อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 33
ภายในห้องพักคนไข้ ญาดาดูดน้ำส้มแล้วส่งแก้วคืนให้ธาวิน“สงสารน้องเมย์จังเลย ตาลไปเยี่ยมได้มั้ยคะ” ญาดาถาม
“ผมว่าอย่าเพิ่งเลย ตอนนี้เค้าคงไม่อยากพูดกับใคร”
“แต่ตาลว่าไม่ควรปล่อยให้น้องเมย์อยู่คนเดียวนะคะ เค้าจะยิ่งคิดมากไปอีก”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง บุญทันบอกว่าจะเฝ้าน้องเมย์เอง”
“แล้วน้องเมย์จะยอมหรือคะ เค้าไม่อาละวาดหรือ”
“ไม่หรอก เมย์เค้ายอมพูดกับบุญทันคนเดียว”
ญาดาถามอย่างสงสัย
“จริงหรือคะ”
“จริง”
“แหม บุญทันนี่มันมีเสน่ห์กับทั้งผู้หญิงผู้ชายเลยนะคะ”
“ตาลหมายความว่าไง” ธาวินถาม
“อ้าว ก็คุณภูเองยังเรียกหามันทั้งวัน”
“ผมจะไปเรียกหามันทำไม ผมให้มันขับรถ”
“อย่าเลยค่ะ ตาลบอกให้หาคนขับรถใหม่ก็ไม่ยอม ติดใจบุญทันอยู่คนเดียว”
“ไม่ได้ติดใจก็คุณปู่ให้มันมาขับให้ผม ผมจะปฏิเสธมันก็ไม่ดีใช่มั้ย”
“ค่ะ ตาลจะเชื่อ”
“ผมไปทำงานก่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นจะแวะมาหาใหม่”
“ค่ะ”
ธาวินหอมแก้ม ญาดาหอมตอบแล้วยิ้มก่อนที่ธาวินจะเดินออกจากห้องไป
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ญาดารีบกดรับเพราะเห็นว่าเป็นเบอร์ของเจ๊อ้อย
“ฮัลโหลแม่ นี่แม่อยู่ไหนเนี่ย หนูโทรหาแม่ตั้งหลายวันทำไมไม่รับ”
ภายในมุมหนึ่งของบ้านพิพัฒน์ เจ๊อ้อยคุยโทรศัพท์อยู่กับญาดา
“โทรศัพท์มันตกส้วม” เจ๊อ้อยบอก
“แล้วนี่แม่อยู่ไหนกลับไปเชียงใหม่รึยัง”
“ยัง แม่กำลังมาสมัครงาน”
“งานอะไร” ญาดาสงสัย
“ทำงานบ้านในกรุงเทพนี่แหละ”
“อย่างแม่เนี่ยนะจะไปทำงานบ้าน หนูบอกให้แม่กลับเชียงใหม่ไง”
“ไม่เอาหรอก เอ็งไม่ไปแม่จะไปได้ยังไง แล้วนี่เอ็งอยู่ไหน”
“ถามได้ หนูก็อยู่บ้านคุณภูน่ะสิ” ญาดาปดเพราะกลัวแม่เป็นห่วง
“เออ งั้นแค่นี้ก่อนนะ แล้วเจอกัน”
ญาดาวางโทรศัพท์ แล้วทบทวนคำพูดเจ๊อ้อยอย่างแปลกใจ สงสัย
“แล้วเจอกันจะไปเจอกันที่ไหน”
ภายในบ้านพิพัฒน์ ต้นหอมพาเจ๊อ้อยเดินเข้ามาหานภาที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขก
“น้าอ้อย นี่คุณนภา” ต้นหอมแนะนำ
“สวัสดีค่ะ”
เจ๊อ้อยยกมือไหว้นภา นภามองด้วยสายตาสำรวจ
“แกมาสมัครทำงานบ้านน่ะค่ะ หนูก็เลยพามาหาคุณนภา” ต้นหอมบอก
“แล้วรู้ได้ยังไงว่าที่นี่รับสมัครคนงาน”
“พอดีอ้อยเพิ่งมาจากต่างจังหวัดค่ะแล้วมีญาติอยู่ในซอยนี้ เค้าบอกว่าที่นี่กำลังหาคนทำงานบ้าน”
“ที่จริงชั้นอยากได้เด็กสาว ๆ มากกว่านะ” นภาว่า
“อุ๊ย อ้อยก็ไม่แก่เท่าไหร่นะคะ จะว่าไปแล้วอ้อยว่าอ้อยสาวกว่าคุณนภาหลายปีนะคะ”
นภามองเจ๊อ้อยด้วยสายตาตำหนิไม่ค่อยชอบใจจนต้นหอมต้องสะกิดเรียก
“น้าอ้อย”
“คืออ้อยหมายถึงว่า คุณนภาไม่ต้องห่วงค่ะ อะไรที่เด็กสาวๆทำได้ อ้อยทำได้หมดทุกอย่าง”
“แล้วมีครอบครัวมีลูกเต้ารึเปล่า” นภาถาม
“ไม่มีค่ะ โสด”
“เอาล่ะ ชั้นจะจ้างเธอ แต่ต้องดูงานกันก่อนนะ ถ้าภายในเดือนนึงชั้นไม่พอใจ ชั้นไม่จ้างต่อนะ” นภาว่า
“ค่ะ”
“ต้นหอม เดี๋ยวแกก็แบ่งงานให้แม่อ้อยเค้าทำ” นภาสั่ง
“งั้นหนูให้น้าอ้อยแกทำประจำที่บ้านคุณนภาดีมั้ยคะ เพราะตอนนี้หนูกับมะยมก็สลับกันไปทำอยู่”
“ก็ได้ แต่ช่วงแรกแกต้องคอยควบคุมกำกับเค้านะ”
“ค่ะ”
“งั้นก็เริ่มงานวันนี้ได้เลย” นภาบอก
“วันนี้ไม่ได้ค่ะ อ้อยยังไม่ได้เอาเสื้อผ้าอะไรมาเลย”
“แล้วเธอจะเริ่มได้เมื่อไหร่” นภาถาม
“พรุ่งนี้ค่ะ”
“ถ้าเป็นพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องทำ ชั้นไม่จ้าง”
นภาบอกเจ๊อ้อยอย่างไม่สนใจ เจ๊อ้อยหน้าจ๋อยไปทันที
“เอ่อ งั้นวันนี้ก็ได้ค่ะแต่อ้อยต้องกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อนนะคะ”
“อืมม์ ไปได้แล้ว”
ต้นหอมหันมาพยักหน้าให้เจ๊อ้อยเดินตามไป นภามองตามแล้วส่ายหน้า
“ยังไม่ทันเริ่มงานก็ออกลายขี้เกียจซะแล้ว”
ระหว่างทางเดิน เจ๊อ้อยพูดกับต้นหอม
“คุณนภานี่แกดุนะ”
“ใช่ น้าอ้อยอย่าไปพูดเล่นกับแกล่ะ แกไม่ชอบ”
“แล้วคุณผู้หญิงเจ้าของบ้านล่ะไม่อยู่หรือ”
“คุณผู้หญิงคนไหนล่ะ บ้านนี้มีคุณผู้หญิงตั้งสามคน อ้อสี่สิ มีคุณตาลอีกคน แต่ตอนนี้คุณตาลอยู่โรงพยาบาล”
“หา เป็นอะไร” เจ๊อ้อยร้องด้วยความตกใจ
ต้นหอมมองอย่างแปลกใจแล้วถาม
“ทำไม น้าอ้อยรู้จักคุณตาลหรือ”
“อ๋อ เปล่า พอดีชั้นเป็นคนตกใจเวลาได้ยินใครพูดเรื่องเข้าโรงพยาบาลน่ะ เค้าเป็นอะไรหรือ” เจ๊อ้อยพูดเฉไฉแก้ตัว
“ถูกยิง” ต้นหอมบอก
“ห๊า ถูกยิง” เจ๊อ้อยเสียงสูงด้วยความตกใจ
“น้าอ้อยไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอก คุณตาลเค้าปลอดภัยแล้ว พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ เอาล่ะ เดี๋ยวหนูจะพาน้าอ้อยไปดูที่พักก่อนนะ”
ต้นหอมเดินไปแล้วแต่เจ๊อ้อยยังยืนอึ้งอยู่
“ทำไมไอ้ตาลไม่บอกเรา”
ต้นหอมร้องเรียก
“เอ้า น้าอ้อย ทำไมไม่ตามมาล่ะ”
“เออ เออ”
เจ๊อ้อยรู้สึกตัวรีบเดินตามต้นหอมไป
ที่หน้าห้องทำงานของภูบดี ภายในบริษัทวรารมย์ ปารมีเดินเข้ามาหาป้อม เลขาของภูบดี
“สวัสดีค่ะคุณปารมี พักนี้ไม่ค่อยเห็นมาที่บริษัทเลยนะคะ”
“ไม่ค่อยว่างน่ะค่ะ คุณภูอยู่รึเปล่า”
“อยู่ค่ะ คุณปารมีจะพบคุณภูหรือคะ เดี๋ยวป้อมบอกให้”
“ไม่ต้องหรอก ชั้นมาเซอร์ไพรส์เค้าน่ะ”
ปารมีเดินไปเคาะประตูห้องภูบดี
“เชิญครับ”
ปารมีเปิดประตูเข้าไป
ภายในห้อง ธาวินเงยหน้าเห็นปารมีเดินเข้ามาก็ชะงัก
“อ้าว ปารมี”
“หวัดดีค่ะพี่ภู พอดีปามาทำธุระแถวนี้น่ะค่ะก็เลยแวะมาหาพี่”
“มีอะไรหรือ”
“ปาซื้อขนมเค้กมาฝากค่ะ”
“ขอบใจ แต่ทีหลังไม่ต้องลำบากหรอกนะ”
ธาวินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ พยายามที่จะไม่ให้เกิดความสนิทสนม
“พี่ภูพูดแบบนี้แสดงว่ายังโกรธปาอยู่ใช่มั้ยคะ”
“เปล่า พี่ไม่ได้โกรธ เพียงแต่พี่ไม่อยากให้ปาให้ความสนใจพี่เป็นพิเศษ”
“ก็นี่แหละค่ะ ปาถึงมาหาพี่ภู”
ธาวินมองหน้า ปารมีพูดต่อ
“คือ... ปาอยากจะมาขอโทษเรื่องเมื่อคืนที่ปา ... เอ่อ”
ปารมีแสแสร้งทำอ้ำอึ้งเหมือนไม่กล้าพูด
“เอาล่ะ พี่เข้าใจ ปาไม่ต้องพูดหรอก”
“แต่พี่ภูยังไม่บอกเลยว่ายกโทษให้ปา”
ปารมีจ้องหน้า ทำแววตาใสซื่อน่าสงสาร
“ก็พี่ไม่ได้โกรธปานี่” ธาวินบอก
“จริงนะคะ”
ธาวินพยักหน้า
“แล้วพี่ภูจะบอกพี่ตาลรึเปล่าคะ”
“คงไม่บอกหรอก พี่ไม่อยากให้ตาลไม่สบายใจ”
“ขอบคุณนะคะพี่ภู งั้นจากนี้ไปปาจะขอเป็นน้องสาวที่แสนดีของพี่ภูนะคะ”
ธาวินพยักหน้า ปารมีโผเข้ากอด ธาวินสะดุ้ง ปารมีรับผละออกมาแล้วบอก
“น้องสาวกอดพี่ชายคงไม่เป็นไรนะคะ”
ธาวินฝืนยิ้ม ปารมีโผเข้ากอดอีกทีแล้วยิ้มร้าย
อนุทินเดินมาหยุดหน้าห้องประชุมของบริษัทวรารมย์แล้วเคาะประตูก่อนเปิดเข้าไป ภายในห้อง ปรารภนั่งอยู่กับเจ้าหน้าที่บัญชีอีก 3 คน
“คุณปรารภให้คนตามผม มีอะไรครับ” อนุทินถาม
“เชิญนั่งก่อนครับ”
อนุทินลงนั่ง ปรารภยื่นแฟ้มเอกสารให้แล้วบอก
“ผมอยากให้คุณเอมาดูหลักฐานการยักยอกเงินของคุณเอนก”
“ตลอดสามปีที่ผ่านมาคุณเอนกยักยอกเงินไปห้าสิบแปดล้านบาท” ปรารภบอก
อนุทินมองเอกสารตรงหน้าแล้วอึ้งไป
“แน่ใจหรือครับว่าไม่มีการใส่ร้ายพ่อผม” อนุทินถาม
“ไม่ได้ใส่ร้ายหรอกครับคุณเอ เพราะผมเป็นพยานได้ว่าคุณเอนกสั่งให้ผมแก้ไขตัวเลขในบัญชี” สุธีพูด
“คุณปรารภเรียกผมมาเพื่อจะบอกเรื่องนี้หรือครับ” อนุทินถาม
“ใช่ครับ ข้อแรกผมต้องการให้คุณเอรับทราบถึงข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น ข้อสองคณะกรรมการกำลังจะตรวจสอบว่าคุณมีส่วนรู้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยรึเปล่า” ปรารภบอก
“ตรวจสอบผมหรือครับ”
“ใช่ครับ ถ้าเราพบว่าคุณมีส่วนรู้เห็นกับคุณเอนก คุณจะถูกดำเนินคดีทางกฎหมาย”
อนุทินมีสีหน้าอึ้งไป
ปารมีเดินออกมาจากห้องทำงานกับธาวิน อนุทินเดินเลี้ยวออกมาเห็นเข้าพอดีก็ชะงัก
“ปารมี” อนุทินพึมพำในลำคอ
ปารมีเดินเข้าลิฟต์พร้อมกับธาวินโดยไม่ได้เอะใจว่า อนุทินมองตามอย่างไม่พอใจ
เสียงโทรศัพท์ของปารมีดังขึ้น เมื่อปารมีกับธาวินเดินออกจากลิฟต์ ปารมีลังเลอยู่ว่าจะรับดีหรือไม่เพราะเป็นสายของอนุทิน ธาวินมองอยู่ ปารมีแสร้งยิ้มแล้วกดรับ
“ฮัลโหล”
ที่ชั้นบนของบริษัทวรารมย์ อนุทินพูดโทรศัพท์อยู่
“ชั้นเห็นเธอออกไปไหนกับไอ้ภูบดี”
“อ๋อ พอดีพี่ภูเค้าจะไปเยี่ยมพี่ตาลน่ะค่ะ ปาก็เลยขอติดรถไปด้วย”
“นี่เธอคิดจะนอกใจชั้นใช่มั้ย”
“เดี๋ยวปาเสร็จธุระแล้วจะโทรหานะคะ”
ปารมีวางสายแล้วปิดโทรศัพท์ไปทันที
“ปารมี” อนุทินเรียกปารมีค้างไว้
อนุทินกดโทรศัพท์ซ้ำ ปลายสายบอกไม่มีสัญญาณตอบรับ อนุทินจึงปิดโทรศัพท์ด้วยความโกรธแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว
ฝ่ายปารมีหันมาบอกธาวิน
“คุณแม่น่ะค่ะ โทรมาถามว่าปาอยู่ไหน”
“ที่จริงปาไม่ต้องไปเยี่ยมตาลก็ได้นะ อีกวันสองวันก็จะกลับบ้านแล้ว” ธาวินบอก
“แต่ปาอยากไปค่ะ พี่ตาลเข้าโรงพยาบาลตั้งหลายวันปาไม่ได้ไปเยี่ยมเลย เดี๋ยวเค้าจะคิดว่าปาเป็นคนใจดำ”
รถแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบริษัท บุญทันลุกเดินลงมาเปิดประตูให้ธาวินแต่ก็ชะงักไปที่เห็นปารมีมาด้วย
“คุณปารมีเค้าจะไปเยี่ยมตาลด้วย” ธาวินบอก
“ครับ”
ปารมีขึ้นรถไปกับธาวิน บุญทันขับรถออก อนุทินวิ่งตามออกมาแต่ไม่ทัน
“ฮึ่ย ...”
ภายในห้องคนไข้ ภายในโรงพยาบาล ญาดานั่งดูทีวี ปารมีเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วทักทาย
“หวัดดีค่ะพี่ตาล”
“อ้าวคุณปา หวัดดีค่ะ”
“พี่ตาลเป็นยังไงบ้างคะ ขอโทษนะคะที่ปาเพิ่งมาเยี่ยม ช่วงนี้ที่บ้านมีแต่เรื่องยุ่งๆน่ะค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พรุ่งนี้ตาลก็กลับบ้านแล้ว”
“นี่คะ ปาซื้อโจ๊กจักรพรรดิ์มาเยี่ยม ตอนแรกจะซื้อหูฉลาม แต่พี่ภูบอกว่าพี่ตาลไม่ทาน เถียงกันอยู่ที่ร้านตั้งนาน”
ญาดาชะงักไปชั่วขณะ
“คุณปามากับคุณภูหรือ”
“ค่ะ พี่ภูเค้าชวนปามา ปาก็เลยติดรถมาด้วย พี่ตาลไม่ว่านะคะ”
ญาดาไม่เข้าใจกับคำพูดของปารมี
“ ว่าเรื่องอะไรคะ
“ก็ ปากลัวว่า พี่ตาลจะหึงน่ะค่ะ”
“ไม่หรอกค่ะ ตาลไม่ใช่คนคิดมากขนาดนั้น แล้วคุณภูล่ะคะ”
“เห็นบอกว่าจะแวะไปเยี่ยมน้องเมย์ค่ะที่จริงปาก็อยากไปนะคะ สงสารเค้า แต่น้องเมย์เค้าไม่ชอบปา ปาเลยไม่กล้าไป”
ปารมีทำเสียงเศร้า ญาดามองอย่างเห็นใจ
“พี่ตาลจะทานโจ๊กเลยมั้ยคะ ปาแกะให้”
“ยังดีกว่าค่ะ เดี๋ยวตาลต้องรอทานยาจากพยาบาลก่อน”
ปารมีเอาโจ๊กไปวางโต๊ะ ธาวินเปิดประตูเข้ามาและเดินไปหาญาดา
“น้องเมย์เป็นไงบ้างคะ” ญาดาถาม
“เค้าหลับน่ะก็เลยไม่ได้เยี่ยม คิดถึงตาลจัง”
ธาวินจูบที่หน้าผากญาดา ปารมีมอง
“คุณภู อายคุณปาบ้าง” ญาดาบอก
“ไม่ต้องอายหรอก ปาเค้าก็รู้ว่าผมรักตาลใช่มั้ย ปา”
ปารมีแสร้งฝืนยิ้ม
“ค่ะ”
“เมื่อกี้ผมเจอหมอ หมอบอกว่าพรุ่งนี้สายๆตาลก็กลับบ้านได้แล้ว” ธาวินบอก
“ดีจังเลยค่ะ ตาลอยู่โรงพยาบาลนอนแต่บนเตียงเบื๊อเบื่อ”
“แต่ถึงกลับบ้านตาลก็ต้องนอนเฉยๆก่อนนะ ห้ามเดินไปไหนมาไหน รู้มั้ย เดี๋ยวแผลจะอักเสบ”
“แต่ตาลไม่เป็นอะไรแล้วนะคะ”
“จ้า คนเก่ง ตาลเนี่ยเก่งตลอด”
ธาวินดึงจมูกหยอกล้อญาดา ปารมีมองด้วยแววตาอิจฉาในความรักที่ธาวินมีให้ญาดา
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 33
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager.co.th