อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 17 วันที่ 30 ต.ค. 56
หมอไม่เห็นด้วย แต่ณัฐเดชยืนยันว่า “อย่าเสียเวลาเลย อย่างที่พีชพูดก็ถูก เนตรควรยอมรับและเข้าใจโลกความจริงบ้าง จะเอาแต่ใจแบบเด็กๆไม่ได้แล้ว” หมอติงว่าทำไมพูดอย่างนี้ ณัฐเดชย้อนถามว่า “ก็พูดความจริง อยากให้พูดไม่ใช่เหรอ”
“ความจริงบางอย่างเราไม่ต้องพูดออกมาทั้งหมดก็ได้ เหมือนที่ผมไม่พูดเรื่องพีช...” หมอยั้งปาก ณัฐเดชถามว่าเรื่องอะไรหมอไม่พูดต่อ
“หมอ...ไปเถอะ...เนตรไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว” เนตร–สิตางศุ์คว้ามือหมอลากออกไป
แต่พอออกมาเจอสุพิชชาเธอถามว่าจะไปไหนกัน หมอปรามว่าอย่ามายุ่งกับตนอีกไม่อย่างนั้นตนจะไม่เสแสร้งทำดีกับเธออีกต่อไป ทำให้ณัฐเดชยิ่งอยากรู้ แต่หมอก็ยังไม่พูด โบ้ยว่าสุพิชชาเป็นคนชอบพูดความจริงก็ให้เธอพูดเองแล้วกัน
ณัฐเดชหัวเสียหันมองสุพิชชา เธอทำหน้าอ้อนอ่อนแอจนณัฐเดชใจอ่อน
ooooooo
จุนจีเป็นห่วงกรรัมภา แต่เพราะติดถ่ายละครจึงฝากข้อความนัดพบเธอ ระหว่างถ่ายละครจุนจีฝากมือถือไว้กับลีจองกุ๊ก เมื่อกรรัมภาที่อยู่ในสภาพว้าวุ่นสับสนมาถึงกองถ่าย จึงฝากข้อความถึงจุนจีว่า มาถึงแล้วจะให้ไปพบที่ไหน
ลีจองกุ๊กเห็นข้อความนี้จึงกดปิดและเอามือถือใส่กระเป๋าเสื้อไว้ จุนจีถามว่าแก้มโทร.มาหรือยัง ลีจองกุ๊กปดว่ามือถือแบตหมดกำลังชาร์จอยู่ในห้องแต่งตัว
ผู้กำกับบอกว่าบทของซองซูหมดแล้วให้กลับไปพักได้เลย ซองซูลงไปเจอกรรัมภานั่งรอจุนจีอยู่ที่ล็อบบี้โรงแรมที่ถ่ายละครกำลังถูกนักข่าวรุมสัมภาษณ์เรื่องข่าวครึกโครมเกี่ยวกับพวกเธอเวลานี้ ซองซูฉวยโอกาสนี้พลิกวิกฤติของเธอให้เป็นโอกาสของตนทันที
ซองซูฝ่าวงนักข่าวเข้าไปยืนเคียงข้างกรรัมภาประกาศเสียงดัง
“ขอโทษพี่ๆทุกคนนะครับ พอดีคุณแก้มเธอนัดมาคุยงานกับผม ไม่ใช่นัดจุนจีครับ เราต้องขอตัวก่อน ขอโทษจริงๆนะครับ” แล้วก้มบอกกรรัมภา “ไปกันเถอะครับคุณแก้ม” แล้วจูงกรรัมภาไปท่ามกลางความงุนงงของนักข่าว
ส่วนญาณินอยู่ที่บริษัทซิกซ์เซ้นส์กับติณห์ ยังทำใจไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คิดไม่ตกว่าทำไมความดีถึงแพ้ ธรรมะต้องสยบต่อมารร้าย ติณห์กอดเธอจากข้างหลังปลอบอย่างเห็นใจ...เข้าใจว่า
“แต่ยังไงเราก็จะยึดมั่นศรัทธาในตัวเราเอง ศรัทธาในความดี เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันคงเป็นอุปสรรคที่จะทำให้เราแข็งแรงขึ้น มั่นคงขึ้น”
จิตของเบญจาเห็นความรักความห่วงใยที่ติณห์มีต่อญาณินก็ถึงกับน้ำตาคลอ พึมพำอย่างเจ็บใจ
“พี่ติณห์...ทำไม...เบญจาสู้อีญาณินไม่ได้ตรงไหน!” แต่พอจิตเบญจาจะพุ่งเข้าเล่นงานทั้งสอง จิตก็ชะงักแล้วหายวับไป กายหยาบของเบญจาที่นั่งสมาธิอยู่ในคฤหาสน์ร้างลืมตาโพลงทันที
ooooooo
คฤหาสน์ร้างที่สมคิดมาสร้างสำนักใหม่ อดีตเป็นป่าช้าร้างเป็นที่ฝังศพคนที่ถูกพวกมือปืนฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยมสยดสยอง จึงมีวิญญาณร้องโหยหวนไปทั่ว เวลานั้น สมคิดบอกเบญจาว่า
“ที่นี่มีแต่ความโหดเหี้ยม มีแต่อาถรรพณ์ของวิญญาณตายโหง มันถึงเหมาะที่จะเป็นอาณาจักรของเรา”
เมื่อจิตเบญจาเข้าร่าง สมคิดถามอย่างไม่พอใจว่าถอดจิตไปไหนมา เบญจาไม่กล้าบอก ถูกสมคิดสั่งห้ามคิดถึงติณห์อีกเด็ดขาด พูดกรอกหูว่า
“สิ่งที่แกต้องคิดมีเพียงเรื่องเดียวคือสร้างฐานอำนาจและทำให้ฉันกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!!”
เบญจาบอกว่าตนไม่อยากทำแล้ว เวลานี้บริษัทซิกซ์เซ้นส์ถูกปิดและพวกผู้หญิงทั้งห้าคนก็แยกย้ายกันไปคนละทาง พลังพิเศษทั้งห้าไม่ถูกรวมกันอีกแล้ว เมื่อตนทำหน้าที่ตรงนี้สำเร็จหน้าที่ตนก็ควรจบลงได้แล้ว ถูกสมคิดบีบปากอย่างแรงตะคอกใส่หน้า
“ฉันคือผู้ให้ชีวิตแก เพราะฉะนั้นแกมีหน้าที่ต้องรับใช้ฉันไปตลอดชีวิต!! จำไว้!!! แกไม่มีสิทธิ์คิดกบฏกับฉัน!!”
เบญจาเจ็บปวดจนทนไม่ได้สะบัดหลุดวิ่งออกไป กรกฎถามสมคิดอย่างรู้กันว่า “ท่านจะรอไปถึงเมื่อไหร่ครับ”
“อีกไม่นานหรอกกรกฎ ฉันจะให้มันทุกข์เพราะความรักให้ถึงที่สุด เมื่อนั้น มันจะลืมความเป็นคนที่มีความ อ่อนแอ แล้วด้านมืดในตัวมันจะทรงพลังจนไม่มีใครหรืออะไรทำอะไรมันได้ ฮ่าๆๆ”
ooooooo
ซองซูพากรรัมภาไปที่ร้านอาหาร มอมยาเธอแล้วพาขึ้นห้องพักของตัวเองในโรงแรม
จุนจีถ่ายละครเสร็จออกมาเห็นรถกรรัมภาจอดอยู่ เขาสังหรณ์ใจว่าอาจเกิดเหตุไม่ดีกับเธอ จุนจีรีบโทร.เข้ามือถือ กรรัมภารับสายในสภาพเบลอๆง่วงนอน ซ้ำมีเสียงของซองซูแทรกเข้าไปในโทรศัพท์ทักทาย “ฮัลโหล... จุนจี” ซองซูยังพูดเย้ยว่ากรรัมภาอยู่กับตนไม่ต้องห่วง
พอจุนจีรู้ว่ากรรัมภาอยู่กับซองซู เขาคว้ากุญแจรถตู้ตะบึงออกไปทันที จุนจีไปช่วยกรรัมภาพ้นจากความกักขฬะของซองซูได้ทัน ต่อยซองซูจนเลือดกบปากเปิดฝักบัวรดล้างเลือดพูดอย่างสะใจว่า
“ทีนี้ตาสว่างเสียทีนะ ไอ้ซองซู...จำเอาไว้ คุณแก้มคือคนรักของฉัน แกห้ามยุ่ง!”
จุนจีอุ้มกรรัมภาไปที่ห้องพักของตนซึ่งอยู่โรงแรมเดียวกับซองซู เขาไม่ได้กลิ่นเหล้าจึงคาดเดาได้ว่าเธอถูกซองซูวางยานอนหลับ พยายามเรียกให้เธอรู้สึกตัว พอกรรัมภารู้สึกตัวก็คลื่นไส้อาเจียนออกมาเป็นสีขาวพุ่งใส่จุนจีจนเลอะไปด้วยกันทั้งสองคน อ้วกเสร็จก็ล้มตัวลงนอนต่ออย่างไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น...
ooooooo
หลังจากสุพิชชาทำให้เนตรสิตางศุ์กับหมอวรวรรธออกจากบ้านไปแล้ว เธอก็ยั่วยวนณัฐเดชทุ่มสุดตัว บอกว่าจะช่วยผ่อนคลายให้เขา
ณัฐเดชกลัวเนตรสิตางศุ์กลับมาเจอ สุพิชชาบอกว่าเนตรสิตางศุ์ยังไม่กลับแต่ถ้ากลับมาเมื่อไรตนก็จะไปทันที
หารู้ไม่ หมอวรวรรธพาเนตรสิตางศุ์มาส่งที่บ้านแล้วพอเนตรสิตางศุ์เข้าบ้านก็พบภาพวาบหวามของสุพิชชากับณัฐเดชบนโซฟา เธอโกรธมาก ต่อว่าพี่ชายว่าบ้านหลังนี้มีตนอยู่ด้วย หรือลืมไปแล้วว่าตนเป็นน้องสาว
หมอวรวรรธได้ยินเสียงทนไม่ได้เข้ามาช่วยเนตร– สิตางศุ์ ถูกณัฐเดชตะคอกใส่ว่านี่เป็นเรื่องระหว่างตนกับน้อง คนอื่นไม่เกี่ยว ผลักหมอล้มลงแล้วไล่ตะเพิดให้ออกจากบ้านตนไปเดี๋ยวนี้
เนตรสิตางศุ์ตัดสินใจไปกับหมอวรวรรธ บอกณัฐ–เดชว่าอย่าห้ามตน ยังไงตนก็ไม่มีวันอยู่กับคนที่ตาบอดใจบอดต่อไป เชิญสองคนคลายเครียดกันตามสบายตนจะไม่กลับมาเป็นก้างขวางคออีก
เมื่อเนตรสิตางศุ์กับหมอวรวรรธไปแล้ว สุพิชชาออดอ้อนมารยากับณัฐเดชหาว่าหมอใส่ร้ายตน ณัฐเดชเต็มไปด้วยความสับสน เขากอดสุพิชชาไว้ด้วยความรัก ยังความสะใจแก่สุพิชชายิ่งนัก!
ooooooo
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 17
รุ่งขึ้น ที่ชายทะเลพัทยา...เนตรสิตางศุ์ไปยืนร้องไห้อยู่คนเดียว หมอวรวรรธตามมาเจอ เข้าไปปลอบ...“หยุดร้องได้แล้วครับคุณเนตร ร้องไห้ทั้งคืนแบบนี้ ต่อมน้ำตาอักเสบกันหมดพอดี”
หมอ ยิ่งปลอบเธอก็ยิ่งร้องไห้ เสียใจที่ณัฐเดชเปลี่ยนไปมากนับแต่หวนกลับไปคบกับสุพิชชาอีกครั้ง เธอร้องไห้จนหมอเข้าไปกอดบอกว่า ให้เวลากับณัฐเดชสักพัก เชื่อว่าทุกอย่างจะดีขึ้น
“มายืนกอดกันกลมตั้งแต่ตะวันเพิ่งขึ้นแบบนี้ ไม่อายผีสางเทวดาบ้างรึไง!” ป้าสุดใจดุเสียงดังจนทั้งสองเด้งออกจากกันโดยอัตโนมัติ ป้าสุดใจถือไม้เรียวประจำตัวมองทั้งสองเหมือนครูมองนักเรียนที่ทำผิด ทั้งสองมองหน้ากันเลิกลั่ก
เนตรสิตางศุ์ถูกป้าสุดใจจับไปนั่งท่องกลอนสอนหญิง จนหมอต้องออกรับแทนว่า
“คุณเนตรกำลังเสียใจ หนูเลยอยากให้กำลังใจ อีกอย่างหนูกับเนตรเราก็เป็นแฟนกัน”
“เป็นแฟนแล้วยังไง? เด็กสมัยนี้ชอบเอาคำว่าแฟนมาเป็นข้ออ้างในการทำสิ่งที่ไม่เหมาะสม...ชิงสุก ก่อนห่าม!”
จับมาอบรมเสร็จ ป้าสุดใจถามเนตรสิตางศุ์ว่าจะมาพักอยู่กับตนนานเท่าไหร่ เนตรสิตางศุ์ยังตอบไม่ออก ป้าตัดบทว่า
“เอา ล่ะๆจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก ตามสบายเถอะ แค่อยากจะบอกให้ฟังว่า อย่ามัวแต่ฟังเหตุผลของตัวเอง จนลืมเปิดหูฟังเหตุผลของคนอื่นด้วยล่ะ”
เนตรสิตางศุ์รับคำ ยกมือไหว้ขอบคุณ พอป้าสุดใจหันหลังจะเดินเข้าบ้าน หมอก็รีบเข้าไปจับมือให้กำลังใจเธอ ปรากฎว่าป้าหันกลับมาอีก!
“แหนะ!เผลอเป็นไม่ได้ เดี๋ยวพาหนูเนตรเข้าไปทานอาหารเช้าด้วยล่ะ”
“ครับป้า” หมอรับคำเสียงอ่อยๆ มองตามป้าไปไม่กล้าขยับอีกเลย
ooooooo
ไตรรัตน์พาสุคนธรสที่ยังเสียใจเศร้าหมองกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นจนต้องปิดบริษัทชั่วคราว กลับไปอยู่ที่บ้านตน
ขณะ นั่งทานอาหารเช้าด้วยกันกับครอบครัวที่โต๊ะ อาม่าปลอบใจเธอว่า ไม่ต้องเสียใจ กลับมาอยู่บ้านเราเดี๋ยวอาม่าจะดูแลหนูเอง เสี่ยจำเริญก็ให้กำลังใจว่าจะหาทนายเก่งๆมาสู้คดีให้ อาอี๊ก็ให้ความหวังว่าบริษัทปิดไปแล้วก็เปิดใหม่ได้ ใครๆเขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ เจ๊หญิงก็ให้ถือเสียว่าเป็นการพักร้อนก็แล้วกันเพราะที่ผ่านมาเธอทำงานหนัก มาก อดแขวะไตรรัตน์ไม่ได้ตามเคยว่า
“ดีแล้ว จะได้มีเวลาอยู่กับอาตี๋น้อยเยอะๆ ลูกฉันยิ่งไม่ค่อยจะมีน้ำยาอยู่”
ทานอาหารเสร็จ ไตรรัตน์ให้เธอขี่คอขึ้นไปพักผ่อนเพราะดูเธออ่อนเพลียมาก แต่ทันทีที่เปิดประตูห้อง ทั้งคู่ก็ผงะเมื่อเห็นโบตั๋นอุ้มตุ๊กตายืนอยู่ที่เตียง หน้าตาเอาเรื่อง!
“ขโมย พี่ไตรของหนูไปทำไม กรี๊ดดดด!” โบตั๋นตวาดอย่างเกรี้ยวกราดกรี๊ดลั่น แล้วหายวับจากเตียงมากระชากสุคนธรสจากหลังไตรรัตน์ร่วงโครมแล้วลากหายไปใต้ เตียงทันที พร้อมกับประตูห้องปิดโครม!
พวกอาม่าที่ยังนั่งกินอาหารกันอยู่ตกใจ อาม่าพึมพำเสียงแหบ... “โบตั๋นเอาอีกแล้ว!”
ทั้งหมด พากันขึ้นไปชั้นบนยืนร้องเรียกตี๋น้อยให้เปิดประตูอยู่หน้าห้อง แต่ไตรรัตน์กำลังเจรจาหว่านล้อมโบตั๋นให้ยอมรับสุคนธรส บอกว่าเป็นพี่สะใภ้ของโบตั๋นก็เหมือนเป็นพี่สาวของโบตั๋นอีกคน โบตั๋นไม่ยอมบีบคอตุ๊กตาแต่ทำให้สุคนธรสหายใจไม่ออกร่างถูกตรึงอยู่กับผนัง เธอบอกให้ไตรรัตน์หยิบมีดหมอในย่ามให้
พอไตรรัตน์หยิบมีดหมอออกมา โบตั๋นก็แผดเสียงร้องกรี๊ดๆบอกว่าตนกลัว ให้พี่ไตรทิ้งมีดคร่ำครวญอย่าทำหน ูหนูรักพี่ไตร...แต่สุคนธรสบอกให้เขาเขวี้ยงมีดไปที่โบตั๋นเลย
ไตรรัตน์ถือมีดทรุดนั่งร้องไห้อย่างทรมานใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรดีทั้งรักน้องทั้งห่วงเมีย
ที่หน้าห้อง บรรดาอาม่า อาอี้ เจ๊หญิงและเสี่ย พากันตะโกนให้เปิดประตู โบตั๋นตะโกนสวนมาว่า
“อย่า มายุ่งนะ หนูจะสั่งสอนยัยหน้าแหลมนี่ มันแย่งพี่หนู!” แต่เสียงข้างนอกยังหว่านล้อมกันขรม โบตั๋นโมโหตะโกนบอกว่า “ถ้าทุกคนบังคับหนู หนูจะเอาพี่ไตรไปอยู่ด้วย”
“หา! โบตั๋น...อย่าทำพี่เขานะ อย่า! เปิดประตูให้แม่เข้าเถอะลูก ฮือๆๆ” เจ๊หญิงร้องไห้กลัวไตรรัตน์จะได้รับอันตราย คนอื่นๆก็ร้องห้ามกันเสียงหลง
ไตรรัตน์ ต่อรองกับโบตั๋นจะยอมไปอยู่ด้วยเดี๋ยวนี้เลย แต่โบตั๋นต้องปล่อยสุคนธรสก่อน พูดจบไตรรัตน์เอามีดหมอจ่อที่อกตัวเอง สุคนธรสตกใจร้องห้ามพร้อมกับเรียกกุมาริกาให้มาช่วย
มีเสียงลม วิ้ววววว...เข้ามาทันที กุมาริกาแหวกอากาศเข้ามา ทำมือปัดส่งพลังไปกระแทกมือที่ถือมีดหมอของไตรรัตน์มีดหมอกระเด็นจากมือ แล้วกุมาริกาก็พุ่งเข้าชนวิญญาณโบตั๋นล้มกลิ้งไป ตุ๊กตาร่วงจากมือ ทำให้ร่างสุคนธรสที่ถูกตรึงอยู่กับผนังร่วงลงมา
“รส...ที่รัก เป็นไงบ้าง” ไตรรัตน์ผวาเข้าประคองอย่างเป็นห่วง
“ฉัน ก็อยากเตะนายน่ะซิ คิดได้ไง จะฆ่าตัวตายเพื่อช่วยฉัน” พูดแล้วผลักไตรรัตน์ออกไป “ค่อยคิดบัญชีกับนายทีหลัง ฉันขอปราบพยศน้องสาวนายก่อน
กุมาริกาถูกโบตั๋นกระโดดขี่หลังกระชากมวยผม จนหน้าหงายท่าทางกำลังแย่ สุคนธรสจึงควานหาหนุมานของหลวงพ่อสุ่นออกมาช่วย โบตั๋นตกใจร้องกรี๊ด แล้วหายตัวไป ทำให้ทุกอย่างในห้องกลับมาเป็นปกติและประตูก็เปิดผางออก พวกอาม่าตะลึง เมื่อเห็นไตรรัตน์นั่งหมดสภาพอยู่ที่พื้น
“ทีนี้ทุกคนจะเล่าความจริงให้รสฟังได้หรือยังคะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโบตั๋น” สุคนธรสถามหน้าขรึมเครียด
ทุกคนในบ้านไตรรัตน์มองหน้ากันอย่างจำต้องเล่าความจริงให้สุคนธรสฟัง...
หลัง จากฟังเรื่องราวเมื่อ 16 ปีก่อน วันที่โบตั๋นจะเอาของขวัญวันเกิดที่ทำเองไปอวยพรไตรรัตน์ แต่ระหว่างจอดรถรอรับเจ๊หญิงที่ร้านทำผม รถที่โบตั๋นนั่งรอแม่อยู่ ถูกรถกระบะที่คน
ขับเหมือนเมายาขับพุ่งชนทำให้โบตั๋นเสียชีวิต
“งั้นฉัน รู้แล้ว” สุคนธรสเอ่ยเมื่อฟังจบ อาม่าถามว่ารู้อะไร? “รู้ว่าจะช่วยวิญญาณน้องโบตั๋นให้สงบลงยังไงน่ะซิคะอาม่า แล้วก็รู้ด้วยว่าที่วิญญาณยึดติดอยู่กับอาตี๋น้อยของทุกคน ก็เพราะวันที่โบตั๋นตายเป็นวันเกิดของไตรรัตน์พอดี โบตั๋นไม่ได้อวยพรวันเกิดพี่ชายตามที่ตั้งใจ จึงเป็นบ่วงคอยรั้งวิญญาณไว้ไม่ให้ไปไหน จนกว่าจะทำตามความตั้งใจเดิมก่อนตายสำเร็จ” แล้วสุคนธรสก็ชวนไตรรัตน์ “ไปเถอะนายไตวาย ไปหาน้องนายด้วยกัน”
เมื่อสุคนธรสพาไตรรัตน์เข้าไปใน ห้องของโบตั๋น ทีแรกก็ถูกไล่ตะเพิด แต่พอสุคนธรสบอกว่าวันนั้นน้องอยากอวยพรพี่ชาย น้องอยากพูดอะไร แต่ยังไม่ได้พูด ก็ทำให้โบตั๋นรู้สึกดีขึ้น แล้วสุคนธรสก็ให้กุมาริกาใช้มนต์สะกดให้ไตรรัตน์หลับ...หลับลึกอย่างเร็ว
ใน ความหลับลึกนั้น...ไตรรัตน์ย้อนเวลากลับไปในวัย 16 ปี เขาอยู่กับโบตั๋นน้องสาวผู้น่ารัก ที่จะมอบของ ขวัญวันเกิดให้พี่ชาย แต่หาของขวัญไม่เจอ โบตั๋นเสียใจมากร้องไห้ขอให้พี่ไตรช่วยหาของขวัญที่หายไป
“ที่วิญญาณไม่ยอมไปไหน ก็เพราะกล่องของขวัญที่หายไปนี่เอง” กุมาริกาเอ่ย
“ไม่ ต้องห่วงนะโบตั๋น พี่จะบอกทุกคนในบ้านให้ช่วยกันหากล่องของขวัญให้เอง แต่โบตั๋นต้องใจเย็นๆนะ ค่อยๆหา พี่ไตรรู้ว่าโบตั๋นมีของขวัญจะให้ พี่ไตรต้องตั้งตารอแน่”
สุคนธรสปลอบใจ ทำให้โบตั๋นมองเธอด้วยแววตาที่ไว้ใจขึ้น...
ooooooo
กรรณามาอยู่ที่บ้านของพงอินทร์ในบริเวณของบ้านเวียงทับ เธอสะเทือนใจที่ต้องปิดบริษัทและแยกกับเพื่อนๆจนตกอยู่ในความซึมเศร้า
พงอินทร์กับก๊องพยายามแหย่เธอหมายให้คลายเครียด แต่ทั้งสองกลับต้องเครียดเมื่อถูกกรรณาปฏิเสธและขออยู่คนเดียว พงอินทร์พยายามที่จะทำให้เธอหายเครียดด้วยการทำงานต่อ บอกว่าจะจ้างเธอทำงานโดยให้ค่าจ้างเพิ่มจากแผนยุทธเป็นสองเท่า...เธอเฉย พงอินทร์เสนอเป็นสามเท่า...ก็ถูกปฏิเสธ เธอเล่าเศร้าๆว่า
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 17 วันที่ 30 ต.ค. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ