อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 26 วันที่ 21/3 พ.ย. 56
“เอ่อ...สวัสดีค่ะคุณจองกุ๊ก ทานอาหารเช้าด้วยกันซิครับ”
ลีจองกุ๊กหน้าเครียด
“ผมกินอะไรไม่ลงมาหลายวันแล้ว และคงกินไม่ลงต่อไป ถ้าจุนจีไม่กลับไปเกาหลีกับผม”
จุนจีลุกขึ้นยืนทันที
“ฉันบอกนายแล้วว่าอย่าตามหาฉัน ฉันจะกลับไปหานายเอง”
“แล้วเมื่อไหร่ล่ะนายถึงจะกลับไปจุนจี”
“เมื่อฉันพอใจจะกลับ”
“จุนจีนายอย่าทำอย่างงี้เลย ฉันขอร้อง”
ลีจองกุ๊กพูดพลางคุกเข่าลงทำเอาทุกคนตกใจกรรัมภาตะลึง
จุนจีเองก็ตกใจหันไปมอง
“นายทำบ้าอะไรห่ะ คุกเข่าทำไม ลุกขึ้น ฉันบอกให้ลุก”
ลีจองกุ๊กส่ายหน้า
“ตอนนี้มีคอนเสิร์ตใหญ่ของค่ายรอนายอยู่ที่เกาหลี มีละครอีก2เรื่อง มีโฆษณาอีก5ตัวมีหนังร่วมทุนกับญี่ปุ่นอีก1เรื่อง แล้วก็มีอัลบั้มเพลงชุดใหม่ที่รอให้นายเข้าห้องอัดอีกทุกอย่างคือชีวิตของนายทั้งนั้น ถ้าฉันลุกขึ้น แล้วเดินออกจากที่นี่ไปยอมให้นายทำตาม ใจตัวเองอย่างที่แล้วๆมาอีก ฉันจะเป็นผู้จัดการที่ไม่เอาไหน ฉันทำลายอนาคตของนายทำให้ชีวิตซุปเปอร์สตาร์ของปาร์คจุนจีต้องปิดฉากลง ฉันจะไม่ทำอย่างนั้น ไม่ทำอีกฉันต้องพานายกลับไปเกาหลีให้ได้”
“นายกำลังบีบบังคับฉันเหรอจองกุ๊ก”
กรรัมภาเข้าไปจับแขนจุนจี ขอร้อง
“จุนจีค่ะ อย่าไปว่าคุณจองกุ๊กเลย คุณจองกุ๊กทำหน้าที่ได้ถูกแล้ว คุณควรกลับไปเป็นปาร์คจุนจี กลับไปในที่ที่คุณจากมา แฟนคลับทุกคนที่รักคุณกำลังรอคุณอยู่”
จุนจีอึ้ง
“คุณแก้ม”
กรรัมภาฝืนยิ้มเศร้ากรรณากับอรวรรณหันมามองหน้ากันหนักใจทันใดเสียงแฟนคลับดังขึ้นที่หน้าบ้าน
“จุน-เป้ยอิสเรียลๆ”
กรรณาตกใจ
“โฮ่ย...อะไรกันอีก”
กรรณากับอรวรรณไปแหวกม่านดูที่หน้าต่างเห็นก้องฟ้า กำลังกางแขนห้ามแฟนคลับเข้าบ้าน
“เข้าไม่ได้ครับ ที่นี่เป็นที่ส่วนบุคคล ห้ามคนภายนอกเข้าถ้าไม่ได้รับอนุญาต ถ้าใครเข้ามาถือว่าบุกรุก ผิดกฎหมายนะครับ”
แฟนคลับมาออกันเต็มอยู่นอกรั้ว โดยมีเป้ยยืนนำอยู่ข้างหน้าป้ายเด่นๆ ใหญ่ๆ เขียนว่า บ้านจิ้นจุนจีกับเป้ย จุน-เป้ยอิสเรียลแฟนคลับตะโกน
“จุน-เป้ย เป็นเรื่องจริงๆ”
ก้องฟ้าแย้ง
“ไปเรื่องจริงกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบครับ แหม...พวกบ้านจิ้นนี่ จิ้นกันเก่งจริงๆเลย”
“ก็ถ้าฉันบอกว่าจริงมันก็ต้องจริงสิ ใครจะเถียง ภาพถ่ายฉันก็มี” เป้ยยืนยัน
“เอ๊า ภาพที่จัดถ่าย กับที่ตัดต่อ ไม่นับสิครับ ของจริง มันต้อง จุน-แก้มครับ”ก้องฟ้าตะโกน “จุน-แก้มๆอิสเรียลๆ”
“ไม่จริงๆ” เป้ยตีก้องฟ้า
อรวรรณจำได้
“อุ้ย...ยัยเป้ยนี่คะ มากับเขาด้วย ดูสิ ทำร้ายร่างกายนายก๊องใหญ่เลยค่ะ”
“ไม่มาได้ไงป้า ป้ายไฟก็บอกอยู่แล้วว่าบ้านจิ้นจุนจีกับเป้ยจุน-เป้ยอิสเรียลซะขนาดนั้น แม่ดาราดังก็ต้องมาแสดงสิทธิ์ในฐานะคู่จิ้นของปาร์คจุนจีน่ะซีคะ”
“คู่จิ้น...แบบว่าคิดไปเองน่ะเหรอคะว่าเป็นอะไรกับปาร์คจุนจี”
กรรณาหันมามองจุนจี
“ชีวิตซุปเปอร์สตาร์ของคุณนี่มันยุ่งยากจริงๆเลยนะ มีแต่ข่าวโน่นข่าวนี่เต็มไปหมดแล้วคุณก็ปล่อยให้มันเป็นข่าวต่อไป ไม่คิดที่จะทำไรเลย แต่กับเรื่องจริง ที่กำลัง เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ คุณกลับต้องหลบๆซ่อนๆมัน โดยเฉพาะเรื่องที่คุณรักใคร ฉันว่ามันไม่แฟร์กับเพื่อนฉัน”
กรรัมภารีบเข้ามาดึงกรรณาไว้
“พอเถอะน่า แกอย่าพูดมากได้ไหมยัยกรรณ”
“แกนั่นแหละหยุดพูดยัยติ่งเกาหลี ถ้านี่แกกำลังคิดว่าตัวเองฝันอยู่ ก็ตื่นได้แล้วตื่นทั้งแกตื่นทั้งคุณจุนจี วิธีที่จะหลบอยู่ในนี้ มันช่วยอะไรไม่ได้หรอก คุณต้องออกไปเผชิญกับความจริง”
จุนจีหันเดินออกจากบ้านไปทันทีกรรัมภาตะลึง
“จุนจี”
ลีจองกุ๊กรีบตามออกไป
เป้ยกับแฟนคลับดีใจที่เห็นจุนจีเดินออกมาจากบ้าน
“จุนจีออกมาแล้ว...จุนจี”
แฟนคลับกรี๊ดลั่น
“จุนจี...อ๊าย”
ลีจองกุ๊กรีบเข้ามาดึงแขนจุนจีไว้ก่อนที่จะเดินไปถึงริมรั้วก้องฟ้าหันมาบอก
“จัดไปเลย พี่จุนจี ประกาศไปเลย ว่าจุน-แก้มอิสเรียล จุนแก้มเป็นเรื่องจริง”
ลีจองกุ๊กพยายามห้าม
“จุนจีนายออกมาทำไม นายอย่าทำอะไรที่เป็นการทำลายตัวเองนะ ให้ฉันเป็นคนพูดกับแฟนคลับเองดีกว่า”
“พอเถอะจองกุ๊ก นายพูดแทนฉันมาตลอด จนเหมือนเป็นร่างทรงของฉันเหมือนที่คุณ กรรณว่า ต่อไปนี้ขอให้ฉันได้พูดเองตามที่ฉันคิด”
จุนจีนดึงมือลีจองกุ๊กออก เดินเข้าไปหาแฟนคลับลีจองกุ๊กยืนมองอย่างหวั่นใจจุนจีเดินมาถึงก็ยิ้มก้มหัวน้อยๆให้แฟนคลับ
“อันยองฮาเซโย”
แฟนคลับพากันกรี๊ดกรรัมภา กรรณา อรวรรณแอบมองอยู่ที่หน้าต่างในบ้านเป้ยดีใจมาก
“จุนจีคะ ดีใจไหมที่ละครของเราครองเรตติ้งอันดับหนึ่งตลอด”
“ดีใจครับ แล้วผมก็ดีใจที่มีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณ”
นักข่าวถ่ายภาพกันใหญ่
“เป้ยก็ดีใจค่ะ ที่เราได้ได้ทำงานและรู้จักสนิทสนมกัน”
แฟนคลับตะโกนเชียร์
“เป้ย-จุนจีเป็นเรื่องจริงๆ”
“ขอป้ายผมหน่อยซีครับ”
จุนจียื่นมือขอป้ายไฟเป้ย+จุนจี แฟนคลับส่งให้ เป้ยถึงกับหน้าบานสุดๆที่เห็นจุนจียืน ถือป้ายจิ้นของตัวเอง
“น่าปลื้มนะครับที่แฟนคลับอินกับการแสดงของเราทั้งคู่ อยากเห็นเราทั้งคู่เป็นแฟนกันทั้งๆที่จริงๆแล้ว เราทั้งคู่ เป็นแค่ผู้ร่วมงานกัน ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย”
เป้ยเหว๋อ แฟนคลับอึ้ง
“ผมยืนยันตรงนี้เลยครับ ว่าคุณเป้ยไม่ได้ชอบผม และผมไม่ได้ชอบคุณเป้ยเกินกว่าเพื่อนร่วมงานเลย”
เป้ยยืนหน้าแตก ก้องฟ้าแทรกขึ้น
“เพล้งๆ หน้าแตกๆ”
นักข่าวเข้ามาถาม
“ถ้าอย่างงั้นคุณแก้มแฟนคลับคนนั้น กับคุณจุนจีล่ะครับ มีชอบเลยเกินเพื่อนไหมคะ”
นักข่าวอีกคนถามต่อ
“คุณแก้มอยู่ในบ้านหรือเปล่าคะ เรียกออกมาให้สัมภาษณ์หน่อยซีคะ”
จุนจีได้แต่ยิ้มไม่ยอมตอบ ลีจองกุ๊กยืนมองลุ้นเป้ยหัวเสีย ตบก้องฟ้าแล้วเดินผละออกไปทันที
“นางร้ายอ่า” ก้องฟ้าเซ็ง
เป้ยเดินหงุดหงิดมาขึ้นรถ
“ไอ้นักร้องเทวดา...ไอ้หลงตัวเอง คิดว่าฉันจะจบกับคนห่วยๆกับแกอย่างงี้เหรอคนอย่างเป้ย-ปาริฉัตร มีไฮโซ เศรษฐีมาเข้าคิวรอจนจะเหยียบกันตายพรุ่งนี้ฉันจะจบสวยๆขึ้นหน้าหนึ่ง ให้แกดู เอาใครดีล่ะ”
เป้ยหยิบมือถือขึ้นมาเลือกหาเบอร์เหล่าผู้ชายที่มาติดพัน
“เอาเจ้าสัวค่ายเทปนี่แล้วกัน” เธอกดโทร “ฮัลโหล...เจ้าสัวเหรอคะ ยังรอนัดของเป้ยอยู่รึเปล่าคะ”
จุนจีกับลีจองกุ๊กเดินกลับเข้ามาหน้าบ้านมองไปที่กรรัมภาที่ยืนอยู่กับกรรณา อรวรรณลีจองกุ๊กพยามจะบอก
“เอ่อ...จุนจี...”
จุนจีตัดบท
“นายออกไปรออยู่ที่รถ เดี๋ยวฉันจะตามออกไป”
“หมาย...หมายความว่านายจะกลับไปกับกุ๊กใช่ไหม”
ลีจองกุ๊กยิ้มออก จุนจีมองจ้องหน้ากรรัมภาที่ลุ้นๆเหมือนกันว่าเขาจะตัดสินใจยังไงจุนจีพยักหน้า ลีจองกุ๊กสุดแสนดีใจ
“ไชโย ขอบใจมากนะจุนจี ที่นายทำเพื่อฉัน”
“นายออกไปก่อน”
“ได้ๆ ฉันออกไปรอที่รถนะ เอ่อ...คัมซาฮัมนีดาทุกคนนะครับ ที่ดูแลจุนจีเป็นอย่างดีตอนที่มาอยู่ที่นี่ ขอบคุณครับ”
อรวรรณยิ้มให้
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่า พวกเรายินดี”
“ผมไปก่อนนะครับ ขอบคุณครับ”
ลีจองกุ๊กมองหน้าเศร้าๆของกรรัมภาแว๊บหนึ่ง ก่อนหันเดินออกไปอย่างไม่สบายใจนักกรรณามองจุนจี พูดแทนกรรัมภา
“นายกำจัดยัยเป้ยไปจากชีวิตนาย แล้วเพื่อนฉันล่ะ”
จุนจีไม่ตอบแต่คว้ามือกรรัมภาเดินปลีกตัวไปอรวรรณหันมาหากรรณา
“หนูกรรณว่า พ่อซุปเปอร์สตาร์จะยอมเปิดตัวหนูแก้มว่าเป็นคนรักไหมคะ”
กรรณาไม่ตอบ ได้แต่มองตามอย่างกังวล
จุนจีจูงมือกรรัมภาเข้ามาในห้อง จับไหล่เธอนั่งลงต่อหน้า จับมือข้างหนึ่งของเธอไว้ ตัดสินใจครู่หนึ่งก่อนพูดออกมา
“คุณแก้มครับ”
“คะ”
กรรัมภารอฟังอย่างใจคอไม่ดี
“ขอบคุณที่เป็นแฟนคลับของปาร์คจุนจี”
“โธ่เอ้ย ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย คุณมีแฟนคลับอีกเป็นล้านๆที่ต้องขอบคุณมากกว่าฉันฉันเป็นแค่ส่วนเล็กๆนิดเดียว”
“แต่เป็นส่วนเล็กๆที่ทำให้ผมได้รู้ว่าความรักมีค่าขนาดไหน คุณทำให้ผมได้เข้าใจกับคุณย่าและได้สัมผัสกับความรักที่ท่านมีให้ผม และที่มากกว่านั้น คือความรักของคุณที่มีให้ผมโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน”
“คุณพูดอย่างนี้ คุณกำลัง...จะบอกลาฉันใช่ไหม”
จุนจีพยักหน้าช้าๆเศร้าๆ กรรัมภาน้ำตาแทบร่วง
“ผมจำเป็นต้องกลับไป”
“ฉันเข้าใจค่ะ ฉันเองก็อยากให้คุณกลับไป คุณดูดีที่สุดเมื่ออยู่บนเวที เมื่ออยู่ในทีวี เมื่ออยู่ในที่ที่พวกเราแฟนคลับเอื้อมไม่ถึง นั่นแหละเป็นที่ของคุณ”
“แต่ก่อนที่ผมจะไป ผมอยากให้คุณรู้ว่า เรื่องระหว่างเรา ผมจริงใจ”
จุนจีพูดพลางถอดถุงมือของกรรัมภาออกทีละข้าง
“จุนจีคะ คุณ...คุณกำลังจะทำอะไร”
“ผมอยากให้คุณสัมผัสตัวตนที่แท้จริงของผม”
“จุนจีคะ แก้มไม่อยาก...”
“ไม่ต้องกลัว สัมผัสผมซิ แล้วคุณจะได้เห็นสิ่งที่อยู่ในใจผม ผมยินดีที่จะเปิดเผยทุกอย่างที่เป็นตัวตนของปาร์คจุนจีกับคุณคนเดียว”
กรรัมภาน้ำตาไหลเผาะ จุนจีจับสองมือของเธอประคองใบหน้าของเขาไว้ ตามองสบกันหลังจากที่สัมผัส...กรรัมภาก็เห็นภาพที่จุนจีจดจำเธอเอาไว้ในใจนับตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้พบกัน ครั้งแรกที่เจอกันตอนที่เธอไปรอรับจุนจีที่สนามบินแล้วเป็นลม ครั้งที่เธอเก็บตุ๊กตา ในงานแถลงข่าวครั้งแรกที่บริษัทซิกส์เซ้นส์ แล้วโยนตุ๊กตาทิ้ง...ครั้งที่ปลอมเป็นนางพยาบาล...ครั้งที่เขาไปช่วยจากห้องซองซู...กรรัมภาปล่อยมือจากหน้าจุนจีมากอดเขาไว้ แล้วร้องไห้
“แก้มรู้แล้วว่าจุนจีจริงใจกับแก้ม ถึงจุนจีจะอยู่กับแก้มไม่ได้แต่ครั้งหนึ่งในชีวิตที่แก้มได้มีโอกาสใกล้ชิดกับจุนจีแก้มก็มีความสุขแล้ว อย่าห่วงแก้มเลยนะจุนจี กลับไปมีชีวิตของคุณเถอะ ขอให้คุณรู้ว่าทุกเวลาทุกนาทีของคุณ มีแก้มคอยเฝ้าดูอยู่”
จุนจีกอดกรรัมภาแน่นเป็นครั้งสุดท้าย
ภายในรถตู้...จุนจีนั่งกับลีจองกุ๊กจุนจีร้องไห้ลีจองกุ๊กอึ้งมองที่เห็นน้ำตาของจุนจีเป็นรั้งแรก
กรรัมภานั่งร้องไห้ กรรณากับอรวรรณเข้ามาปลอบก้องฟ้ามานั่งพัดให้
สำนักงานตำรวจหลายวันต่อมา...วรวรรธและณัฐเดชถูกผู้การเรียกมาพบ
“ผมยกเลิกคำสั่งพักงาน และขอเชิญคุณสารวัตรณัฐเดชกลับมาปฏิบัติหน้าที่อย่างเป็นทางการในวันนี้ ดีใจด้วยนะ เวลคั่มมายทีม”
ผู้การพูดพลางยื่นตราประจำตัวให้ณัฐเดช
“ขอบพระคุณครับ”
“เอ่อ...แล้วผมล่ะครับผู้การ”วรวรรธถามขึ้น
ผู้การมองหน้า
“หมอมาถามอะไรผม”
วรวรรธหน้าเหวอ
“อ้าว...”
“หมอก็กลับไปถามที่นิติเวชต้นสังกัดหมอซิ ว่าเขามีคำสั่งให้หมอกลับไปทำงานได้วันไหน”
“หมายความว่า มีคำสั่งยกเลิกพักงานผมแล้ว”
“ไม่รู้ เอาไปดูเอง”
ผู้การยื่นซองเอกสารให้ วรวรรธเปิดดู ดีใจหันมายิ้มกับณัฐเดช
“ดีใจด้วยไอ้หมอ”
ทั้งสองจับมือกัน
“เอ๊าๆดีใจกันเสร็จหรือยัง ฉันจะได้มอบหมายภารกิจสำคัญให้ไปทำซะที”
ณัฐเดชชะงัก
“ภารกิจอะไรครับ”
“หมอสมคิดให้ทนายทำเรื่องยื่นร้องต่อศาล ขอไปเยี่ยมเบญจาลูกสาวคนเดียวที่กำลังป่วยหนักในฐานะที่สารวัตรทำคดีนี้ คุณต้องเป็นคนนำกำลังตำรวจคุมตัวหมอสมคิดไปด้วยตัวเอง”
กรรณาจะเข้าช่วยก้องฟ้า แต่สมุนจับแขนเอาไว้บิด
“ถ้าแกอยากทำอะไร ทำฉัน แต่ปล่อยน้องชายฉัน”
“แน่ใจเหรอว่าเธอจะยอมรับผิดแทนน้องชาย”
ก้องฟ้าตัวสั่น
“พี่กรรณ ก๊องกลัว”
“ได้ ฉันยอม”
พงอินทร์โยนเชือกออกมาให้ก้องฟ้า
“แก ไปมัดมือมัดเท้ามันให้แน่น”
ก้องฟ้าเข้าไปรีบมัดกรรณา
“ผมขอโทษนะพี่กรรณ ที่ทำอย่างนี้เพราะผมอยากให้พี่มีความสุขนะ”
“แกควรคิดได้ก่อนจะสร้างความเดือดร้อน”
“พี่ยังดูไม่ออกอีกเหรอ”
“อะไร”
หัวหน้าชายฉกรรจ์ที่นั่งรถเข็นถอดหมวกถอดแว่น ลุกยืนขึ้นมาดื้อๆ เผยตัวจริงว่าคือพงอินทร์นั่นเอง
“พร้อมจะไปกันหรือยัง”
กรรณาตะลึง
“นายจิงโจ้”
ก้องฟ้ายิ้ม
“เพิ่งจะดูออกเหรอพี่”
กรรณางงๆ
“นี่มันอะไรนายหลอกฉันเหรอ...ไอ้ก๊อง แกรวมหัวกับมันหลอกพี่สาวตัวเองงั้นเหรอ”
“พี่กรรณ ให้อภัยน้องนะก็พี่โจ้เอาตั่วเครื่องบินสำหรับบินไปตัวชมลิเวอร์พูลรอบชิงชนะเลิศมาล่อผมผมปล่อยโอกาสหลุดไปก็บ้าแล้ว”
“แกเอาฉันแลกกับตั๋วดูบอลใบเดียว”
“2ใบ...”ก๊องชูสองนิ้ว
พวกญาณินก็หายจากอาการปวดท้อง โดนทำของเป็นปลิดทิ้งกรรณามองเพื่อนแค้นๆ
“พวกแกก็รู้เห็นเป็นใจด้วยพวกแกทำกับเพื่อนแบบนี้ได้ไง”
ญาณินยิ้ม
“อย่าถือสาพวกเราเลยเราทำเพราะอยากให้แกมีความสุขนะกรรณ”
เนตรสิตางศุ์ขำๆ
“คนปากแข็ง ก็ต้องเจอไม้แข็งอย่างนี้”
พงอินทร์มองหน้ากรรณา
“เอาล่ะ เธอบอกว่าจะรับผิดชอบแทนน้องชายทุกอย่างไม่ใช่เหรอ...ไป”
กรรณาโวย
“ฉันไม่ไป”
“เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธด้วยเหรอ...ขึ้นรถ”
พงอินทร์จับกรรณาผลักให้ไปขึ้นรถ พวกสมุนมาช่วยจับยัดเข้าไป พงอินทร์รีบไปทำหน้าที่ขับ พากรรณาขับออกไปอย่างรวดเร็วทุกคนมองตาม หวังว่าจะลงเอยด้วยดี
“พวกเราทุ่มเทแอคติ้งกันขนาดนี้ ขอให้มันสำเร็จด้วยเถอะ” ญาณินภาวนา
พงอินทร์ขับรถอย่างสบายใจ อารมณ์ดี ผิวปากกรรณาที่ถูกมัดมือและเท้าอยู่ กระฟัดกระเฟียด โวยวาย
“นายจะพาฉันไปไหนปล่อยฉัน”
พงอินทร์หันมายิ้ม กวนๆ แต่ไม่ปล่อย
“ได้ยินมั้ย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นายกำลังทำให้ฉันมีน้ำโหนะ”
“มีน้ำโหแล้วไง จะทำอะไรผมได้”
“ไอ้จิงโจ้”
กรรณาฉุน เลยพลิกตัว ยกเท้าที่ถูกมัดขึ้นมาแล้วเอาเท้าคู่ถีบ
“เอ้ยๆ ถีบเลยเหรอ”
“ปล่อยฉันๆ”
“ไม่ปล่อย...เบาๆ เดี๋ยวเกิดอุบัติเหตุ”
กรรณาไม่หยุด พงอินทร์เอามือข้างหนึ่งจับขากรรณาไว้เอามาล็อกที่บริเวณรักแร้หนีบเอาไว้แล้วขับรถด้วยมืออีกข้างหนึ่งนำรถเข้าจอดข้างทางพอรถจอด พงอินทร์หันมาเอาเรื่อง
“แสบมากเลยนะ”
“นายจะพาฉันไปไหน”
“ฉันจะเอาเธอไปขังไว้ในป่า...ให้เธอมีลิงเป็นเพื่อนมันจะได้สาสมกับที่เธอกล้าปฏิเสธความรักของฉัน”
“นายมันเลวมากๆ”
กรรณายกเท้าถีบไม่หยุดพงอินทร์คว้าเท้าเอาไว้เหลืออดแล้ว
“ทนไม่ไหวแล้วนะ”
พงอินทร์ขับรถสบายอารมณ์กรรณาถูกจับมัด โดยขายื่นไปที่นั่งด้านหลัง หัวพักอยู่ที่คอนโซลที่ขามีเชือกอีกเส้นมัดเอาไว้โดยที่ปลายเชือกอ้อมออกไปทางหน้าต่างด้านหลังฝั่งคนขับพันรอบหลังขา แล้วมาเข้าที่หน้าต่างอีกด้าน มัดกรรณาติดรถไปเลยกรรณาดิ้นไม่หลุดสายตาอาฆาต
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 26 วันที่ 21/3 พ.ย. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ