อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 32
ปารมีหอมแก้มธาวิน ปารมียิ้มให้เดินออก ธาวินมองตามอย่างอึ้งและงุนงงปารมีเดินออกมาหน้าห้องภูบดีแล้วยิ้มให้กับตัวเอง
“ให้มันรู้ไปว่าจะทำใจแข็งกับเราได้นานแค่ไหน”
ภายในห้องนอนของภูบดี ธาวินยังไม่หลับ นอนคิดนึกถึงเรื่องของปารมีอยู่บนเตียง
“ปารักพี่ภูค่ะ”
ธาวินนอนถอนหายใจแล้วพึมพำ
“สงสัยต้องอยู่ห่างๆเธอซะแล้ว”
ในเวลากลางวัน ธาวินกำลังคีบเนื้อจุ่มลงไปในหม้อสุกี้ บุญทันนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“ในเมื่อเราสรุปว่าอาเอนกคือฆาตกรที่ฆ่าลุงภาคิน ชั้นว่าแกควรจะเฉลยให้คุณปู่รู้ได้แล้วนะว่าแกคือนายภูบดี วิริทธิวรนันท์” ธาวินบอก
“ชั้นก็กำลังคิดอยู่ แต่คงต้องขอเวลาหน่อย”
“ขอเวลาทำอะไรอีก”
“อ้าว แกคิดดูนะ อยู่ๆถ้าชั้นเดินไปบอกคุณปู่ว่าชั้นคือหลานตัวจริงของท่าน แกว่าท่านไม่ช็อกหรือ”
“อืมม์ ก็จริง ถ้าไม่ช็อก ท่านก็อาจจะโกรธที่เราปิดบังท่าน”
“ฉะนั้น เราต้องค่อยๆเฉลยออกไปอย่าทำให้ท่านตกใจ”
“แล้วแกจะทำไง”
“ยังคิดไม่ออก ถึงบอกว่าต้องขอเวลาไง”
“แต่อย่านานนะโว้ย เดี๋ยวน้องตาลของชั้นเกิดจับได้ก่อนว่าชั้นหายสมองเสื่อมจะยิ่งยุ่ง”
“เออ”
ทั้งธาวินและบุญทันนั่งกินสุกี้กันต่อไป
ภายในโรงพยาบาล เวลากลางวัน ปรารภเดินมาตามทางจนเลี้ยวมาเจอหมอสมองที่รักษาธาวิน
“สวัสดีครับคุณหมอ”
“หวัดดีครับคุณปรารภ มาโรงพยาบาลเป็นอะไรรึเปล่าครับ”
“มาเยี่ยมภรรยาคุณภูน่ะครับ”
“อ้าว คุณตาลเป็นอะไรครับ”
“มีอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ”
“อ้าวหรือครับ เมื่อวานคุณภูก็แวะมาหาหมอไม่เห็นแกบอก”
“แล้วคุณภูเป็นยังไงบ้างครับ”
“นี่คุณปรารภยังไม่รู้อีกหรือครับว่าคุณภูแกจำอะไรได้ร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว”
“ จริงหรือครับ”
“ครับ”
ปรารภมีสีหน้าแปลกใจ
ภายในห้องคนไข้ ธาวินกำลังป้อนข้าวให้ญาดา
“อีกคำนะ”
“ไม่ไหวแล้วค่ะ ตาลอิ่ม”
“ปารมีเค้าอุตส่าห์ทำมาให้ เดี๋ยวเค้ารู้ว่าตาลกินไม่หมด เค้าจะเสียใจนะ”
“ไม่ไหวแล้วจริง ๆ ค่ะ คุณภูทานสิคะ มาตาลป้อนให้บ้างก็ได้”
ธาวินส่งชามให้ ญาดาตักป้อนธาวิน
“อร่อยมั้ยคะ”
“อร่อย”
ญาดาจะตักป้อนให้ธาวินอีก ปรารภเปิดประตูเข้ามาพอดี
“สวัสดีค่ะคุณปรารภ” ญาดาทัก
“หวัดดีครับ อ้าว นี่ตกลงใครป่วยกันแน่” ปรารภถาม
“คุณภูน่ะสิคะมาอ้อนให้ตาลป้อน”
“คองเกรททูเลชั่นนะครับคุณภู”
“เรื่องอะไรครับ” ธาวินถาม
“เมื่อกี้ผมเจอคุณหมอสมองครับ คุณหมอบอกว่า...”
ปรารภยังพูดไม่ทันจบ เสียงโอดโอยของธาวินก็ดังขึ้นแก้สถานการณ์
“โอ๊ย” ธาวินร้องแล้วบิดจนตัวงอ
“คุณภูเป็นอะไรคะ” ญาดาถาม
“ผมปวดท้อง”
“เข้าห้องน้ำมั้ยครับ” ปรารภถาม
“ไม่ใช่ปวดท้องเข้าห้องน้ำครับ อยู่ๆเหมือนลำไส้มันบิด” ธาวินบอก
“งั้นออกไปหาหมอก่อนดีมั้ยคะ” ญาดาบอก
“คุณปรารภพาผมไปทีครับ” ธาวินบอก
“ครับ ๆ”
ปรารภประคองธาวินออกไป ญาดามองตาม
“หรือว่าจะเป็นไส้ติ่ง อยู่ๆก็ปวดท้องกะทันหัน”
ปรารภประคองธาวินเดินออกมาจากห้องแล้วบอก
“ทนหน่อยนะครับคุณภู”
“ผมไม่เป็นไรแล้ว”
“อ้าว แล้วเมื่อกี้ ...” ปรารภอ้าปากค้าง
“ผมแกล้งครับ ขอโทษที ผมจะบอกคุณปรารภว่าอย่าบอกตาลว่าผมหายจากสมองเสื่อมแล้ว”
“อ้าว ทำไมล่ะครับ”
“ผมจะอำตาลเค้าเล่นน่ะครับ”
“แต่ผมว่าจะมาอำกันเรื่องแบบนี้ไม่ดีนะครับ เดี๋ยววันนึงคุณตาลมารู้ทีหลังเธอจะโกรธนะครับ”
“ไม่โกรธหรอกครับ เราเป็นผัวเมียกันมันแค่เรื่องนิดหน่อย เอาไว้ล้อกันเล่นสนุกๆ”
“จะเอาอย่างงั้นก็ได้ครับ ตามใจ ผมก็แค่อยากดีใจกับคุณภูเท่านั้นเอง”
“ขอบคุณครับ”
ญาดาเปิดประตูห้องออกมา เห็นธาวินยืนคุยกับปรารภจึงพูดขึ้น
“อ้าว คุณภู ไม่ปวดท้องแล้วหรือคะ”
ธาวินรีบทำตัวงออีกทันที
“โอ๊ย ปวดจ้ะปวด ไปครับคุณปรารภ”
ปรารภประคองธาวินออกไป ญาดามองตามอย่างงง ๆ
ในเวลากลางวัน วันเดียวกัน บุญทันเดินมาหน้าบ้านมณทกานต์ เห็นมะยมกำลังทำความสะอาดบ้านจึงร้องถาม
“มะยม”
“อ้าว พี่บุญทันมีอะไรจ๊ะ”
“คุณเมย์อยู่มั้ย”
“อยู่จ้ะ เดี๋ยวมะยมไปตามให้นะ”
มะยมเดินขึ้นไปชั้นบน บุญทันยืนรออยู่หน้าบ้าน
มะยมเดินขึ้นมาถึงหน้าห้องแล้วเคาะประตูเรียก
“คุณเมย์คะ คุณเมย์ พี่บุญทันมาหาค่ะ”
มะยมเงี่ยหูฟังไม่มีเสียงตอบ มะยมเคาะซ้ำร้องเรียก
“คุณเมย์คะ”
มะยมขยับลูกบิดเห็นว่าประตูไม่ล็อกก็เปิดเดินเข้าไป ภายในห้องมะยมไม่เห็นใคร มะยมเดินต่อไปที่ห้องน้ำก็ตกใจ หวีดร้องขึ้น
“คุณเมย์”
บุญทันตกใจที่ได้ยินเสียงหวีดร้องของมะยมจึงรีบวิ่งเข้าไปในบ้านและตรงขึ้นไปยังห้องนอนของมณทกานต์ ภายในห้องน้ำ มณทกานต์สวมชุดนอนนอนหมดสติอยู่บนพื้น ที่บริเวณข้อมือมีรอยมีดกรีด เลือดไหลนองเต็มพื้น
“น้องเมย์”
บุญทันรีบเข้ามาอุ้มมณทกานต์ออกจากบ้านทันที
ภายในโรงพยาบาลเวลาต่อมา บุญทันเดินไปเดินมาอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน หมอเดินออกมาจากห้องพอดี บุญทันถามทันที
“น้องเมย์เป็นยังไงบ้างครับหมอ”
“ปลอดภัยแล้วครับ ผมเย็บแผลให้แล้ว แต่คนไข้เสียเลือดไปมากคงต้องให้นอนโรงพยาบาลซักคืน”
“ครับ”
บุญทันถอนหายใจหลังจากที่หมอเดินจากไป
ภายในห้องทำงาน พิพัฒน์นั่งคุยอยู่กับปรารภ
“สรุปว่าคุณอเนกยักยอกเงินบริษัทไปห้าสิบห้าล้านครับ” ปรารภบอก
“ตั้งแต่ปีไหน”
“สามปีที่แล้วครับ”
“แล้วเจ้าเอล่ะมีส่วนรู้เห็นกับพ่อมันรึเปล่า”
“ผมกำลังให้คนตรวจสอบอยู่ครับ”
พิพัฒน์ถอนหายใจ
“ชั้นภาวนาขอให้มันไม่รู้เห็นกับพ่อมันนะ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เข้ามา” พิพัฒน์บอก
ปารมีเดินเข้ามาแล้วถามพิพัฒน์
“คุณปู่ทราบเรื่องน้องเมย์รึยังคะ”
“ทำไม ยัยเมย์สร้างเรื่องอะไรอีก”
“เห็นต้นหอมบอกว่าน้องเมย์กรีดข้อมือตัวเองค่ะ”
“อะไรนะ”
“ตอนนี้บุญทันเอาไปส่งโรงพยาบาลแล้วค่ะ เห็นว่าปลอดภัย”
“เฮ้อ นี่ชั้นควรจะตายวันล่ะกี่รอบเนี่ย ทำไมบ้านนี้มันถึงมีแต่เรื่อง จบเรื่องนั้นมาเรื่องนี้จบเรื่องนี้ไปเรื่องนู้น”
“ผมว่าท่านอย่าเครียดเลยครับ เดี๋ยวความดันขึ้น เดี๋ยวผมจะไปดูคุณเมย์ให้เองครับ”
“ขอบใจมากนะ ปรารภ”
“ครับ งั้นผมขอตัวเลยนะครับ”
ปรารภยกมือไหว้พิพัฒน์แล้วเดินออกไป
“คุณปู่จะรับชาเพิ่มมั้ยค่ะ”
“ไม่เอาแล้ว ขอบใจมาก นี่ดีนะยัยปาที่แกไม่สร้างเรื่องให้ปู่ต้องปวดหัวอีกคน”
“ไม่เหมือนกันนี่คะคุณปู่ น้องเมย์เค้าถือว่าเป็นหลานคนโปรดทำอะไรคุณปู่ก็ไม่โกรธ”
“ใครบอกแกว่าปู่ไม่โกรธ ปู่โกรธจนพูดไม่ออกต่างหาก”
พิพัฒน์ถอนหายใจ ปารมียิ้มอย่างสะใจ
บุญทันเปิดประตูห้องคนไข้แล้วเดินเข้ามา มณทกานต์นอนอยู่บนเตียงข้างตัวมีสายให้เลือดและน้ำเกลืออยู่ บุญทันเดินเข้ามาหยุดมองที่ข้างเตียงแล้วแตะมือมณทกานต์ด้วยความห่วงใย มณทกานต์ลืมตามองก็เห็นบุญทันอยู่ตรงหน้า
“บุญทัน”
“คุณปลอดภัยแล้วนะครับ”
มณทกานต์น้ำตาไหลแล้วส่ายหน้า
“ชั้นอยากตาย ชั้นไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว”
“อย่าพูดแบบนั้นสิครับ”
“ชั้นไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ไม่มีใครต้องการชั้น พ่อก็ไม่อยู่ คุณปู่ก็เกลียดชั้น”
“ไม่หรอกครับ คุณปู่ยังรักคุณเมย์นะครับ แล้วคุณเมย์ก็ยังมีคุณเอมีผมนะครับ” บุญทันปลอบใจ
มณทกานต์มองหน้าบุญทันแล้วร้องไห้
“แต่ไม่มีพ่อแล้ว พ่อไม่อยู่แล้ว”
มณทกานต์ร้องไห้สะอึกสะอื้น บุญทันดึงมณทกานต์มากอดปลอบ อนุทินเปิดประตูมาเห็นเข้าพอดีก็กระชากบุญทันออกทันที
“นี่แกทำอะไรน้องชั้น”
“เปล่านะครับคุณเอ”
“เปล่าอะไร ก็ชั้นเห็นแกกำลังกอดน้องชั้นอยู่”
“พี่เอ ไม่ใช่นะคะ”
อนุทินหันมาด่ามณทกานต์
“แกนี่มันช่างหาเรื่องไม่หยุดไม่หย่อนนะ ยังไม่ทันเผาศพพ่อก็สร้างเรื่องเรียกร้องความสนใจอีกแล้ว ทำไม อยากตายนักหรือไง นู่นถ้าอยากตายไปโดดให้รถทับจะได้ตายสมใจ”
“พี่เอ”
มณทกานต์ร้องไห้สะอื้น
“ชั้นจะบอกให้แกรู้นะทุกวันนี้ไม่มีใครสนใจแกแล้ว คุณปู่เค้าก็ไม่เห็นหัวแกแล้วรู้รึเปล่า”
“คุณเอครับผมว่า ...” บุญทันขัดจังหวะขึ้น
“แกหุบปากแล้วออกไป ไม่เกี่ยวกับแก” อนุทินบอก
บุญทันชักโกรธ
“ผมคงไปไม่ได้หรอกครับเพราะคุณเมย์เป็นเมียผม”
“แกว่าอะไรนะ”
“ผมจะไม่ยอมให้คุณมาดุด่าคุณเมย์อีกต่อไปแล้ว”
“นี่แกกล้าพูดอย่างนี้กับชั้นหรือ” อนุทินถาม
“ใช่ครับ คุณปู่ยกคุณเมย์ให้ผมแล้ว ต่อไปนี้ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง”
อนุทินมองหน้าน้องสาวด้วยสายตาโกรธขึ้ง
“หึ สมใจแกแล้วใช่มั้ยที่ได้ผัวเป็นคนขับรถ”
บุญทันอดใจไว้ไม่อยู่จึงต่อยโครมเข้าที่หน้าจนอนุทินเซไป
“นี่มึงต่อยกูหรือ” อนุทินถามเสียงแข็ง
“ใช่ คุณกลับไปได้แล้ว”
“ไอ้บุญทัน”
อนุทินจะพุ่งเข้ามาหา บุญทันเงื้อหมัดเตรียมจะต่อยอีก อนุทินเห็นดังนั้นก็ชะงักแล้วบอก
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”
อนุทินหันมามณทกานต์แล้วพูดด้วยความโกรธ
“แกนี่มันใฝ่ต่ำจริง ๆ”
อนุทินเดินออกจากห้องทันที บุญทันดึงมณทกานต์ที่ร้องไห้อยู่เข้ามากอด
“อย่าไปสนใจคำพูดเค้าเลยนะครับ”
อนุทินสีหน้าบึ้งตึงด้วยความโกรธกำลังเดินอยู่ในบริเวณทางเดินของโรงพยาบาล และเจอกับธาวินที่เดินสวนมาพอดี
“อ้าว พี่เอ มาเยี่ยมน้องเมย์หรือครับ เป็นยังไงบ้าง”
“แกก็อีกคนไอ้ภูบดี อย่าคิดนะว่าชั้นจะยอมให้พ่อชั้นตายฟรี”
อนุทินพูดแล้วก็เดินออกไป ธาวินมองตามด้วยสายตางงๆ
“อะไรของเค้าวะ”
ธาวินเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นบุญทันกำลังห่มผ้าให้มณทกานต์แล้วถามด้วยความห่วงใย
“น้องเมย์เป็นไงบ้าง”
“ปลอดภัยแล้วครับ คุณเมย์ครับ คุณภูบดีมาเยี่ยม” บุญทันบอก
มณทกานต์นอนนิ่งไม่หันมา บุญทันหันมาสบตาธาวินแล้วบุ้ยใบ้แอบบอกให้ออกไปก่อน
“งั้นตอนเย็นพี่จะแวะมาเยี่ยมใหม่นะ”
ธาวินเดินออกจากห้องไป มณทกานต์เรียก
“บุญทัน”
“ครับ”
“บอกพยาบาลว่าชั้นไม่อยากพบใคร” มณทกานต์บอก
“ได้ครับ”
บุญทันเดินตามธาวินออกไป มณทกานต์นอนน้ำตาไหลซึม
ที่หน้าห้องพักคนไข้ ธาวินถามขึ้น
“มีเรื่องอะไรกันวะ”
“เธอคงเครียดเรื่องที่พ่อตาย เลยกรีดข้อมือตัวเอง” บุญทันบอก
“น้องเมย์นี่ซาดิสม์เหมือนกันนะ เออ แต่เมื่อกี้ชั้นเจอนายเอ เค้าเป็นอะไรวะ ท่าทางอารมณ์ไม่ดี”
“ชั้นต่อยเค้า” บุญทันบอก
“หา แกต่อยเค้าหรือ ทำไมวะ” ธาวินถาม
“มันปากเสีย เลยต่อยให้มันหุบปากซะบ้าง”
“แกนี่มันเลือดร้อนเหมือนเดิมนะไอ้ภู”
“มันห้ามใจไม่อยู่จริง ๆ นี่แกจะไปทำงานรึยัง “
“ยัง ชั้นจะแวะไปหาตาลก่อน”
“งั้นเดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน”
“อืมม์”
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 32
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager.co.th