อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 36
เจ๊อ้อยเอาผมมาปิดหน้าเพื่อแก้เครียดบริเวณหน้าบ้านพิพัฒน์ในเวลาต่อมา ญาดากับธาวินเดินออกมาขึ้นรถ บุญทันขับออกไป
ที่โต๊ะอาหารบ้านเอนก อนุทินนั่งจิบกินกาแฟอยู่ มณทกานต์เดินลงมาจากชั้นบน บนโต๊ะอาหาร มณทกานต์เทกาแฟใส่แก้วแล้วลงนั่งที่ตรงข้าม อนุทินถามขึ้น
“แกเป็นไงบ้าง”
“หายดีแล้ว”
อนุทินพยักหน้ารับรู้ เสียงโทรศัพท์มือถือของอนุทินดังขึ้นดี มณทกานต์มองตามอย่างสงสัยว่าใครโทรมา อนุทินลุกเดินออกไปด้านนอกคุยโทรศัพท์
“ไปแล้วหรือ” อนุทินถาม
ปารมีพูดโทรศัพท์ในมุมลับตาภายในบ้านนภา
“ใช่ หวังว่าพี่เอจะทำสำเร็จนะ”
“ก็ไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาดนะ”
“งั้นเราก็เตรียมตัวรอรับมรดกได้เลยใช่มั้ยคะ”
“ใช่จ้ะ”
“ปารักพี่เอที่สุดเลยนะ”
“พี่ก็รักปา”
“แค่นี้ก่อนนะคะ ปาโทรมารายงานเบื้องต้น อีกไม่เกินสองชั่วโมงเราคงได้รับข่าวดี”
“จ้ะ งั้นพี่จะไปรอฟังข่าวที่เดิมนะ”
“ค่ะ”
ปารมีวางโทรศัพท์แล้วยิ้มอย่างสะใจเมื่อนึกถึงเงินมรดกที่จะได้ นภาเดินเข้ามามองเห็นปารมียิ้มพอดีจึงถามขึ้น
“มีข่าวดีอะไรหรือลูกถึงยิ้มหน้าบานเชียว”
“ข่าวดีมากค่ะแม่ เป็นข่าวที่หนูรอคอยมาทั้งชีวิต”
“ข่าวอะไรหรือว่าจะมีใครมาขอลูกสาวแม่”
“ไม่ใช่ค่ะ หนูกำลังจะถูกรางวัลที่หนึ่ง”
“รางวัลที่หนึ่งหรือ”
“ใช่ค่ะ เดี๋ยวเย็นนี้แม่ก็รู้เอง”
ปารมีหอมแก้มนภาซ้ายขวาแล้วเดินออกไป นภามองตามอย่างสงสัย
“เอ๊ะ หวยออกวันนี้หรือ”
อนุทินเดินเข้ามากินกาแฟที่เหลือต่อ มณทกานต์มองอนุทิน
“ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยพี่เอ”
“อะไร”
“พี่เอคิดจริงจังกับปารมีหรือ”
“ใช่ ชั้นจะแต่งงานกับเค้า”
“แต่เมย์ไม่เชื่อว่าเค้าจะรักพี่เอจริง”
“นี่ แกเลิกเอาตัวเองมาตัดสินคนอื่นได้แล้ว เพราะตัวแกเองไม่ได้ดีไปกว่าคนอื่นซักเท่าไหร่”
“เมย์พูดในฐานะที่เราเป็นพี่น้องกัน”
“งั้นแกก็ไม่ควรจะยุ่งกับเรื่องของชั้นเพราะชั้นเป็นพี่แก”
อนุทินเดินหงุดหงิดออกไป มใณทกานต์มองตามอย่างเสียใจ
ภายในรถ ญาดานั่งอยู่เบาะหลังกับธาวิน บุญทันขับรถอยู่แล้วถามขึ้น
“ทำไมอยู่ ๆ คุณภูถึงจะไปหัวหินล่ะครับ เมื่อวานไม่เห็นบอกผมเลย”
“เธอพูดเหมือนกับว่าคุณภูต้องรายงานเธอก่อนงั้นหรือ” ญาดาพูดขึ้น
“ไม่ใช่ครับ ผมหมายถึงว่าปกติถ้าคุณภูจะไปไหนมักจะบอกผมล่วงหน้า ผมจะได้เตรียมตัวน่ะครับ”
“เธอมีหน้าที่แค่ขับรถไม่เห็นต้องเตรียมตัวอะไรเลย”
ธาวินหัวเราะขำแล้วบอก
“นี่ตาลจ้องจับผิดบุญทันจริงๆนะเนี่ย”
“ตาลไม่ได้จับผิดนะคะ แค่ไม่เข้าใจ”
ธาวินจับมือญาดา
“อย่าไปสนใจมันเลย เดี๋ยวถึงหัวหินเราไปหาอะไรอร่อยๆกินกันดีกว่านะ ตาลอยากกินอะไร” ธาวินพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“แล้วแต่คุณภูสิคะ”
บุญทันเหลือบมองญาดาที่กระจกหลังอย่างหมั่นไส้ บุญทันเห็นสัญญาณไฟแดงข้างหน้าก็เอาเท้าแตะเบรก บุญทันสะดุ้งเฮือก รถไม่หยุดแต่กลับฝ่าไฟแดงไป ญาดากับธาวินมองด้วยความตกใจ
“บุญทัน เธอไม่เห็นไฟแดงหรือ” ญาดาถาม
“นั่นสิ ฝ่าไฟแดงมาได้ไง แกหลับในหรือ” ธาวินถามเช่นกัน
“ไม่ใช่ รถเบรกแตก” บุญทันบอก
“หา...” ญาดาร้องขึ้น
“แกว่าอะไรนะ” ธาวินถาม
“รถเบรกไม่อยู่”
บุญทันพยายามควบคุมรถรถยังคงพุ่งไปในถนนอย่างต่อเนื่อง
“เกิดอะไรขึ้น” ธาวินถาม
“ไม่รู้ ตอนนี้รถเบรกไม่ได้”
“ลองอีกทีซิ” ธาวินบอก
บุญทันเหยียบกระทืบเบรก แต่รถก็ยังพุ่งไปในถนน ญาดามองหน้าธาวินอย่างตกใจ ธาวินจับมือญาดาไว้ บุญทันตัดสอนใจแล้วบอก
“จับให้แน่นนะ ผมจะหักเข้าข้างทาง”
บุญทันหมุนพวงมาลัยหักรถทันที รถพุ่งเข้าหาต้นไม้ข้างทาง ญาดาหลับตาหวีดร้อง ธาวินดึงญาดามากอดไว้แน่น
“ว้าย ...”
บริเวณหน้ารถควันขึ้โขมง
ธาวินขยับตัวหันไปเรียกตาลแล้วถาม
“ตาล..ตาลเป็นอะไรรึเปล่า”
“ตาลโอเคค่ะ”
“เจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“ไม่ค่ะ”
“บุญทัน แกเป็นไง”
“ชั้นปลอดภัย ไม่เป็นไร”
ทั้งสามปลดเข็มขัดและเดินออกจากรถ
ภายในห้องทำงานของพิพัฒน์ มณทกานต์เดินมาเคาะประตู
“เข้ามา” เสียงพิพัฒน์บอก
มณทกานต์เปิดประตูเข้ามาเจอพิพัฒน์นั่งอยู่กับปรารภ
“สวัสดีค่ะคุณปรารภ”
“สวัสดีครับ คุณเมย์”
“เห็นมะยมบอกว่าคุณปู่เรียกให้เมย์มาพบ”
“ใช่ นั่งก่อนสิ บุญทันมันบอกปู่ว่าแกยอมตกลงที่จะแต่งงานกับมันแล้ว”
“ค่ะ”
“หลังจากแต่งงานกันแล้ว ปู่จะให้แกไปเรียนหนังสือให้จบแล้วมาทำงานที่บริษัท”
“ค่ะ”
พิพัฒน์มองอย่างแปลกใจกับท่าทีที่สงบลงของมณทกานต์
“แกไม่มีอะไรจะโต้แย้งเลยหรือ”
“ไม่มีค่ะ คุณปู่ว่าไงเมย์ก็ว่าตามนั้น”
ปรารภมองสบตากับพิพัฒน์ ปรารภยิ้ม
“งั้นก็ดีครับ คุณปู่จะให้คุณเมย์แต่งพร้อมกับคุณภูเดือนหน้านะครับ” ปรารภบอก
“ค่ะ”
มณทกานต์ตอบรับน้ำเสียงเรียบเฉยไม่ยินดียินร้าย
เสียงโทรศัพท์มือถือปรารภดัง ปรารภกดรับ
“ฮัลโหล ครับคุณภู อะไรนะครับ รถเบรกแตกหรือ”
พิพัฒน์มองปรารภอย่างตกใจ มณทกานต์พยายามฟังในรายละเอียด
ธาวินพูดโทรศัพท์อยู่ที่ริมถนน
“ใช่ครับ โชคดีที่บุญทันมันขับไม่เร็ว เลยไม่มีใครเป็นอะไร” ธาวินบอก
“แล้วตอนนี้คุณภูอยู่ที่ไหนครับ”
“แถวเพชรบุรีครับ”
“งั้นเดี๋ยวผมจะส่งรถไปรับนะครับ”
“ครับ ขอบคุณมาก นี่คุณปรารภอยู่กับคุณปู่รึเปล่าครับ”
“ใช่ครับ”
“บอกคุณปู่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมกับตาลและบุญทันปลอดภัยดี”
“ครับ”
ปรารภวางสายโทรศัพท์ลง พิพัฒน์ถามขึ้นอย่างร้อนใจ
“มีเรื่องอะไร”
“คุณภูบอกว่ารถที่ขับไปเบรกแตกครับ แต่ไม่มีใครเป็นอะไรทุกคนปลอดภัย เดี๋ยวผมจะเอารถไปรับคุณภูนะครับ”
“อืม รีบไป”
ปรารภเดินออกไป พิพัฒน์พูดพึมพำ
“ทำไมอยู่ๆรถถึงเบรกแตกได้”
มณทกานต์สีหน้าชะงักไป เมื่อนึกหวั่นใจเมื่อคิดได้ว่า เมื่อคืนอนุทินเดินเข้าไปในโรงรถ
ธาวินเดินมาบอกญาดาที่นั่งรออยู่ในรถ
“เดี๋ยวคุณปรารภจะส่งรถมารับเรา”
“ค่ะ”
ธาวินเดินไปหาบุญทันที่กำลังเปิดดูห้องเครื่องยนตร์ใต้ฝากระโปรงหน้ารถ
“เจอสาเหตุมั้ย ทำไมอยู่ๆรถถึงเบรกแตก” ธาวินถาม
“มีคนตัดสายเบรกรถ”
“แกว่าอะไรนะ”
“สายเบรกมันขาดเหมือนมีคนตั้งใจตัด”
“บ้าน่ะ ใครจะทำแบบนั้น”
“ใครทำไม่รู้ แต่หลักฐานอยู่นี่”
บุญทันหยิบสายเบรกที่ขาดขึ้นมาให้ธาวินดู ญาดามองธาวินกับบุญทันก็รู้สึกสะดุดใจกับท่าทีการพูดของทั้งสอง
“มิน่าตอนขับออกมาจากบ้าน ชั้นรู้สึกอยู่เหมือนกันว่าเหยียบเบรกแล้วมันแปลก ๆ แต่ไม่คิดว่าจะมีอะไร”
“แน่ใจหรือว่ามีคนทำ” ธาวินถามย้ำ
“ชั้นว่าใช่ เพราะอาทิตย์ที่แล้วชั้นเพิ่งเอารถไปตรวจเช็คสภาพ ถ้าสายเบรกมีปัญหาขนาดนี้ทางศูนย์ต้องบอกแล้ว”
“แล้วใครวะ”
ธาวินและบุญทันต่างมองหน้ากันอย่างอึ้งๆ ญาดามองอย่างสงสัย
ภายในบ้าน ปารมีกดสายโทรศัพท์หาญาดาเพื่อตรวจสอบแผนการ
“ฮัลโหล ค่ะคุณปา” ญาดาพูดเมื่อรับสาย
ธาวินกับบุญทันชะงักมองหน้าญาดา
“พี่ตาลอยู่ไหนแล้วคะ ถึงหัวหินรึยัง” ปารมีถาม
“ยังไม่ถึงเลยค่ะ พอดีมีอุบัติเหตุ อยู่ๆรถก็...”
บุญทันบอกแทรกขัดขึ้นมา
“บอกว่ายางแตก”
ญาดามองบุญทันอย่างไม่เข้าใจ ธาวินพยักหน้าสำทับ
“เอ่อ ... พอดีรถยางแตกน่ะค่ะ”
ปารมีมีสีหน้าชะงักไป
“ว่าไงนะคะ ยางแตก”
“ค่ะ รถยางแตกก็เลยต้องเปลี่ยนรถใหม่ อีกไม่เกินสองชั่วโมงน่าจะถึงหัวหินค่ะ”
“อ๋อ หรือคะ โอเคค่ะ งั้นแค่นี้นะคะ ปาโทรมาถามดู”
“ค่ะ”
ปารมีวางสายแล้วสบถขึ้นด้วยความโกรธ
“ไอ้บ้าเอ๊ย มันตัดสายเบรกประสาอะไร”
ญาดาหันมาถามธาวินอย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมต้องให้ตาลโกหกด้วยว่ายางแตก”
“อ๋อ บุญทันเค้าไม่อยากให้คนที่บ้านตกใจกันน่ะ เดี๋ยวจะแตกตื่นไปกันใหญ่”
ญาดามองหน้าบุญทันอย่างไม่เชื่อใจนัก
“ชั้นว่าที่สายเบรกขาดเนี่ยเป็นเพราะเธอตัดเองรึเปล่าบุญทัน” ญาดาถาม
“อ้าว ทำไมคุณตาลพูดแบบนี้ล่ะครับ ถ้าผมตัดเองผมก็ตายด้วยนะครับ”
“ใครจะไปรู้ เห็นทำเหมือนมีลับลมคมในกันเหลือเกิน”
ญาดาบอกอย่างหมั่นไส้แล้วหันมามองค้อนวิน
“ลับลมคมในอะไร” ธาวินถาม
“ตาลจะไปรู้หรือคะ เห็นคุณภูกับบุญทันพูดอะไรกันเหมือนมีโค้ดลับ”
“โค้ดลับอะไร ไม่มี ผมกับบุญทันแค่สงสัยว่าใครมาตัดสายเบรกรถเท่านั้นเอง”
ญาดาสะดุดใจขึ้นทันที
“คุณภูจะบอกว่ามีคนต้องการฆ่าเราหรือคะ”
บุญทันรีบแก้สภานการณ์
“ไม่ใช่หรอกครับคุณตาล คุณตาลอย่าแตกตื่นไปเลยมันเป็นอุบัติเหตุมากกว่าครับ”
“คิดว่าชั้นโง่ฟังที่เธอกับคุณภูพูดไม่รู้เรื่องหรือ” ญาดาถาม
ธาวินรีบตัดบท
“เอาล่ะ ผมว่าอย่าเถียงกันเลย ตาลไปนั่งตรงนู้นดีกว่านะเดี๋ยวคุณปรารภก็มาแล้ว”
ญาดาเดินผละออกไปตามคำแนะนำของธาวิน บุญทันมองตามแล้วส่ายหน้า
“เมียแกนี่หูไวหัวไวสมกับเป็นพวกสิบแปดมงกุฎจริงๆ” บุญทันพูดประชด
“ชั้นก็ลืมตัวไป ต่อไปนี้จะพูดอะไรก็ต้องระวังกันหน่อย”
“อืม”
ญาดานั่งมองค้อนมาที่บุญทันและธาวินที่ยิ้มให้
“ต้องมีอะไรปิดบังเราอยู่แน่ ๆ”
ภายในห้องพักรายวันกึ่งโรงแรม อนุทินเดินเข้ามาในห้องขณะที่ปารมีรออยู่ก่อนแล้ว
“ว่าไง ตายหมดรึเปล่า” อนุทินถาม
“ตายบ้าอะไร มันปลอดภัยบอกว่ายางแตก”
“เป็นไปได้ยังไงก็พี่ตัดสายเบรกกับมือ”
“แต่มันเป็นไปแล้วเรื่องง่ายๆแค่นี้พี่เอยังทำไม่ได้ จะไปทำเรื่องใหญ่กว่านี้ได้ยังไง”
“เอาน่ะ วันพระไม่ได้มีหนเดียว”
“แต่โอกาสดีๆมันไม่ได้มีบ่อยนะ”
“ก็มันพลาดไปแล้วจะให้พี่ทำยังไง”
“แต่มันไม่น่าพลาดเลยนะ ความหวังของเราอยู่แค่เอื้อม”
“เอาน่ะ ปาไม่ต้องห่วงพี่จะหาทางจัดการมันอีกที”
อนุทินพยักหน้าให้ความเชื่อมั่น ปารมีมองหน้าอนุทินอย่างหงุดหงิด
รถตู้แล่นเข้ามาจอด ปรารภลงมาจากรถ
“หวัดดีครับคุณปรารภ” ธาวินทัก
“หวัดดีค่ะ” ญาดาทักเช่นเดียวกัน
“เกิดอะไรขึ้นบุญทัน” ปรารภถาม
“ผมก็ไม่ทราบครับ ตอนขับออกจากบ้านมารถก็ยังเบรกได้อยู่แต่พอมาถึงสี่แยกไฟแดงอยู่ๆก็เบรกแตก”
“แล้วเรียกช่างมาดูรึยัง” ปรารภถาม
“เรียกแล้วครับ อีกซักครู่น่าจะมาถึง”
“แล้วคุณภูกับคุณตาลจะเอายังไงครับไปหัวหินหรือจะกลับบ้าน”
“มาถึงนี่แล้ว ก็ไปหัวหินต่อเลยนะตาล”
“ก็ได้ค่ะ”
“งั้นไปครับ” ปรารภบอก
“นายจัดการได้นะบุญทัน” ธาวินถาม
“ได้ครับ ไม่ต้องห่วง”
บุญทันเปิดท้ายรถหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของญาดากับธาวินขึ้นรถตู้ ธาวินกับญาดาขึ้นไปบนรถ ปรารภขึ้นตาม รถตู้ขับแล่นออกไป บุญทันมองตามและพูดขึ้น
“หรือว่าคนที่ฆ่าลุงภาคินไม่ใช่อาเอนก”
มณทกานต์นั่งกวาดสายตาไปรอบตัว เหม่อลอยนั่งคิดเรื่องอนุทินที่คิดฆ่าภูบดีก็รู้สึกเสียใจ อนุทินเดินเข้าบ้านมาพอดี มณทกานต์เรียกไว้
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 36
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิมละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์
ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager.co.th