อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 25 วันที่ 20 พ.ย. 56
ปาร์คจุนจีถาม
"คนล่าสุด หรือคนสุดท้ายกันแน่"
"หึ แบบนี้เกาหลีต้องโดน" ติณห์ว่า
ไตรรัตน์ใส่เกียร์เร่งเครื่อง ทุกคนพากันเกาะจับแทบไม่ทัน ...เหวอ!กันไป
ขบวนเดินรณรงค์...ตำรวจอารักขาคนหนึ่ง ได้รับข่าวแจ้งมาทางหูฟัง สีหน้ากังวลทันที รีบขยับเดินเข้ามาใกล้กระซิบบอกผู้การ
"ท่านครับ ทางสารวัตรณัฐเดชแจ้งเข้ามาให้ระวังตัว ท่านกำลังถูกปองร้าย"
"ห่ะ ผมน่ะเหรอ ใครจะมาปองร้ายผม"
สะพานลอยด้านบนเหนือขบวนเดิน...หมอสมคิดกับกรกฎปรากฏตัวขึ้นพร้อมสมุนอีก2-3คน กำลังเดินแฝงตัวปะปนมากับคนผู้คน ตามองจับจ้องลงไปที่กลุ่มขบวนที่เดินอยู่ข้างล่างไม่ห่างนัก
รถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ที่สมุนสมคิดปล้นมา กำลังขับเลี้ยวมาจากมุมถนน สมุนหน้าเหี้ยมใน คนหนึ่งขับ อีกคนกำลังรับสาย
"กำลังไปแล้วครับเจ้านาย"
สมุนคนขับใส่เกียร์เร่งความเร็ว
สมุน 2 บอก
"วันนี้...ทุกคนในประเทศจะต้องจำพวกเราไปจนวันตาย ฮ่ะๆๆ"
รถบรรทุกขับมุ่งหน้าไปยังที่เดินขบวนรณรงค์
5สาว ก้องฟ้าและโกลเดนเบบี๋ได้แต่ยืนมองอย่างเวทนา
ญาณินถาม
"เบญจา ให้พวกเราได้ช่วยเธอ เธอกำลังจะตายนะ"
"ไม่...ฉันต้องจัดการกับไอ้ผีพวกนี้ได้ ฉันต้องกลับมาแกร่งได้ ฉันอุตส่าห์ทุ่มเทฝึกวิชาอาคมมาตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ได้เที่ยว ไม่ได้เล่นเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ฉันหลับและตื่นไปกับการท่องคาถา ฉันมีวิญญาณผีพวกนี้เป็นของเล่น เป็นเพื่อนเป็นที่ระบายอารมณ์ ฉันควบคุมมันได้"
สุคนธรสบอก
"เธอควบคุมอะไรไม่ได้อีกแล้วเบญจา"
"ฉันทำได้!"
เบญจาแผดเสียง พร้อมกับพยายามลุกขึ้นมาพนมมือท่องคาถาสู้กับวิญญาณ แต่กลับถูกวิญญาณตรึงแขนไว้2ข้าง แล้วลากร่างไปชนกับผนัง เบญจาหวีดร้องอย่างเจ็บปวด
สุคนธรสย้ำ
"วิชาอาคมของเธอเสื่อมหมดแล้ว เพราะกรรมที่เธอก่อ ถ้าเธอดื้อที่จะสู้กับวิญญาณพวกนี้ เธอก็ต้องตาย"
เบญจาถึงกับปล่อยโฮ คร่ำครวญหาติณห์ที่รักอย่างน่าเวทนา
"พี่ติณห์...ฮือๆๆ...พี่ติณห์"
ภายในรถหนุ่มๆ…ติณห์นิ่งชะงักไป ในหูเหมือนได้ยินเสียงร้องเรียกหาของเบญจาดังก้อง แว๊บหนึ่งในดวงตาของติณห์อดเห็นใจไม่ได้
"พี่ติณห์...ฮือๆๆ...พี่ติณห์"
เบญจาร่ำไห้คร่ำครวญหารักเดียวที่มีในชีวิต
กรรณาบอก
"นี่! หยุดร่ำร้องหาคุณติณห์ซะที เค้าช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอก ถ้าอยากจะให้ช่วยก็ขอร้องพวกเรานี่"
เนตรสิตางศุ์ปราม
"ยัยกรรณ...ใจเย็นซี"
"แล้วเรื่องอะไรเราจะมาขอร้องให้แม่นี้ยอมให้เราช่วยอยู่ได้ ทั้งที่เค้าไม่อยากให้ช่วย" กรรณาบอก ญาณินบอก
"เมตตาไง พวกเราต้องมีเมตตาต่อทุกๆคน ไม่ว่าเขาจะดีหรือเลว"
"ใช่...เปลี่ยนจากโมหะโทสะให้เป็นเมตตาและเวทนา" เนตรสิตางศุ์บอก
"ปล่อยให้ฉันตายอยู่ตรงนี้ ให้ฉันตายคนเดียว พวกแกไสหัวไปซะ"
"อุ้ย พวกเราไม่มีทางปล่อยให้ใครตายโดยที่ไม่ช่วยหรอก" กรรัมภาว่า
แต่ญาณินกลับเอ่ยขึ้น
"แล้วเมื่อกี้เธอคร่ำครวญหาติณห์เค้าทำไม ถ้าเธอใจเสาะยอมตายง่ายๆแบบนี้ เธอไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ เพื่อเห็นหน้าติณห์เหรอ"
คำพูดของญาณินทำเอาทุกคนอ้าปากค้าง
"เจ๊! เพี้ยนไปแล้วเหรอ ยัยนี่คิดจะฆ่าพี่ เพื่องาบคุณติณห์นะ"
"ก๊อง...เราต้องมีเมตตากับทุกคน"
ก้องฟ้าจำต้องเงียบอย่างสุดเซ็งเช่นเดียวกับคนอื่นๆ
"ว่าไงเบญจา ฉันคิดว่าเธอคงมีอะไรในใจที่ยังไม่ได้บอกติณห์ เธอจะตายไปทั้งๆที่ไม่ได้พูดงั้นเหรอ"
เบญจาถึงกับสะอื้น
"ฉันอยากจะบอกว่าฉันรักเค้าด้วยความจริงใจ เพราะเค้า เป็นรักแรก ของฉัน .เอิ้กๆๆ ช่วยฉันด้วย"
เบญจายอมสยบปล่อยตัวไม่คิดต่อต้านขัดขืนใดๆ ยิ่งทำให้วิญญาณผีรุมทำร้าย
สุคนธรสบอก
"เบญจากำลังโดนวิญญาณอาฆาตพวกนั้นรุมกินโต๊ะแล้ว ฉันจะไล่วิญญาณพวกนั้นไปนะ แล้วพวกแกรีบเข้าไปเอาตัวเบญจามา"
สุคนธรสนั่งขัดสมาธิลง มือล้วงไปในย่าม หยิบห่อผ้าสีแดงขนาดใหญ่ออกมา ใช้มือคลี่ พรึ่บ!ออกเป็นผ้ายันต์ผืนใหญ่ขนาดเท่าผ้าเช็ดตัว สุคนธรสท่องคาถา ล้วงมีดหมอออกมาเขียนอักขระลงบนผ้าแล้วเป่าพ่วง ผ้ายันต์ลอยขึ้น โกลเดนเบบี๋ยังตกใจกลัว เผ่นไปอยู่หลังก้องฟ้า
"ว้าย!"
สุคนธรสท่องคาถา ผ้ายันต์พุ่งไปคลุมร่างเบญจาที่ผนัง เสียงกรีดร้องของวิญญาณดังโหยหวนไปทั่ว ข้าวของภายในปั่นป่วน แล้ววิญญาณทั้งหลายก็ออกจากร่างเบญจาไปหมด ร่างของเบญจาไถลลงมาจากผนัง
ทุกคนรีบเข้าไปแบกร่างเบญจามาวางต่อหน้าสุคนธรส
เนตรสิตางศุ์บอก
"แน่นิ่งไปแล้ว ตายหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"ยังหายใจอยู่" ญาณินบอก
สุคนธรสบอก
"แต่ก็ไม่น่าจะรอด"
กรรัมภาถาม
"อ้าว ก็แกไล่ผีไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ"
"ใช่ ฉันไล่ผี แต่ของขลังอาคมที่วิ่งเข้าตัวเบญจายังไม่ออก แกดูฝ่ามือนี่ซิเห็นไม๊"
สุคนธรสจับ2มือของเบญจาขึ้นมาพลิกให้ทุกคนดู พบว่าฝ่ามือของเบญจาเขียวคล้ำไปทั้งหมด
"ถ้าไม่รีบรีดเอาของออกจากตัวให้หมด เบญจาจะตายภายในไม่กี่นาทีนี้"
ญาณินถาม
"แล้วเราจะเอาของออกจากเบญจาได้ยังไง"
"ฉันกำลังคิดอยู่"
สุคนธรสพยายามคิด แล้วก็สังเกตเห็นว่ารอบๆตัวเบญจาที่นอนอยู่ ตรงพื้นมีน้ำไหลออกจากตัวแฉะๆรอบตัว
"น้ำ!"
กรรณาถาม
"เฮ้ย! อยู่ๆน้ำมาจากไหนเนี่ย"
สุคนธรสดีดนิ้ว
"ตอนฝึกวิชาอาคม ยัยนี่ต้องใช้น้ำเป็นสื่อติดต่อระหว่างทั้งสามโลกแน่ๆ เพราะงั้นเราต้องใช้น้ำนี่แหละ ถ่ายของออกจากตัว โกลเด้น...เตียง!"
"คุณได้สิ่งนั่นเดี๋ยวนี้! วี๊ดวิ้ว!"
โกลเดนเบบี๋เป่าปาก...เตียงคนไข้ก็เลื่อนไถลจากนอกห้องเข้ามาในห้องทันที ทุกคนยกร่างเบญจาขึ้นนอนบนเตียง
ร่างเบญจาบนเตียงถูกทุกคนวิ่งเข็นไป พลางมองหาอ่างน้ำ
สุคนธรสบอก
"เร็วเข้า ช่วยกันหาอ่างน้ำ ถังหรืออะไรก็ได้ที่จะให้ตัวเบญจาแช่ลงไปได้ ฉันจะได้ทำพิธีถอนอาคมออกมา"
"นี่มันโรงพยาบาลร้างนะแก ไม่ใช่สปา จะไปหาอ่างน้ำที่ไหน" กรรณาว่า
เนตรสิตางศุ์เห็นโกลเดนเบบี๋กำลังวิ่งอยู่
"โกลเดนจะมามัววิ่งเล่นอยู่ทำไม รีบไปหาซีเร็ว"
"ต้องเป็นหนูอีกตามเคย"
โกลเดนเบบี๋ก็วิ่งหายตัวไปหาห้องโน้นทีห้องนี้ที
มือเบญจาเริ่มเขียวคล้ำขึ้นมาที่แขนเรื่อยๆ
ก้องก็หันไปเห็นอ่างพลาสติกขนาดใหญ่คล้ายอ่างอาบน้ำให้เด็กอ่อนในห้องๆหนึ่งที่เข็นผ่าน
"หยุดๆๆ เจอแล้วเจ๊ ในห้องนั้นน่ะ"
ทั้งหมดรีบเข็นเบญจาเข้าไปในห้องทันที โกลเดนเบบี๋โผล่หิ้วถือถังน้ำพะรุงพะรังมา
"หนูเจอแต่ถังพวกนี้อ่ะเจ๊ ใช้ได้ป่าว อ้าวเจ๊!"
โกลเดนเบบี๋หายตัวแว๊บไป
ทุกคนช่วยกันหิ้วร่างที่ไร้สติของเบญจาลงไปนอนตัวพาดอ่าง โกลเดนเบบี๋หายตัวแว๊บมาพร้อมถังพะรุงพะรังในมือ
"ว้า...ถังหนูใช้ไม่ได้"
สุคนธรสบอก
"ทำไมจะใช้ไม่ได้ ไปหิ้วน้ำมาใส่อ่างให้เต็มเร็วๆเข้า"
"ห่ะ ใช้กุมาริกาไปหิ้วน้ำใส่อ่างเนี่ยะนะ ไม่นะ หนูถูกปลุกเสกขึ้นมาเพื่อใช้สมอง ไม่ใช่ให้มาแบกหาม"
"นี่ สั่งอะไรก็ไปทำเถอะน่า อย่าเลือกงาน แกด้วยก๊อง ไปหิ้วน้ำมา" กรรณาบอก
"ได้เจ๊ ผมเกิดมาพื่อใช้กำลังอยู่แล้ว"
ก้องฟ้าคว้าถังน้ำเข้าห้องน้ำไป โกลเดนเบบี๋หิ้วถังตามไปด้วยหน้าตูดเป็ด
"เอาล่ะ...พวกเรามาท่องบทสวดพระปริตรเพื่อช่วยเบญจากัน"
4สาวพยักหน้า ทั้ง 5สาวนั่งขัดสมาธิพนมมือสวดพระปริตรโดยมือทุกคนมีสายสิญจน์ที่โยงพันมาจากตัวเบญจา ระหว่างนั้นก๊องกับโกลเด้นก็รีบเร่งหิ้วน้ำมาเทใส่อ่าง จนน้ำเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ จนกระทั่งก้องกับโกลเดนเบบี๋วิ่งมาจะเทน้ำเติมใส่อ่าง ก็ต้องตกใจ
"เฮ้ย! นะๆๆๆน้ำ"
คาถาพระปริตรช่วยไล่ของออกจากเบญจาทางมือแขนขา เป็นน้ำสีดำ ไหลออกมาจนทำให้น้ำในอ่างที่เคยใสเริ่มดำมากขึ้นๆ
5สาวสวดพร้อมส่งพลังพิเศษเข้าไปช่วยขจัดสิ่งชั่วร้ายในตัวเบญจาออกไป สาวๆส่งแสงสีเหลืองไปต้านแสงสีดำที่ครอบงำเบญจา มีการต้านกันของสีทั้งสอง มือที่เคยเขียวคล้ำค่อยๆกลับมาขาวเหมือนเดิม แต่น้ำในอ่างที่มีสีดำกลับเดือดผุดราวกับถูกต้ม เดือดแรงขึ้นๆ ในที่สุดน้ำในอ่างก็ระเบิดกระจายทั้งห้อง ตูม!
"อ๊าก"
ก้องฟ้าร้องลั่นอย่างตกใจ
5สาวค่อยๆลืมตาขึ้นมองกันและกัน พบว่าทุกคนเปียกปอนไปหมด น้ำในอ่างระเบิดออกจนหมดเกลี้ยง เหลือแต่ร่างที่เปียกปอนของเบญจาที่กลับมามีเลือดฝาดเหมือนเดิม
เบญจาค่อยๆมีสติ ปรือตาขึ้นมอง 5สาวที่ต่างเข้ามาปลุกมาเรียกอย่างเป็นห่วง แต่เบญจาก็หูอื้อ หมดเรี่ยวแรงก่อนหลับตาลงหมดสติ อีกครั้ง
รถของ6หนุ่มมาติดอยู่บนถนน เพราะตำรวจปิดการจราจรบนเส้นทางสำหรับขบวนเดินรณรงค์ยาเสพติด ทุกคนร้อนใจ โดยเฉพาะณัฐเดชกับวรวรรธ
ณัฐเดชเลยยื่นมือไปกดแตรรถ แป๊นๆๆ
"ทำไมไม่ไปวะ"
"กดแตรแบบนี้ เดี๋ยวได้เจอลูกปืนหรอก" ไตรรัตน์ บอก
"คนไทยเดี๋ยวนี้ใจร้อนมากนะครับ" จุนจีว่า
"แล้วมันติดอะไรวะเนี่ย" ติณห์บ่น
"คงปิดถนนเดินรณรงค์ยาเสพติดกันนั่นแหละครับ" พงษ์อินทร์บอก
วรวรรธบอกณัฐเดช
"ผมว่าชักไม่ค่อยดีแล้วพี่ณัฐ ติดอยู่อย่างงี้"
ณัฐเดชคิดๆ แล้วกดมือถือหาเบอร์โทร.ของตำรวจอารักขาผู้การแล้วโทร.ไป
"ฮัลโหล นี่ผมเองนะ"
ในขบวนเดินรณรงค์...ตำรวจอารักขาผู้การรับสาย
"ครับสารวัตร"
"สถานการณ์เป็นไงบ้าง"
"ยังปรกติดีครับสารวัตร"
ตำรวจอารักขาพูดพลางหันมองไปรอบๆ เห็นผู้การกำลังเดินยิ้มแย้มคุยกับผู้ว่า บรรยากาศทั่วไปดูครึกครื้นดี รองสาโรจน์เดินอยู่ข้างหลัง มองจับจ้องมาที่ตำรวจอารักขาว่ากำลังคุยสายกับใคร
เหล่าสมุนสมคิดที่แฝงตัวทั้ง 4 เดินหันมองหาสมคิดที่คิดว่าคงมาถึงขบวนแล้ว
หมอสมคิด กรกฎและเหล่าสมุนเดินเข้ามาร่วมขบวนโดยคุมอยู่หลังท้ายขบวนสุดแล้ว สมคิด ยิ้มวายร้ายมาก พลางทำท่าทำทางเต้นตามจังหวะเพลงที่เปิดอยู่อย่างกวนๆ
เดชพูดโทรศัพท์อยู่ในรถอย่างร้อนใจ
"นายพาตัวผู้การแยกออกจากขบวนไปก่อนเร็ว"
"เอ่อ เดี๋ยวนะครับ"
ตำรวจอารักขาเดินไปกระซิบบอกผู้การ
"ผู้การครับ สารวัตรณัฐอยู่ในสาย บอกว่าให้พาตัวผู้การออกไปก่อน"
ผู้การโวยใส่โทรศัพท์
"ประสาทหลอนกลางวันหรือไง ไม่เห็นจะมีอะไร อยู่ๆจะให้ฉันทิ้งหน้าที่ประธานจัดงานหนีไป ไร้จรรยาบรรณที่สุด"
เดชหน้าแหยแสบแก้วหูที่ถูกผู้การตะคอกใส่หูแล้ววางสายไป
"โธ่เว้ย"
"เฮ้ยๆๆรถขยับแล้ว" ไตรรัตน์บอก
ณัฐเดชเก็บมือถือพลางสั่ง
"ขับไปจอดข้างทางเลย"
"หา"
"เร็วๆซีวะ"
"เออๆ...รู้แล้ว"
ไตรรัตน์ค่อยๆขับรถปาดหน้าคนอื่นมาจอดที่ริมฟุตบาท เสียงคนกดแตรด่าระงม พอรถจอดไม่ทันสนิทดี ณัฐเดชก็เปิดประตูวิ่งลงจากรถ
ติณห์เรียก
"เฮ้ย ไอ้ณัฐ!"
"วิ่งไปเร็วกว่า มาเร็ว"
สิ้นเสียงสั่ง5หนุ่มก็รีบลงจากรถ ปาร์คจุนจีงงๆ พงอินทร์ดัน
"นั่งงงอะไร รีบลงไปซีคุณ วิ่งตามสารวัตรไปเร็ว"
ทั้งหมดลงจากรถรีบวิ่งตามณัฐเดชไป
ในรถคันหนึ่ง...มีกลุ่มสาววัยรุ่นอยู่2-3คน คนหนึ่งหันมาเห็นปาร์คจุนจีวิ่งผ่านรถ
"เฮ้ยๆๆปาร์คจุนกำลังถ่ายหนัง เท่เว่อร์"
ทั้งหมดกรีดร้องดัง "แอร๊ย"
ท้ายขบวน หมอสมคิด กรกฎกับพวกกำลังรอเวลา เสียงมือถือกรกฎดังขึ้น ยกขึ้นรับสาย
"อือ.. มันมาถึงแล้วนาย"
สมคิดบอก
"ก็ได้เวลามอบรางวัลให้ผู้ร่วมงานทั้งหลายเหล่านี้แล้วซี แซ่บแน่ ฮ่ะๆๆ"
สมคิดพูดพลางยกหน้ากากรูปกะโหลกขึ้นมาครอบปากจมูก สมุนคนอื่นๆดึงหน้ากากผ้ารูปกะโหลกขึ้นมาปิดปากจมูก
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 25 วันที่ 20 พ.ย. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ