อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 25 วันที่ 20/2 พ.ย. 56
สมคิดพูดพลางยกหน้ากากรูปกะโหลกขึ้นมาครอบปากจมูก สมุนคนอื่นๆดึงหน้ากากผ้ารูปกะโหลกขึ้นมาปิดปากจมูก
รถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ก็ขับฝ่าเข้ามาแต่ไกล ทำเอาหัวขบวนที่มีพวกผู้การเดินนำพากันตกใจ ผู้การกางมือห้ามให้ทุกคนหยุดเดินอยู่กับที่
ทุกคนชะงักมอง เสียพูดฮึ่มฮัมพากันแปลกใจ ยังไม่รู้ว่าภัยกำลังมาถึงตัว รองสาโรจน์มองด้วยสีหน้าเริ่มสะใจ เมื่อคิดว่าหมอสมคิดคงจะเริ่มลงมือปฏิบัติการแล้ว รถบรรทุกวิ่งเข้ามาใกล้ชนเหล็กกั้นเข้ามา ผู้คนเริ่มใจตกใจแตกตื่นร้องกรี๊ด
"เฮ้ย!"
แต่แล้วรถบรรทุกก็เบรกเอี๊ยดลั่นถนน เลี้ยวตีโค้งเข้ามา ทำให้ท้ายรถมาจ่อไปที่กลุ่มขบวน
แล้วก็หยุดนิ่งอยู่อย่างนั้น ตึง!
ผู้คนพากันหยุดร้อง หยุดตกใจ เหมือนทุกอย่างสงบแล้ว ต่างมองไปที่ตู้คอนเทนเนอร์เป็นตาเดียว
ผู้การฉุน
"นี่กั้นถนนกันยังไง ปล่อยให้รถบรรทุกขับเบรกแตกฝ่าเข้ามาได้"
แล้วผู้การต้องชะงัก เมื่ออยู่ๆประตูตู้คอนเทนเนอร์ก็เปิดออกมา ทุกคนตกใจผงะกันทั้งขบวน ทุกคนนิ่งมองจ้องไปที่ประตูตู้คอนเทนเนอร์อย่างลุ้นว่าจะมีอะไรออกมา...
หมอสมคิด ยิ้มท่าทางคิกคักเหมือนเด็กได้เล่นของเล่นใหม่ที่ถูกใจมาก แล้วก็ยกนิ้วนับ
"5...4...3...2...บรู้ว"
สิ้นเสียงหมอสมคิด... ตู้คอนเทนเนอร์ก็มีสมุนหมอสมคิด 5 คนใส่หน้ากากผ้ารูปกะโหลกซิ่งมอเตอร์ไซด์วิบากพุ่งกระโจนออกมาอย่างกระหึ่ม พร้อมปืนในมือ กราดปืนขึ้นฟ้าบ้างยิงลงพื้นบ้าง ปุๆๆๆ กระสุนเจาะไปถนนราวห่าฝนนรก ฝุ่นฟุ้งกระจาย
ความโกลาหลวุ่นวายเกิดขึ้นในทันที เสียงผู้คนกรีดร้องระงมไปทั่วท่ามกลางเสียงปืนที่ดังเป็นชุด
สมุนสมคิดที่ปะปนมากับประชาชนในขบวนเดินรณรงค์ ดึงหน้ากากผ้ากะโหลกขึ้นมาปิดปากจมูกแล้วชักปืนออกมาเปิดฉากยิงทันที ผู้คนบ้างก็วิ่งหนี ก้มหลบ คลาน กรีดร้องเรียกหากัน
ทีมตำรวจอารักขาผู้การรีบเข้าทำหน้าที่คุ้มกันผู้การ พาก้มหลบพาวิ่งเข้าข้างถนน พร้อมกับชักปืนออกมายิงต่อสู้ ผู้การเองก็ชักปืนออกมายิงไปสั่งไป
"คุ้มกันผู้ว่าหลบไปก่อน!"
ตำรวจอีก2คนคุ้มกันผู้ว่าพาตัวหลบออกไปอีกทาง
หมอสมคิดกับสมุนที่ด้านหลังหัวเราะร่า แล้วชักปืนออกมาเปิดฉากยิงดัวยทันที
"อยู่เป็นคนมันแสนลำบาก มาตายเป็นผีให้ป๋าดูแลดีกว่าหนูๆ...ฮ่ะๆๆ"
หมอสมคิดเปิดเสื้อคลุม มือซ้ายชักปืนสั้นออโตเมติก มือขวาชักปืนไรเฟิลออกมายิงกราดพร้อมตะโกนอย่างคลั่ง
ผู้คนพากันหวีดร้องบ้างหมอบ บ้างวิ่งหนี ล้มลุกคลุกคลานโกลาหลอลหม่านไปทั่วทั้งถนน
สมุนของหมอสมคิดที่มารออยู่ตามมุมตามซอกตึกกลิ้งล้อยางรถยนต์ติดไฟออกมา ทำให้เกิดควันไฟปกคลุมไปทั่ว
ตำรวจทั้งในและนอกเครื่องแบบที่มาทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยในงาน วิ่งสวนผู้คนที่กำลังหนีมายิงสู้กับพวกสมคิด แต่ก็ถูกปืนอานุภาพร้ายแรงกว่าของสมคิด กรกฏและพวกยิงตายเป็นเบือ
ณัฐเดชวิ่งนำวรวรรธ ติณห์ ไตรรัตน์ ปาร์คจุนจี พงอินทร์มาถึงสวนสาธารณะ เสียงปืนและเสียงกรีดร้องของผู้คนดังมาแต่ไกลจากทางถนนที่ปิดใช้เดินรณรงค์ต้านยาเสพติด
"พี่ณัฐๆ... เสียงปืนใช่ไหม"
"เออ! ทุกคนระวังตัวนะ"
ณัฐเดชวิ่งพลางหันมาบอกทุกคน เสียงมือถือณัฐเดชดังขึ้นพอดี
"ฮัลโหล"
เสียงตำรวจอารักขาผู้การดังพูดกระหืดกระหอบ พร้อมเสียงปืนและเสียงกรีดร้องของผู้คนดังมาตามสายด้วย
"สารวัตร มันยิงแล้ว พวกไหนไม่รู้มันโจมตี"
ระหว่างที่คุยสาย เริ่มมีผู้คนหวีดร้องเสียขวัญวิ่งหนีสวนทั้ง6หนุ่มมา 2-3คน ก็เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก เสียงไซเรนรถตำรวจที่กำลังระดมกำลังมาแต่ไกล
"ผมกำลังไป พาผู้การหลบไปอยู่ที่ปลอดภัยก่อน"
"ครับผม"
ณัฐเดชวางสายชักปืนที่เหน็บเอวออกมา วรวรรธก็ชักปืนตาม ไตรรัตน์ทำเป็นล้วงมือไปใต้เสื้อชักปืนบ้างแต่ไม่มี หันมาทำมือโบ๋เบ๋ใส่ทางติณห์ ปาร์คจุนจี พงอินทร์
ไตรรัตน์ถาม
"เฮ้ย แล้วปืนของพวกเราล่ะ"
พงอินทร์ตบๆที่เอวตัวเอง
"ไม่มีเหมือนกัน"
ขณะที่ติณห์แบ2มือยักไหล่ให้ แต่ปาร์คจุนจีพูดขึ้น
"ผมมีปืน"
"ห่ะ ดาราพกปืนด้วยเหรอวะ" ไตรรัตน์ถาม
"อยู่นี่ไง"
ปาร์คจุนจีทำเป็นชักมือที่ชู2นิ้วเป็นปืนขึ้น แล้วเอา2นิ้วมาจุ๊บที่ปากก่อนวิ่งแซงไตรรัตน์
"ไอ้...โธ่ไอ้พระเอก!"
ทั้งหมดวิ่งตามณัฐเดชไป
ท่ามกลางควันไฟรถยนต์ พวกสมคิดเดินทะลุกลุ่มควันดาหน้าเข้ายิงตำรวจ สมุนคนอื่นๆที่แยกตัวปฎิบัติการไปทั่ว
สมคิดตะโกนถาม
"ไอ้ผู้การอยู่ไหน...ผู้การ! ไล่ยิงต้อนมันไป ให้มันหนีหางจุกตูดไปรนหาที่ตายเอง ฮ่ะๆๆ สนุกจริงโว้ย บรู้ว"
ตำรวจที่เสริมกำลังเข้ามาทั้งในและนอกเครื่องแบบยิงสู้กับพวกสมคิด...พวกสมุนสมคิดถูกยิงตายไป2-3คน แต่ตำรวจก็ถูกยิงตายไปจำนวนมาก ด้วยปืนของพวกสมคิดที่เล่นของหนักกว่า
หนุ่มๆทั้ง6ต้องตกใจกับภาพที่เห็น ผู้คนบาดเจ็บ กระเสือกกระสนหนีตาย ช่วยกันประคอง คนเป็นลม หลบซ่อนตามที่ต่างๆ เสียงปืน มีการยิงต่อสู้กัน ควันไฟจากยางรถยนต์คลุ้งไปทั่ว ทำให้การมองเห็นยากลำบากมาก ฯลฯ
ติณห์บอก
"โอ้มายก็อด ไอ้หมอสมคิดมันต้องติดเชื้อมาจากพวกฆาตกรโรคจิตที่ชอบกราดยิงคนในอเมริกาอย่างไม่มีเหตผลแน่ๆ"
"ใครว่าไม่มีเหตุผล ไอ้พวกนี้คือคนที่โดนทารุณในตอนเด็กๆ แล้วโกรธสังคม โกรธโลกนี้ไปไปหมดไงล่ะ" ไตรรัตน์ว่า
ตอนนั้นเองที่สมุนของสมคิดเห็นกลุ่มของณัฐเดชก็พุ่งเข้ามาหา วรวรรธเห็น
"เฮ้ย ระวัง!"
วรวรรธตะโกนบอกพร้อมกับเล็งปืนยิงไปที่สมุนที่พุ่งเข้ามาพวก5หนุ่มที่หลบกันพัลวัน กระสุนวรวรรธเจาะเข้ากลางอกมันอย่างแม่นยำ
อีกคนวิ่งเข้ามา แต่ปาร์คจุนจีหลบอยู่ตรงนั้นก็โผล่พรวดออกมากระโดดหมุนตัวเตะมันเข้าเต็มหน้า
"จ๊าก"
ร่างมันร่วงมากองแน่นิ่งกับพื้น
สมุนเดินเท้าคนอื่นๆเห็นอย่างนั้นก็ปรี่เข้ามายิงใส่อีก2-3คน ณัฐเดชยิงสู้เก็บมันไป1 วรวรรธหันไปคว้าปืนของตำรวจที่นอนตายอยู่โยนให้ติณห์
"พี่ติณห์!"
ติณห์รับปืนไปแล้วยิงๆๆสวนสู้กับสมุนเก็บมันไปอีก1 ไตรรัตน์เห็นอย่างนั้น ก็ใช้คลานศอกรด.เข้าไปคว้าปืนจากศพสมุนสมคิดที่นอนตายอยู่ ได้ทั้งปืนสั้นปืนยาวเลยกราดยิงมันอุตลุด
"อ๊าก"
เก็บมันตายไปอีก1แต่ยังไม่หยุดยิง
พงอินทร์บอก
"เฮ้ย พอแล้ว มันตายตั้งแต่นัดแรกแล้ว ขอยืมใช้มั่งสักกระบอก"
พงอินทร์คว้าปืนสั้นมาจากมือไตรรัตน์
ณัฐเดชบอก
"เราต้องหาตัวไอ้หมอสมคิดให้เจอ จัดการมันให้ได้ ไม่ว่าจับเป็นหรือตาย ไป!"
ณัฐเดชถือปืนเดินนำหนุ่มๆไป ปาร์คจุนจีตามหลังสุด คว้าปืนของตำรวจที่ตกอยู่ข้างศพขึ้นมาวิ่งระวังหลัง
ขณะที่ณัฐเดชกวาดตามองหาผู้การพลางยกมือถือขึ้นโทรหาตำรวจอารักขา
"ผมมาถึงแล้ว! ผู้การอยู่ไหน"
ท่ามกลางควันไฟ....ผู้การกับสาโรจน์ถูกตำรวจอารักขาสี่คนพามาหลบยิงสู้กับพวกสมคิดอยู่ที่หลังรถตำรวจที่จอดอยู่ริมฟุตบาท
“พวกผมกำลังจะพาผู้การไปขึ้นรถหนีก่อนครับ” ตำรวจอารักขาคุยโทรศัพท์กับณัฐเดชไปด้วย
“เดี๋ยวก่อน ฮัลโหลๆ”
ณัฐเดชจะถามอีก แต่ตำรวจอารักขาต้องรีบวางสายเพราะสมคิดกับกรกฎนำสมุนโผล่ทะลุกลุ่มควันยิงกราดเข้ามาใกล้
“จ๊ะเอ๋ผู้การ อยู่นั่นเอง”
ผู้การมองไป มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นสมคิดแม้จะใส่หน้ากากกะโหลกครอบปากจมูกสาโรจน์มองไปที่สมคิด
“แกนี่เองไอ้สมคิด...ไอ้หมอผีขี้กาก”
ผู้การยิงไป แต่ถูกสมคิดยิงสวนมาเป็นชุด
“นี่แน่ะๆ ผู้การขี้จุ๊ฮ่ะๆ” สมคิดหัวเราะสะใจ
ตำรวจอารักขาคนหนึ่งเลยตัดสินใจสั่ง
“พาผู้การกับท่านรองหนีไปก่อน ฉันจะยิงสกัดมันไว้ให้ ไปๆ”
ตำรวจอารักขาอีกสามคนเลยถอยพลางยิงคุ้มกันผู้การและสาโรจน์ไปตำรวจอารักขาอีกคนติดต่อกับคนขับรถทางหูฟัง
“รีบขับรถมารับผู้การเร็ว”
สมุนสมคิดที่ปลอมมาเป็นคนขับรถผู้การ ได้ยินสั่งการมาทางหูฟังก็ยิ้มเหี้ยม
“รับทราบ จะไปเดี๋ยวนี้”
สมุนรีบซิ่งรถเอี๊ยดออกไปทันที
กลุ่มของติณห์ ยิงสู้กับสมุนสมคิด บุกไปข้างหน้าพลาง หลบเข้ากำบังพลางช่วยคนให้หนีไปตลอดทางติณห์มองผ่านควันจางๆไป เห็นสมคิดนำสมุนที่มุมข้างหน้า กำลังเดินกราดยิงไปทั่ว
“ไอ้หมอสมคิด” ติณห์ตะโกน
“ไอ้หมอสมคิดหยุดฆ่าคนบริสุทธิ์เดี๋ยวนี้”ไตรรัตน์โมโหมาก
“พวกแกอีกแล้วเหรอ ตามรังควานป๋าไม่เลิก บอกตรงๆป๋าเพลีย แต่มาก็ดี ป๋าจะจัดให้พวกแกตายพร้อมๆกันที่นี่เลย เฮ้ย กรกฎจัดไปซิลูก” สมคิดสั่ง
“ได้เลยป๋า”
กรกฎยกปืนอ้าก้าที่สะพายหลังมาระดมยิงกราดมาที่หกหนุ่ม สมุนจัดตามมาอีกชุดใหญ่ ทำให้หกหนุ่มแตกกลุ่มพุ่งหลบเข้าที่กำบังกันคนละทิศละทาง...
ทันใด เสียงระเบิดดังขึ้นจากถังขยะที่วางอยู่ริมฟุตบาทตามมาอีกชุด แทบไม่ให้หายใจเสียงกรีดร้องของประชาชนที่หลบอยู่ดังระงมขึ้นอีกครั้งพร้อมซากข้าวของที่ถูกระเบิดกระเด็นไปทั่ว
“เป็นไงๆ นี่เป็นการคืนกำไรให้คนดูจากหมอสมคิด ฮ่ะๆ” สมคิดสะใจ
ณัฐเดชฟุบหลบอยู่กับพื้น เงยหน้าขึ้นมองไปยังจุดที่ระเบิดที่อยู่ไม่ไกล แล้วหันกลับมาก็สังเกตเห็นชายสองคนเดินสะพายเป้มาอย่างรวดเร็ว คนหนึ่งเดินแยกไป แต่อีกคนหยุดยืนอยู่ที่กลุ่มคนที่หลบอยู่ มันเอาเป้ที่สะพายหลังมา รูดซิบเป้ลง ณัฐเดชมั่นใจว่ามันจะจุดชนวนระเบิด
“เฮ้ยหยุดนะวางเป้ลง” ณัฐเดชพูด
มันเงยหน้ามามอง ไม่หยุด จะล้วงมือลงไปในเป้ ณัฐเดชเลยจำเป็นต้องยิงมันไปสองนัดติดอย่างแม่นยำ มันล้มลงขาดใจ เป้ร่วงจากมือ เผยให้เห็นระเบิดหลุดออกมาจากเป้
“นี่มันเล่นระเบิดพลีชีพกันเลยเหรอ” ณัฐเดชตะโกนบอกคนที่หลบอยู่ตรงนั้น
“ถอยไปๆ หลบให้พ้นจากที่ตรงนั้น มันมีระเบิด”
คนกรี๊ด....พากันวิ่งก้มหลบไป
ชายสะพายเป้อีกคน หันไปเห็นเพื่อนถูกยิงก็รีบล้วงมือไปในกระเป๋าจะจุดชนวน ไตรรัตน์โผล่ไปตะครุบมันทางด้านหลัง เพื่อหยุดมัน
“เฮ้ย อย่านะเว้ย”
มันต่อสู้ดิ้นรน ติณห์โผล่มาข้างหน้าแย่งกระเป๋าไปจากมือไตรรัตน์อัดมันคว่ำลงกับพื้น แต่มันหัวเราะอย่างคนเมาที่อัพยามาก่อนลงมือ ทำเอาสองหนุ่มตกใจ
“จะถือไว้ทำไมวะไอ้ติณห์เขวี้ยงทิ้งไป”
ติณห์ได้ยินอย่างนั้นก็เขวี้ยงไปที่ดงไม้ข้างสวนสาธารณะ ระเบิดๆขึ้นตูม!
ทั้งสองก้มหลบ ผู้คนกรีดร้อง สถานการณ์ยิ่งตึงเครียด ชายเจ้าของเป้หัวเราะสะใจ
“ไอ้บ้าเอ้ย...หัวเราะทำไม”
ไตรรัตน์ฉุนขาดชกมันสลบ
สมคิดกราดยิงพลางหัวเราะ
“อะไรกัน...ระเบิดเท่าลูกประทัดแค่นี้ทำเป็นเตาะใจไปได้ ระดับนี้ของป๋า แค่เรียกน้ำย่อยเว้ยไอ้หนู ยังมีโคตรระเบิดรอเปิดให้ชมแสงสีกันอีกไม่นานนี้ฮ่ะๆ”
ณัฐเดชฟังแล้วนึกถึงผู้การตามคำพูดของเบญจา
‘ฮ่ะๆ ชนะงั้นเหรอ ต่อให้ฉันตาย พวกแกก็ไม่ชนะหรอก เพราะฉันไม่ตายคนเดียว แต่ไอ้ผู้การกับคนอีกนับไม่ถ้วน จะต้องตายไปด้วย’
ณัฐเดชนึกห่วงผู้การที่ถูกพาตัวกลับไปขึ้นรถ
“ผู้การ”
ณัฐเดชจะลุกออกจากที่กำบัง แต่จุนจีโผล่มาขัดไว้
“อย่าออกไปพี่ณัฐ”
“ผมต้องรีบไปตามหาผู้การ ป่านนี้จะมีคนพาตัวขึ้นรถไปพ้นอันตรายหรือยัง ก็ไม่รู้”
“ผู้การมีลูกน้องอารักขาอยู่ จะห่วงอะไรครับ”
“อยู่ๆผมก็มีภาพในหัวว่าผู้การจะหนีไปเจอกับดักน่ะซิ”
“อ๋า...คุณก็มีซิกเซ้นซ์เหมือนกัน”
ณัฐเดชลุกพรวดวิ่งออกไป จุนจีมองตามอย่างเป็นห่วงว่าณัฐเดชจะไปทันไหมแล้วเขาก็หันไปเห็นมอเตอร์ไซด์ล้มอยู่
ณัฐเดชวิ่งไป พลางยิงใส่สมุนสมคิดที่โผล่มาขวางทางพลาง จุนจีซิ่งมอเตอร์ไซด์วิบากทะลุควันไฟเข้ามา
“พี่ณัฐ เร็ว...ขึ้นมา”
ณัฐเดชกระโดดขึ้นซ้อนท้าย จุนจีซิ่งออกไปทันที
บริเวณสวนสาธารณะกำลังตำรวจอีกชุดเสริมเข้ามายิงถล่มใส่สมคิด ที่ต้องถอยร่นแยกกับกรกฎวิ่งเข้ามาในสวนสาธารณะกับสมุนอีกจำนวนหนึ่ง ยิงปะทะกับตำรวจ
“มา...มึงเข้ามา”
สมคิดกราดยิงไป ตำรวจยิงสวน ทั้งสองฝ่ายปะทะเจ็บตายไปฝ่ายละหลายคน
ติณห์ปีนรั้วสวนสาธารณะข้ามมาแล้วรีบวิ่งไปหลบที่หลังศาลาริมบึง เขามองสมคิดไม่วางตา คิดจะเข้าไปจัดการ ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ แล้วพบกับใครคนหนึ่งเข้า เขาจ่อปืนจะยิง
“เย้ย...พี่ติณห์” วรวรรธตกใจ
“โธ่...เกือบไปแล้วหมอ”
ขณะเดียวกัน สมคิดยิงสู้กับตำรวจใกล้เข้ามาที่ศาลา กระสุนทางตำรวจบินว่อนจนสองหนุ่มต้องก้มหลบ
สมคิดยิงสู้เข้ามาอยู่ในศาลา ควักระเบิดปาไป บึ้ม! โดนตำรวจกระเด็นกันไปคนละทิศคนละทาง
“ไปสู่ที่ชอบๆเถอะพวกแก ฮ่ะๆ”
สมคิดหยุดบรรจุกระสุนปืนติณห์เห็นอย่างนั้นรีบบอกวรวรรธ
“ไปเร็วไอ้หมอ”
ติณห์ลุกพรวดจ่อปืนไปที่สมคิดแล้ว ไม่ทันที่วรวรรธจะตั้งตัว
“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ อย่าขยับ ไม่งั้นไอยิง”
สมคิดชะงัก แต่สมุนที่เหลือออยู่สองคนหันมาจะยิงติณห์วรวรรธโผล่มายิงไปที่มันทั้งสอง เข้าจุดตาย สอยสมุนร่วงไปทั้งสองคน
สมคิดฉุน...ขยับปืนจะยิง ติณห์เลยยิงปัง!ไปที่มือสมคิด ปืนร่วง
“อ๊าก”
สมคิดจับมือร้องอย่างเจ็บปวด
“บอกแล้วว่าไอเอาจริง”
สมคิดหันมามองติณห์ตาแดงกล่ำอย่างโกรธ
“มึง”
กรกฎกับสมุน ปักหลักหลังต้นไม้ใหญ่ยิงสู้กับตำรวจ
“อ๊ากแน่จริงเข้ามาจับกูเลย”
กรกฎกราดยิง ตำรวจล้มลงกันเป็นแถว
“ฮ่ะๆ บอกมาวันนี้อยากได้กี่ครั้ง ฉันจะบอกรักเธอ..”
กรกฎหันจะวิ่งไป ก็เจอเข้ากับหมัดของพงอินทร์ที่แอบเข้ามาทางด้านหลัง
กรกฎไม่ทันระวังตัว เซหน้าหัน พงอินทร์เข้ามาต่อยท้อง สวนหมัดซ้ำที่หน้า แต่ถูกมันตั้งการ์ดรับ ต่อยสวนคืน ใช้ด้ามปืนฟาด พงอินทร์ใช้ปืนยาวในมือรับไว้ ทั้งสองใช้ปืนงัดกัน
สมุนอีกสองคนเห็น เล็งปืนมาจะยิง แต่ไตรรัตน์โผล่มายิงพวกมันร่วง แล้ววิ่งเข้าไปหาพงอินทร์กับกรกฎ
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 25 วันที่ 20/2 พ.ย. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ