้ว”
ญาดากับธาวินเดินกลับมายังทางเส้นเดิม มือปืนก้าวออกมายกปืนจะยิงธาวิน ทั้งญาดากับธาวินตะลึง อึ้งไป
มือปืนเหนี่ยวไก ญาดาตกใจเอาตัวเข้าขวางธาวินไว้ กระสุนทะลุเข้าร่างญาดา
“ตาล” ธาวินตะโกนร้องเรียกชื่อลั่น แล้วกอดตาลที่เลือดท่วมตัวไว้
รปภ.วิ่งเข้ามา มือปืนวิ่งหนีออกไป รปภ.วิ่งไล่ตาม
“ตาล ตาล”
บุญทันวิ่งเข้ามาถาม
“เกิดอะไรขึ้น”
“มีคนจะยิงชั้น แต่เธอเอาตัวเข้ารับกระสุน” ธาวินบอก
“พาเธอไปส่งโรงพยาบาลก่อน” บุญทันบอก
ธาวินอุ้มญาดาวิ่งออกไปขึ้นรถ
ญาดาหมดสตินอนอยู่บนเตียงรถเข็นของโรงพยาบาลที่กำลังเข็นมาอย่างรวดเร็ว ธาวินวิ่งตามร้องเรียก
“ตาล คุณต้องไม่เป็นอะไรนะ”
ภายในห้องรับแขก พิพัฒน์เดินเข้ามานั่ง ปรารภรีบรายงานเรื่องญาดาโดนยิงให้ทราบ
“ว่าไงนะ หนูตาลถูกยิงงั้นหรือ”
“ใช่ครับ คุณภูโทรบอกผมเมื่อซักครู่นี้”
“แล้วตอนนี้เป็นยังไง”
“เห็นหมอบอกว่าอาการสาหัสครับ”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมหนูตาลถึงถูกยิง”
“คุณภูเล่าว่าคนร้ายต้องการยิงคุณภู แต่คุณตาลเอาตัวเข้ามาบังครับ”
“ใครกันที่มันคิดจะฆ่าหลานชั้น”
“ตอนนี้ตำรวจกำลังตามจับคนร้ายอยู่ เดี๋ยวผมจะไปโรงพยาบาล ถ้ามีอะไรคืบหน้าผมจะโทรบอกท่านนะครับ”
“ชั้นไปด้วย”
“ผมว่าท่านอย่าไปเลยครับอยู่ฟังข่าวทางนี้ดีกว่า”
“ชั้นอยู่เฉยไม่ได้หรอก หนูตาลก็เหมือนเป็นหลานชั้นคนนึง”
“งั้นก็เชิญครับ”
พิพัฒน์เดินออก ปรารภเดินตามทันที
บริเวณหน้าห้องผ่าตัด ธาวินเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวายใจ บุญทันนั่งรออยู่ด้วย
“ทำไมหมอไม่ออกมาซะที”
“ใจเย็นน่า ชั้นว่าเธอคงไม่เป็นอะไรหรอก หมอต้องช่วยเธอได้” บุญทันว่า
“ใจเย็นหรือ ตาลเค้าถูกยิงเพราะชั้นนะ แกยังบอกให้ชั้นใจเย็นอีกหรือไอ้ภู ถ้าเค้าตายไปใครจะรับผิดชอบ” ธาวินโวยวายลั่น
“นี่แกเป็นบ้าอะไร ชั้นรู้แล้วว่าเค้าถูกยิงเพราะช่วยแก แต่แกไม่เห็นต้องประสาทเสียขนาดนี้”
“ใช่สิ แกไม่ประสาทเสียหรอก เพราะแกไม่ได้เป็นอะไรกับเค้านี่”
“แล้วแกเป็นอะไรกับเค้า เค้าไม่ได้เป็นเมียแกจริงๆนะโว้ย”
“แต่เค้าช่วยชีวิตชั้นไว้ ถ้าไม่ใช่เค้าป่านนี้ชั้นตายไปแล้ว”
“เออ ชั้นรู้แล้วว่าเค้าช่วยชีวิตแก แล้วจะให้ทำไง หรือแกจะเข้าไปผ่าตัดเค้าเอง เอามั้ย หา”
ธาวินเจอบุญทันโวยกลับก็เงียบลง
“ชั้นว่าแกนั่งลงแล้วสงบสติอารมณ์ซะบ้าง เดี๋ยวหมอเค้าก็ออกมา” บุญทันบอก
ธาวินถอนหายใจแล้วนั่งลงอย่างหงุดหงิดและเป็นกังวลด้วยความเป็นห่วงญาดา บุญทันมองหน้าธาวินแล้วถาม
“ถามจริง แกชอบเค้าใช่มั้ย”
“ชั้นไม่รู้ ชั้นรู้แต่ว่าชั้นให้เค้าตายไม่ได้ แกเข้าใจรึเปล่าไอ้ภูว่าเค้าตายไม่ได้”
ธาวินบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง บุญทันมองอึ้ง
“ถ้าเป็นแบบนี้คงไม่ใช่แค่ชอบแล้วล่ะ”
“ออ ใช่ ชั้นรักเค้า มีอะไรรึเปล่า” ธาวินบอกด้วยน้ำเสียงหงุหงิดปนหาเรื่อง
“ก็เรื่องของแกสิ ไม่เกี่ยวกับชั้น”
ธาวินมองบุญทันอย่างหงุดหงิด บุญทันเมินหน้าไปอีกทางแล้วพยายามคิดว่าใครเป็นคนสั่งยิง หมอออกมาจากห้องผ่าตัดพอดี ธาวินลุกขึ้นถาม
“เป็นยังไงบ้างครับหมอ”
“ปลอดภัยแล้วครับ โชคดีที่กระสุนเฉียดปอดไปนิดเดียว”
“ผมเข้าไปดูเธอได้มั้ยครับ”
“อย่าเพิ่งเลยครับ ตอนนี้เธอยังไม่ได้สติ รอให้เธอฟื้นก่อนดีกว่า”
“ครับ”
ธาวินถอนหายใจโล่งอกแล้วว่า
“ขอบคุณพระเจ้า”
ธาวินลงนั่งสูดลมหายใจลึก บุญทันหันมามองแล้วพลอยถอนหายใจอย่างโล่งอกไปด้วย
เอนกเดินไปเดินมาอย่างหงุดหงิดอยู่ในห้องแล้วกดโทรศัพท์
“ทำไมมันไม่รับโทรศัพท์วะ”
ภายในโรงพยาบาล ปรารภกับพิพัฒน์เดินเข้ามาเจอวินและบุญทัน
“หนูตาลเป็นยังไงบ้าง”
“หมอบอกว่าปลอดภัยแล้วครับ”
พิพัฒน์ถอนใจอย่างโล่งอกแล้วถาม
“แล้วเห็นหน้าคนร้ายรึเปล่า”
“เห็นครับ แต่ผมไม่รู้จักมัน”
เสียงโทรศัพท์มือถือของปรารภดัง ปรารภกดรับทันที
“ฮัลโหล ได้ตัวแล้วหรือ”
ธาวิน พิพัฒน์และบุญทันมองไปมองปรารภเป็นตาเดียว
“อะไรนะ จริงหรือ ขอบใจมาก”
ปรารภวางสาย สีหน้าไม่เป็นปกติจนพิพัฒน์ต้องถาม
“มีอะไรปรารภ”
“ตำรวจบอกว่าจับคนร้ายได้แล้วครับ แต่มันซัดทอดว่าคุณเอนกเป็นคนว่าจ้าง”
“อะไรนะ”
ธาวินกับบุญทันมองหน้ากัน
“ตอนนี้ตำรวจกำลังไปเอาตัวคุณเอนกมาสอบปากคำครับ” ปรารภบอก
“จริงหรือ”
พิพัฒน์ทรุดลงนั่งอย่างหมดแรง ส่วนธาวินกับบุญทันมีสีหน้าเครียด
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 29
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager.co.th