อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 30
พิพัฒน์ทรุดลงนั่งอย่างหมดแรง ส่วนธาวินกับบุญทันมีสีหน้าเครียดภายในบ้านเอนก สาวใช้เดินนำตำรวจสามนายเดินเข้ามาที่บ้าน ขณะนั้น มณทกานต์กำลังนั่งกินข้าวอยู่ สาวใช้พูดขึ้น
“คุณเมย์คะ ตำรวจมาขอพบคุณพ่อค่ะ”
“มีเรื่องอะไร”
“สวัสดีครับ คุณเอนกอยู่มั้ยครับ” ตำรวจถาม
“อยู่ข้างบนค่ะ มีอะไรหรือคะ”
“มีคนซัดทอดว่าคุณเอนกเป็นผู้ว่าจ้างให้ไปยิงคุณภูบดีครับ”
“อะไรนะคะ ยิงคุณภูบดี”
“ใช่ครับ ขอโทษนะครับ”
ตำรวจเดินขึ้นไปที่ชั้นบน มณทกานต์ได้แต่ยืนงงทำอะไรไม่ถูก
บริเวณหน้าห้องนอนของเอนก ตำรวจกระชากปืนออกมาเตรียมป้องกันตัวแล้วเคาะประตู
“คุณเอนกครับ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ เราได้รับแจ้งว่าคุณเป็นผู้ว่าจ้างให้นายชัยไปยิงคุณภูบดี”
ภายในห้อง เอนกมีสีหน้าอึ้งไป
“นี่ไอ้ชัยถูกจับหรือ”
“ขอให้คุณออกมามอบตัวด้วยครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจบอก
ที่ด้านนอก ตำรวจมองหน้ากันแล้วขยับลูกบิด ประตูล็อก
“ออกมามอบตัวเถอะครับ”
ภายในห้อง เอนกอยู่ท่ามกลางความสับสน
“ถ้าเรามอบตัวคุณพ่อต้องไม่ให้อภัยเราแน่ เอาไงดี”
เอนกเปิดลิ้นชักหยิบปืนออกมาดู
“อย่าให้เราต้องใช้กำลังกันเลยครับคุณเอนก” ตำรวจบอก
เอนกมองปืนแล้วมองไปที่ประตูแล้วคิดลังเลไปมา ตำรวจพยักหน้าให้ลูกน้อง เอนกมองปืนอีกครั้งราวกับตัดสินใจ
ลูกน้องตำรวจพุ่งตัวเข้ากระแทกประตู พร้อมกับเสียงปืนดัง ปัง
บริเวณชั้นล่าง มณทกานต์ได้ยินเสียงปืนก็ตะลึงไปชั่วขณะ เมื่อได้สติก็รีบวิ่งขึ้นชั้นบนทันที
“พ่อ! ”
ตำรวจพุ่งตัวเข้ามาก็เห็นเอนกนอนจมกองเลือด มณทกานต์วิ่งเข้าไปกอดศพในห้องจึงรู้ว่า เอนกใช้ปืนจ่อยิงที่ขมับตัวเอง
“พ่อ พ่อคะ พ่อ ทำไมทำแบบนี้ พ่อ”
มณทกานต์กอดศพเอนกร้องไห้สะอึกสะอื้น
เวลากลางคืนวันเดียวกัน ปรารภเดินมาหาพิพัฒน์และธาวินกับบุญทันที่บริเวณล็อบบี้โรงพยาบาล
“ว่าไงปรารภ เค้าได้ตัวเอนกมั้ย” พิพัฒน์ถามขึ้น
“คุณเอนกยิงตัวตายครับท่าน” ปรารภรายงาน
“หา จริงหรือ”
ธาวินกับบุญทันมองหน้ากัน ปรารภรายงานต่อ
“ครับ ตำรวจเพิ่งโทรมาบอกผมว่าคุณเอนกยิงตัวตาย”
“นี่มันอะไรกันเนี่ย หมายความว่าเอนกเป็นคนสั่งยิงนายภูจริงงั้นหรือ”
“ตำรวจกำลังตรวจสอบอยู่ครับ เดี๋ยวคงจะมาสอบปากคำคุณภู”
“ทำไมเอนกมันถึงทำแบบนี้”
พิพัฒน์ถึงกับหมดแรงและผิดหวัง
“ผมว่าคุณปู่กลับไปพักก่อนดีมั้ยครับ” ธาวินว่า
ปรารภสนับสนุนเห็นด้วย
“นั่นสิครับ ผมว่าท่านกลับบ้านก่อนดีกว่านะครับ เพราะตอนนี้คุณตาลก็ปลอดภัยแล้ว”
“บุญทันแกอยู่เป็นเพื่อนคุณภูนะ” พิพัฒน์สั่ง
“ครับ”
ปรารภประคองพาพิพัฒน์เดินออกไป ธาวินกับบุญทันหันมามองหน้ากัน
“แสดงว่าอาเอนกโกงบัญชีจริง ๆ เค้าถึงกลัวว่าเราจะจับได้เลยชิงลงมือสั่งยิงชั้นก่อน”
“นับว่าเค้าเลือดเย็นมากนะที่ทำแบบนี้” บุญทันบอก
“แกว่าเค้าจะเป็นคนที่ฆ่าคุณลุงภาคินมั้ย” ธาวินถาม
“ก็อาจจะเป็นไปได้ เค้าอาจจะฆ่าปิดปากลุงภาคิน เพื่อไม่ให้บอกคุณปู่เรื่องโกงเงินบริษัท”
ธาวินพยักหน้าถอนหายใจแล้วบอกว่า
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเงินมันจะทำให้คนเรากล้าทำเรื่องโง่ๆแบบนี้”
บุญทันนึกถึงมณทกานต์ก็ชะงักและบอกธาวิน
“น้องเมย์ เดี๋ยวชั้นมานะ”
“แกจะไปไหน”
“ชั้นจะไปดูน้องเมย์”
ธาวินพยักหน้า บุญทันรีบเดินออกไปทันที
ภายในห้องนอนคนไข้ในเวลากลางคืน ญาดานอนหลับอยู่บนเตียง ข้างตัวมีเสาที่ห้อยถุงน้ำเกลืออยู่ ธาวินเปิดประตูเดินเข้าห้องมาที่เตียง ธาวินจับมือญาดาที่ยังหลับอยู่ขึ้นมาจูบอย่างแผ่วเบา ญาดาขยับลืมตาตื่นด้วยอาการเบลอๆเพราะยังมีฤทธิ์ของอาการเมายาสลบอยู่ ญาดาเรียกเสียงแผ่ว
“คุณภู ”
“ตาลเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหน”
ญาดาส่ายหน้าแล้วยิ้มให้
“ไม่ค่ะ คุณภูเป็นอะไรรึเปล่า”
“ผมปลอดภัย ตาลต่างหากที่ต้องมาเจ็บตัวเพราะผม ผมขอโทษนะ ตาลหลับเถอะ เดี๋ยวผมจะนั่งเป็นเพื่อนอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน”
ญาดาพยักหน้าแล้วหลับตาลงอีกครั้ง ธาวินลงนั่งข้างเตียงกุมมือตาลไว้
ในเวลาเดียวกัน มณทกานต์นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวในบ้าน บุญทันเดินเข้ามาหยุดมองแล้วเดินเข้าไปหา มณทกานต์เงยหน้ามอง บุญทันนั่งลงข้างๆ
“ผมเสียใจด้วย” บุญทันบอก
น้ำตาอาบแก้มมณทกานต์ บุญทันเช็ดน้ำตาให้ มณทกานต์โผเข้ากอดบุญทันร้องไห้สะอึกสะอื้น
ภายในห้องคนไข้ ธาวินนั่งมองญาดาอยู่ข้างเตียง แล้วนึกถึงคำพูดของบุญทัน
“ก็แสดงว่าเค้าตั้งใจจะจับแกจริงจังน่ะสิ”
“ชั้นว่าแกมองตาลเค้าแง่ร้ายเกินไป”
“แล้วแกว่าเค้ามีมุมไหนที่เรามองแง่ดีได้บ้าง ชั้นบอกตามตรงเลยนะ แกควรจะหาทางเลิกกับเค้าซะ”
และภาพที่มือปืนยกปืนจะยิงแล้วญาดาเอาตัวเข้าบังกระสุน
ธาวินเพ่งมองญาดาแล้วบอก
“ผมเป็นหนี้ชีวิตคุณ ผมสัญญาผมจะรักและดูแลคุณตลอดไป”
ธาวินยกมือญาดาขึ้นมาจูบอย่างเนิ่นนาน ญาดายังหลับไม่รู้เรื่อง
ภายในบ้าน มณทกานต์เงยมองบุญทัน น้ำตายังคลอรื้นที่ดวงตา บุญทันแนะนำว่า
“ผมว่าคุณควรจะขึ้นนอนได้แล้วนะครับ เพราะพรุ่งนี้มีเรื่องที่คุณต้องทำอีกเยอะ”
“ชั้นนอนไม่หลับหรอก แล้วอีกอย่างชั้นต้องรอพี่เอ ตอนนี้พี่เอกำลังไปคุยกับตำรวจ”
“งั้นผมจะนั่งเป็นเพื่อนคุณ คุณหิวรึเปล่า”
“ไม่ ชั้นไม่หิว”
“งั้นดื่มอะไรเย็นๆหน่อยดีมั้ยครับ เดี๋ยวผมหยิบให้”
มณทกานต์พยักหน้า บุญทันลุกเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำแอปเปิลเทใส่แก้วเดินเอามาให้
“นี่ครับ น้ำแอปเปิล”
“ขอบคุณ”
มณทกานต์ยกน้ำแอปเปิลขึ้นดื่มแล้วบอก
“แล้วนายล่ะ นายอยากดื่มอะไรก็หยิบได้เลยนะ”
“ไม่ล่ะครับ”
มณทกานต์น้ำตาคลอมองหน้า บุญทันยิ้มให้อย่างปลอบใจ
“พ่อไม่น่าทำแบบนี้เลย ทำไมพ่อต้องฆ่าตัวตายด้วย”
“บางทีท่านอาจจะมีเรื่องอะไรที่หาทางออกไม่ได้”
“แต่พ่อไม่คิดถึงชั้นเลยหรือว่าชั้นจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีพ่อ ทำไมพ่อต้องทิ้งชั้นไปด้วย”
มณทกานต์ปิดหน้าร้องไห้ บุญทันมองอย่างเห็นใจ
อนุทินเดินเข้าบ้านมาก็ชะงักที่เห็นบุญทันนั่งอยู่กับมณทกานต์
“ไอ้บุญทัน แกเข้ามาทำอะไรในบ้านชั้น” อนุทินตวาด
“ผมมาอยู่เป็นเพื่อนคุณเมย์” บุญทันบอก
“ตำรวจว่าไงบ้างพี่เอ” มณทกานต์ถาม
“มันบอกว่าพ่อเป็นคนสั่งฆ่าไอ้ภูบดี”
“ไม่จริงใช่มั้ยพี่เอ พ่อต้องไม่ทำแบบนั้น”
“พรุ่งนี้ตำรวจเค้าจะสอบปากคำไอ้ภูบดี ชั้นก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะให้การว่าไง”
บุญทันยืนมองอยู่ อนุทินหันมาเห็นพอดี
“เอาล่ะ แกไปได้แล้ว แล้วคราวหน้าคราวหลังก็ไม่ต้องสะเออะเข้ามาบ้านชั้นอีกนะ”
บุญทันมองหน้าอนุทินอย่างไม่ค่อยพอใจแต่พยายามควบคุมอารมณ์ไว้
“ผมไปนะครับคุณเมย์”
มณทกานต์พยักหน้าตอบ บุญทันเดินออกจากบ้านไป อนุทินมองตามด้วยสายตาไม่พอใจแล้วพูดว่า
“ถึงคุณปู่จะให้แกแต่งงานกับมัน ก็ไม่ได้หมายความว่าชั้นยอมรับมันหรอกนะ”
มณทกานต์หน้าสลด อนุทินเดินขึ้นบ้านไปอย่างไม่สนใจ มณทกานต์นั่งน้ำตาไหลรินอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยว
เช้าวันใหม่ แสงแดดอ่อนสาดเข้ามาในห้องพักคนไข้ญาดาขยับตัวลืมตาตื่นมองเห็นธาวินนอนหลับฟุบอยู่ ข้างเตียง ญาดาอมยิ้มแล้วเรียก
“คุณภูคะ”
ธาวินขยับตัวตื่น
“อ้าว ตาลตื่นแล้วหรือ”
“ทำไมมานั่งหลับอยู่ล่ะค่ะ เมื่อยแย่เลย”
“ผมเป็นห่วงตาล ตาลเป็นไงบ้าง เมื่อคืนตาลละเมอทั้งคืนเลยรู้มั้ย”
“จริงหรือคะ ละเมออะไร”
“ร้องงึมงัมไม่รู้เรื่อง สงสัยคงจะเจ็บแผล แล้วนี่ดีขึ้นมั้ย”
“ก็ยังเจ็บอยู่น่ะค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวผมไปบอกพยาบาลก่อนนะว่าตาลตื่นแล้ว”
“ค่ะ”
ธาวินมองหน้าญาดาแล้วก้มลงจูบที่หน้าผาก
“ผมรักตาลนะ”
“ตาลก็รักคุณค่ะ”
ญาดายิ้มอย่างตื้นตันใจและปลื้มใจ ธาวินหันเดินออกไปจากห้อง
เช้าวันเดียวกัน พิพัฒน์นั่งอยู่กับนภาและปารมีในห้องรับแขก
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะคุณลุง ว่าคุณเอนกจะกล้าสั่งให้คนไปฆ่านายภู เสียแรงที่คุณลุงรักและไว้ใจ” นภาว่า
“นั่นสิคะคุณปู่ โชคดีมากๆเลยนะคะที่พี่ตาลปลอดภัย”
“เอาล่ะ ชั้นว่าเราหยุดวิพากษ์วิจารณ์กันซะที มีใครไปเรียกเจ้าเอกับยัยเมย์รึยัง” พิพัฒน์ว่า
“นภาให้ต้นหอมไปเรียกแล้วค่ะ”
มณทกานต์กับอนุทินเดินเข้ามา ลงนั่ง อนุทินถามขึ้น
“คุณปู่เรียกเราสองคนหรือครับ”
“ใช่ ปู่เสียใจด้วยเรื่องพ่อแก ไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในครอบครัวเรา”
“แต่ผมคิดว่าพ่อถูกใส่ร้ายครับ พ่อไม่ได้เป็นคนสั่งฆ่าภูบดีนะครับ” อนุทินว่า
“ถ้าพ่อแกไม่ได้ทำแล้วมันจะยิงตัวตายทำไม” พิพัฒน์ถาม
อนุทินอึ้งไป
“ผมไม่รู้ แต่ผมไม่เห็นมีเหตุผลอะไรที่พ่อจะทำแบบนั้น พ่อทั้งรักและเคารพคุณปู่มากนะครับ”
“ใช่ค่ะคุณปู่ เมย์ว่าพ่อไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก” มณทกานต์ว่า
ปรารภเดินเข้ามาในห้องพอดี
“ขอโทษครับท่าน”
“ว่าไงปรารภ”
“เมื่อเช้าตำรวจสอบปากคำคุณภูแล้ว ได้ข้อสรุปว่าคุณเอนกโกงเงินบริษัทครับ”
พิพัฒน์กับมณทกานต์มีสีหน้าอึ้งไป ปารมีกับนภามองหน้ากัน อนุทินโวยวายใส่ปรารภ
“นี่คุณพูดอะไร”
“คุณเอฟังให้จบก่อนนะครับ คืออย่างนี้ครับท่าน คุณภูกำลังสงสัยว่าบัญชีของปีที่ผ่านมาจะมีปัญหาก็เลยเรียกตรวจสอบ แต่คุณเอนกคงกลัวความผิดก็เลยคิดที่จะฆ่าปิดปากคุณภู” ปรารภอธิบาย
“ไม่จริง คุณใส่ร้ายพ่อผม” อนุทินบอก
“ผมไม่ได้ใส่ร้ายนะครับ ตำรวจเค้าสรุปจากการให้ปากคำของคุณภู” ปรารภว่า
“นั่นแหละ ไอ้ภูบดีมันใส่ร้ายพ่อผม คุณปู่อย่าไปเชื่อนะครับพ่อไม่มีทางโกงเงินบริษัทแน่” อนุทินพูดขึ้นอย่างไม่เชื่อ
“เอาล่ะ เจ้าเอ แกใจเย็น คุณปรารภเค้าก็พูดตามที่ตำรวจบอก ไม่ว่าพ่อแกจะทำหรือไม่ทำตอนนี้เค้าก็ตายไปแล้ว และที่ปู่เรียกแกสองคนมา ก็เพราะจะบอกให้รู้ว่าปู่จะจัดงานศพพ่อแกให้เงียบที่สุด เพราะปู่ไม่อยากให้คนมาขุดคุ้ยเรื่องในครอบครัวเรา... นภา” พิพัฒน์ตัดบทแล้วเรียก
“คะ คุณลุง”
“เป็นธุระจัดการเรื่องงานศพเอนกให้ด้วย” พิพัฒน์บอก
“ได้ค่ะ”
“เอาล่ะ พวกแกไปได้แล้ว ปู่มีเรื่องจะพูดแค่นี้”
อนุทินกับมณทกานต์เดินลุกออกไป ปารมีกับนภาเดินตามไป
พิพัฒน์พูดกับปรารภที่อยู่ลำพังในห้อง
“นี่ขนาดชั้นรักมันเหมือนลูก มันยังกล้าทำกับชั้นขนาดนี้ เป็นเพราะเงินหรือปรารภคนเราถึงยอมทำได้ทุกอย่าง”
“ผมว่าเป็นเพราะคนเราไม่รู้จักพอมากกว่าครับ”
พิพัฒน์ถอนหายใจด้วยความหดหู่
อนุทินเดินออกจากบ้านพิพัฒน์ด้วยอารมณ์โกรธ โดยมีมณทกานต์เดินตามมาแล้วพูดขึ้น
“อย่าไปโกรธพี่ภูเค้าเลยพี่เอ เค้าก็คงพูดไปตามความจริง”
“ความจริงอะไร นี่แกก็เชื่อมันหรือว่าพ่อเราโกง”
“แต่ถ้าพ่อไม่ได้ทำ ทำไมพ่อต้องฆ่าตัวตายหนีความจริงด้วย”
“แกมันไม่ใช่ลูกพ่อ ขนาดพ่อตายแกยังไม่เข้าข้าง”
อนุทินเดินผละออกไป มณทกานต์มองตามอย่างหดหู่ ปารมีกับนภาเดินตามออกมา ปารมีพูดจากระแนะกระแหนใส่ทันที
“ในที่สุดพ่อเธอก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้วนะ มิน่าพ่อเป็นแบบนี้ลูกถึงได้รับดีเอ็นเอชั่วๆ”
“นี่แกหาเรื่องชั้นอีกแล้วนะ” มณทกานต์ว่า
“นี่ หนูเมย์ ตอนนี้เธอไม่มีพ่อคุ้มหัวแล้ว ชั้นว่าเธอควรจะเจียมตัวหน่อยนะ อย่าหาเรื่องใส่ตัวนัก ไป ยัยปา อย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือลูก”
นภาพูดแล้วก็ดึงแขนปารมีออกไป มณทกานต์มองตามด้วยความโกรธ
ภายในบ้านนภาเวลากลางวัน นภาคุยกับปารมี
“จะว่าไปคุณเอนกก็ไม่น่าคิดทำเรื่องแบบนี้เลย”
“ทำไมอยู่ๆแม่ถึงเห็นใจอาเอนกล่ะคะ ก่อนหน้านี้หนูเห็นแม่ทะเลาะกับเค้าบ่อยๆ”
“ก็แค่ทะเลาะมีปากเสียงกัน แม่ไม่ได้อยากให้เค้าตายเมื่อไหร่”
“แต่หนูก็เสียดายนะคะ มีโอกาสทั้งที มือปืนมันน่าจะยิงเมียพี่ภูให้ตาย”
นภาสะดุ้งนึกไม่ถึงว่าปารมีจะมีความคิดแบบนี้
“พูดอะไรน่ะลูก”
นภามองหน้า ปารมียิ้มกลบเกลื่อนทันที
“หนูพูดเล่นน่ะค่ะแม่ ก็แม่เคยบอกว่าอยากให้หนูเป็นสะใภ้คุณปู่ไม่ใช่หรือ”
“ไอ้นั่นก็ใช่ แต่แม่ไม่ได้หมายถึงต้องฆ่าแกงกันนะ”
“ถ้าไม่ฆ่าแกงเค้า หนูก็คงหมดโอกาสล่ะค่ะแม่”
ปารมีพูดอย่างมีความหมายแล้วเดินออกไป นภามองตาม
“ทำไมพักนี้ยัยปาพูดอะไรแปลกๆอยู่เรื่อย”
ภายในห้องคนไข้ เวลาเดียวกัน ธาวินในชุดใหม่เล่าเรื่องเอนกให้ญาดาฟัง ญาดารับฟังด้วยสีหน้าตกใจ
“คุณเอนกฆ่าตัวตายหรือคะ”
“ใช่ แกคงไม่กล้าเผชิญหน้ากับคุณปู่”
“มิน่า...”
“มิน่าอะไร” ธาวินถาม
“ตาลได้ยินคุณเอนกพูดโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้บอกว่าให้อุ้มคุณภูหายไปจากเมืองไทย ตอนนั้นตาลก็แอบสงสัยว่าเค้าคิดจะทำอะไรคุณภู”
“แล้วทำไมตาลไม่บอกผม”
“ตาลไม่แน่ใจน่ะค่ะ กะว่าจะเล่าให้คุณภูฟังอยู่เหมือนกันแต่มาเกิดเรื่องซะก่อน”
“ทีหลังได้ยินหรือเห็นอะไรผิดสังเกตต้องรีบบอกผมนะ อย่าเก็บไว้คนเดียว”
“ค่ะ ตาลขอโทษ ตาลเกือบทำให้คุณภูรับเคราะห์ซะแล้ว”
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 30
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager.co.th