อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 26 วันที่ 22/2 พ.ย. 56
“นายก็ดีแต่แกล้งฉันตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้
ไม่เคยมีสักครั้งที่นายจะพูดหรือทำดีๆกับฉันนายมีความสุขที่ได้เห็นฉันหงุดหงิดอารมณ์เสียนายสะใจที่ได้เห็นฉันเสียใจร้องไห้แล้วนายจะให้ฉันไว้ใจอะไรนายได้อีกนายก็แค่จะรักฉันเพื่อแกล้งให้ฉันเสียใจเหมือนที่นายชอบทำ”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น ฉันรักเธอจริงๆ”
กรรณาไม่เชื่อ เดินหนี ผิดหวังพงอินทร์อึ้ง
พงอินทร์วิ่งตามมาขวางหน้ากรรณา
“ฉันแกล้งเธอ เพราะฉันรักเธอ”
กรรณาชะงัก จ้องหน้า รอฟัง
“ฉันรักเธอตั้งแต่เด็กแต่ไม่รู้จะพูดดีๆกับเธอยังไงมันเขินและฉันก็กลัวด้วยกลัวว่าเธอจะรู้หรือเพื่อนๆอาจจะแซวจนเธอไม่กล้าคุยกับฉันอีกฉันก็เลยต้องคอยแกล้งฉันอยากจะพูดดีๆเพราะๆกับเธอแต่ฉันไม่กล้าทำไม่เป็นมันไม่ถนัดกรรณา เธอเข้าใจมั้ยว่าเด็กผู้ชายบางคน ก็มีปัญหาเรื่องการแสดงออกกับเพศตรงข้าม”
กรรณาฟังจนจบ ไม่ตอบโต้อะไร เดินหนีต่อไป
“ทำไมไม่พูด...” พงอินทร์รีบวิ่งไปขวางหน้า “อย่า...อย่าทำเหมือนตอนนั้นที่ฉันเอาความลับเรื่องที่เธอได้ยินเสียงผีไปเล่าให้คนอื่นฟัง แล้วเธอก็เลิกพูดกับฉันไปเลยอย่าทำให้ฉันรู้สึกผิดมากไปกว่านี้ กรรณา”
กรรณายังคงไม่พูด
“ยัยกรรณาเธอรู้มั้ยว่าเสียงร้องไห้ของเธอตอนเด็กๆมันยังดังอยู่ในหัวฉันจนทุกวันนี้ฉันขอโทษ...ฉันจะไม่แกล้งเธออีกแล้วฉันรักเธอนะกรรณา”
กรรณานิ่ง เดินหนีไปพงอินทร์อึ้ง คอตก จนปัญญา สิ้นหวัง แต่แล้วอยู่ๆเสียงหัวเราะของกรรณาดังเข้ามาพงอินทร์เงยหน้ามองอีกทีพบกรรณายืนหัวเราะสะใจอยู่
“ชอบแกล้งคนอื่นดีนัก สมน้ำหน้า”
“ยัยกรรณ”
“ร้องไห้เลยหราหว๋ายๆ”
“ใครร้อง นี่มัน...เหงื่อ”
“หรา”
“เธอไม่โกรธฉันแล้วใช่มั้ย”
“ก็ว่าจะโกรธต่อไปนะ แต่เห็นน้ำตานาย แล้วมันอดขำไม่ได้”
“ก็บอกว่าเหงื่อไง”
กรรณายิ้มกวนๆ
“ตอนฉันเดินไป ใจแป้วเลยดิ อกหักเลยดิ โถๆ น่าสงสาร ฮ่าๆ”
“ยัยตัวแสบ”
พงอินทร์ดึงมากอดกรรณาตกใจ
“เฮ้ย จะทำอะไร”
“บอกรักฉันมาเดี๋ยวนี้”
“ฉันไม่ได้รักนาย”
“ยังจะปากแข็งอีกถ้าเธอไม่พูดเธอจะโดน”
“ชู้ว”
กรรณาทำท่าจุ๊ปากให้พงอินทร์เงียบหลับตานิ่ง ฟังเสียงพงอินทร์แปลกใจ
“ทำอะไรอยู่”
“ชู่ว์...ฉันกำลังฟังเสียงของป่าเสียงลมแมลงใบไม้ไหวนกเค้าแมวนกอะไรก็ไม่รู้เพราะจังลองฟังดูสิ”
พงอินทร์หลับตาฟังบ้างเงียบไปสักพักแล้วโพล่งออกมา
“แต่งงานกันมั้ย”
กรรณาผงะ ลืมตา หันมามอง หน้าใกล้กัน
“แต่งงานกันนะ”
“ขอกันง่ายๆยังงี้เหรอ”
“แต่งใช่มั้ย”
“ทำไมฉันถึงต้องแต่ง”
“เพราะฉันรักเธอ เธอก็รักฉัน”
กรรณานิ่ง ยิ้ม พยักหน้าพงอินทร์ดีใจที่ได้คำตอบ หอมกรรณาไปฟอดใหญ่ทันทีกรรณาอึ้ง พงอินทร์กอด
เนตรสิตางศุ์ทำบัวลอยสีๆอยู่ที่ครัว อารมณ์ดี ฮัมเพลงไปด้วย มีความสุข
“ใส่กะทิเยอะๆ หมอจะต้องชอบแน่ๆ”
อยู่ๆมีม้วนทิชชู่กลิ้งมาชนขาเนตรสิตางศุ์มองไปเห็นว่ากระดาษทิชชู่ลากไปกับพื้นเป็นทางยาว เธอยกปลายทิชชู่ตรงนั้นมาดูมีข้อความเขียนว่า
“Story of you & me”
และรูปการ์ตูนชาย-หญิงน่ารักๆแล้วในทุกๆแผ่นของทิชชู่ก็เป็นรูปตัวการ์ตูนชาย-หญิงนั้นกำลังเดินนำให้ตามไปเนตรสิตางศุ์ยิ้ม นึกสนุก เดินตามตัวการ์ตูนในทิชชู่ไป
เนตรสิตางศุ์เดินตามทิชชู่ผ่านไปตามทางในบ้าน ภาพการ์ตูนในทิชชู่ เป็นภาพเหตุการณ์ของวรวรรธกับเนตรสิตางศุ์ เช่นตอนเจอกันครั้งแรก ตอนเจอป้าสุดใจถือไม้เรียว ตอนช่วยใบหม่อน...
เนตรสิตางศุ์ตามมาจนทิชชู่สิ้นสุดลงตรงสนามหลังบ้าน
“อ้าว”
มีเสียงกีตาร์ เสียงเพลงดังออกมา วรวรรธนั่งอยู่ที่อาร์มแชร์ด้านหนึ่งเล่นกีตาร์ ร้องเพลงไปเนตรสิตางศุ์ยืนฟัง ขำๆ
“ทำอะไรน่ะ”เสียงณัฐเดชดังขึ้น
ทุกคนเหมือนสะดุด แผ่นเสียงตกร่องณัฐเดชเข้ามา หน้าเข้ม ดุ
“นายคิดจะทำอะไร”
วรวรรธอึกอัก
“เอ่อ ผม...”
“พี่ณัฐ...”
ณัฐเดชรีบปรามน้อง
“อยู่เฉยๆ...เอ้า ไหน คิดจะทำอะไร ทำสิ”
วรวรรธชะงัก
“หา...”
“เตรียมอะไรไว้ ทำออกมาให้หมด” ณัฐเดชมองทิชชู่ “อ้อ ให้ยัยเนตรตามทิชชู่ออกมา แล้วก็มีร้องเพลงแล้วไงต่อไอ้หมอตาหนู เล่นต่อไป”
วรวรรธเหวอๆ จำต้องเล่นกีตาร์ต่อไปตามคำสั่งอย่างสั่นๆกลัวเกรงณัฐเดช
“คือ...พอจบเพลง... ผมก็จะ...เดินเข้ามา...พูด...พูดว่า...ประโยคสุดท้าย...อยู่...นี่ครับ”
วรวรรธยื่นกระดาษทิชชู่แผ่นสุดท้ายณัฐเดชรับทิชชู่มาอ่านข้อความ
“ขอบคุณที่ทำให้ผมมีความสุข...อื้ม แล้วไงต่อ”
“แล้วผมก็จะยื่นอีกแผ่น”
วรวรรธวางกีต้าร์ยื่นให้ณัฐเดชรับมาอ่าน
““รักนะ อื้ม แล้วไงต่อ”
“แล้วผมก็จะพูด...พูด...ความในใจ”
“เยี่ยม...พูดมา”
วรวรรธหันไปมองเนตรสิตางศุ์
“เอ่อ...”
ณัฐเดชดุ
“มองฉัน”
วรวรรธจำต้องหันมามองหน้าณัฐเดช
“หลับตาสิครับคุณเนตร”
“สมมติว่าฉันหลับแล้ว”
“คุณรู้มั้ย...ทุกครั้งที่ผมเห็นคุณต้องหลับตาเพราะบางสิ่งบางอย่างที่คุณไม่อยากมองผมอยากจะช่วย แต่ผมทำอะไรไม่ได้สิ่งเดียวที่ผมทำได้ ก็คือ ผมจะอยู่ข้างๆคุณ...จับมือ...แบ่งเบาความกลัวให้กำลังใจทำให้คุณรู้ว่า คุณไม่ได้เผชิญกับเรื่องเลวร้ายตามลำพัง ผมจะอยู่เคียงข้างคุณไปตลอด”
ณัฐเดชส่ายหน้า
“ฮึ สคริปต์เห่ยมาก...แล้ว”
“แล้ว...เพลงจะหยุด ผมจะคุกเข่าแล้วก็พูดว่า...”
วรวรรธ หยิบกล่องแหวนออกมา อึกอักสุดๆ แทบร้องไห้
“แต่ง...แต่งงานกับผมนะครับคุณเนตร”
ณัฐเดชชม
“โรแมนติกมาก”
“ที่เหลือก็คือคำตอบของคุณเนตรแล้วครับ”
เนตรสิตางศุ์พูดขึ้น
“พี่ณัฐคะ ให้เนตรตอบ...”
ณัฐเดชสวน
“เดี๋ยว...ไอ้หมอตอบมานายมีดีอะไรที่น้องสาวฉันจะต้องแต่งงานด้วย”
“ผม...ผมไม่เจ้าชู้”
“แค่นั้น งั้นก็แปลว่าน้องฉันแต่งงานกับใครก็ได้...ที่ไม่เจ้าชู้”
“ผมไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน”
“คนแบบนั้นมีเยอะแยะ”
วรวรรธพยายามหาเหตุผล
“ผม...ผมเรียนเก่งผมเล่นกีฬาได้ทุกอย่างรักบี้ ว่ายน้ำ ฟุตบอล แบตบาส ตะกร้อผมเป็นหมอเก่งมากด้วยฐานะผมก็มั่นคงดูแลคุณเนตรได้และ...และ” วรวรรธเหลืออด ของเริ่มขึ้น “และผมรักคุณเนตรอยากอยู่กับคุณเนตรต่อให้คุณเนตรจะเห็นผีทุกวันทุกวินาที ผมก็ไม่กลัว เพราะอะไรรู้มั้ยเพราะพี่น่ากลัวกว่าผีทุกตัวในโลกผมยังไม่กลัวเลยเพราะฉะนั้นเลิกข่มขู่ผมซะทีผมรักน้องสาวพี่ ให้ผมแต่งงานกับน้องสาวพี่เข้าใจมั้ย” วรวรรธเผลอดุ นึกขึ้นได้ เลยเสียงอ้อน “นะครับ”
ณัฐเดชยิ้ม พอใจ
“เอ้า เนตร ตอบสิ”
วรวรรธตะลึงที่ณัฐเดชเปิดทางให้
“ดูแลน้องฉันไม่ดี แกตาย”
วรวรรธตะโกนลั่น
“เย้”
เนตรสิตางศุ์ขัดขึ้น
“เดี๋ยวค่ะ เนตรยังไม่ได้ตอบตกลงเลย”
วรวรรธชะงัก
“อ้าว...แล้วคุณเนตรจะไม่ตกลงเหรอครับ”
“ตกลงค่ะ”
วรวรรธดีใจ กอดเนตรสิตางศุ์ณัฐเดชเข้ามากอดด้วย มีความสุข
คอนโดติณห์เช้าวันใหม่...นาฬิกาปลุกเครื่องที่1..เครื่องที่2...-3 - 4 - 5-6ดังขึ้น เครื่องเสียงทำงานเองทีวีที่ตั้งเวลาเปิดไว้ ก็เปิดเองมือถือที่วางคนละมุม ต่างก็ทยอยดังกันขึ้นมาที่หน้าจอเห็นเป็นชื่อของ ญาณิน-สุคนธรส-กรรณา-กรรัมภา-เนตรสิตางศุ์ ทุกคนหลับสนิท อย่างหมดสภาพ กองเกยพาดกันไปมาจุนจีสลึมสลือ
“ไอ้กุ๊ก...โทรศัพท์”
ลีจองกุ๊กคว้าเท้าใครสักคนขึ้นมา
“สวัสดีครับ...โหล...ทำไมไม่พูด...ไรวะ” ลีจองกุ๊กนอนต่อ
ไตรรัตน์หยีตา
“ใครเปิดไฟว่ะ แสบตา”
พงศ์อินทร์เด้งขึ้นมา“เฮ้ยๆ เช้าแล้วเว้ย” แล้วล้มนอนต่อ
วรวรรธงัวเงีย
“ทำไม...รู้สึกเหมือนมีอะไรต้องทำ เช้านี้”
ติณห์พูดขึ้น
“แกต้องไปงานแต่งไง แกต้องเข้าพิธีกับคุณเนตร บ่ายโมง...ปาร์ตี้จนลืมเลยนะไอ้หมอ ฮะๆ”
จุนจีมองหน้าติณห์
“แกก็แต่งพร้อมมันไม่ใช่เหรอไอ้ฝรั่ง”
ติณห์นึกได้
“แกก็ด้วยไอ้เกายิกๆ”
ไตรรัตน์ หงุดหงิด
“เงียบๆหน่อย”..พวกแกต้องไปแต่งงานทั้งสามตัวนี่แหละไทย ฝรั่ง เกาหลี สามเรื่องควบ”
ทั้งสามคนมองเวลาวรวรรธบ่นเบาๆ
“เวร”
ติณห์ไม่เข้าใจ
“ว็อท”
จุนจีลืมตา
“ออม่อ”(ตายล่ะ)
แล้วทันใด ทั้งสามว่าที่เจ้าบ่าวก็ลุกพรวดขึ้นมา แหกปากซ้ำๆว่า..ว้อทๆ / เวรๆ / ออม่อๆลีจองกุ๊ก พูดขึ้น
“พวกแกมีเวลาอีก...สี่สิบห้านาทีก่อนพิธีจะเริ่ม”
สามว่าที่เจ้าบ่าวเหมือนได้รับสัญญาณสต๊าร์ท แยกย้ายพุ่งกันไปคนละทาง ส่งเสียงบ่นโวยวายไปตลอดเวลา ไม่รู้จะเริ่มต้นจากอะไรก่อนหลัง
ลีจองกุ๊กลุกพรวดขึ้นมา เพราะนึกขึ้นได้
“เฮ้ยบริษัทส่งศิลปินใหม่มาด้วยนี่หว่า ฉันต้องไปดูแล”
ลีจองกุ๊กรีบลุกพรวดไปอีกคนแล้วก็กลับวิ่งมาปลุกพงอินทร์กับไตรรัตน์
“เฮ้ย แฟนพวกแกโทรมา...ไอ้โจ้ ของแก...เจ็ดสิบเจ็ดมิสคอล”
พงอินทร์หน้าตื่น
“หา...”
“ยัยกรรณโคตรจิกเลย ฮะๆ” ไตรรัตน์หัวเราะ
ลีจองกุ๊กหันมาบอกไตรรัตน์
“ของแก...สองร้อยสามสิบเก้ามิสคอล”
ไตรรัตน์ตะลึง
“หา”
พงอินทร์หันมาแซว
“โดนเสกควายเข้าท้องแน่”
สุคนธรสโทรเข้ามาคามือไตรรัตน์ ที่หน้าจอขึ้นรูปสุคนธรสหน้าเหี้ยมๆ ไตรรัตน์ผวา ราวกับเจอผี รีบวิ่งแจ้นไป
เกิดความชุลมุนวุ่นวายในห้อง ติณห์-ปาร์คจุนจี-วรวรรธแย่งกันจะเข้าห้องน้ำ แล้วไปเบียดเสียดคากันที่หน้าห้องน้ำ ผลักกันกระเด็นออกมา สุดท้าย ลีจองกุ๊กพงอินทร์ ไตรรัตน์วิ่งเข้าห้องน้ำไปต่อๆกัน
“ฉันก่อนๆ”
“ฉันด้วยๆ”
“ตายๆ”
สามหนุ่มวิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้วปิดประตูล็อคซะงั้นไตรรัตน์ ลีจองกุ๊กพงอินทร์แก้ผ้าอาบน้ำรวมกัน ไม่สนใจกัน ลีจองกุ๊กไปนั่งชักโครกพงอินทร์กับไตรรัตน์ขับไล่ เอาน้ำฉีด ลีจองกุ๊กแย่งฝักบัวไม่ได้ เอาฝักบัวชำระมาใช้อาบแทน
ติณห์ จุนจี วรวรรธทุบประตูห้องน้ำ โวยวาย เพราะพวกตนต้องแต่งงาน
“อีกสี่สิบนาที...ไม่อาบแล้วโว้ย”
ติณห์วิ่งไปแต่งตัวเปิดตู้ หยิบอะไรมาได้ก็เอามาใส่ พยายามใส่กางเกง แต่ฟิตมาก วรวรรธเข้ามา
“นั่นกางเกงฉัน”
วรวรรธจะแย่งกางเกงคืน แต่ติณห์ไม่คืนจุนจีเอาเสื้อมาสวม วรวรรธหันไปโวย
“นั่นเสื้อฉัน”
จุนจีก็ไม่แคร์แล้ว สวมเสื้อต่อไป วรวรรธเลยหันไปคว้า อะไรที่เหลือๆอยู่หยิบมาได้ ใส่ๆเข้าไปพงอินทร์ ไตรรัตน์ ลีจองกุ๊กตามเข้ามาสมทบ รีบร้อนหาเสื้อผ้าของตัวเอง ก็พบว่าถูกแย่งไปใส่แล้วบ้าง หาของตัวเองไม่เจอบ้าง ส่งเสียงให้ช่วยส่งนั่นส่งนี่มาให้ไตรรัตน์ พงอินทร์ ลีจองกุ๊กรุมวรวรรธ
“นั่นเสื้อฉัน / หูกระต่ายฉัน / กางเกงในฉัน”
สามคนเข้าไปรุมแย่งคืน วรวรรธไม่ยอมคืน
“ก็พวกมันเอาของฉันไป ไปเอาคืนมาก่อนเซ่”
ทั้งหกคนรุมแย่งเสื้อผ้ากันมาไป ชุลมุน อีรุงตุงนังติณห์แหวกตัวเองออกมาจากวงแย่งเสื้อผ้าได้
“ฉันเสร็จแล้ว จะไปแล้วนะ”
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 26 วันที่ 22/2 พ.ย. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์ จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ