อ่าน มารยาริษยา ตอนที่ 8 วันที่ 1 กรกฎาคม 2555
อู๋อดไม่ได้กระแนะกระแหนป้ากบจนมีปากเสียงกัน แต้วเร่งป้ากบว่าจะมาหาบอสไม่ใช่หรือรีบไปเลย แล้วลากอู๋ออกไป ดีนี่ถามแต้วว่า เพียงดาวเป็นอย่างไรบ้าง“ดาวเขาก็มีความสุขดี พี่ว่าดูเขามีความสุขกว่าตอนที่อยู่ในวงการเสียอีก”
“ความสุขของผู้แพ้ ไปเถอะจ้ะดีนี่” ป้ากบเบ้ปาก แล้วพาดีนี่แยกไป
รถเพียงดาวเข้ามาจอด ตามด้วยรถของโอมคันที่เพียงดาวซื้อให้ อู๋ชมว่ารถสวยขาดแต่ตุ๊กตาหน้ารถเท่านั้น แล้วทำซ่าจะไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้ ถูกแต้วดึงไว้ด่าว่า “อย่างแกเป็นได้แค่ตุ๊กตาเสียกบาลเท่านั้น ขนาดยัยดาวยังไม่ได้นั่งเลย”
โอมหัวเราะขำๆ บอกว่าคืนนี้ทานข้าวเสร็จจะพาเพียงดาวนั่งรถกินลมเล่นแล้วแยกย้ายกันไป โดยอู๋ แต้ว และเพียงดาวไปด้วยกัน ส่วนโอมขับรถกลับอีกทาง
ป้ากบกับดีนี่แอบดูแอบฟังอยู่ ป้ากบพูดอย่างแปลกใจว่าเพียงดาวทุ่มเงินให้ผู้ชายถึงขนาดนี้เลยหรือ ดีนี่บอกว่าเขาคงรักกันมาก ป้ากบเลยตัดบทว่าเมื่อเขารักกันมากเราก็อย่าไปยุ่งกับเขาเลย พูดแล้วเห็นดีนี่หน้าเครียดเลยเปลี่ยนเป็นบอกว่า
“โอเคๆ ถ้าหนูตัดใจจากโอมไม่ได้ เดี๋ยวป้าจะจัดการให้เอง” ดีนี่ถามว่าจะทำยังไง “สร้างความร้าวฉานคืองานของกบ”
แล้วป้ากบก็ใช้สมองอันปราดเปรื่องเรื่องชั่ววางแผนไปดักโอมขณะขับรถออกมา ทำท่าตกใจบอกว่า
ดีนี่กำลังชักให้ช่วยพาส่งโรงพยาบาลด้วย โอมตกใจรีบไปอุ้มดีนี่มาที่รถ เอนเบาะหน้าวางเธอลง แล้วรีบขับรถพาไปส่งโรงพยาบาล
ระหว่างทาง ป้ากบก็ทำเป็นพร่ำภาวนาขอดีนี่อย่าเป็นอะไรเลย จนโอมต้องปลอบใจว่าเดี๋ยวก็ถึงมือหมอแล้ว
ooooooo
ตกเย็น อู๋กับแต้วมาที่บ้านเพียงดาว เห็นบนโต๊ะอาหารมีเทียนแบบโรแมนติกวางอยู่ มีอาหารบางอย่างวางไว้แล้ว
“ดินเนอร์ใต้แสงเทียนโรแมนติกจังเลย” อู๋ทำท่าเคลิ้มน่าหมั่นไส้ จนถูกแต้วกับเพียงดาวแซวกันเป็นที่ขบขัน
ดาวจัดโต๊ะสี่ที่ อู๋บอกว่าจัดแค่สองที่ก็พอ เพราะคืนนี้ตนกับแต้วจะไปงานปาร์ตี้ของพี่แก้ว ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอ
“วันนี้เป็นวันพิเศษของโอมเขา ดาวอยู่กับโอมสองคนน่ะดีแล้วจ้ะ พี่ฝากแฮปปี้เบิร์ธเดย์โอมด้วยนะจ๊ะ” แต้วตัดบทเอาของขวัญให้ กอดเพียงดาวอย่างรักใคร่ แล้วพากันออกไป
เมื่อมาถึงโรงพยาบาล บุรุษพยาบาลมารับดีนี่ที่หมดสติขึ้นเตียงเข็น ป้ากบขอบใจโอมที่มาส่ง โอมถามว่าจะให้ตนอยู่ด้วยไหม เผื่อมีอะไรจะให้ช่วย
“ไม่มีอะไรหรอก ถึงมือหมอแล้ว โอมกลับไปเถอะ”
เมื่อโอมขับรถออกไปแล้ว ป้ากบรีบวิ่งตามบุรุษ– พยาบาลที่เข็นเตียงดีนี่ เรียกไว้แล้วเข้าไปดูดีนี่ที่ค่อยๆลืมตาพยายามลุกขึ้น ป้ากบบอกบุรุษพยาบาลว่า
“สงสัยจะดีขึ้นแล้วน่ะจ้ะ” ว่าแล้วก็ช่วยดึงดีนี่ลงจากเตียงท่ามกลางความงุนงงของบุรุษพยาบาล แต่ป้ากบไม่สนใจบอกดีนี่ว่า “เดี๋ยวคืนนี้หนูจัดการต่อเลยนะ”
“ค่ะป้า” ดีนี่พยักหน้าอย่างรู้กัน
ooooooo
โอมขับรถไปถึงบ้านเพียงดาว พอเดินเข้าไปในบ้าน เพียงดาวก็เอาน้ำเย็นชื่นใจมาให้ดื่ม โอมถามถึงแต้วกับอู๋ เธอบอกว่ากลับไปแล้ว คืนนี้คงมีแค่เราสองคนเท่านั้น
“สองคนก็ไม่เป็นไรครับ ผมจะได้ไม่เขินเวลาที่...” โอมกอดแล้วหอมแก้มเธอแทนคำพูด เพียงดาวเห็นสมใจกับป้านุชมองอยู่ก็ผลักเขาออกเขินๆ
“บ้าน่ะโอม...ขึ้นไปอาบน้ำไป”
โอมขึ้นไปอาบน้ำ ส่วนเพียงดาวกับสมใจและป้านุชช่วยกันจัดอาหารต่ออย่างมีความสุข
ขณะนั้นเอง โทรศัพท์บ้านดังขึ้น เพียงดาวรับสาย พลันก็ชะงักเมื่อปลายสายคือดีนี่ที่ยืนพูดโทรศัพท์อยู่แถวบ้านเพียงดาวนั่นเอง ดีนี่รีบพูดทันที
“อย่าเพิ่งวางสายนะคะ พี่ดาวนี่รสนิยมดีนะคะ เข้าใจเลือกรถให้โอม” เพียงดาวถามว่ารู้ได้ไง ดีนี่ไม่ตอบแต่บรรยายสภาพภายในของรถอย่างละเอียด พูดเป็นนัยว่าภายในรถก็กว้างขวางทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง
เพียงดาวถามว่าโอมให้เธอขึ้นรถหรือ ถูกย้อนมาว่าถ้าไม่ได้ขึ้นแล้วจะรู้ได้ยังไงล่ะ แต่เพียงดาวก็ยังไม่เชื่อ
“ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรค่ะ ดีนี่ลืมของไว้ในรถโอม ยังไงถ้าพี่ดาวเจอก็ฝากเก็บไว้ให้ดีนี่ด้วยนะคะ”
พูดแล้วดีนี่วางสายอย่างสะใจ ส่วนเพียงดาวโกรธจัดเดินอ้าวไปที่รถ เปิดประตูรถเข้าไปค้นจนทั่วก็ไม่เจออะไร จนกระทั่งฉุกคิดได้ลองสอดมือไปใต้เบาะจึงเจอต่างหูของดีนี่
เพียงดาวโกรธจนปากสั่น เดินกลับมาที่โต๊ะอาหาร ป้านุชกับสมใจถามว่าจะให้ปักเทียนที่เค้กเลยไหมก็ไม่ตอบ คอยอยู่จนกระทั่งโอมอาบน้ำเสร็จเดินลงมา เธอพยายามทำเสียงให้เป็นปกติถามว่า รถเป็นอย่างไรบ้างมีปัญหาอะไรไหม โอมหยอดคำหวานว่า
“มีครับ ไม่มีคนนั่งข้างๆ ผมอยากให้คุณดาวไปช่วยนั่งน่ะครับ”
เพียงดาวสะกดกลั้นอารมณ์เต็มที่ ถามว่าแล้วขับไปไหนมาบ้าง โอมไม่อยากมีปัญหาเลยเล่าตัดตอนว่า ออกจากออฟฟิศก็รีบกลับมาบ้านเลย เพียงดาวหมดความอดกลั้น เอาต่างหูของดีนี่ออกมายื่นให้ดู ถามเสียงเครือเครียดว่า
“แล้วนี่ไปอยู่ในรถได้ยังไง” โอมอึ้ง เขาคาดว่าเป็นของดีนี่ทำตกไว้ “ของดีนี่ใช่ไหม! เจ้าของมันโทร.มาทวงเองว่ามันทำหล่นในรถโอม” โอมอึกอักหน้าเสีย เพียงดาวสั่นเทิ้มไปทั้งตัว พูดเสียงเครืออย่างโกรธสุดขีดว่า
“ฉันซื้อรถให้โอมเพราะฉันรักโอม แต่คนแรกที่ได้นั่งรถกลับเป็นมันไม่ใช่ฉัน โอมทำอย่างนี้ได้ยังไง โอมไม่เห็นค่าสิ่งที่ฉันทำให้โอมเลยเหรอ!”
โอมชี้แจงว่าดีนี่ไม่สบาย ตนจึงต้องพาไปโรงพยาบาล เพียงดาวถามเกือบเป็นตวาดว่า
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าโอมพามันขึ้นมานั่งบนรถของฉัน!” เธอพูดน้ำตาไหลพรากด้วยความผิดหวัง โกรธจัดว่า “ฉันดีกับโอมขนาดนี้ อยากได้อะไรก็หาให้ทุกอย่าง ทำไมโอมทำกับฉันอย่างนี้ ทำไมไม่เลิกวุ่นวายกับนังดีนี่สักที!!”
โอมถามว่าเขาไม่สบายแล้วจะให้ตนปล่อยให้ตายไปอย่างนั้นหรือ เธอตวาดว่าทำไม! ห่วงมันมาก รักมากรึไง?! โอมพยายามชี้แจงว่า ไม่ว่าใครป่วยตนก็ต้องพาไปโรงพยาบาล ไม่ได้คิดอะไรกับดีนี่เลย
“มีเมตตา ศีลธรรมสูงส่งจังเลยนะ แล้วเมื่อกี้ฉันถามว่าไปไหนมา ทำไมถึงโกหกฉัน ศีลธรรมมันหายไปไหนหมด”
“ก็พอผมบอกไปคุณก็เป็นอย่างนี้ไง”
“ก็ที่ฉันเป็นอย่างนี้ก็เพราะใครล่ะ โอมรู้ไหมว่า ตั้งแต่ฉันคบกับโอม ฉันต้องเหนื่อยขนาดไหน กี่ครั้งแล้วที่โอมทำให้ฉันเสียใจ ฉันพยายามจะประคับประคองความรักของเราให้ไปตลอดรอดฝั่ง แต่เหมือนฉันพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ไม่ว่ากี่ครั้งโอมก็ทำมันพัง โอมจะให้ฉันทำยังไงอีก”
โอมบอกว่าเธอทำดีทุกอย่างแล้ว อาจจะผิดที่ตนก็ได้ เพียงดาวถามว่า หมายความว่ายังไง เขาจะไปหาดีนี่หรือ ถามเสียงสะท้านว่า
“ฉันถามจริงๆ มันมีดีตรงไหน มันทำอะไรให้โอมบ้าง ฉันให้โอมทุกอย่าง ทั้งความรัก ทั้งเปิดสตูดิโอให้ ทั้งซื้อรถให้ โอมอยู่กับฉันมีแต่ความสุขสบาย แล้วฉันได้อะไรกลับมา คำหลอกลวงกับแหวนบ้าๆนี่น่ะเหรอ!”
เธอถอดแหวนปาใส่โอม เขาเก็บแหวนขึ้นมองพูดอย่างเจ็บปวดว่า
“ผมไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่ผมรักจะกลายเป็นคนแบบนี้ ในสายตาคุณ ผมคงเป็นแค่ผู้ชายที่เกาะคุณกิน แหวนนี่เป็นคำสัญญาที่ผมจะใช้ชีวิตอยู่กับคุณตลอดไป แต่ถ้ามันมีค่าสู้สตูดิโอ สู้รถของคุณไม่ได้ ผมก็ขอโทษครับ”
โอมเอากุญแจรถวางไว้แล้วเดินออกจากบ้านไป เพียงดาวตะลึง ถามว่าจะไปไหน ให้ฟังตนก่อน ตนไม่ได้ตั้งใจ แต่โอมไม่สนใจ เขาเดินออกจากบ้านไป มิไยว่าเพียงดาวจะวิ่งตามมาขอโทษก็ไร้ผล เขาขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ขี่ออกไปท่ามกลางเสียงร้องขอของเพียงดาว...
“โอม...อย่าไป...อย่าท้ิงฉันไปเลยโอม...กลับมา...กลับมา...” เพียงดาวร้องไห้ปานหัวใจสลาย ทรุดนั่งกับพื้น
ป้านุชกับสมใจตกใจมาก รีบมาประคองเพียงดาวขึ้นมา...
เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ ป้านุชกับสมใจจะเก็บโต๊ะ เพียงดาวไม่ให้เก็บ รำพึงอย่างมีความหวังว่า
“โอมต้องกลับมา...โอมบอกฉันเองว่าโอมจะไม่เหมือนคนอื่น...โอมต้องกลับมา...”
ooooooo
อ่าน มารยาริษยา ตอนที่ 8 วันที่ 1 กรกฎาคม 2555
โดย บทประพันธ์ พุมเรียง จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 5 โดย ผอูน-พรดี จันทรศิริ
ที่มา ไทยรัฐออนไลน์