อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 34
ธาวินดึงจมูกหยอกล้อญาดา ปารมีมองด้วยแววตาอิจฉาในความรักที่ธาวินมีให้ญาดาในมุมลับตาคนภายในโรงพยาบาล ปารมีกดโทรศัพท์ ภายในอพาร์ทเมนท์ เสียงโทรศัพท์ดังของสารวัตรสมยศดังขึ้น
“ว่าไงจ๊ะดาร์หลิง”
“เมื่อไหร่จะจัดการกับนังตาลซะที”
“ก็บอกแล้วไงว่าต้องรอจังหวะ”
“งั้นคืนนี้ก็มาเอาตัวมันได้เลย มันอยู่โรงพยาบาลคนเดียว”
“คุณจะบ้าหรือ โรงพยาบาลมีกล้องวงจรปิด มันเสี่ยงมากนะ”
“ไม่รู้ล่ะ คุณต้องมาเอาตัวมันไป ชั้นเกลียดมัน ชั้นอยากให้มันตาย”
“ผมไม่บ้าไปกับคุณด้วยหรอก ถ้าอยากให้แผนสำเร็จก็ต้องรอเวลาที่เหมาะสม ขืนบุ่มบ่ามทำอะไร เกิดถูกจับได้ ผมติดคุกหัวโตนะ”
“นี่คุณจะไม่ช่วยใช่มั้ย” ปารมีถาม
“ไม่ใช่ไม่ช่วย แต่ผมว่าคุณใจเย็นก่อน เรื่องฆ่าคนมันไม่ใช่เรื่องยาก แต่เราต้องทำทุกอย่างให้มัรอบคอบ”
“แต่ชั้น...”
“นี่ ผมไม่เอาตัวเองเดินเข้าไปติดตะรางหรอกนะ ถ้าจะให้ผมช่วยก็ต้องเชื่อผม”
“ก็ได้ อย่าให้มันช้านัก ชั้นไม่อยากจะรอแล้ว”
บุญทันเดินเข้ามาเห็นปารมีพูดโทรศัพท์อยู่ บุญทันชะงักแล้วมอง
“ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้ มาหาผมดีกว่าจะช่วยดับอารมณ์ให้” สารวัตรสมยศบอกปารมี
“ไม่ได้ ชั้นไม่ว่างแค่นี้นะ”
ปารมีปิดโทรศัพท์แล้วหันมาเห็นบุญทันเข้าพอดี ปารมีชะงักแล้วถาม
“นี่แกมายืนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ผมเพิ่งมาครับ คุณภูให้มาบอกคุณปาว่าจะกลับแล้วครับ”
“อืมม์”
ปารมีเดินออกไป บุญทันมองตามด้วยความแปลกใจ
“คุยกับใคร”
รถมาจอดหน้าบ้านพิพัฒน์ในเวลากลางคืน ปารมีบอก
“ขอบคุณนะคะพี่ภู”
“จ้ะ”
ปารมีเดินออกไป ธาวินหันมาเห็นสายตาที่บุญทันมองตามปารมีไป
“คุณปารมีเค้านึกยังไงถึงไปหาแกที่ทำงาน” บุญทันถาม
“เค้าบอกว่ามีธุระแถวนั้นก็เลยแวะไป”
“หวังว่าแกไม่ได้มีอะไรกับเค้านะ”
“ไอ้บ้า ชั้นไม่ได้เลวอย่างงั้นนะ ชั้นบอกแกแล้วไงว่าชั้นรักตาล ชั้นไม่สนใจใครอีกแล้ว”
“ก็ขอให้เป็นอย่างงั้นเถอะ เออ คืนนี้ชั้นจะไม่อยู่นะ”
“แกจะไปดูน้องเมย์หรือ”
“อืมม์ ไม่อยากให้เค้าอยู่คนเดียว”
“เดี๋ยว”
“อะไร”
“แกชอบน้องเมย์เค้าจริงๆใช่มั้ย”
“ใช่ ชั้นรักเค้า”
บุญทันบอกเรียบๆแล้วเดินขึ้นรถขับออกไป ธาวินมองตามแล้วหัวเราะ
“ไอ้นี่ เห็นทำขรึมที่แท้ก็ร้ายไม่เบา”
พิพัฒน์ยืนมองมาจากมุมหนึ่งรู้สึกแปลกใจในความสนิทสนมของธาวินกับบุญทัน
ปารมีเดินจากบ้านพิพัฒน์มายังบ้านของตัวเอง ภายในบ้านเงียบกริบ ปารมีเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน แล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องนภา ปารมีมองเห็นนภานอนหลับอยู่ ปารมีปิดประตูลงแล้วเดินไปห้องตัวเอง
ปารมีเปิดประตูห้องนอนและเปิดไฟ เมื่อห้องสว่างขึ้น ปารมีก็ต้องสะดุ้งตกใจที่เห็นอนุทินยืนรออยู่
“พี่เอ” ปารมีเรียกขึ้น
“ไปไหนมา”
“นี่พี่เอเข้ามาทำไม เดี๋ยวแม่ปามาเห็นเข้าจะเป็นเรื่องนะคะ”
อนุทินเข้าไปกระชากแขนปารมีแล้วส่งเสียงตะคอกด้วยความหึงหวง
“ชั้นถามว่าเธอไปไหนมา”
“ก็บอกแล้วไงคะว่าไปเยี่ยมเมียพี่ภู”
“ชั้นถามจริงๆ เธอคิดจะทำอะไรถึงเอาตัวเข้าไปใกล้ชิดไอ้ภูบดี”
“จะทำอะไรคะ ก็ปาเคยบอกแล้วไงว่าปาทำทุกอย่างเพื่อพี่เอ ที่ปาไปใกล้ชิดเค้าก็เพื่อให้เค้าตายใจ”
อนุทินจ้องหน้าด้วยสายตาคาดคั้น
“เธอไม่ได้คิดหักหลังชั้นนะ”
“ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะคะ ปาเสียใจนะ พี่เอก็รู้ว่าปารักพี่เอแค่ไหน”
ปารมีโผเข้ากอด อนุทินยืนนิ่ง
“พี่เอไม่เชื่อปาหรือคะ”
ปารมีผละออกมามองแล้วตัดสินใจหันไปคว้าคัตเตอร์บนโต๊ะ
“ถ้าพี่เอไม่เชื่อ ปาจะพิสูจน์ให้พี่เอดูก็ได้”
อนุทินคว้าคัตเตอร์จากมือปารมี
“เอาล่ะ พี่เชื่อแล้ว พี่ขอโทษ เป็นเพราะพี่รักปา พี่ถึงไม่อยากให้ปาไปใกล้ชิดใคร”
“ปาเข้าใจค่ะ แต่ที่ปาทำก็เพื่ออนาคตของเรานะคะ”
ปารมีมองหน้าอนุทิน อนุทินมองสบตาแล้วเคลื่อนหน้าเข้ามาจะจูบ
“อย่าค่ะ เดี๋ยวแม่มาเห็น” ปารมีบอก
“แม่ปาหลับไปแล้ว ไม่ตื่นมาหรอก มา ให้พี่ชื่นใจหน่อย”
อนุทินดึงปารมีเข้ามากอดแล้วล้มตัวลงบนเตียง
ภายในบ้านนภา ผู้ชายสองคนเดินขึ้นบันไดมาแล้วมาหยุดที่หน้าห้องนภา แง้มประตูเปิดเข้าไป บนเตียง นภายังนอนหลับอยู่ ชายทั้งสองคน มองหน้ากันแล้วยิ้ม
นภาลืมตาตื่นมองตะลึงที่เห็นชายทั้งสองคนเข้ามาในห้อง
“หา อย่านะ”
ชายทั้งสองคนวิ่งเข้ามาคว้าจับแขนจับขาไว้
“ไม่ อย่านะ อย่าทำอะไรชั้น ช่วยด้วย”
นภาส่งเสียงหวีดร้อง ทั้งสะบัดทั้งถีบจนคนร้ายกระเด็นไป
นภาสะดุ้งตื่น หายใจหอบแล้วมองไปรอบห้องด้วยสายตาตื่นตระหนก ทุกอย่างเงียบสงัด
“นี่เราฝันหรือเนี่ย”
นภาถอนใจอย่างโล่งอก มองนาฬิกาหัวเตียงที่บอกวลาสี่ทุ่มกว่า
“ยัยปากลับมารึยัง”
นภาลุกลงจากเตียงเดินออกประตู
นภาสะดุ้งตื่น หายใจหอบแล้วมองไปรอบห้องด้วยสายตาตื่นตระหนก ทุกอย่างเงียบสงัด
“นี่เราฝันหรือเนี่ย”
นภาถอนใจอย่างโล่งอก มองนาฬิกาหัวเตียงที่บอกวลาสี่ทุ่มกว่า
“ยัยปากลับมารึยัง”
นภาลุกลงจากเตียงแล้วเดินออกจากประตูห้องไป
ภายในห้องปารมี อนุทินนอนกอดปารมีอยู่บนเตียง
“แล้วพี่เอคิดได้รึยังว่าจะทำยังไงกับพี่ภู” ปารมีถามขึ้น
“พี่ยังคิดไม่ออก”
“แต่ปาว่าทางที่ง่ายที่สุดก็คือ กำจัดเค้าซะ”
“ไม่ พี่ไม่อยากติดคุก พี่กำลังคิดว่าพี่อาจจะขอเงินคุณปู่ซักก้อนแล้วไปจากที่นี่ ปาไปกับพี่นะ”
“หมายความว่าพี่เอจะทิ้งมรดกทั้งหมดให้กับพี่ภูงั้นหรือคะ”
“พี่มาคิดดูแล้ว จริงๆพี่เองก็ไม่มีสิทธิ์อะไรในมรดกก้อนนี้ ถ้าพี่จะไปแย่งชิงกับมันพี่ก็ต้องเสี่ยงติดคุก”
“ไม่ได้นะคะ ปาไม่ยอมให้พี่ทำแบบนั้น ปาลงทุนไปเยอะแล้วนะคะ”
นภาเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องปารมีก็ชะงักเหมือนได้ยินเสียงใครสนทนากัน นภาเคาะประตูแล้วร้องเรียก
“ปา..”
ภายในห้อง ปารมีสะดุ้ง
“แม่ พี่เอไปแอบในห้องน้ำก่อนเร็ว”
อนุทินวิ่งเข้าไปเข้าห้องน้ำ ปารมีคว้าเสื้อคลุมมาสวม เสียงเคาะประตูดังซ้ำ
“ปา คุยอยู่กับใครหรือลูก” นภาร้องถามที่หน้าห้อง
ปารมีเดินไปเปิดประตู
“มีอะไรคะแม่” ปารมีถาม
“แม่ได้ยินเสียงเหมือนลูกพูดกับใคร”
“อ๋อ ปาพูดโทรศัพท์กับเพื่อนน่ะค่ะ แล้วแม่ตื่นมาทำไมคะเนี่ย”
“แม่ฝันร้ายน่ะเลยตกใจตื่น”
“อ้าว นี่แม่ไม่ได้กินยานอนหลับของหมอหรือคะ”
“แม่เห็นลูกยังไม่กลับก็เลยเป็นห่วงเลยไม่อยากกินยา เดี๋ยวหลับแล้วไม่รู้เรื่อง”
“ก็ปาโทรมาบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องห่วง ไปค่ะ เดี๋ยวปาเอายาให้”
นภาหันหลังเดินออกไป ปารมีหันไปมองอนุทินที่ใส่เสื้อผ้าแล้วโผล่หน้าออกมามอง ปารมีพยักหน้าส่งสัญญาณให้กลับไปก่อน อนุทินพยักหน้ารับรู้ ปารมีเดินตามแม่ไป อนุทินออกมาจากที่ซ่อนแล้วย่องลงบันไดไป
ภายในห้องนอนคนไข้ของมณทกานต์ในโรงพยาบาล หมอเอาสายน้ำเกลือกับเลือดออกแล้ว มณทกานต์มองไปที่โซฟาเห็นบุญทันนอนหลับอยู่
มณทกานต์นึกถึงคำพูดเก่าๆของบุญทันที่พูดกับอนุทิน
“ผมจะแต่งงานกับคุณเมย์”
“แต่งงาน”
“ใช่ครับ เพื่อไม่ให้คนดูถูกหรือนินทาคุณเมย์ผมจะแต่งงานกับเธอ”
บุญทันพูดกับมณทกานต์
“คุณเมย์รังเกียจที่ผมฐานะต่ำต้อยกว่าใช่มั้ยครับ”
“เปล่า ชั้นไม่ได้คิดเรื่องนั้น”
“ถ้าคุณเมย์ไม่ได้คิดเรื่องนั้นทำไมถึงไม่ตอบแต่งงานกับผม”
“ชั้นจะแต่งกับนายได้ยังไง ในเมื่อชั้นไม่ได้รักนายหรือนายจะบอกว่านายรักชั้น”
“ใช่ครับ ผมรักคุณ ... ผมไม่รู้ว่าผมเริ่มรักคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมรู้ว่าทุกครั้งที่เห็นคุณร้องไห้ ผมอยากจะเป็นคนที่เช็ดน้ำตาให้คุณ”
มณทกานต์เห็นบุญทันขยับตัวผ้าห่มหลุดไปอยู่ที่ปลายเท้า มณทกานต์ลุกขึ้นเดินมาที่โซฟาหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ บุญทันขยับรู้สึกตัวตื่นลืมตาขึ้น
“คุณเมย์”
“ชั้นว่านายกลับไปนอนที่บ้านเถอะ ชั้นอยู่คนเดียวได้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากอยู่เป็นเพื่อนคุณ”
”นายกลัวว่าชั้นจะทำร้ายตัวเองอีกหรือ”
“ผมไม่อยากให้คุณเมย์คิดมาก ถึงแม้วันนี้คุณเมย์อาจจะคิดว่าตัวเองไม่มีใคร แต่ผมอยากให้รู้ว่าคุณยังมีผมอยู่ตรงนี้”
มณทกานต์มองหน้าบุญทันแล้วน้ำตาซึม
“ทำไมนายถึงดีกับชั้น ทั้งๆที่ชั้นไม่เคยดีกับนายเลย”
“ผมบอกแล้วไงครับว่าผมรักคุณ”
“ทั้งๆที่ชั้นเคยด่านาย ร้ายกาจกับนายเนี่ยหรือ”
“ครับ ผมรักคุณเมย์ที่คุณเมย์เป็นแบบนี้”
มณทกานต์น้ำตารินมองหน้า บุญทันดึงมณทกานต์มากอด มณทกานต์กอดตอบบุญทันด้วยความตื้นตันใจ
เวลากลางวันในวันต่อมา ธาวินเข็นวีลแชร์ให้ญาดาเข้ามาในบ้าน พิพัฒน์เดินลงมาพอดี
“สวัสดีค่ะคุณปู่”
“เป็นยังไงบ้างลูกนี่ยังเดินไม่ไหวหรือ” พิพัฒน์ถาม
“เดินได้แล้วค่ะ แต่คุณภูไม่ยอมให้ตาลเดิน”
“ก็ผมกลัวว่าตาลจะหกล้มนี่นา” ธาวินบอก
“เอาน่า คนเค้าหวังดีก็อย่าไปปฏิเสธเค้าเลยไปเจ้าภูพาเมียขึ้นไปพักผ่อนก่อน”
“ครับ”
“แต่คราวนี้ตาลต้องเดินแล้วนะคะเพราะต้องขึ้นบันได” ญาดาบอก
ญาดาขยับตัวลุกยืน
“ใครบอกว่าผมจะให้เดิน”
ธาวินช้อนตัวญาดาขึ้นอุ้ม
“คุณภู”
“เกาะให้แน่นนะ ขอตัวก่อนนะครับคุณปู่” ธาวินบอก
ธาวินอุ้มญาดาขึ้นบันไดไป พิพัฒน์มองแล้วยิ้มตาม
ธาวินอุ้มญาดาขึ้นมาที่ชั้นบนเดินสวนกับต้นหอมพอดี
“คุณตาลกลับมาแล้วหรือคะ” ต้นหอมทักทาย
“จ้ะ”
“อย่าพูดมากต้นหอมไปชงน้ำขิงร้อนๆมาให้คุณตาลแก้ว” ธาวินบอกแล้วอุ้มญาดาผ่านไป
“ค่ะ แหม คุณภูนี่โรแมนติคจัง”
ต้นหอมยิ้มทำตาฝันหวานก่อนจะเดินลงบันไดไป
ธาวินอุ้มตาลญาดาเข้ามาในห้องนอนแล้วค่อยๆวางลง
“ขอบคุณค่ะ”
“ขอเปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้มั้ย” ธาวินถาม
“อะไรคะ”
ธาวินชี้ที่แก้ม ตาลหอมแก้มหนึ่งฟอด ธาวินมองจ้องญาดา
“มาจ้องหน้าตาลทำไม” ญาดาถาม
“ตาลรู้มั้ยว่าผมรักตาลมากแค่ไหน”
“ไม่รู้ค่ะเท่าฟ้ามั้ง” ญาดาตอบ
ธาวินส่ายหน้า
“ถ้าไม่ใช่เท่าฟ้า ตาลไม่ยอมนะคะเพราะท้องฟ้าใหญ่ที่สุดแล้ว”
“ผมรักตาลเท่าชีวิตผม รู้มั้ยตอนที่ตาลถูกยิง ผมกลัวมากเลย กลัวว่าตาลจะจากผมไปโดยที่ผมยังไม่ได้บอกให้ตาลรู้ว่าผมรักตาลมากแค่ไหน”
ธาวินบอก ญาดามองด้วยสายตาปลาบปลื้มและหวานซึ้ง ธาวินเคลื่อนหน้าเข้ามาหาขณะที่ญาดาหลับตารออยู่ ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขัดจังหวะขึ้น ธาวินชะงักมองหน้าญาดาแล้วบอกอย่างหงุดหงิด
“อย่าบอกนะว่าต้นหอม”
ธาวินลุกไปเปิดประตูอย่างหัวเสีย
ทันทีที่ประตูเปิดออก เจ๊อ้อยยืนยิ้มให้อยู่ที่หน้าห้อง
“นี่ ...”
“สวัสดีค่ะคุณภูบดี อ้อยเป็นแม่บ้านใหม่ค่ะ คุณท่านสั่งให้นำน้ำขิงมาให้คุณตาลค่ะ” เจ๊อ้อยแนะนำตัว
ญาดาถามธาวิน
“ครหรือคะคุณภู”
ธาวินบอกเจ๊อ้อย
“เชิญ”
เจ๊อ้อยเดินเข้ามาในห้อง ธาวินมองตามอย่างสงสัย ทันทีที่ญาดาเห็นเจ๊อ้อยเดินเข้ามาก็ตกใจจะอ้าปากเรียกแม่ แต่เจ๊อ้อยรีบแก้สถาการณ์ชิงพูดก่อน
“สวัสดีค่ะคุณตาล อ้อยเป็นแม่บ้านใหม่ค่ะ นี่ค่ะน้ำขิง”
เจ๊อ้อยหลิ่วตาให้แล้วเดินออก ญาดามองตามตกใจ เจ๊อ้อยเดินยิ้มหวานผ่านธาวินที่ยืนมอง
อย่างงงๆออกไป
ธาวินเดินกลับมาหาญาดาที่แสร้งยิ้มเนียนๆอยู่
“ตาลไม่อยู่แค่หกเจ็ดวันมีแม่บ้านใหม่มาด้วยหรือคะ”
“อืมม์ นั่นสิ ผมก็เพิ่งเคยเห็นหน้า เมื่อกี้เค้าว่าชื่ออะไรนะ”
“เอ ไม่รู้สิคะ ตาลไม่ทันฟัง”
“ตาลจะทานน้ำขิงเลยมั้ย ผมป้อนให้”
“ยังดีกว่าค่ะ ตาลอยากเข้าห้องน้ำ”
ธาวินทำท่าจะประคอง
“มา ผมพาไป”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ตาลเดินได้”
ญาดาขยับลุกเดินเข้าห้องน้ำไป ธาวินมองตามด้วยความงงๆ
“นี่ตาลเค้าคิดจะทำอะไรถึงพาแม่มาอยู่ด้วย”
ญาดาปิดประตูห้องน้ำแล้วถามตัวเองอย่างงุนงง
“นี่แม่เราเข้ามาที่นี่ทำไม”
ญาดารีบกดโทรศัพท์หาเจ๊อ้อยทันที
เจ๊อ้อยเดินมาตามทางในบ้าน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแล้วกดรับ
“ว่าไงคะคุณตาลมีอะไรให้อ้อยรับใช้คะ” เจ๊อ้อยแซวด้วยความสนุก
“แม่อย่ามาพูดเล่นนะ นี่แม่คิดทำอะไรเนี่ย ถึงเข้ามาอยู่ที่นี่”
“อ้าว แม่ก็มาทำงานน่ะสิ”
“แม่ หนูรู้นะว่าแม่ต้องมีจุดประสงค์อื่น”
“เอ๊ะ เอ็งนี่พูดไม่รู้เรื่องบอกว่าทำงานก็ทำงานสิ แค่นี้นะ เดี๋ยวแม่ต้องไปถูบ้านอีก”
เจ๊อ้อยปิดโทรศัพท์ เดินเดินยิ้มออกไปอย่างอารมณ์ดี
“แม่นะแม่ จะมาก่อเรื่องอะไรให้เราอีกเนี่ย”
ต้นหอมพาเจ๊อ้อยเดินเข้ามาในบ้านนภาในเวลาต่อมา
“น้าอ้อยก็กวาดถูให้ทั่วนะทั้งชั้นล่างชั้นบน แต่ในห้องนอนคุณนภา น้าอ้อยไม่ต้องทำ” ต้นหอมบอก
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“คุณนภาเค้าทำเอง คนอื่นทำไม่ถูกใจ”
“อืมม์ ก็ดีนะจะได้ไม่เหนื่อย”
“น้าอ้อยเริ่มทำไปก่อนนะ เดี๋ยวหนูจะไปทำที่ตึกใหญ่ อีกชั่วโมงหนูจะกลับมาดูว่าน้าอ้อยทำเรียบร้อยรึเปล่า”
“อืมม์”
ต้นหอมเดินออกไป เจ๊อ้อยหยิบไม้กวาดออกมากวาดมองบ้านอย่างสำรวจ
เมื่อนึกถึงคำพูดของต้นหอมชะงัก
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 34
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager.co.th