อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 31
“ทีหลังได้ยินหรือเห็นอะไรผิดสังเกตต้องรีบบอกผมนะ อย่าเก็บไว้คนเดียว”“ค่ะ ตาลขอโทษ ตาลเกือบทำให้คุณภูรับเคราะห์ซะแล้ว”
“ไม่ใช่ผม ตาลต่างหากที่มารับเคราะห์แทน ผมถามจริงๆ คิดยังไงถึงเอาตัวเข้าไปรับกระสุนแทนผม”
“ก็ตอนนั้นตาลตกใจกลัวว่าเค้าจะยิงคุณภู”
“แล้วตาลไม่กลัวตายหรือ”
“ตอนนั้นไม่ได้นึกหรอกค่ะ นึกแต่ว่าเป็นห่วงคุณ”
“รู้มั้ยว่าผมปลื้มมากเลยนะที่รู้ว่าตาลรักผมมากขนาดนี้”
ญาดายิ้มเขิน
“แล้วถ้าเป็นคุณภูล่ะคะ คุณภูจะเอาตัวรับกระสุนให้ตาลบ้างรึเปล่า”
“แน่นอน อย่าว่าแต่ตัวเลย ผมจะเอาหัวใจรับกระสุนแทนตาล”
“อื้อหือ คุณภูอ่ะ ลิเกที่สุดเลย”
“แล้วชอบรึเปล่าล่ะ”
ญาดายิ้มพยักหน้าบอก “ชอบ”
ธาวินชี้ไปที่แก้มตัวเอง
“ให้ผมจุ๊บทีได้มั้ย”
“ได้”
ญาดายิ้มเอียงแก้มให้อย่างน่ารัก ธาวินเข้ามาหอมแก้ม ทั้งสองสบตากัน วินเคลื่อนหน้าจะเข้ามาจูบ ญาดาหลับตาพริ้มแต่ไม่ทันได้จูบ บุญทันก็เปิดประตูเข้ามาเสียก่อน
ญาดากับธาวินสะดุ้งตกใจ บุญทันรีบบอก
“ขอโทษครับ”
ธาวินมองบุญทันอย่างขัดใจ
“มีอะไรบุญทัน”
“คือ คุณท่านให้เอาเป๋าฮื้อตุ๋นมาให้คุณตาลครับ”
“เอาวางไว้บนโต๊ะ” ญาดาบอก
“ครับ”
บุญทันหยิบเอาทัปเปอร์แวร์ใส่เป๋าฮื้อวางบนโต๊ะแล้วหันมามองหน้าธาวิน
“ผมอยู่ข้างนอกนะครับ”
“อืมม์”
บุญทันเดินออกจากห้องไป ญาดามองตามด้วยสายตาสงสัย
“ทำไมเค้าต้องบอกด้วยว่าอยู่ข้างนอก”
“เค้าคงกลัวผมเรียกใช้แล้วหาตัวไม่เจอมั้ง ทานเป๋าฮื้อเลยนะผมป้อนให้”
ธาวินหันไปหยิบทัปเปอร์แวร์ที่ใส่เป๋าฮื้อมาเปิดฝาแล้วหยิบช้อน
“ตาลว่านายบุญทันมันดูแปลกๆกับคุณภูนะ เอ๊ะ หรือว่ามันจะชอบคุณภูจริงๆ”
“ไม่หรอกน่า มันจะแต่งงานกับน้องเมย์แล้วนะ เอ้า อ้ำ”
ธาวินตักเป๋าฮื้อป้อนให้ญาดา
“ยังไงตาลก็ไม่ไว้ใจมัน คุณภูอย่าไปใกล้ชิดมันมากนะ”
“ตาลหึงหรือ”
“ก็ถ้ามันเป็นเกย์ตาลก็หึงล่ะ”
บุญทันเคาะประตูเปิดเข้ามา
“คุณภูครับ ผมขอคุยอะไรกับคุณภูหน่อยได้มั้ยครับ”
“มีอะไรก็ว่ามา”
“ขอคุยข้างนอกครับ”
“รอเดี๋ยว ชั้นป้อนอาหารเมียอยู่แกไม่เห็นหรือ”
“ครับ”
บุญทันเดินออกไป ธาวินยังคงตักป้อนญาดาต่อไป สายตาของญาดามองบุญทันแบบไม่ชอบใจ
“เห็นมั้ย ตาลบอกแล้วว่ามันไม่น่าไว้ใจ”
“ไม่มีอะไรหรอก มันคงแค่จะถามว่าวันนี้ผมจะใช้รถไปไหนรึเปล่า”
“อย่าให้จับได้นะว่าคุณมีอะไรกับมัน”
“ก็ไม่แน่นะ มันยิ่งขาวๆอยู่ด้วย”
“คุณภู”
“ผมล้อเล่นน่า เอา อีกคำ”
ธาวินตักป้อนให้ญาดาอีก
“คุณทานบ้างสิคะ” ญาดาบอก
“ไม่ ผมอยากให้ตาลกินเยอะๆจะได้หายไวๆ อ้ำ”
ธาวินตักป้อนญาดาแล้วหยอกล้อกันไปมา
บุญทันเดินไปมาหน้าห้องพักคนไข้อย่างหงุดหงิด ธาวินเปิดประตูเดินออกมา
“ทำไมนานจังวะ”
“ก็บอกแล้วว่าป้อนอาหารเมียอยู่”
“นี่ ไอ้วิน แกคิดจริงจังกับแม่นี่จริงหรือ”
“นี่ ไอ้ภู แกเรียกแฟนชั้นให้ดี เค้าชื่อตาลไม่ได้ชื่อแม่นี่”
“เออ นั่นแหละว่าไง แกยังไม่ตอบชั้นเลย”
“ก็ชั้นบอกแกไปแล้วไงว่าชั้นรักเค้า”
“แต่เค้าเป็นพวกสิบแปดมงกุฎนะ”
“ต่อให้เค้ามีร้อยมงกุฎชั้นก็รักเค้า”
“แต่เค้าจะปอกลอกแกจนหมดตัวนะ”
“เออ ชั้นยอม ในเมื่อเค้ายังเอาชีวิตเค้าเข้าแลกเพื่อช่วยชั้น ถ้าเค้าจะปอกลอกจนชั้นตัวเปื่อยชั้นก็ไม่ว่า”
“นี่ ถ้าแกไม่สมองเสื่อมอีกครั้ง ชั้นว่าแกต้องบ้าไปแล้วจริงๆ”
“ใช่ ชั้นบ้า ชั้นบ้ารักตาล แล้วต่อไปนี้ห้ามแกว่าอะไรเค้าให้ชั้นได้ยินอีก เข้าใจรึเปล่า”
“ไอ้วิน”
ธาวินคาดคั้นถาม
“ชั้นถามว่าแกเข้าใจรึเปล่า”
“เออ”
“ดีมาก”
ธาวินหันเดินกลับไป บุญทันมองตามอย่างไม่เข้าใจ
เย็นวันนั้นที่ศาลาสวดศพภายในวัด รูปของเอนกตั้งอยู่เบื้องหน้าโลงใส่ศพ มณทกานต์และอนุทินกำลังไหว้ศพเอนก มณทกานต์มองรูปเอนกแล้วน้ำตาคลอ
“พ่อคะ ขอให้วิญญาณของพ่อไปสู่สรวงสวรรค์นะคะ”
อนุทินมอเอนกแล้วน้ำตาไหลแต่ไม่พูดอะไร หลังปักธูปเสร็จ ทั้งอนุทินและมณทกานต์ก็เดินออกไป
ธาวินกับบุญทันเดินเข้ามา
“พี่ภู สวัสดีค่ะ” มณทกานต์ทักทาย
“แกมาทำไม” อนุทินโพล่งขึ้น
อนุทินเดินกราดจะเข้าไปหาธาวิน แต่มณทกานต์ดึงมือไว้
“พี่เอ”
“ผมมาเคารพศพอาเอนก” ธาวินบอก
“แกยังมีหน้ามาอีกหรือ เพราะแกพ่อชั้นถึงฆ่าตัวตาย”
“ผมว่าพี่เอเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า อาเอนกฆ่าตัวตายเพราะกลัวความผิดนะครับ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผม”
“แต่ถ้าไม่มีแก พ่อชั้นก็ไม่ทำแบบนี้หรอก”
“งั้นก็ช่วยไม่ได้ครับ ผมขอตัว ผมจะไปไหว้ศพ”
ธาวินเดินผละเข้าไปในศาลา บุญทันเดินตามไป อนุทินมองตามอย่างไม่พอใจ
“เมย์ว่าพี่เอไปนั่งด้านนู้นเถอะค่ะ อย่ามีเรื่องกันเลย เดี๋ยวคุณปู่ก็มาแล้ว”
มณทกานต์จับแขนห้ามไว้ อนุทินสะบัดออก
“พี่จะออกไปเดินข้างนอก ไม่อยากเห็นหน้ามัน”
มณทกานต์มองตามอนุทินแล้วถอนหายใจอย่างเครียด
บุญทันและธาวินเดินมานั่งคุกเข่าที่หน้าศพ บุญทันจุดธูปให้ธาวินและตัวเอง
“ขอให้วิญญาณของอาไปสู่สุคติ อย่าจองเวรกันอีกเลย” บุญทันว่า
“ผมขออโหสิกรรมให้คุณ” ธาวินบอก
สายตาใครคนหนึ่งมองมาที่ธาวิน
ธาวินไหว้ศพปักธูปแล้วลุกขึ้นเดินมานั่งอีกด้านหนึ่ง บุญทันเดินแยกออกไป ธาวินมองรูปเอนกอย่างเหม่อลอย ใครคนหนึ่งเดินอย่างช้าๆเข้ามาหา ธาวินรู้สึกตัวชะงักหันไปมอง ปารมียืนอยู่ด้านหลัง
“อ้าว ปา”
“พี่ตาลเป็นไงบ้างคะ ปามัวแต่ยุ่งเรื่องงานศพเลยยังไม่ได้ไปเยี่ยม” ปารมีบอก
“ดีขึ้นมากแล้ว อีกสี่ห้าวันก็คงกลับบ้านได้” ธาวินบอก
“อาเอนกไม่น่าทำแบบนี้เลยนะคะ ตอนที่ปารู้เรื่องปาตกใจแทบแย่เลยค่ะ”
“ขอบใจนะที่เป็นห่วง”
ธาวินชะงักเมื่อปารมีมาจับมือไว้
“เป็นห่วงสิคะ พี่ภูก็เหมือนเป็นพี่ชายของปาคนนึง ถ้าพี่ภูเป็นอะไรไป ปาคงเสียใจมากนะคะ”
ปารมีมองสบตาธาวินอย่างมีความหมาย ธาวินขยับดึงมือออกแล้วฝืนยิ้ม
“จ้ะ”
“พี่ภูรับกาแฟมั้ยคะ” ปรมีถาม
“ไม่ล่ะ ขอบใจ”
อนุทินเดินกลับเข้ามาก็ชะงักที่เห็นปารมีนั่งคุยอยู่กับธาวิน อนุทินมองด้วยสายตาไม่พอใจ
สาวใช้เดินเข้ามาหาปารมีที่นั่งคุยอยู่กับธาวินแล้วพูดขึ้น
“คุณปารมีคะ คุณเอเรียกค่ะ”
ปารมีชะงักหันมองด้านหลังเห็นอนุทินยืนหน้าบึ้งอยู่ ปารมีหันมายิ้มกับธาวินเพื่อให้อนุทินเห็น
“ขอตัวเดี๋ยวนะคะพี่ภู เดี๋ยวปากลับมาคุยต่อ”
ธาวินพยักหน้าฝืนยิ้มให้ ปารมีลุกเดินออกไป ธาวินมองตามเห็นปารมีเดินไปหาอนุทินแล้วหันกลับไม่ได้สนใจ
ปารมีเดินยิ้มเข้ามาหาอนุทินที่ยืนหน้าไม่พอใจอยู่
“มีอะไรคะพี่เอ”
“ชั้นไม่ชอบให้เธอไปนั่งคุยกับไอ้ภูบดี”
“พี่เอก็คิดมากไปได้ ปาก็แค่คุยตามมารยาทเท่านั้นแหละค่ะ”
“ไม่ต้องมีมารยาทกับมัน”
“ไม่เอาน่า อย่ามาโกรธปาด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย ว่าแต่พี่เอเถอะ พี่เอคิดจะทำยังไงต่อไปคะเนี่ย”
“ทำอะไร” อนุทินถาม
“ก็เมื่อกี้ปาคุยกับพี่ภูเห็นเค้าบอกว่าเค้าจะปรับโครงสร้างบริษัทใหม่นะคะ” ปารมีบอกเพื่อปั่นหัวอนุทินเล่น
“มันบอกเธอหรือ”
ปารมีกระซิบ
“ค่ะ เค้าบอกว่าตอนนี้ไม่มีคุณอาเอนกแล้ว เค้าอาจจะปลดพี่เอออกนะคะ”
อนุทินมองกลับไปที่ธาวินด้วยสายตาโกรธขึ้งแล้วพูดต่อ
“มันบอกอย่างงั้นจริงหรือ”
“จริงสิคะ ปาจะโกหกทำไม เค้ายังบอกปาด้วยว่าอย่าบอกพี่เอ”
“ไอ้ภูบดี แล้วมึงกับกูจะได้เห็นดีกัน” อนุทินบอก
ปารมีแอบยิ้มสะใจที่ปั่นหัวอนุทินได้สำเร็จ
บริเวณศาลาริมน้ำภายในวัด มณทกานต์ยืนร้องไห้ด้วยความคิดถึงเอนก บุญทันมองอยู่แล้วเดินเข้ามาหา
“คุณเมย์ครับ พระจะสวดแล้วครับ”
บุญทันเช็ดน้ำตาให้แล้วแตะแขนมณทกานต์เบาๆ
“ไปเถอะครับ”
มณทกานต์พยักหน้าแล้วเดินออกไปกับบุญทัน
ในเวลาเดียวกัน ภายในห้องพักคนไข้ภายในโรงพยาบาล ญาดาที่ยังอยู่บนเตียงกดโทรศัพท์หาเจ๊อ้อย แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับ
“ทำไมแม่ไม่เปิดเครื่อง”
ญาดากดซ้ำอีกครั้งแต่ยังไม่มีสัญญาณเช่นเคย ญาดาวางสาย ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ญาดาเห็นเป็นเบอร์ธาวินก็กดรับ
“ค่ะ คุณภู”
ภายในห้องนอนของภูบดี ธาวินเดินพูดโทรศัพท์อยู่กับญาดาหลังกลับจากงานศพ
“นอนรึยัง”
“ยังค่ะ นี่กลับจากงานศพแล้วหรือคะ”
“ใช่ ผมเห็นว่ามันดึกแล้วเลยไม่แวะไปหาตาลนะ”
“ค่ะ ไม่ต้องมาหรอก พรุ่งนี้ก็เจอกัน”
“หลับฝันดีนะ ขอให้มีผมอยู่ในความฝันด้วย”
“ค่ะ คุณก็เหมือนกันนะคะ ฝันดี”
“ให้ผมจุ๊บทีนะ”
ธาวินทำท่าจุ๊บใส่โทรศัพท์แล้วบอก “รักคุณ”
“ค่ะ ตาลก็รักคุณ”
ธาวินวางสายแล้วยิ้มกับตัวเอง ฝ่ายญาดาเมื่อวางสายก็นึกถึงธาวินอย่างเศร้าใจ
“เฮ้อ ถ้าเค้าความจำเสื่อมไปตลอดชีวิตก็คงดี เค้าจะได้รักเราตลอดไป”
เสียงเคาะประตูห้องนอนของภูบดีดังขึ้นเมื่อธาวินเดินออกจากห้องน้ำ
ธาวินมีสีหน้าแปลกใจ เมื่อเปิดประตูห้องออกก็พบว่าปารมียืนอยู่ที่หน้าห้อง
“อ้าว ปา”
“ปาเห็นว่าเมื่อกี้อยู่ในงานพี่ภูไม่ทานอะไรเลย ปาเลยเอากระเพาะปลามาให้ค่ะ”
ธาวินรับถ้วยกระเพาะปลาด้วยสีหน้างงๆ
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวปาถือเข้าไปให้ดีกว่า มันร้อน”
ปารมีเดินเข้ามา ธาวินมองตามอย่างอึดอัด ปารมีหันมาเรียก
“มาทานสิคะพี่ภู กำลังร้อนๆ”
“เอ่อ ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ค่อยกิน ขอบใจปามากนะ”
ธาวินยังยืนอยู่ที่ประตู ปารมีเดินเข้ามาเกาะแขน
“กลัวอะไรปาหรือคะ มาทานก่อนเร็ว”
ปารมีดึงแขนธาวินมาที่โต๊ะ
“พี่ว่าปากลับไปก่อนดีมั้ย นี่มันดึกแล้ว ใครมาเห็นปาอยู่กับพี่แบบนี้มันจะไม่ดี”
“กลัวพี่ตาลจะรู้หรือคะ” ปารมีถาม
“ไม่ใช่เฉพาะตาลหรอก คนอื่นรู้มันก็ไม่ดี” ธาวินบอก
“ถ้าปาบอกความจริงอะไรพี่ภูอย่างนึง พี่ภูอย่าโกรธปาได้มั้ยคะ”
“ความจริงอะไร”
“ปารักพี่ภูค่ะ”
ธาวินมีสีหน้าสะดุ้งตกใจแล้วถามย้ำ
“อะไรนะ”
ปารมีโผเข้ากอดธาวิน
“ปารักพี่ภูค่ะ”
ธาวินรีบดึงตัวปารมีออกทันที
“นี่ปารู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”
“รู้สิคะ ปาไม่ได้ทานเหล้านะคะ”
“งั้นปาก็ยิ่งไม่ควรพูดแบบนี้ออกมา”
“ปารู้ค่ะว่าพี่ภูรักพี่ตาล ปาแค่อยากบอกให้พี่ภูรู้เท่านั้นว่าปารู้สึกยังไงกับพี่ พี่ภูอาจจะไม่เชื่อปา”
ปารมีมองจ้องแล้วเคลื่อนหน้าเข้ามาจะจูบ ธาวินเบี่ยงหลบทันที
“อย่าทำแบบนี้ พี่ไม่ชอบ”
ปารมีชะงัก
“ปาขอโทษค่ะ ปาแค่อยากให้พี่ภูรู้ว่าปารักพี่ภูจริง ๆ พี่ภูไม่โกรธปานะคะ
ธาวินนิ่ง ปารมีคว้ามือ
“นะคะ อย่าโกรธปา”
“เอาล่ะพี่ไม่โกรธ ปากลับไปได้แล้ว”
“ขอบคุณค่ะ”
ปารมีหอมแก้มธาวิน ปารมียิ้มให้เดินออก ธาวินมองตามอย่างอึ้งและงุนงง
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 31
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager.co.th