อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 5/3

อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 5/3
ในผับคมกฤชเสิร์ฟดริ๊งค์ให้โต๊ะเสี่ยติ่ง สาวๆทั้งกอดทั้งหอมเสี่ยที่เลี้ยงดริ๊งค์แต่เสี่ยติ่งนั่งใจเต้น ตัวเกร็ง ฝืนไปหมดคมกฤชถอยไปมองห่างๆ กวาดสายตาไปมองรอบๆหันไปที่เวทีโคโยตี้ รุจายังเต้นอยู่ แขกปรบมือ รุจายิ้ม โหนตัว เหวี่ยงแรง แขกเฮ คมกฤชชักหน้าตึงๆ

มุกดายืนอยู่ที่ริมสะพาน ทำมองนาฬิกา ห่างออกไปเห็นรถตู้ของเพชรจอดซุ่มอยู่ ด้านในรถ เพชรมองไปที่มุกดา เจนจบนั่งข้างเพชร
“นายมาจับผิดคุณมุกแบบนี้ ถ้าคุณมุกรู้เข้า..”

อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 5/2

อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 5/2
แมงมุมขับรถพุ่งมาอย่างเร็วแต่จู่ๆ ก็มีรถจะออกถอยมาขวาง แมงมุมเบรกเอี๊ยด แล้วถอยหลังจะเลี้ยวไปอีกทาง

คมกฤชตามมารีบกระโดดขึ้นรถแล้วสตาร์ทเครื่อง ในขณะที่อีกมือหยิบปืนที่อยู่ในรถ
แมงมุมถอยหลังจนเจอทางแยก จึงรีบหักเลี้ยวจะออก แต่รถคมกฤชมาขวางไว้ แมงมุมชักปืนยิง คมกฤชถอยรถหนี แมงมุมมองแล้วพุ่งรถเข้าใส่ทันที

อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 5

อ่านมุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 5
เพชรก้าวเดินอย่างรวดเร็วมาตามทางเดินหน้าร้านสตาร์ไดมอนด์ พนักงานพากันยกมือไหว้เขา แต่เพชรแค่ผงกหัวรับ แล้วหันไปถามเจนจบเสียงเครียด

“รู้หรือยัง ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”
พาที ชนินทร และสาลินีเดินจ้ำตามเพชรกับเจนจบ
“ทางโรงแรมบอกว่า สองคนนั้นไม่ใช่คนที่จ้างมา นักเต้นตัวจริงถูกขังไว้ในห้องแต่งตัว” เจนจบบอก
“ฉันว่าไอ้คู่เต้นแทงโก้ นั่นก็โจร” พาทีเสริม
“วงจรปิดโรงแรมล่ะ” เพชรถาม

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 2/4

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 2/4
ภาคินขับรถเข้ามาจอดรอที่หน้าประตูรั้ว ประตูเปิดออกโดยอัตโนมัติ รถจอดนิ่งเครื่องยนต์ดับลง ทั้งสองลงมาจากรถ ปานฟ้าเดินอ้อมไปด้านคนขับ

“ลำบากคุณแย่เลย”
“ไม่เป็นไรครับ...คุณรีบเข้าบ้านเถอะ”
“ขอบคุณจริงๆค่ะ”
“ครับ...”
ภาคินเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่งแล้วปิดประตู ก้มมองอยู่ ปานฟ้าเปิดกระจก
“หลับฝันดีนะครับ”
ปานฟ้ายิ้มรับ

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 2/3

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 2/3
ปานฟ้ากำลังขับรถมาเรื่อยๆ จังหวะหนึ่งเธอหันมามองภาคินที่เงียบขรึมไป

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ว่าแต่เรื่องที่เราคุยค้างกันไว้เมื่อวาน”
“อ๋อ...คืออย่างนี้ค่ะ...ฉันกำลังตามหาหลานชายที่หายไป”
ภาคินหันมาสนใจ
“หลานชาย”
“ค่ะ...เป็นลูกชายของพี่ปานเดือนชื่อทินภัทร...”

อ่านมือปราบพ่อลูกอ่อน ตอนที่ 1/3

อ่านมือปราบพ่อลูกอ่อน ตอนที่ 1/3
กริสน์ค่อยๆ โผล่หน้าเข้ามาแอบมองไปบริเวณทางเดินหน้าห้องสูทสุดหรู พบว่ามีบอดี้การ์ดยืนยามอยู่เป็นระยะๆ ตลอดทั้งฟลอร์

“เฝ้าแน่นหนาขนาดนี้ นัดใครเอาไว้” กริสน์พึมพำ
ทันใดนั้น พนักงานโรงแรมคนหนึ่งเดินถือช่อดอกไม้ จะเอาเข้าไปประดับในห้องสูท กริสน์รีบเข้าไปขวางเอาไว้ บอกจะจัดการเอง
“หยุดๆๆๆ เอามา ชั้นจัดการเอง ไปๆ”
พนักงานโรงแรมกลับออกไป

อ่านมือปราบพ่อลูกอ่อน ตอนที่ 1/2

อ่านมือปราบพ่อลูกอ่อน ตอนที่ 1/2
บ้านของพิมมาดา ใช้พื้นที่บริเวณด้านหลังบ้านเปิดเป็นร้านดอกไม้ ชื่อร้านพิมโรส
ระหว่างนั้นพิมมาดาเดินสวมรองเท้าไป กดมือถือไปอย่างรีบเร่ง พอมาถึงประตูหน้าบ้าน ที่อยู่ข้างๆ ร้านดอกไม้ พิมมาดาก็ใส่รองเท้าเสร็จพอดี จังหวะนั้นเธอใช้มือข้างหนึ่งเปิดประตูหน้าบ้านออกจนกว้าง ในขณะที่มืออีกข้างถือโทรศัพท์มือถือแนบหู หน้านิ่ว ที่อีกฝ่ายไม่ยอมรับสายซะที
พอดีกับที่มีแท็กซี่คันนึง เลี้ยวเข้ามาจอดเทียบหน้าร้าน โดยสองเกย์สาวเต๋ากับเต้ย ผู้ช่วยของพิมมาดาลนลานลงมา เต๋ารีบชูมือถือพลางตะโกนบอก
“คุณพิม..เต๋ามาแล้วค่า..ไม่ต้องโทแล้ว”

อ่านมือปราบพ่อลูกอ่อน ตอนที่ 1

อ่านมือปราบพ่อลูกอ่อน ตอนที่ 1

ตอนเช้าตรู่ของวันนี้ที่บ้านของพิมมาดา สาวสวยวัยเฉียด 30 ปีรอมร่อ ไม่ต่างจากเช้าวันอื่นๆนัก พอฟ้าเริ่มสาง ไฟในบ้านถูกเปิดสว่างพรึ่บขึ้นมา ขณะที่นาฬิกาดิจิตัลบนโต๊ะหัวเตียง บอกเวลา ตี 5 กับ 58 กับอีกไม่กี่วิ

พิมมาดา สวมเสื้อคลุมลายวาฟเฟิลสีนวลตา กำลังแต่งหน้าอยู่ที่หน้ากระจก มือไม้สั่น ดูออกว่าอยู่ในอาการรีบเร่ง
พอเวลา 6.00 น. เสียงนาฬิกาปลุกดังแหวกบรรกาศอันเงียบสงบของยามเช้าขึ้นมา
“กริ๊ง..........”
พิมมาดาสะดุ้ง มือที่สั่นๆอยู่นั้นเขียนคิ้วผิด เฉขึ้นไปที่หน้าผาก พิมมาดาโกรธตัวเอง ร้องกรี๊ด “อ๊าย...” เขวี้ยงดินสอเขียนคิ้วทิ้งไป ดึงสำลีมาเช็ดๆๆ

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 8/3

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 8/3
เย็นวันนั้น อินทรช่วยมะปราง ยกกระเป๋าออกมาจากห้องนอนรุ้งระวี
“มะปรางครับ”
“คะ”
“ยังไม่เปลี่ยนใจเรื่องงานใช่ไหมครับ”
“เรื่องเป็นแม่บ้านน่ะเหรอคะ ยังไม่เปลี่ยนค่ะ เพราะยังสนุกกับงานตรงนี้”
อินทรเซ็ง
“ครับ เฮ้อ งั้นคนทางนี้คงผิดหวังแย่เลย ไม่สงสารเขาบ้างเหรอครับ เขาอยากมีแม่บ้านสักคนไว้...”
“เลี้ยงลูกใช่ไหมคะ” มะปรางต่อทันที
“หา! เลี้ยงลูก” อินทรอึ้ง

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 8/2

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 8/2
อินทรยังถ่ายรูปอยู่ เสียงกรี๊ดดังมาจากในบ้าน ทุกคนหันไปมอง
“เสียงผีเปรตที่ไหนมันร้อง” อิทธิถาม
“ดังมาจากในบ้านน่ะค่ะ”
“เสียงแจงนี่”
เสียงโครมครามข้าวของแตกเปรื่อง
“เสียงยายฟ้าใสด้วย”เมธร้องบอก
“อะไรนะ ฟ้าใสอยู่ในบ้านเหรอ” อิทธิหันไปถาม
“ครับ” เมธพยักหน้ารับ

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 8

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 8
ในห้องแต่งตัว จวงใจนั่งรออยู่ ครู่หนึ่งจุ๊บแจงออกมาจากห้องน้ำ
“ทำไงดีพี่จวง คุณอิทไล่แจงกลับกรุงเทพแล้ว”
“เรายังกลับไม่ได้หรอก เพราะแผนเรายังไม่สำเร็จ”
“แผนอะไรคะ”
“อ้าว ก็ให้ท่านายทูนไง เมื่อกี้พี่เห็นนายทูนพานังรุ้งเข้ามาในบ้านแล้ว แจงรีบเข้าไปยั่วเลยนะ ถ้านังรุ้งมันเห็นด้วยยิ่งดี”
“ดียังไงล่ะพี่”

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 7/4

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 7/4
จุ๊บแจง อาชา ขวัญข้าว แต่งชุดไทยงดงามกันทั้งสาม รุ้งระวียืนแยกมา ทั้งหมดถือร่มบังแดด ร่มของอาชาเป็นลูกไม้สวยงาม ทั้งๆที่แต่งราชปะแตน
“ลำบากลำบนเหลือเกิน แต่งชุดไทย ร้อนตับแตก แล้วนี่ต้องลงไปในสระบัวอีก” อาชาบ่นอุบ
ขวัญข้าวหน้าหงิก
“นั่นซิ นี่ยังดีนะ ที่ได้กางร่ม ไม่งั้นผิวฉันหมองหมด”
อาชาจิกตามอง
“มีอะไรให้หมองอีกเหรอเจ๊ ดำจนเป็นเหนี่ยงแล้ว”
“ที่พวกเราต้องลำบากเนี่ย อยากรู้นักอีหน้าไหนมันเป็นคนต้นคิด” จุ๊บแจงบ่นเซ็งๆ
ขวัญข้าวมองไปที่ รุ้งระวี

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 7/3

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 7/3
อิทธิโวยใส่จุ๊บแจงและจวงใจทันที่พบหน้า
“รีบมาทำไม บอกให้มาบ่ายๆ ไม่ใช่เหรอ”
“แจงอยากมาเช้าๆนี่คะ อยากมาเที่ยวไร่อินสรวง”
จวงใจยิ้มชื่นชม
“แหมสวยจริงๆ สมคำร่ำลือ”
“นังคนที่มาก่อน มันคงสำลักความสวยแทบขาดใจเลยนะ” จุ๊บแจงแดกดัน
จวงใจรับมุขทันที
“คนไหนนะแจง”
“นังฝรั่งกิมจูนั่นไง”
อิทธิชักฉุน

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 7/2

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 7/2
รุ้งระวีอยู่ในชุดนอน ครึ่งนั่ง ครึ่งนอนอยู่บนเตียงโดยมีส้มป่อยบีบนวดให้ จี่หอยกำลังรีดเสื้อที่จะเตรียมใส่ในวันรุ่งขึ้น มะปรางเอานมอุ่นและไข่ลวกเข้ามา
“เมื่อยตรงไหนบอกส้มนะคะ ส้มจะนวดให้สุดฝีมือ” ส้มป่อยถามอย่างเอาใจ
รุ้งระวียิ้มให้อย่างเอ็นดู
“เราใช่ไหม ที่เป็นเด็กในคลิปวิดีโอที่เต้นเพลงของพี่น่ะ”
ส้มป่อยเขิน

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 7

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 7
ฟ้าใสลงนั่งที่โต๊ะนอกร้านต้มแซ่บ แต่มองเข้าไปเห็นภายในร้านได้ทั้งหมด ถนอมตามมายืนเฝ้าอยู่ห่างๆ เธอเห็นรุ้งระวีนั่งอยู่กับทูนอินทร์ท่าทางหวานแหวว เธอหน้าตึงทันที

ขณะเดียวกันส้มป่อยช่วยงาน จุ๊และแป๋วที่ทำอาหารอยู่ในครัว นอกจากนี้ยังมีคนงานชายหญิงอีกหลายคนคอยเป็นลูกมือ
“เดี๋ยว...นังส้ม แกไปเจอคุณรุ้งเขาเมื่อไหร่วะ” แป๋วถามอย่างสงสัย
“เจอตอนออกไปที่ทุ่งเมื่อเช้าน่ะ”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนอวสาน(ตอนจบ)

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนอวสาน(ตอนจบ)
ลำเภาอ่านการ์ดแล้วก็คิดๆ ก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือจะหยิบแหวน ที่มัดอยู่กับตัวเป็นต่อ ระหว่างที่ลุ้นจะเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่นั้น ทันใดนั้นเป็นต่อก็เกิดเปรี้ยววิ่งหนีขึ้นมาซะงั้น ธีธัชตกใจร้องออกมา
“เฮ้ย”
ลำเภาชะงักค้างไป
“เป็นต่อจะไปไหนลูก”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/5

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/5
สุพรรณิการ์นั่งลุ้น ๆ อยู่ในร้าน ในใจยังแอบกังวล และทันใดนั้นเนตรนภัสก็เดินมาหา
“ฉันคุยธุระเรียบร้อยแล้ว”
สุพรรณิการ์หันมา
“เธอทำให้วัชมีความสุขขึ้นมาก..ฉันไม่เห็นเค้ามีความสุขแบบนี้มานานแล้ว”
เนตรนภัสพูดหน้านิ่งๆ สุพรรณิการ์มองหน้าไม่แน่ใจว่าเนตรนภัสมาด้วยอารมณ์ไหน และเนตรนภัสก็ยิ้มออกมา

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/4

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/4
ที่ยิมฯสนามมวยแห่งหนึ่ง นักมวยชายฉกรรจ์ซ้อมมวยอย่างหนักหน่วง เสียงดังสนั่น วัชระอยู่ในชุดซ้อม อัดกระสอบทรายอย่างเมามัน ตุ๊บๆ ตั๊บๆ อัดจนหอบแล้วก็หันมาทางสุพรรณิการ์ที่ยืนอยู่ห่างออกไป สุพรรณิการ์อยู่ในชุดเสื้อกล้ามของโรงยิม รวบผม ใส่นวม เตรียมพร้อมลุย
“ฝ้าย..พร้อมมั้ย” วัชระพูดไปหอบไป
สุพรรณิการ์พยักหน้า แล้วก็เดินมา
วัชระสอนไป หอบไป

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/3

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/3
ลำเภาและธีธัชเดินออกมาที่หน้าบ้าน
“สรุปว่า..ฉันสอบผ่านหรือเปล่า”
ลำเภาหันมาแล้วก็พยักหน้า “อื้อ”
ธีธัชดีใจอย่างแรง
“จริงนะ งั้นก็แสดงว่า..เราสองคนเป็นแฟนกันได้แล้วใช่ป่ะ”
“อื้อ” ลำเภาพยักหน้าอีกที
“ไชโย” ธีธัชพุ่งเข้ามาหอมแก้มลำเภาเลยหนึ่งฟอดใหญ่
ลำเภาตกใจรีบหันมาด่า

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/2

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23/2
มาร์คกำลังคุยกับอาจารย์ในโรงเรียน เนตรนภัสเดินเข้ามาและพูดกับมาร์คอย่างสุภาพ
“ขอโทษนะคะ ขอเวลาสักครู่ได้มั้ยคะ”
มาร์คยิ้มรับ และหันไปขอตัวกับอาจารย์ ก่อนจะหันมาทางเนตรนภัส
เนตรนภัสพูดยิ้มๆตรงๆ

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 23
เกียวเลือดขึ้นหน้าหันกระบอกปืนมาหาอรุณศรีกะจะยิงให้ตายทั้งสองคน อรุณศรียังสะลึมสะลืออยู่อย่างนั้น เกียวกำลังจะเหนี่ยวไก

ทันใดนั้นกริชชัยก็พุ่งเข้าประกบตัวเกียวอย่างแรง ปืนในมือเกียวกระเด็นไป ธีธัชรีบวิ่งเข้าไปเก็บปืน วัชระรีบเข้ามาช่วยกริชชัยรวบตัวเกียวไว้
“ปล่อยฉัน ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย พวกแกเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาจับฉัน”
“ฉันดูแลทางนี้เอง”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 22/4

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 22/4
รถของปรานต์แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านอรุณศรี อรุณศรียืนรออยู่ภายในรั้ว ปรานต์ลงมาจากรถแล้วก็มองรถป้ายแดงที่จอดอยู่
“รถใคร”
อรุณศรียืนกอดอกแล้วบอกปรานต์
“รถคุณกริชให้มายืมใช้”
“คงจะบริการมันถึงใจมากล่ะสิ มันถึงได้ทุ่มซื้อรถใหม่ป้ายแดงให้”
“รีบเอาเงินมาคืน และกลับไปได้แล้ว”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 22/3

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 22/3
“ใช่..ฉันนัดกับคุณฝ้ายไว้ที่ร้าน จะปรึกษาเรื่องขออรุณศรีแต่งงาน ฉันอยากจะเซอร์ไพร์เค้า ไม่อยากขอแบบทื่อๆ เกือบถึงเวลานัดแล้ว ฉันไปก่อนนะ คุณฝ้ายรออยู่”
กริชชัยพูดจบก็เดินไปเลย ปล่อยให้วัชระกับธีธัชช็อกอยู่ในห้อง
“ไอ้กริช รอฉันด้วย แกปรึกษาฝ้าย แต่ไม่ปรึกษาฉันได้ไง ฉันไปด้วย” วัชระร้องตามทันทีเมื่อรู้สึกตัว
วัชระรีบลุกขึ้นเดินกระเผลกตามกริชชัยไป
“ใช่ ! เรื่องใหญ่ขนาดนี้..ฉันจะพลาดได้ยังไง ไอ้กริช ฉันไปด้วย”
ธีธัชรีบวิ่งพรวดนำหน้าวัชระไป
“อ้าว เฮ้ย ไอ้กริช ไอ้ธี.. รอผู้ป่วยด้วย กรรมจริงๆกู”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 22/2

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 22/2
พอรู้ว่าด่านสุดท้ายคืออะไรธีธัชรีบมาปรึกษากริชชัยที่คอนโด ระหว่างนั้นกริชชัยกำลังเปิดดูหนังสือรถ ดูแล้วก็เอาโพสต์อิทปิดที่รถซิตี้คาร์ที่น่าสนใจ กริชชัยตอบธีธัชด้วยน้ำเสียงปกติ
“ก็ดีแล้วนี่...ไปหาผู้หลักผู้ใหญ่รายงานตัว เภาทำถูกต้องแล้ว”
ธีธัชยังหน้าตายังช็อกอยู่
“แต่เกิดมา...ฉันยังไม่เคยไปหา “แม่” ของผู้หญิงที่ฉันคบเลยนะเว้ย”
กริชชัยเงยหน้าถาม

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 22

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 22
เช้าวันต่อมา สุพรรณิการ์เดินเข้ามาในโรงพยาบาลด้วยหน้าตาเครียดๆ เพราะคิดถึงเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ในขณะที่กำลังแกล้งจี๋เอววัชระอย่างมีความสุข และแววเดินเข้ามาเห็นจนสุพรรณิการ์ตกใจ

คำพูดของแววเมื่อวานดังเข้ามาในความคิด
“เรื่องคนเก่าก็เคลียร์จบไปแล้ว ถามจริงๆ ยังไม่เข็ด คิดจะเริ่มต้นคนใหม่อีกแล้วเหรอ ไม่เว้นวรรค พักบ้างเหรอลูก หยุดพักแล้วเรียนรู้จากความผิดพลาดที่ผ่านมา แล้วก็จำไว้ด้วยว่าความรักไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ รีบๆ จีบกัน เป็นแฟนกัน ยังไม่ทันได้ศึกษานิสัยใจคอกันเลยว่าไปด้วยกันได้หรือ ขนาดหนูแหนม คบกันมาตั้งหลายปี อยู่ดีๆนึกจะเลิกก็เลิก แล้วกับคนนี้ปุ๊บปั๊บเป็นแฟนกัน จะคบกันได้นานเหรอลูก”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 21/4

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 21/4
โอบบุญส่งถุงขนมให้กรกนก
“ตอนตักเข้าปากอย่าลืมนึกถึงหน้าคนทำด้วยนะจ๊ะ”
อรุณศรีส่ายหน้าในความเลี่ยนของพี่ชาย กรกนกยิ้มๆรับถุงขนม
“ขอบคุณนะคะ”
กรกนก โอบบุญ อรุณศรี และกริชชัยยืนอยู่ที่หน้าบ้าน
“ผมฝากคุณไปส่งกรด้วยนะ”
“ไม่มีปัญหาครับ ผมผ่านอยู่แล้ว”
กริชชัยพูดพลางยกมือไหว้โอบบุญ ก่อนที่จะบอกกับอรุณศรีว่า
“สวัสดีครับ พรุ่งนี้เจอกันครับ”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 21/3

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 21/3
สุพรรณิการ์นั่งกระสับกระส่ายอยู่ในรถ บริเวณหน้าบ้านเนตรนภัส สุพรรณิการ์ไม่รู้เลยว่า ชื่อของเธอถูกวัชระนำไปอ้างในการบอกรัก สุพรรณิการ์คอยชะเง้อมองเข้าไปในบ้านเนตรนภัสด้วยความเป็นห่วงวัชระเป็นระยะ
ภายในบ้าน เนตรนภัสมองหน้าวัชระถึงกับน้ำตาร่วง
“วัชพูดออกมาได้ยังไง คิดบ้างมั้ยว่าแหนมจะเสียใจ”
“แหนม..มันเป็นความจริง ผมไม่ได้รักคุณแล้ว เรื่องของเรามันจบแล้ว .. มันไม่มีทางจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว แหนมต้องรับมันให้ได้” วัชระบอก เนตรนภัสส่ายหน้ารับไม่ได้

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 21/2

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 21/2
เบญลี่ซึ่งกำลังคุมเด็กจัดงานอยู่ไม่ห่างจากอรุณศรี และกริชชัย
“ขยับป้ายขึ้นไปอีกหน่อยสิ มันดูไม่เด่นเลย เออ เลื่อนขึ้นไปจะได้เห็นชัดๆ เรามาเปิดตัวรถใหม่นะจ้ะ ไม่ใช่ตั้งโต๊ะบอล ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ”
เจ้าหน้าที่ทางห้างอีกคนหนึ่งเดินมาถาม
“คุณเบญวรรณใช่มั้ยครับ”
เบญลี่จี๊ดขึ้นมาทันทีถูกเรียกชื่อจริงที่ไม่อยากจำ
“เบญลี่ ค่ะ ... กรุณาเรียกให้เก๋ด้วย”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 21

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 21
แววเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูด้วยความไม่คุ้นชิน เหลียวมองซ้ายมองขวา ก็เห็นสีรุ้งนั่งรออยู่แล้ว

เด็กเสิร์ฟในร้านนำแก้วน้ำผลไม้มาวางที่โต๊ะ แววพยักรับนิดๆ เป็นการขอบใจ ส่วนสีรุ้งเป็นแก้วชาหรูหรา สีรุ้งมองหน้าแววแล้วก็เริ่มเข้าเรื่อง
“ที่ฉันเรียกคุณมาวันนี้ เพราะฉันมีเรื่องจะ..ขอร้อง และขอความเห็นใจ ในฐานะที่เราเป็นแม่คนเหมือนกัน”
“เรื่องตาวัชอีกแล้วใช่มั้ยคะ” แววถึงกับหน้าเสีย
“นายวัชระบอกเลิกกับแหนม และบอกว่าจะไปคบกับผู้หญิงคนใหม่” สีรุ้งสีหน้าหนักใจ
แววตาโตเพราะไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 20/3

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 20/3
เป็นกริชชัยที่ยืนยิ้มให้สุพรรณิการ์อยู่หน้าห้อง สุพรรณิการ์ถามออกมาด้วยความแปลกใจ

“ทำไมคุณกริชมาถึงเร็วจัง แอ๊วยังไม่มาเลยค่ะ”
“งั้นผมไปรอที่ห้องผมก่อนก็ได้ครับ” พูดจบกริชชัยทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้อง
“ไม่เป็นไรค่ะ รอที่นี่แหละ ฝ้ายมีข่าวดีจะบอกคุณกริชด้วยนะคะ”
กริชชัยขมวดคิ้ว ด้วยความอยากรู้
“ข่าวอะไรครับ”
“แอ๊วเลิกกับไอ้ปรานต์แล้วค่ะ”
กริชชัยใจระทึกทั้งดีใจและเป็นห่วง

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 20/2

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 20/2
อรุณศรีแยกจากโอบบุญเดินเข้ามานั่งอยู่ภายในห้องนอน หยิบภาพถ่ายคู่ของเธอกับปรานต์ที่ใส่กรอบวางอยู่มาดู แล้วก็ถอนใจด้วยความผิดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น

อรุณศรีค่อยๆ หันมาวางกรอบรูปไว้ในกล่องที่เตรียมไว้สำหรับเก็บความทรงจำเก่าๆ โอบบุญยืนอยู่ที่หน้าห้อง มองเข้ามาในห้องน้องสาวด้วยความเป็นห่วง ได้แต่ถอนใจเบาๆ
“การจากลา...เป็นส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์”
โอบบุญคิดถึงคำคมของนักเขียนนิรนามท่านหนึ่ง
“ถ้าคิดจะเริ่มต้นรัก ควรเผื่อใจสำหรับการเลิก และทำทุกวันให้เป็นวันที่ดีที่สุด อย่างน้อยเมื่อต้องแยกทาง ยังมีสิ่งดีๆ หลงเหลืออยู่ในความทรงจำ”
โอบบุญค่อยๆ เดินออกไปจากหน้าห้อง..ปล่อยให้อรุณศรีอยู่เพียงลำพัง

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 20

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 20
คำพูดเมื่อสักครู่นี้ของอรุณศรียังดังก้องอยู่ในหู แม้ว่ากริชชัยจะเดินออกมาจากร้านอาหารแล้ว

“เพื่อน” กริชชัยพึมพำกับตัวเองเบาๆ
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือกริชชัยก็ดังขึ้น กริชชัยหยิบโทรศัพท์และกดรับ
“ไอ้ธีว่าไง? เฮ้ย..ถามจริง” น้ำเสียงกริชชัยฟังดูร้อนรนขณะคุยมือถือกับธีธัช

กริชชัยพุ่งไปที่คอนโดของธีธัชทันที กระดาษโน้ตของกรกนกอยู่ในมือของกริชชัย
“เวลาของเราคงจะหมดลงแล้ว ของที่เหลือจะเข้ามาเก็บอาทิตย์หน้า โชคดี... กรกนก”
กริชชัยเงยหน้ามองธีธัช ที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าเดินทางอยู่
“ไปจริง หรือ แค่งอน”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 19/3

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 19/3
อรุณศรีนั่งคุยกับสุพรรณิการ์อยู่ที่ร้านกาแฟเล็กๆ ภายในอาคารบริษัท M Group พอฟังเรื่องระหว่างสุพรรณิการ์และวัชระจบ อรุณศรีตกใจอย่างแรงด้วยความคาดไม่ถึง

“แกมีอะไรกับคุณวัช”
สุพรรณิการ์มองเพื่อนด้วยหางตา
“จะพูดดังไปไหนเนี่ย เรื่องส่วนตัวนะยะ ไม่ใช่ข่าวบันเทิง”
“แก...นอนกับเค้าแล้วจริงๆเหรอ” อรุณศรีเสียงเบาลงมาหน่อย

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 19/2

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 19/2
มือถือธีธัชดังขึ้นอีก คราวนี้ธีธัชเริ่มรู้สึกตัว ควานมือไปหยิบมาดูชื่อแล้วก็กดรับ

“ไงครับทั่น”
กริชชัยเดินคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องตัวเอง
“ตกลงแกคุยเรื่องคุณฝ้ายกับไอ้วัชหรือยัง มันว่าไงบ้าง”
ธีธัชพูดด้วยความงัวเงีย
“มันก็บอกว่าจะไปหาคุณฝ้าย”
กริชชัยชักสีหน้าทันที

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 19

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 19
หน้าคอนโดสุพรรณิการ์ตอนเย็น วัชระมองซ้ายมองขวาก่อนจะก้าวลงจากรถ สำรวจเพื่อความปลอดภัยว่าบริเวณนั้นไม่มีเนตรนภัส ก่อนจะเดินเข้าไปในคอนโด

วัชระกดออดอยู่ที่หน้าห้องสุพรรณิการ์ ครั้งแรก เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ วัชระกดอีกครั้ง เงียบอีก.. วัชระคิด
และกดอีกเป็นครั้งสุดท้ายพลางคิด
“หายไปไหนของเค้า”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 18/3

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 18/3
ที่สวนภายในโรงแรม ปรานต์ร้องโอดโอยทรุดหมอบอยู่ที่พื้น ปรานต์มองหน้าอรุณศรีแสร้งร้องขอความช่วยเหลือ

“แอ๊วช่วยปรานต์ด้วย”
อรุณศรีมองปรานต์ด้วยความสมเพชมากกว่าสงสาร กริชชัยมองหน้าอรุณศรีด้วยความอยากรู้ใจเธอ
ลำเภาวิ่งมาพร้อมกับพนักงานบางคน เข้ามาดูเหตุการณ์ด้วยความตกใจ
“คุณกริชเกิดอะไรขึ้น”

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 18/2

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 18/2
ภายในเวลาเย็น ที่โรงแรมชานเมือง ธีธัชทิ้งตัวลงนอนบนเสื่อข้างกองถุงยังชีพอย่างเหนื่อยอ่อน หมดสภาพหนุ่มหล่อเจ้าสำอาง
“เฮ่อ !! เสร็จสักที”
ธีธัชเอนนอนอยู่ครู่หนึ่งก็นึกถึงลำเภา ธีธัชพลิกตัวมองหาลำเภาแ พลันสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับถุงอาหารหมาที่วางอยู่ไม่ไกล
ธีธัชเงยหน้ามองเห็นลำเภากำลังแพ็กอาหารหมาใส่ถุง ที่มีกระดาษแปะไว้ว่า “ถุงยังชีพน้องหมา” ธีธัชลุก
ขึ้นแล้วก็ถาม

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 18

อ่านสามหนุ่มเนื้อทอง ตอนที่ 18
บริเวณหน้าบ้านลำเภาตอนกลางวัน วัชระพูดกับธีธัช ในมือถือแซนวิช ระหว่างคุยก็กินไปด้วย
“ฉันไปไม่ได้ว่ะ ติดงานด่วน แต่ฉันฝากของไอ้กริชไปช่วยแล้ว แล้วแกไปหรือเปล่า”
ธีธัชส่ายสายตามองหาลำเภาไปรอบๆบ้าน
“ไม่ได้ไป แต่ฝากเงินไปแล้ว”
ลำเภาเดินเข้ามาในชุดสะพายเป้ พร้อมกับกระเป๋าเดินทางและกระเป๋าใส่อุปกรณ์การแพทย์ ธีธัชชะงักในความน่ารัก

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 6/3

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 6/3
จวงใจนั่งคิดอะไรบางอย่าง ขณะที่จุ๊บแจงมองอย่างโมโห

“พี่จวง เอาไงกันแน่ ก็บอกให้หนูโวยคุณอิท เรื่องไร่อินสรวงไม่ใช่เหรอ”
“โวยพอแล้ว อีกอย่างพี่มาคิดดูแล้วนะ ก็ดีเหมือนกันที่นังรุ้งมันไปกับนายทูน”
“ดียังไง”
“ไม่สังเกตเหรอ นายทูนน่ะมันเอาอกเอาใจนังรุ้งจะตาย มันอาจจะจีบนังรุ้งอยู่ก็ได้”
“แล้วมันดียังไงล่ะพี่”

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 6/2

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 6/2
ฝนยังคงโปรยปรายลงมา ขณะที่รุ้งระวีรุ้งเล่าเรื่อง ทูนอินทร์ฟังด้วยความสงสาร
“แม่พาฉันเข้ากรุงเทพ มาอยู่กับเพื่อนที่เป็นแม่บ้านอยู่กับครอบครัวอเมริกัน เขากำลังจะย้ายกลับอเมริกาพอดี ก็เลยรับอุปการะฉันไปด้วย ยังจำได้วันสุดท้ายที่ได้เห็นหน้าแม่”
ในอดีต...ที่บ้านแครอล ซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กกะทะรัด เต็มไปด้วยต้นไม้ ร่มรื่น รุ้งระวีแต่งตัวสวยพร้อมเดินทาง เธอร้องไห้อยู่กับแสงหล้าที่มาส่ง ขณะที่รถจอดอยู่หน้าบ้าน คนรถกำลังขนกระเป๋าขึ้นรถ
“ทำไมแม่ไม่ไปอเมริกากับหนู แม่ไม่ไปหนูก็ไม่ไป”

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 6

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 6
ส้มป่อยวิ่งมาหน้าห้อง อินทรออกมาพร้อมแป๋วและจุ๊

“นายทรขา ขอหนูเข้าไปสวัสดีคุณรุ้งหน่อยซีคะ”
“อย่าไปรบกวน ป้าแป๋ว ยายจุ๊ ดูยายส้มไว้ อย่าไปเพ่นพ่านรบกวนแขก” อินทรสั่งทันที
“ค่ะ”
อินทรแยกไป
“อดเจอเลย โธ่...อุตส่าห์ซ้อมเต้น”
ส้มเต้นท่ารุ้งระวีให้แป๋วกับจุ๊ดู ทั้งสองคนพากันส่ายหน้าอย่างระอา

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 5/3

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 5/3
รุ้งระวียิ้มแล้วไหว้คนดู หลังจากเสียงปรบมือซาลง

“ขอบคุณค่ะ ไม่ว่าแม่จะอยู่ที่ไหน รุ้งคิดถึงแม่ทุกวันคืน แม่ขารุ้งเป็นนักร้องอย่างที่ แม่อยากให้รุ้งเป็นแล้ว รุ้งจะทำให้แม่ภูมิใจในตัวรุ้งที่สุด”
แสงหล้ามองโทรทัศน์แล้วสะอื้น
“แม่รู้ลูก แม่รู้แล้ว”

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 5/2

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 5/2
ค่ำคืนนั้น...แสงหล้าเดินโซเซถือขวดเหล้า ผ่านร้านข้าวต้ม ที่เจ๊เล้ง และโส่ยผู้ช่วยกำลังเปิดร้าน ใกล้ๆกันบรรดาร้านก๋วยเตี๋ยวจัดร้านกันขมักเขม้น
“เมาอีกแล้ว นังแก่เอ๊ย” เจ๊เล้งเห็นแล้วส่ายหน้าอย่างระอา
“ทำไม ข้าเมา แล้วมันหนักกบาลเอ็งเหรอ อีซิ่ม” แสงหล้าโวยวาย
“พูดอย่างนี้เดี๋ยวสวย เดี๋ยวสวย”

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 5

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 5
รุ้งระวียืนอยู่ด้านนอก ขณะที่ทูนอินทร์ อินทร และเมธหันหลังให้ เธอมองเข้ามา แต่ไม่เดินเข้ามา พูดกับคมหน้าประตูแล้วแยกไป

“อ้าว ไม่เข้ามาล่ะ” อิทธิหันไปถามเมื่อคมเดินเข้ามา
“คุณรุ้งบอกว่าไม่มีอะไร อยากพูดกับนายเรื่องคอนเสิร์ตน่ะครับ หลังซ้อมเต้นค่อยคุยก็ได้” คมอธิบาย
“โอเค”
อิทธิพยักหน้ารับรู้ คมเดินออก
“เลยไม่ได้แนะนำให้พวกคุณรู้จักเลย”

อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 4/2

 อ่านต้มยำลำซิ่ง ตอนที่ 4/2
ทูนอินทร์ตามรุ้งระวีมาที่บริเวณบึงสระบัว รุ้งระวีนั่งอยู่สักพักก็ร้องไห้ออกมา ทูนอินทร์ลงนั่งข้างๆ

“อยากระบายไหม ผมยินดีรับฟังนะ”
“ฉันไม่น่าคิดอะไรง่ายๆ แบบนี้เลย ฉันไม่น่ายอมนาย อิทธิ เซ็นสัญญากับเขาแล้วก็กลับมาเมืองไทย”
“แต่กลับมา คุณก็เป็นนักร้องดังนะ คุณต้องการอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ”
“ฉันรักที่จะร้องเพลง แต่ไม่ต้องการเป็นคนดัง”
“งั้นผมก็เข้าใจผิดแฮะ ผมนึกว่าคุณอยากมาดังที่เมืองไทย”
“ฉันกลับมาที่นี่ มาตามหาแม่น่ะ”
ทูนอินทร์แปลกใจ

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 2/2

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 2/2
ค่ำนั้น...ปานฟ้าใส่ยาที่แผลให้ภาคินอยู่ที่เก้าอี้ยาว ใต้ต้นไม้ในมูลนิธิ ภาคินร้องเบาๆ

“อ๊อย...”
ปานฟ้าชะงัก
“เจ็บเหรอคะ...”
“ครับ...มือคุณหนักจัง เบาหน่อยก็ได้ครับ”
ปานฟ้าทำหน้าหมั่นไส้
“ก็อยากไม่ยอมไปหาหมอนี่คะ...ฉันเองก็ไม่เคยทำแผลให้ใคร นี่ถ้าไปให้หมอทำให้ก็คงไม่เจ็บอย่างนี้หรอกค่ะ”

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 2

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 2
ภาคินกับสิริโสภา เดินคุยกันมาที่เบนซ์สปอร์ตคันหรู

“ขอบคุณมากนะโสภา ที่มาช่วยทำให้เด็กๆ สนุกและมีความสุข” ภาคินบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“จ้า...เปลี่ยนจากคำขอบคุณ เป็นไปดินเนอร์หรูๆกันสักมื้อดีกว่ามั้ง”
“ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก แต่ถ้าเป็นก๋วยเตี๋ยวเรือละก็ ผมจะเลี้ยงคุณสักสิบชามเลยเป็นไง”
สิริโสภาแกล้งทำท่าจะเป็นลม
“เฮอะ...ดูพูดเข้า ยังกับคุณนะสิ้นไร้ไม้ตอกเสียเต็มประดา สมบัติพ่อคุณนะกินเข้าไปอีกสิบชาติก็ยังไม่หมดเลยมั้ง”

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 1/3

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 1/3
เช้าวันต่อมาป้านุ่มถือตะกร้าออกมาจากบ้าน เดินมองหารถพึมพำ

“วันนี้พวกวินมอเตอร์ไซค์ มันหายหัวไปไหนหมด”
เสียงกัญญาเรียกดังมาเบาๆ
“พี่นุ่ม...พี่นุ่ม”
ป้านุ่มหันซ้ายขวา
“ใครเรียก”

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 1/2

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 1/2
เช้าวันต่อมา คุณหญิงวิมลวรรณนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อย่างสนใจ

“ไม่เห็นมีข่าวเลย...สงสัยคุณเติมบุญจะปิดข่าว อ้าวตาภพ...”
วิมลวรรณเงยมองก้องภพ ที่รีบร้อนจะออกไป
“จะไปไหนนะ”
“จะไปส่งฟ้านะครับแม่”
“แม่นึกว่าจะเลื่อนการเดินทางเสียอีก หลานชายหายไปทั้งคน”

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 1

อ่านดุจดาวดิน ตอนที่ 1
คฤหาสน์ของเติมบุญ อัครดำรงกุล มหาเศรษฐีในยามค่ำคืน ดูโอ่อ่าตระการตา กลางสนามด้านหน้าคืนนี้ มีการจัดงานเลี้ยง แขกเหรื่อมาร่วมงานมากมาย เสียงดนตรีจากมุมหนึ่งบรรเลงเบาๆ สร้างบรรยากาศ ทุกคนต่างดื่มกินและพูดคุยอย่างมีความสุข เมื่อถึงเวลาพิธีกรของงานขึ้นมาบนเวทีเข้าประจำที่ส่งเสียงทักทาย

“สวัสดีครับท่านแขกผู้มีเกียรติทั้งหลาย”
เสียงพูดคุยค่อยๆ เงียบลง แขกเหรื่อทุกคนต่างหันมาสนใจกิจกรรมบนเวทีที่กำลังเริ่มขึ้น